Tagged definitions (7597)
Showing 2581-2590 from 7597

Το σεξ.

Επίσης η μπύρα.

Για μια ελαφρώς διαφορετική άποψη βλ. θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι ο φτωχός.

Λέγεται όταν κάπου βρίσκονται μόνο άντρες (βλέπε αρχιδαριό, σβερκαρία, καραπουτσαριό, ψωλαρία, αρχιδόκαμπος) οι οποίοι μάλιστα έχουν και άγριες διαθέσεις, όμως ελλείψει γυναικών το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παίξουν ξιφομαχία με τους παργαλάτσους τους!

Βγήκε από γνωστό ανέκδοτο που δύο πισωγλέντηδες, μην έχοντας κάτι καλύτερο να κάνουν, αποφάσισαν να παίξουν ξιφομαχία με τις ψωλές τους... Τελικά ο ένας, κατάκοπος, αποφάσισε να παραδώσει τα όπλα λέγοντας: «Ουφ, κουράστηκα... Κάρφωσέ με!»

Ξακουστό ελληνικό έθιμο. Σε αντίθεση με τα διάφορα πανηγύρια που γίνονται μια φορά τον χρόνο και σε κάποιο μέρος της Ελλάδας, αυτό γίνεται κάθε μέρα σε όλη την Ελλάδα.

Ο εορτασμός γίνεται σε μαγαζιά ή μέρη που μαζεύονται (σχεδόν) αποκλειστικά άντρες (βλέπε αρχιδαριό), οι οποίοι μάλιστα ευελπιστούν κιόλας να βρουν τίποτα γκομενάκια, να γίνει κανένα κονέ. Τα γκομενάκια βέβαια είτε δεν πατάνε σε αυτό το μέρος (αν είναι γνωστός αρχιδόκαμπος), είτε έχουν μεταναστεύσει μετά από την μαζική εισβολή σβέρκων, οπότε απομένει μόνο η ψωλαρία.

Οι γυναίκες δυστυχώς τείνουν να γιορτάζουν μακριά από τη σβερκαρία, σε μέρη θυελλώδη, όπου γίνεται το φημισμένο του μουνιού το πανηγύρι.

Η φράση έχει τη ρίζα της στη βυζαντινή εποχή. Με αυτόν τον τρόπο γινόταν διαπόμπευση των μοιχαλίδων, των κλεφτών και αυτών που δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους.

Το σκηνικό στηνόταν ως εξής: Αφού κούρευαν τους ενόχους, τους κάθιζαν ανάποδα στο γαϊδούρι και τους υποχρέωναν να κρατούν την ουρά του. Μετά, τους πέρναγαν από όλους τους δρόμους της πόλης. Κατά την περιφορά, το πλήθος τους έβριζε, τους πετούσε παλιοπράματα και πολλές φορές τους μουτζούρωνε το πρόσωπο με καπνιά (από 'δω προέρχεται και η λέξη «μούντζα»). Στους κλέφτες πέρναγαν στο λαιμό τους, τα κλοπιμαία για να 'ναι ο διασυρμός τους ακόμα μεγαλύτερος.

Έτσι όταν εκφέρουμε τη φράση, εννοούμε πως κάποιος έχει παραπέσει σε ολίσθημα και του αξίζει η δημόσια κατακραυγή, η γελοιοποίηση και το ρεζίλεμα. (βλ. παράδειγμα 1).

Με την ευρύτερη έννοια, όταν εκφέρουμε τη φράση, αναφερόμαστε σε:

1. Κάποιον που λέει ή κάνει κάτι που θεωρούμε παράλογο, λαθεμένο, παρατραβηγμένο, εξεζητημένο, κάτι που δεν αρμόζει στην περίσταση. Κάτι που μας ξενίζει και μας φαίνεται τρελό και παλαβό (βλ. παραδείγματα 2, 3).

2. Κάποιον που θεωρούμε πως ζει μόνιμα στον κόσμο του (βλ. παράδειγμα 4).

3) Κάποιον που θεωρούμε πως είναι τρελός, πως έχει βαρέσει για τα καλά μπιέλα (βλ. παράδειγμα 5).

Εφηβική έκφραση για τις σηκωμάρες, τις κάβλες. Ιδίως αυτές που έρχονται ύπουλα και σιωπηλά. Όπως η θάλασσα που δεν βγάζει με μιας άγριο κυματισμό, αλλά αρχίζει με αθόρυβα φουσκώματα.

