Tagged definitions (18)
Showing 1-10 from 18

Ο άνθρωπος με μεγάλα φρύδια. Ήταν παρωνύμιο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, όπως βρίσκουμε στον Κοροβέση, αλλά και του Σωκράτη Κόκκαλη στο ιδιόλεκτο του αθλητικογράφου Γιώργου Γεωργίου. Πιο πρόσφατα του μπασκετμπολίστα Άντονι Ντέιβις.

Ο πολύ κοντός άνθρωπος. Όρος που αποδιδόταν και στον Σημίτη.

Αυτός που τρώει σουβλάκια, το λέει κι η λέξη. Καθ' εαυτό το να τρως σουβλάκια 'ν'ν' κακό..., μόνο κάπως παχυντικό και ανθυγιεινό. Η έκφραση, όμως, χρησιμοποιείται ως εθνικό αυτοφαυλιστικό για να χαρακτηρίσει τον κλασικό τον μαλάκα τον Έλληνα. Η σουβλακοφαγία θεωρείται ως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ελληνικού λαού κι έτσι όταν θέλουμε να αυτοβριστούμε ή να αποδεχθούμε στερεοτυπικές βρισιές άλλων για εμάς, θα αναφερθούμε σε έναν Έλληνα σουβλακοφάγο, φραπέλληνα / φραπεδέλληνα, τσιφτετέλληνα κ.τ.ό. Ο σουβλακοφάγος είναι, λοιπόν, ο Ελληνάρας, που, όπως ορίζεται προσφυώς από σύσσλανγκο, έχει «μπυροκοιλιά, αξύριστο του βρομιάρη, αθλητική εφημερίδα παραμάσχαλα, φραπέ στο χέρι και κωλοχωρίστρα τριχωτή που φαίνεται κατά τη διάρκεια της επίκυψης ή και χωρίς αυτήν». Βρωμάει αντρίλα, αρχιδίλα, ματσίλα που μπορεί να καταντήσει τουματσίλα. Όπως, όμως, και ο Lumberjack των Monty Python μπορεί να επιφυλάσσει εκπλήξεις ως προς τον σεξουαλικό του προσανατολισμό (όντας όντως σουβλακοφάγος).

Η λέξη ασφαλώς μπορεί να σημάνει απλώς κάποιον που του αρέσουν τα σουβλάκια χωρίς άλλη κονοτέησιο.

Και βεβαίως αποτελεί το παρατσούκλι ειδικά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή (ανηψιού) στον οποίο αναφέρονται και τα περισσότερα αποτελέσματα του γούγλη. Ως πολιτικό παρατσούκλι βγάζει χάρη στο -φαγος, κάτι το ένδοξο εθνικιστικό, όπως λέμε Τουρκοφάγος, Βουλγαροκτόνος κ.τ.ό., μόνο που ο εν λόγω καθαρίζει απλώς σουβλάκια.

Αυτός του οποίου η δίαιτα, -με τη διπλή (αρχαία ελληνική) σημασία της διατροφής και του (πολιτικού) τρόπου του βίου-, βασίζεται στο σουβλάκι. Όπως και το σουβλακοφάγος χρησιμοποιείται ως:

• οιονεί χαρακτηριολογική τυπολογία

• ως εθνικό τυπολογικό χαρακτηριστικό

• και, ασφαλώς ως παρατσούκλι του Κώστα Καραμανλή (ανηψιού).

Απαξιωτική αναφορά στα μέλη, τους γερμανοτσολιάδες, τα έργα και τις ημέρες των κυβερνήσεων Νέας Δημοπρασίας - ΘΑΣΟΚ (2012 - 2015).

Παρατσούκλι για τον πολιτικό Θεόδωρο Πάγκαλο, είναι λογοπαίγνιο με τον λέοντα, λόγω των λεονταρισμών του, αλλά και του ότι φέρεται ως βασιλιάς των ζώων στον ζωολογικό κήπο των τριακοσίων βολευτών, καθώς και με τον Μεγάλο Ναπολέοντα, λόγω του βοναπαρτισμού του στην επίδειξη ενός φωσκολικού εγωισμού κατά την διαπραγμάτευση της πολιτικής του περσόνας.

Παρεμπίπταμπλυ η ατάκα του εν λόγω πολιτικού μαζί τα φάγαμε, που τείνει να λάβει διαστάσεις ατάκας της δεκαετίας, ολοένα και συχνότερα τρέπεται σε μαζί τον φάγαμε, όπου εννοείται πλέον η συν-πάθεια όλων των Ελλήνων ενώπιον της κοινής βρώσεως πούτσας που έχει ήδη αρχίσει και μας περιμένει ακόμη.

