Tagged definitions (16)
Showing 1-10 from 16

«Καλή ξεκούραση» σε πιο χαλαρό, coolάτο version.

Φράση προερχόμενη εκ του Pop/R&B ακούσματος «Αν μου φτάναν τα λεφτά» του Stan (Στράτου Αντιπαριώτη).

Η ιστορία έχει ως εξής:
- Νεαρός κοζάρει ξανθό νέτο στη σχολή.
- Νέτο κολλημένο με γκόμενο, ο νεαρός έχει φάει φλας με την πάρτη της. Πιστεύει ότι το να ρίξει τέτοιο θεόμουνο έχει τις ίδιες πιθανότητες με το να του κάτσει το Λόττο.
- Νέτο βλέπει τον γκόμενό της να φασώνεται με άλλη, τον παρατάει κι αρχίζει να τρέχει.
- Ο νεαρός ξαφνικά πέφτει πάνω στο νέτο, αυτή του χαμογελάει και το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα.

Η φράση χρησιμοποιείται για περιπτώσεις γκόμενας η οποία αποτελεί υπόδειγμα τέλειας γυναίκας, σε εμφάνιση, σε χαμόγελο, σε χαρακτήρα και γενικά ακριβώς σε ότι γουστάρει ο ενδιαφερόμενος. Απλά όπως συμβαίνει πάντα, έχει γαμηθεί ο Δίας και έχει προλάβει άλλος πριν από εμάς. Γι' αυτό και το να σου κάτσει τέτοια γκόμενα και να την πετύχεις σε ελεύθερη φάση, είναι πιο δύσκολο κι απ' το να σου κάτσει το Λόττο.

Ευχή που δίνεται ειρωνικά και με μία δόση πικρίας από έναν Αγγλομαθή πένητα σε κάποιον άλλο. Συνήθως λέγεται κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων που οι άλλοι ψωνίζουν στα μαγαζιά και εσύ χαζεύεις τις βιτρίνες (των σουβλατζίδικων)...

Έκφραση επευφημίας, συνήθως μεταξύ κολλητών, που αναφέρεται στο ρίξιμο ή στο πήδημα μιας γκόμενας...

Η έκφραση ειπώθηκε για πρώτη φορά από τον σπίκερ Βασίλη Σκουντή στο τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη στον ημιτελικό αγώνα του Eurobasket με την Γαλλία.

Χρησιμοποιείται αντί του «παρακαλώ» στη Λευκάδα. Μάλλον ως συντόμευση μεγαλύτερης φράσης που θα λέει «κι εγώ στον γάμο σου θα κάνω το τάδε», αλλά πού να τόνε λες τον σιδηρόδρομο μωρ' τώρα μωρέ...

Έκφραση για το Πάσχα ρε, που μου 'ρθε.

Σε ιδιώματα αριστερών αποτελεί συνήθη τροπή της πασχαλινής ευχής καλή ανάσταση.

(Εμείς οι Σλάνγκοι, βέβαια, εφόσον θέλουμε να τηρήσουμε τους νόμους της γαμοσλανγκοτέτοιας τα λέμε αμφότερα και τα δύο καλή ανάστα και καλή επανάστα).

Η ευχή που δίνουν για την επομένη, όταν πρόκειται περί μεγάλης γιορτής (πχ Δεκαπενταύγουστος). Λέγεται κυρίως στην Αχαΐα.

Η πλέον βλακώδης, η πιο ανούσια, η βλακιστάτη ευχή στα όρια της ευκοίλιας, της τσίρλας και του εμετού μετά από κατάποση πατσά ανάμικτου χοντροκομμένου με ταμπάσκο και σκορδοστούμπι. Εκστομίζεται πρωτίστως στο facebook από άτομα στερούμενα εγκεφάλου που ξύνουν τη μύτη τους με το δαχτυλάκι του «like» και αν τους υποχρέωναν να γράψουν αφιέρωση στο εμπροσθόφυλλο βιβλίου θα έψαχναν για wall. Κατά ριπάς εκτελούμενη βρωμίζει κατ εμέ τον εορτάζοντα και τον προσβάλλει. Τί έχει να χαρεί ο εν εορτή ων ρε μαλακισμένο βούρλο απ' το όνομά του; Να χαρείς με λίγο καλό μπακλαβά δεκτόν. Αλλά να χαρείς το όνομά σου... πώς ακριβώς; Δώσε καμιά οδηγία, έστω σε pdf ρε γαμώτο! Εκεί που νομίζεις πως η βλακεία έπιασε peak εκεί και ξεπροβάλλει σε νέα δυσθεώρητα ύψη.

Συνώνυμο του «στο καλό και να μας γράφεις»!