Tagged definitions (7597)
Showing 3221-3230 from 7597

Μποντιμπιλντεράδικη αργκό. Σημαίνει παίρνω όγκο, κερδίζω μυική μάζα ούτως ώστε να φαίνομαι πιο ''γεμάτος'', πιο ''μπαλαρισμένος''.

Ετυμολογείται προφανώς από τις μυικές ''μπάλες'' που ξεπροβάλλουν ως χαρούμενα εξογκώματα πάνω στο σώμα του ευτυχούς γυμναζόμενου. Κλασικό παράδειγμα τέτοιας μυικής ''μπάλας'' είναι βεβαίως το all time classic ''ποντίκι'', δηλ. ο δικέφαλος βραχιόνιος μυς.

Προσοχή: το μπαλάρισμα δεν ταυτίζεται με τη γράμμωση. Η γράμμωση θα έρθει (αν ποτέ δεήσει να έρθει) αργότερα, όταν θα μπει φερμουάρ στο στόμα. Το μπαλάρισμα προηγείται της γράμμωσης. Είναι συνέπεια της απόκτησης των λεγόμενων ''ποιοτικών κιλών'', δηλ. επιπρόσθετου σωματικού βάρους στο οποίο υπερτερούν (αναλογικά) οι μύες έναντι του λίπους.

Η ελευθερία ενός προσώπου να γαμά ή να γαμιέται χωρίς καθόλου δεσμεύσεις.

Η μαγκιά που επιδεικνύει ο αρχηγός σε μια παρέα από μάγκες. Βαριά και ασήκωτη.

Η πίπα κατά την οποία η γυναίκα είναι γονατιστή μπροστά στον όρθιο άντρα, όπως ένας πιστός μπροστά στον πνευματικό του.

Κάτι τελείως απίθανο και παραδοξολογικό, ένα φέσι. Υπερθετικός του «τραβηγμένο». Εννοείται ότι «τραβάμε» κάτι, το ξεχειλώνουμε, αλλά άμα το παρακάνουμε, είναι σαν να το τραβάμε απ' τα μαλλιά. Λέγεται πολύ για ιστορίες που διηγούμαστε, αλλά και γενικότερα για φέσια.

Το να βγάλεις έστω και μία ψείρα από το κεφάλι κάποιου δεν είναι δα κι εύκολη υπόθεση, ρωτήστε τις μαμάδες μαθητών δημοτικού, ή, καλύτερα, τις μαϊμούδες σε έναν ζωολογικό κήπο -δεν κάνουν κι άλλη δουλειά. Είναι μια κοπιαστική εργασία πάνω στην σχεδόν αόρατη πλην όμως ενοχλητική λεπτομέρεια.

Όταν λοιπόν ξεψειρίζουμε -μεταφορικοσλανγκικά πια- ένα θέμα, σημαίνει ότι υπερ(απ)ασχολούμαστε με δαύτο, ότι διυλίζουμε τον κώνωπα και ότι καλύτερα θα ήταν να μην κολλάγαμε σε αυτή την διαδικασία, γιατί χάνουμε ώρες ζωής πολύτιμης.

Δυσθυμώ, θυμώνω, παρεξηγούμαι, χάνω τον ύπνο μου από κάτι που έγινε ή ειπώθηκε. Μου χαλάει το κέφι, με λίγα λόγια.

Φανταρικό παράπονο ή απειλή από ανώτερο που δεν χορηγεί άδεια στον φαντάρο.

Assist: Jonas.

Εγκαταλείπω σκοπίμως κάποια δουλειά ή υπόθεση, σα να την κλείνω σε ένα συρτάρι όπου και θα ξεχαστεί για καιρό, έτσι ώστε να δημιουργήσω τεχνητή απόσταση από αυτήν και να επανέλθω κατόπιν με καθαρότερο μυαλό, να την επεξεργαστώ αντικειμενικότερα. Κάποτε πράγματι μπορούσες να κλείσεις στο συρτάρι κάτι, διότι ήταν ως επί το πλείστον χειρόγραφο. Τώρα μας έμεινε η έκφραση μόνο, ευτυχώς.

Αν και η φράση αναφέρεται στο ΛΚΕ του Τριανταφυλλίδη, νομίζω ότι αξίζει μια θέση στο σλανγκολεξικό, αφού δεν πρόκειται να την δούμε γραμμένη ποτέ σε ένα «κόσμιο» κείμενο.

«Ατάκα» από το ιταλικό attacca, το οποίο είναι μουσικός όρος. Η δε σημείωσή του στο πεντάγραμμο, σημαίνει ν' αρχίσει το επόμενο μουσικό κομμάτι άμεσα και χωρίς να μεσολαβήσει παύση.

Η λέξη πέρασε στο θέατρο και, φυσικά, στον κινηματογράφο, όπου σημαίνει πως δίνεις την άμεση απάντηση που αξίζει, σε μία παρατήρηση του συνομιλητή σου. Οι παλιές κωμωδίες του Ελληνικού κινηματογράφου βρίθουν από ατάκες που τις θυμόμαστε μέχρι σήμερα.

Ατάκα = άμεσα (το «κι επί τόπου» επιτάσσει την λέξη για μεγαλύτερη αμεσότητα). Τόσο άμεσα που σχεδόν δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει ο άλλος.