Tagged definitions (116)
Showing 61-70 from 116

1. Κλασικά, ο πολύ αργός άνθρωπος, και ιδίως ο πολύ αργός οδηγός.

2. Η κοιλιά που έχει εξαπάκετο, επειδή η τοιαύτη μόρφωση των μυών θυμίζει καύκαλο χελώνας. Συνεκδοχικά, ο άνθρωπος που έχει το εξαπάκετο.

3. Το αυτοκίνητο «σκαραβαίος» της Volkswagen γνωστό και ως «κατσαριδάκι». Λόγω σχήματος, ίσως και λόγω ταχύτητας θα έλεγαν οι χλευαστές του.

Πηγή: John Black (που αναμένεται να με κράξει για έλλειψη τεκμηρίωσης). Για το 3, πηγή: BuBis.

1. Σκωπτικός χαρακτηρισμός για παλιό ή κατεστραμμένο αυτοκίνητο (δηλαδή όπως κατάντησε το ολοκαίνουριο αμάξι του Αλεξανδράκη η φίλη της Βουγιούκλως στη «Σοφερίνα» 1964), αλλά ήδη εν γένει άχρηστο μεταλλικό αντικείμενο και
   ευρύτερα οτιδήποτε μεγάλης ηλικίας (πράγμα ή και πρόσωπο) π.χ. ηλεκτρική συσκευή, πουράκλα κλπ.

2. Παλιά έκφραση για το μακρύ ξίφος που έσερναν μαζί τους οι αξιωματικοί των σωμάτων ασφαλείας προ αιώνος και

3. Μετωνυμικώς, περιπαιχτικό σχόλιο για τους ίδιους τους αξιωματικούς (παλιο-σακαράκας=καραβανάς).

Ιταλικής προελεύσεως (αλλά δεν θυμάμαι από πού), που υπέστη σημασιολογική φθορά με την πάροδο των χρόνων, όπως άλλωστε και η παλιοκαιρίσια λέξη γαζέτα (εφημερίδα <ιταλ. gazetta σήμερα giornale/quotidiano-a, που κληρονομήσαμε όμως από τους Τούρκους που ακόμα λεν τον δημοσιογράφο/ρεπόρτερ gazeteci=γαζετατζή ή haberci=χαμπερτζή), της οποίας η παλαιότερη χρήση αναφέρονταν σε μεγάλο στρατσόχαρτο<ιταλ. straccia carta (σεντόνι) και ιδίως τεράστιο χαρτονόμισμα μηδαμινής αξίας, (συνήθως ένεκα υποτιμήσεως της μονέδας).

Συνώνυμα: Κάρο, καρούλι, ψαροκασέλα (βλ. «Ο Ταξιτζής» με τον Χατζηχρήστο 1964), παντόφλα, καφεκούτι, σαράβαλο, μπα(γ)κατέλα, σαπάκι, κωλοκοτρωνέικο (π.χ. σουγιάς) κ.α.

1. Όταν κάποιο καρφί μας δώσει στεγνά και βρούμε μπελάδες. Το χρησιμοποιούμε κατά κύριο ρόλο όταν κάποιος φωνάξει τους μπάτσους να σε δέσουν. (βλ. παράδειγμα 1).

2. Η δεύτερη έννοια του λήμματος είναι η ευρύτατα γνωστή στους κάγκουρες και τους γκαζοφονιάδες πρόκειται για την καρφωτή ταχύτητα όπου οι επίδοξοι οδηγοί χωρίς συμπλέκτη, με γρήγορες κινήσεις κουμπώνουν την ταχύτητα με σκοπό να κερδίσουν πολύτιμα δευτερόλεπτα στη κόντρα. (βλ. παράδειγμα 2).

Πρόκειται για την «Africa Twin» της HONDA. Ο αναβάτης της λέγεται αφρικάνος. Πολύ πετυχημένο μοντέλο, κρατάει επί σειρά ετών τα σκήπτρα στις μηχανές εντός και εκτός δρόμου.

Όταν ο οδηγός χάνει τον έλεγχο του αυτοκίνητου του το οποίο σβουρίζει γύρω από τον άξονά του παίρνοντας αμπάριζα ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Διατυπώνεται κι ως «παίρνει σβούρες».

Βλ. επίσης σαβανοκύριακο.

Ένα απειροελάχιστο αλλά και καλά μαγκιόρικο μηχανάκι, το DAX της Honda, το οποίο ήταν πολύ της μοδός στα τέλη εβδομήνταζ-αρχές ογδόνταζ. Παραδόξως παίζει ακόμα, και υπάρχουν διάφοροι κολλημένοι με δαύτο. Υποθέτω ότι είναι κάτι σαν του κολλημένους με τα ντεσεβό ή τους σκαραβαίους.

(για το περιοδικό του βισεξουάλα Πετροκωστόπουλου βλ. αλλού)

ουσ., πληθ. τα νίτρα

Μακρινός καγκουροξάδελφος του αρχαιοπρεπέστατου νίτρου (το νίτρον= πέτρα άλατος, εξ ου και νιτρογόνον = nitrogen = άζωτον)

Αποτελεί φωνητική απλοποίηση του Nitrous που αποτελεί συντόμευση της γνωστής αμερικάνικης πατεντιάς Nitrous Oxide Systems γνωστή και με τα αρχικά NOS.