Με την ευκαιρία ιδού μια λίστα παρατσουκλιών Ελλήνων πολιτικών της μεταπολίτευσης για τον ιστορικό του μέλλοντος:

• Αβέρωφ, Ευάγγελος: Γεφύρωφ, Ροζαλία.
• Αβραμόπουλος, Δημήτρης: Mπω Μπρυμέλ, ο κύριος Τίποτα, Αβραμόκωλος, Σαυραμόπουλος, Αβραμό, Κάγκελος, Μπλέηζερ Καγκελόπουλος.
• Αθανασιάδης-Νόβας, Γεώργιος: Γαργάλατας.
• Αναγνωστόπουλος, Νίκος: (πάλαι ποτέ βουλευτής της ΝΔ στην Α’ Αθηνών) Ο φίλος του νεκρού.
• Ανδριανόπουλος, Ανδρέας: Ανδριανόκωλος.
• Ανδρουτσόπουλος, Αδαμάντιος: Η μικρούλα η Adam η κουνιστή (του Χ. Κλυνν).
• Άνθιμος Θεσσαλονίκης: Παναγριότατος και βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.
• Αρσένης, Γεράσιμος: Τσάρος.
• Αρχιεπίσκοπος Μακάριος: Τζουμπές, Μούσκος, Μασκαριότατος, Ερυθρός ρασοφόρος της Μεγαλοννήσου, Κάστρο της Μεσογείου.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Χουντόδουλος, Μπιγκ Μακ.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος + (μετά θάνατον): Μαρκαριστός.
• Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄ (διαδέχτηκε τον Μακάριο): Παπαπλάστικ (η οικογένειά του είχε εργοστάσιο πλαστικών).
• Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης: Μπάρμπι.
• Βαρουφάκης, Γιάνης: Μπαρουφάκης.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α': Κώτσος, Κουμπάρος.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β’: Κοκός, ο τέως, Γλύξμπουργκ, Γλύξμπουργκερ, κ.α.
• Βασιλεύς Όθων: Κόθων.
• Βασίλισσα Φρειδερίκη: Φρίκη, Φρειδεφρίκη.
• Βενιζέλος, Ευάγγελος: Μπενίτο, Μπένι, Μπένι Χιλ, Μπενί Ζελόν, Πόρκυ, Πρωθυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Ύπαρχος, Μαρία Αντουανέτα, Turkoglu (κατά Wikileaks), Τανάλιας.
• Βενιζέλος, Σοφοκλής: Κληκλής, ο μικρός υιός του μεγάλου πατρός.
• Βορίδης, Μάκης: Το βορίδι (κατά Καρατζαφύρερ), Βορβορίδης, Βορίδεν, Αιμοβορίδης ο Τσεκουράτος.
• Βουλγαράκης, Γιώργος: Ντοράκης.
• Βούλγαρης, Δημήτριος: Τζουμπές.
• Γαρουφαλιάς, Πέτρος: Γάλα με ανθρακικό, «Πέτρο, μαλάκα, ήθαμε για πλάκα!»
• Γερουλάνος, Παύλος: Πρίγκηψ.
• Γερμενής, Γεώργιος: Καιάδας, «οι Γερμενοί ξανάρχονται».
• Γεωργιάδης, Άδωνις: Μπουμπούκος, Λουλούκος. Βλ. και Ελλαδέμπορας, Θολοπατριώτης, Θολοκουλτουριάρης.
• Δαμανάκη, Μαρία: Δραχμανάκη Μαρία, Δαμουνάκη Μαρία.
• Διαμαντοπούλου, Άννα: Φράου, Διαμάντω, Κρουέλα ντε Βιλ, Αννούλα του Φονιά. Βλ. και πασοκομούνα.
• Δρούτσας, Δημήτρης: Φον Δρούτσας, Κηπουρός.
• Έβερτ, Μιλτιάδης: Μπουλντόζας.
• Ζαγορίτης, Λευτέρης: Μαυρογιαλούρος.
• Ιερώνυμος Αθηνών: Τζερόνιμο (Γκρούβη), κωφάλαλος (το τελευταίο λέγεται από δεξιούς που ήθελαν να μιλάει περισσότερο για εθνικά θέματα, όπως ο προκάτοχός του).
• Ιωαννίδης, Δημήτριος: Αόρατος δικτάτωρ, σκύλος της ΕΣΑ.
• Κακλαμάνης, Νικήτας: Ομέρ Πριόνης, Νικηταράς ο Δενδροφάγος.
• Καμμένος, Πάνος: Το τσαμένο (κατά Τράγκα). Βλ. επίσης Καμένοι Έλληνες.
• Κανελλόπουλος, Αθανάσιος: Κοντός, Παπάκι.
• Καραμανλής Κωνσταντίνος: Τραμπάκουλας, Καραμάν Αλής, Καραμαλάκας, Γκαούτσο Κώτσο, Φρυδάς. ο Θείος, ο Μαρμαρένιος.
• Καραμανλής, Κώστας: Δον Μπουχέ, Βούδας της Ραφίνας, ραφινάτος, κουρασμένος, Μπούλης, Δάμαλος, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή. Βλ. και Σεμνά και ταπεινά, Νέα Δημοπρασία.