Από το τούρκικο: batirmak= βουλιάζω.
Ο απένταρος, οικονομικά κατεστραμμένος, βουλιαγμένος στα χρέη, έχω μπει μέσα με τα τσαρούχια.
Παλαιάς κοπής σλανγκιά που έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον..
Συγγενικά = η μπατίρω, το μπατιράκι.

Όταν μας πάνε όλα πάρα πάρα πολύ καλά στην ζωή μας, κι ο Μητσοτάκης φαίνεται να έχει ξεχάσει την ύπαρξή μας, φτυνόμαστε από μόνοι μας προληπτικώς για να μην μας ματιάξουν. Το χαρακτηριστικό είναι ότι το να μας φτύνουν οι άλλοι είναι κατάντια, ενώ το να αυτοφτυνόμαστε είναι ένδειξη ευπραγίας. Το «φτύνομαι» το λέμε όταν δεν πιστεύουμε στην καλή μας τύχη.

«Φτου μου, φτου μου» ή «φτου σου αγόρι μου» (σπανιότερα ή καθόλου «φτου σου κορίτσι μου»), όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη είναι ναρκισσιστικός αυτοθαυμασμός, υποκοριστικό του όλα τα λέιζερ πάνω μου (εδώ, σε μένα)!

Το Κουνουπακιστάν είναι η μακρινή πατρίδα του κουνου-κουνουπιού που αγάπησε (και αγαπήθηκε, αλλά με την καλή έννοια, από) το κοριτσάκι Μυρτώ στο παιδικό βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά Η Μυρτώ και το Κουνουπάκι.

Σλανγκιστί, κουνουπακιστάν αποκαλείται κάθε καλοκαιρινός παραθαλάσσιος προορισμός όπου με την δύση του ηλίου εφορμούν μιλιούνια τα πεινασμένα μεταλλαγμένα κουνούπια και σου πίνουν μπαμπέσικα το αίμα. Συνήθως οι διαφημιστικές μπροσούρες και οι ιστιοσελίδες των εν λόγω θέρετρων αποκρύπτουν στο φαινόμενο.

Κουνουπακιστάν επίσης αποκαλείται το Πακιστάν μετά από τις συνέπειες του εγκέλαδου σύμφωνα με τον Gatzman στα σχόλια του λήμματος Αυνανιστάν.

Σλανγκασίστ: Ε. Τριβιζάς, Gatzman και Vrastagirl (η κόρη μου) που σλανγκοποίησε τον λήμμα όταν είχα την φαεινή ιδέα να επισκεφτούμε την Σκαφιδιά Ηλείας.

Κι αυτή, όπως κι αυτή η ρήση, έχει τη ρίζα της στη βυζαντινή εποχή.

Τότε οι πλούσιοι, επειδή δεν καταδέχονταν να πάνε πεζό δύο στην αγορά για να ψωνίσουν, καβαλούσαν τα άλογα τους και αγόραζαν αυτό που ήθελαν καβάλα, δείχνοντας στον πωλητή κάτι που έβλεπαν απ' το άλογο, χωρίς να μπουν στον κόπο να το διαλέξουν.

Έτσι, οι επιλογές τους ήταν επιλογές για κλάματα. Επιλογές της συμφοράς. Γι΄αυτό κι οι πωλητές, ως γριές πουτάνες, εκμεταλλεύονταν την κατάσταση και ξεφορτώνονταν ό,τι σαβούρα, σκαρταδούρα και πράγματα του σωρού και του πεταματού, αλλά επίσης κι ό,τι ακριβά πράγματα είχαν απούλητα.

Η έννοια δεν έχει αλλάξει σημασία τη σημερινή εποχή κι ο όρος υποδηλώνει την αγορά που γίνεται με πλημμελή ή ανύπαρκτο έλεγχο, μ' αποτέλεσμα αυτό που αγοράζεις να μη θεωρείται καλή αγορά (π.χ.: ακαλαίσθητο, κακής ποιότητας, ακριβό, κ.λπ.).

Το «Απίστευτα κι όμως αληθινά» ήταν μια αμερικλανιά εκπομπή των '80ς που έδειχνε απίστευτα φαινόμενα, που είναι όμως αλήθεια. Το «απίστευτα κι όμως ελληνικά», ύστερα κι απ' την εκπομπή του Γιάννη Ζουγανέλη στα '90ς με το ίδιο όνομα, δηλώνει καταστάσεις που είναι απίστευτες για οπουδήποτε αλλού εκτός από την Ελλάδα.