Tagged definitions (7597)
Showing 6131-6140 from 7597

Μαθηματική συνάρτηση, η οποία όταν παραγωγίζεται μένει αμετάβλητη. Η φράση υποδηλώνει την αμετάβλητη κατάσταση μιας παραγωγικής διαδικασίας.

Οι ανεξέλεγκτες συνέπειες μιας αχαλιναγώγητης αλκοολοποσίας.

Άγριο πιώμα που οδηγεί σε κεφατζίδικη ατμόσφαιρα.

Ο ψυχικά ανεβασμένος που δεν λειτουργεί τόσο με ορθολογιστικά κριτήρια. Βασίζεται στην καλή του ψυχική κατάσταση. Το πιστεύει αυτό όσο διαρκεί η ψυχική ευφορία. Ωστόσο μπορεί να αναθεωρήσει αργότερα.

Πολλές φορές αυτή η φράση μπορεί να λεχθεί κι από κάποιον στεναχωρημένο, πάνω σε κρασοκατάνυξη. Η φράση «όπου με πάει» σε αυτή την περίπτωση δηλώνει τη θέλησή του να ξεφύγει από μια πραγματικότητα που θέλει να αποφύγει.

Αβασάνιστη και ονειρεμένη ζωή, με λούσα, γκλαμουριά, χλίδα και πολυτέλεια.

Ειρωνική παρατήρηση για κάποια διευθέτηση που επιχείρησε κάποιος και η οποία έρχεται σε κόντρα με την αισθητική μας αντίληψη.

Συμπληρωματικά προς τον ήδη υπάρχοντα ορισμό, παραθέτω και τις εξής χρήσεις:

1. ήπια εκδοχή του «άντε γαμήσου, οπότε και δύναται να ακολουθηθεί από το «να μεγαλώσουν».
2. δηλωτικό ακραίας εκπλήξεως.

Χρησιμοποιείται όταν τα πράγματα είναι γάμησέ τα, τρώει κανείς το ένα πακέτο μετά το άλλο κι αισθάνεται ο καημένος ότι βρέχει ψωλές κι έχει ξεχάσει την ομπρέλα σπίτι... Επίσης λέγεται όταν κανείς παθαίνει γερό κάζο.

Το πάθημα, το χουνέρι, η ήττα, η νίλα, η κασκαρίκα.

Το είδος εκείνο μουσικής στο οποίο ο κιθαρίστας θεωρεί υψηλή τέχνη να παίζει όσο πιο γρήγορα μπορεί όοοοολες τις κλίμακες και τα αρπίσματα που έμαθε στο ωδείο.
Η ταχύτητα, σε συνδυασμό με τις λεπτές χορδές και την πριμάτη παραγωγή, στεφανώνονται από την ασυναρτησία, την υποχρεωτική έλλειψη πρωτοτυπίας και την εμφανή τάση για επιδειξιομανία που δέρνει το είδος, και δημιουργούν στον ακροατή την ανάγκη να πλύνει το πρόσωπό του ή και να ξυριστεί.
Ο όρος αποδίδει επιτυχημένα το άκουσμα, όσο και την ασημαντότητα του είδους αυτού, του οποίου οι υπηρέτες συγχέουν συστηματικά την τέχνη με την τεχνική.
Απ' ό,τι φαίνεται, ο πρώτος σαπουνοποιός στην Ιστορία της Μουσικής ήταν ο Yngwie Malmsteen, του οποίου η μουσική συναγωνίζεται σε φρικαλεότητα τα έργα και ημέρες του άλλου μεγάλου σαπουνοποιού της Ιστορίας (ένας Αδόλφος κάτι, δεν θυμάμαι τώρα). Από τότε, βέβαια, νέοι καλλιτέχνες, με μεγαλύτερες τελικές και καλύτερη δράση ενάντια στους λεκέδες έχουν ξεπεταχτεί, χαρίζοντάς μας το λευκότερο λευκό.