• Καρατζαφέρης, Γιώργος: Καρατζαφύρερ, Κωλοτούμπας, Κονφερανσιέ, Λαγός.

• Κατσέλη, Λούκα: Pasionaria.

• Κιλτίδης Κώστας: Φιλέας Φογκ (ΝΔ->ΔΗΣΥ->ΛΑΟΣ->ΝΔ).
• Κλάρας, Θανάσης: Άρης Βελουχιώτης, Καπετάν Μιζέριας.
• Κουβέλης, Φώτης: Φώτης Κουνέλης, Κυρ Φώτης.
• Κουλούρης, Κίμων: Άι Λάινερ, βλ. και Κιμωνό.
• Κυπριανού, Σπύρος: Μάππουρος.
• Κύρκος, Λεωνίδας: Κύρκη.
• Λαλιώτης, Κώστας: Θείον βρέφος.
• Λέφας-Τετενές, Όθων: (πολιτευτής της ΕΡΕ, μηδέποτε εκλεγείς) Κώθων Ελέφας-Τενεκές.
• Λιάπης, Μιχάλης: Μισέλ.
• Λοβέρδος, Ανδρέας: Loverδος, Λόβερ, Μάρθα Βούρτση, Κοτοπούλη-Ρεξ, Βασιλάκης Καΐλας, κλαμένο μουνί, κλαψομούνης.
• Μαρκεζίνης, Σπυρίδων: Μαϊμού, Σπυριδούλα, Σαγώνας, Τσίτα του ταρζάν.
• Μητσοτάκης, Κυριάκος: Ψυχάκιας, Τέρης Χρυσός. Βλ. και κυριάκος.
• Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος: Μητσοτάκης, Μητσοτάκουλας (των Καρπαθίων), Μητροπάνος, Εθνικός Γκαντέμης, Γκαντεμόσαυρος, Ψηλός, καμπινεδάρχης, Ακατονόμαστος, Ροφός, Δρακουμέλ, Τσιμενένιος. Βλ. και Μαρίκα Μητσοτάκη, καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη! Για πληρέστερη λίστα βλ. λήμμα Μητσοτάκης.
• Μιχαλολιάκος, Νίκος: ο Καίσαρας, Χρυσαυγουλίδης.
• Μολυβιάτης, Πέτρος: Γκρομίκο.
• Μπακογιάννη, Ντόρα: Ντοράδα, Ντοράκλα. Βλ. και ντοράκηδες, ντορίτος, εδώ και Ντόρα, λεβεντομούνα.
• Ξενογιαννακοπούλου, Μαριλίζα: Μάρκελος Νύκτας, Μαριλίζα Ξενοπαπαδακογιαννακοντουρουντουρουτριανταφυλλοπούλου.
• Πάγκαλος, Θεόδωρος: Πάγκαλος, Παγκαλέων, Μεγάλος Τραγουδιστής, παν-κάλος, Παχύδερμο των Ιμίων. Βλ. και σ' έχει γαμήσει ποτέ χοντρός;
• Παζαΐτη, Νατάσα: υπολοχαγός Νατάσα.
• Παπαγεωργόπουλος, Βασίλης: Ο φτερωτός δήμαρχος, Βάσιπαπ, Ατσαλάκωτος.
• Παπαδόπουλος, Ανδρέας: Τραβόλτα.
• Παπαδήμος, Λουκάς: Παπαδήμιος.
• Παπαδόπουλος, Γεώργιος: Μπισκότο.
• Παπακωνσταντίνου, Γιώργος: Υπάλληλος.
• Παπακωνσταντίνου, Μιχάλης: Ούζο δώδεκα, Τζάκ Ντάνιελς.
• Παπαληγούρας, Παναγής: Βλ. παπαληγούρας.
• Παπανδρέου, Ανδρέας: Αντρέ Παπαντρέ, Συγκινημένος, Σιδερένιος (μετά το Harefield), Αντρίκο ντελ Πάσο. Βλ. και ΘΑΣΟΚ, Μιμίκος, Αυριανοτομπριστής.
• Παπανδρέου, Βάσω: Βλ. Πασοκομούνα, Λεβεντομούνα.
• Παπανδρέου, Γεώργιος: Παπατζής, γέρος της Δημοκρατίας.
• Παπανδρέου, Γιώργος: Τζέφρι, Γ.Α.Π., Γιωργάκης, No Jobs, Ο τρίτος ο μακρύτερος, Ξένος, ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, μελαγχολικό αγόρι, τρελοκαταθλιπτικό αγόρι, αΓΑΠούλης, Κοσταρίκας (γιατί ο κόσμος χάνεται κι αυτός ταξιδεύει σε εξωτικά μέρη), ο Ημίαιμος Πρίγκηπας, Αρχολίπαρος, Φόρεστ ΓΑΠ, ο Σορτάκιας, ο Εγκέφαλος, Bertolt Brecht. Βλ. και ψωρογιώργαινα, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή, άχου άχου Νετανιάχου, bravo Giorgos!, γκεϊμπέκικο, Παπανδαιμόνιο.