[I]Σχετικές μαστοριλίστικες φωνητικές απλοποιήσεις (για εγκυκλοπαιδικούς λόγους και μόνο):
full thrust bearing = 360 μοίρες θρος
silent block = σινεμπλόκ
κ.α.[/I]

Τι είναι;
Μια σταθερή ένωση του αζώτου με το οξυγόνο (οξείδιο δηλ.) είναι το Ν2Ο, που έχει αναισθητικές ιδιότητες και είναι γνωστό και ως αέριο γέλιου. Το καλό με αυτόν τον κύριο είναι ότι παραμένει πολύ κουλ και σταθερός υπό Κ.Σ. (συνθήκες δωματίου που λέμε), και έχει πολύ χαμηλό σημείο βρασμού, οπότε με άλλα λόγιαάμα τον συμπιέσεις σε μια (νίτρο)μπουκάλα, όταν τον αμολήσεις θα γίνει καπνός.

Ποιος το σκέφτηκε;
Κάποιο από τα άπειρα χαμένα και αδικήμενα από την ιστορία μυαλά του Β' παγκοσμίου πολέμου (αυτά που μετά τροφοδότησαν τα διαστημικά προγράμματα των δύο υπερδυνάμεων του ψυχρού πολέμου) σκέφτηκε να τσοντάρει ένα νίτρο σε κάποιο από τα μοτόρια εσωτερικής καύσεως που κινούσαν τα μυθικά τέρατα της λουφτβάφε ,ούτως ώστε να πηγαίνει τον κώλο του (την ίδια ώρα που άλλοι παίδες εξέλισσαν το αεριοπροωθούμενο Μεσερσμιτ 262 για να μπορεί σήμερα η κυρα-σκάφη να πηγαίνει Λονδίνο για ψώνια στο Χάροντς).

Πώς δουλεύει;
Για να δουλέψει ένας συνήθης κινητήρας εσωτερικής καύσεως χρειάζεται να συντελεστεί το προπατορικό αμάρτημα της συνουσίας του οξυγόνου και του άνθρακος C+O2=CO2. Η διαδικασία αυτή χαρακτηρίζεται (εκτός από θεόπνευστη) εξώθερμος, δηλαδή εκλύει ενέργεια. Για τους νεότερους υπενθυμίζω όμως ότι στο «εμείς και ο κόσμος» μάθαμε ότι ο ατμοσφαιρικός αήρ είναι φτωχός σε οξυγόνο (21% μόνο, και το υπόλοιπο άζωτο). Όταν λοιπόν μπουκώσουμε τον εισερχόμενο αέρα στο προαναφεθέν μοτόρι με Ν2Ο που δεν είναι εν τέλει και τόσο σταθερό σαν ένωση σε συνθήκες θαλάμου καύσης, γίνεται της επί χρήμασι: Ν2Ο->Ν+Ο2. Και η διάσπαση αυτή είναι εξώθερμη, δηλαδή προσθέτει ενέργεια στην προαναφερθείσα εκλυόμενη. Το ελεύθερο κι ωραίο πλέον Ο2 ταυτόχρονα εμπλουτίζει το μίγμα ατμοσφαρικού αέρα, ανεβάζοντας τον αριθμό μορίων C και Ο και συνεπώς των αριθμό των συνουσιών στον ίδιο χώρο (... κι άλλη ενέργεια). Τέλος, σε όλα αυτά προσθέτουμε και την ιδιότητα των ενώσεων του αζώτου να ψύχουν κατά την αποσυμπίεση (αμμωνία ΝΗ3 στα πρώτα ψυγεία, πριν σκάσουν μύτη τα φρέοντα), που έχει ως αποτέλεσμα να την ψύξη και συνεπώς πύκνωση όλου του μίγματος (υπερτροφοδότηση). Όλη αυτή την ενέργεια αν την πολλαπλασιάσεις με το μέγεθος του χρόνου μας δίνει την «ισχύς» (κατά το «στην Ιερά Οδός»), δηλαδή αλόγατα.

Υποσημειώνω ότι το άζωτο παραμένει κατά τα λοιπά αδρανές όπως και όταν μπαινοβγαίνει στα πλεμόνια μας.

Η αμερικάνικη πατεντία:
Επειδή ως γνωστόν η αμερικάνικη υποκουλτούρα έχει πολύ αμέρικαν μασκλ, muscle-cars, ευθεία και όχι στροφές (το τιμόνι είναι μόνο για παρκάρισμα), ωμή δύναμη, και γενικώς πίπες του τύπου ποιος την έχει μεγαλύτερη, η τοποθέτηση ενός τέτοιου συστήματος στους προϊστορικούς κινητήρες των εσχάτως πτωχευσάντων εταιρειών ήταν επιτακτικότατη.