• Παπαντωνίου, Γιάννος: Κολγκέιτ, Τσάρος, Προικοθήρας.
• Παπαρήγα, Αλέκα: Κουκουβάγια, Κοκκινοσκουφίτσα. Βλ. και η Παπαρήγα η καλή, παπαρήγανη, κολοκύθια, το Κόμμα, εκ του Περισσού.
• Παπασπύρου, Δημήτριος: Παλάντζας, Σέσουλας.
• Παπούλιας, Κάρολος: Εθνική γλάστρα, τελευταίος δανειστής, εθνικός δανειστής (του μακαρίτη Ανδρέα, για την αγορά της ροζ βίλας άκα το κωλόσπιτο).
• Παπουτσής, Χρήστος: ο Μαλάκας.
• Παυλόπουλος, Προκόπης: Πάκης, Ρόκυ, Τσάκ. Βλ. μένω Προκόπης.
• Πικραμμένος, Παναγιώτης: Bitterman.
• Πλαστήρας, Νικόλαος: Μαύρος Καβαλάρης, Συνταγματάρχης Καραπιπέρης.
• Πλεύρης, Θάνος: Βλ. Πλευρίτιδα.
• Πλεύρης, Κώστας: Μικυμάου. Βλ. και Πλευρίτιδα.
• Πολύδωρας, Βύρων: Λατίνος εραστής, Μπαντέρας, Μπάϊρον, Στρατηγός Άνεμος, Πολύξερας.
• Πρωταίτιοι 21ης Απρίλιου: Ντάλτονς.
• Ραγκούσης, Γιάννης: Κίλερ.
• Ράλλης, Γεώργιος: Γάλλης, Δεν θέλω ου. Βλ. και οι μισοί Έλληνες θα μάθουν τέχνες, οι άλλοι μισοί γάματα.
• Ράπανος, Βασίλης: Βλ. ῥαφανιδόω.
• Σαμαράς, Αντώνης: Αντωνάκης, Πολάν, Τρελαντώνης, Σπουδαρχίδης, Κομανέτσι, Σαχλαμαράς. Βλ. και συγγρού, νουδούλα.
• Σαρτζετάκης, Χρήστος: Αγκαλίτσας, Ανάδελφος, Ροφός ή πατομπούκαλος (λόγω γυαλιών).
• Σημίτης, Κώστας: κινέζος, λογιστής, τάπερμαν, Σαύρα του Κολωνακίου, Αρών Αβούρης, Ιγκουάνα, Αρχιδοσίλογος.
• Σιούφας, Δημήτρης: Πίκατσου.
• Σπηλιωτόπουλος, Άρης: Αρούλης, Σαλώμη, Ιφιγένεια (όταν θα τον θυσίαζε ο Καραμανλής με υπονοούμενο ότι την ανάβαν την πυρά).
• Στεφανόπουλος, Στέφανος: Στεφ Στεφ.
• Τζαννετάκης Τζαννής: Βραχιολάκης.
• Τομπούλογλου, Χάρης: Τόμπι.
• Τζήμερος, Θάνος: Τζάγριος, Τζήμερμαν.
• Τσαλδάρης, Αθανάσιος: Νανάς.
• Τσάτσος, Δημήτρης: Παχύδερμο της Δημοκρατίας.
• Τσάτσος, Κωσνταντίνος: Κότα.
• Τσίπρας, Αλέξης: Sexy Alexi, Τσιπραλέξ, Αλέξης Παπανδρέου, Τεν Τεν. Βλ. Τσίπρα, Παιδαριογέρων, ΣφΥΡΙΖΑ.
• Τσοβόλας, Δμήτρης: Γιος του Αγωγιάτη, ο Δώστα-όλα, το Τσουλούφι.
• Τσουκάτος, Θεόδωρος: Τσουτσουκάτος, Στρατηγός.
• Τσοχατζόπουλος, Άκης: Mπω Μπρυμέλ, Τσοχατζόπουτσος.
• Φλωράκης, Χαρίλαος: Καπετάν Γιώτης (το nom de guerre του).
• Χρυσοχοίδης, Μιχάλης: Προπατζής, Γκόλντον, Goldsmith, Goldfinger, ο Αδιάβαστος. Βλ. και μΠΑτΣΟΚ.
• Ψωμιάδης, Παναγιώτης: Ζορό, Ο Νομάρχης. Βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.

Πάσα: Γκάτζμαν.

Ο.Φ.Α. (όπου φυσάει ο άνεμος)

Αρχικά τα οποία τα σημαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος και τα χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε τον τύπο οποίος είναι πάντα μπερδεμένος με τα πολιτικά, ψηφίζει διαφορετικό κόμμα κάθε 4ετία και πορώνετε και με αυτό.Επίσης ο ασταθής νεοέλληνας που πάει με το συμφέρον του ανεξαρτήτως ιδεολογίας και κομματικής αντίληψης.Όλοι έχουμε έναν τέτοιο στην παρέα.

Το παρατσούκλι-σήμα κατατεθέν του Δημάρχου Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη, λόγω της απόφασής του να κόψει υπεραιωνόβια δένδρα στην Κυψέλη, για να κατασκευαστεί πάρκινγκ, δεδομένου μάλιστα ότι έχουν μείνει ελάχιστοι παρόμοιοι χώροι στο κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση είναι «σημείον αντιλεγόμενον», δεδομένου ότι οι υποστηρικτές του λένε ότι θα ξαναφυτευτούν δένδρα ύστερα από την κατασκευή του πάρκινγκ, αλλά το παρατσούκλι έμεινε. Το λογοπαίγνιο αφορά προφανώς στον συνονόματο «Νικηταρά τον Τουρκοφάγο», οπότε δηλώνει έναν μανιασμένο θεριακλή εναντίον του πρασίνου. Επίσης, λέγεται σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι, ψαλιδοχέρης και Ομέρ Πριόνης κατά τον Ομέρ Βρυώνη. Οι όροι περιγράφουν την συμπεριφορά πολλών παρόμοιων δημάρχων, που δεν ιδρώνει το αυτί τους από τις εκκλήσεις των γκρηνιάρηδων.

Κατά την Ευγενία Μανωλίδου, ο Ελληναράς Άδωνις Γεωργιάδης. Γνωστός και ως μπιφτεκάκι, λουλούκος, μωρουλίνι, μαϊντανός και μικρούλης (μικρούλης και στην π...α δεν ξέρω, ρωτήστε την Ευγενία στη στιγμή της αλήθειας). Για όλους τους άλλους, είναι γνωστός ως Άδης (χωρίς το Γεωργι-). Μπουμπούκος είναι γενικά όποιος συμπεριφέρεται στη γυναίκα του όπως ο Άδωνις στην Ευγενία.

Ο πολύ ογκώδης, εύσωμος, πληθωρικός, ο ντουλάπας, αλλά περισσότερο με την έννοια του πολύ χοντρού. Ο όρος ήταν και παρατσούκλι - σήμα κατατεθέν του πολιτικού Μιλτιάδη Έβερτ, που έχει μείνει γνωστός για τον πολιτικό του πληθωρισμό και την αγάπη του στις μακαρονάδες.

Συνώνυμο: «Είμαι μακαρονάς, τι να κάνουμε;» (από διαφημιστικό σποτ με τον Γιάννη Μπέζο)