Πώς το κάνει ο κάγκουρας;
Ο κάγκουρας επειδή δεν του αρέσει να το σκέφτεται και πολύ, πετάει την μπουκάλα στο δεξί κάθισμα, καρφώνει το μπεκάκι όπως να 'ναι πάνω στην εισαγωγή και καθάρισε. Ο ΜπαρμπαΣτάθης racing α.ου.α. του ξεκαθάρισε πως 70 αλογάκια πλας θα τα πάρει ο σουίφταρος. Το θέμα είναι πως μόλις ο χυτοσίδηρος στην πολλαπλή εισαγωγής ή στο καπάκι παγώσει απότομα από το ψύχος θα κοπεί στη μέση, ενώ το μείγμα από την περίσσεια αέρα που δεν μπορεί να καλύψει η προβλεπόμενη παροχή βενζίνης, θα γίνει τόσο στεγνό που, απλά πολύ σύντομα, παίρνεις και τα πιστόνια στο χέρι. Πώς σου φάνηκε;

Κλασικά, σύστημα γάντζων, που χρησιμοποιείται για να εξασφαλίζουμε ότι συγκρατούνται οι εξέχουσες επιφάνειες μεταφερομένων αποσκευών και αυτές δεν θα πέσουν από τα ημιανοιχτά πορτμπαγκάζ ή –πιο έιτικαλλυ σπήκινγκ– από τις σχάρες που τα έχουμε βάλει. Προφάνουσλυ, η μεταφορά είναι μεταξύ των γάντζων και των πλοκαμιών του χταποδιού.

Θηλυκό. Λέγεται λαϊκά έτσι η Μερσεντές, αλλιώς και το «μερκέντι». Και ιδίως τα γάμησέ τα μοντέλα της εταιρίας, όπως η παλιά σειρά C, ή η Ε180 που ήταν απλά η εκπλήρωση του καημού του (ακόμη) πεινασμένου (αλλά όχι ψωμολυσσούντα) έλληνα πρώτα, και μετά του αντίστοιχου αλβανού και τώρα δεν ξέρω ποιου.

Ανήκει στην οικογένεια των εκλαϊκευμένων ονομάτων αυτοκινήτων, όπως και το μπέμπα, αντί για BMW, εδώ εκφράζεται και πατρική (όχι και τόσο) παύλα πιπινική αγάπη προς το όχημα, το τουότα, αντί για ΤΟΥΟΤΑ, απλός εξελληνισμός, και νομίζω ότι πέθανε. Εξαιρείται το πορσικό που είναι άλλη φάση.

Χρησιμοποιείται πλέον κυρίως με αρνητικές συνδηλώσεις, έχω την εντύπωση, αν και παλαιότερα, όταν για να έχει μερκεντέ έπρεπε να είσαι τουλάστιχον μανχάτας, είχε κυρίως την απόχρωση του θαυμασμού για το τουτού.

Όπως, ελπίζω, έχετε ακούσει οι περισσότεροι, η λέξη τσακμάκι χρησιμοποιείται ευρέως. Επίσης όπως ελπίζω, τη χρησιμοποιείτε και εσείς οι ίδιοι και για χρηστικούς σκοπούς πέρα από το να ακούσετε τους γαμάτους διφθόγγους που περιέχει.

Τσακμάκι λοιπόν αποκαλείται ο αναπτήρας με μια «οθωμανική εσάνς» μιας και προέρχεται από το τούρκικο çakmak που χρησιμοποιείται για την πέτρα που αν πάρεις δύο ίδιες, ή μια μεγάλη και την σπάσεις, και τις χτυπήσεις μεταξύ τους, θα βγάλουν σπίθες. Αφού έγινα ρεζίλι προσπαθώντας να μην χρησιμοποιήσω την, τουρκικής προέλευσης, λέξη τσακμακόπετρα, θα αναφέρω και την «άλλη πλευρά», αυτή των ελληναράδων λέγοντας πως υπάρχει περίπτωση η λέξη να προέρχεται και από το ελληνικό(τατο) διακναίω που σημαίνει ξύνω ή τρίβω, για την ενέργεια πάνω στις... τσακμακόπετρες, λύσσα κακιά...

Αλλά ταυτοχρόνως αποκαλείται και οτιδήποτε ανάβει, ανοίγει, αρπάζει, λειτουργεί με τη μία, δηλαδή χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια από μέρος του χρήστη. Το χρησιμοποιούμε για μηχανάκια που ανάβουν χωρίς να πρέπει να έχουμε τις γάμπες του Μπολτ στην μανιβέλα, για κινεζικά προϊόντα πάσης φύσης όταν λειτουργούν (ναι, έχω γνωστό με μαγαζί με ηλεκτρικά που πτώχευσε και βγάζω το άχτι μου) και γενικά για αυτό που είπα στην αρχή της παραγράφου.

Επειδή ίσως μπερδευτήκατε, η σλανγκ χρήση της λέξης είναι η τρίτη παράγραφος. Η δεύτερη είναι «ετυμολογία», προϊόν 2 κλικ στο γκουγκλ. Και τα λινκ στο τσακμάκι είναι το άκρον άωτον της ταχύτητας: γράφεις τον ορισμό τόσο γρήγορα που προλαβαίνεις να λινκάρεις το λήμμα.