Tagged definitions (21)
Showing 1-10 from 21

Μνημειώδης φράση που αποδίδεται στον Θεό της αθλητικής δημοσιογραφίας Γιώργο Γεωργίου.

Είναι γνωστή η ταυτοποίηση του άνδρα με τους γεννητικούς του αδένες σε πάρα πολλά παραδείγματα στη γλώσσα, κάτι που φαντάζει λογικό και στέκει ακόμα και βιολογικά, αφού είναι η μόνη πηγή τεστοστερόνης που ξεχωρίζει τον άντρα από το αγόρι, για να ξέρεις να μην στείλεις το δεύτερο να κάνει τη δουλειά του πρώτου. Αν φανταστούμε τα αρχίδια ως δύο μπουμπούκια που μετατρέπονται σε άνθη (του καλού, κατά κανόνα, εκτός από τα αρχίδια του μπαμπά του Χίτλερ), τότε η έκφραση αυτή αφορά τα συναισθήματα εκείνα που τα επηρεάζουν αρνητικά με τέτοιο τρόπο, ώστε, αντί να ανθίσουν, να μαραθούν και να μαραζώσουν, μαζί με τους ιδιοκτήτες τους.

Στην κατάσταση που η φράση περιγράφει, ο ατυχής ιδιοκτήτης των αρχιδιών είναι ψυχολογικά σε αδιέξοδο, ανίκανος να δει από μόνος του φως στο τούνελ, συχνά σε κάποιας μορφής σοκ, αφού αυτό που προκάλεσε την περί ης ο λόγος κατάσταση, προέκυψε ξαφνικά και απροειδοποίητα, συνήθως ανατρέποντας status quo και παραβιάζοντας ολοκληρωτικά δικλείδες συναισθηματικής ασφαλείας που θεωρούνταν μέχρι τότε απαραβίαστες. Ο παθών χάνει κάθε ενδιαφέρον για οτιδήποτε θετικό και ουσιαστικά παραδίδει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη Μοίρα. Παραδείγματα, δυστυχώς, πολλά: σε παρατάει η γκόμενα, στο γλέντι του γάμου σου πιάνεις τη γυναίκα σου στην τουαλέτα με τον κουμπάρο (έχει γίνει), ο γκόμενός σου γίνεται στρέιτ, η κόρη σου παντρεύεται μαύρο Νεοδημοκράτη, το τεστ DNA δείχνει ότι είσαι εκ γενετής στείρος ενώ έχεις ήδη τρία παιδιά (έχει γίνει), σκίζεσαι στη δουλειά αλλά την καλή τη θέση την παίρνει άλλος (αυτό κι' αν έχει γίνει ... ) κ.α.

Συνελόντι ειπείν, είναι η κατάσταση που, από την πίκρα και την απογοήτευση, καταρρακώνει τον ανδρισμό του φορέα των μαραμένων όρχεων και μηδενίζει την ενεργητικότητά του, γιατί, ως γνωστόν, αν δε δρας δεν είσαι άνδρας.

Το είχα ακούσει από έναν φίλο μου και σημαίνει σύναξη ανδροπαρέας.

Εμπνευσμένη έκφραση του γνωστού θρύλου της αθλητικής δημοσιογραφίας Γ. Γεωργίου. Στη συνηθέστερη μορφή της ακολουθεί την ανακοίνωση του ονόματος Σάββας. Γενικά, θεωρείται έκφραση απόλυτης απαξίωσης προς τον συνομιλητή ή αδιαφορίας για την έκβαση μίας συζήτησης, αφού το άτομο που την χρησιμοποιεί προτιμά να κάνει χαβαλέ με το όνομα του συνομιλητή, παρά με την ουσία της συζήτησης.

Είναι η έννοια του «στ' αρχίδια μου», αλλά στην εξειδικευμένη περίπτωση του «δεν μου καίγεται καρφί εφόσον εγώ περνάω καλά τώρα».

Μπορεί να καταταχθεί και ως μία από τις αιτίες της τωρινής κατάστασής μας!

(Πρέπει, βεβαίως, να αναφέρω -για να τον τιμήσω έτσι- τον δάσκαλό μου στην οδήγηση Αρίστο, ο οποίος μου έμαθε την φράση και την σημασία της).

Γνωστή έκφραση που λέμε όταν περνάει κάποιος παπάς από δίπλα μας. Την χρησιμοποιεί πολύς κόσμος, καθώς είναι γνωστοί για τις βρομιές τους, και τα ερωτικά τους σκάνδαλα. (Τρανταχτό παράδειγμα τα όργια στο Άγιο Όρος, και όχι μόνο). Έτσι λοιπόν, τοποθετούμε τα χέρια μας μπροστά από τους όρχεις μας, σαν ένα είδος προστασίας. (όπως καθόμαστε και στο τείχος ενός φάουλ στο ποδόσφαιρο).

Κλασική σχολική ατάκα που χρονολογείται τουλάχιστον από την δεκαετία του 70, η οποία απευθύνεται πειρακτικά σε κάποιον που ξίνισε από μια πλάκα που του κάνανε.

Συνήθως χρησιμοποιείται μόνο η λέξη παπάρια. Το χρησιμοποιούμε για να πούμε ότι είναι ψέματα.

1. Γράφω κάποιον στα παπάρια μου. Όπερ σημαίνει ότι τον γράφω εκεί που ξύνω.

2. Γράφω ό,τι να 'ναι και το πληρώνομαι για άρθρο, πόρισμα, σύγγραμμα, βιβλίο κλπ. Συμπληρώστε ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς.

Παραλλαγή του γνωστού σκέφτομαι και γράφω, πεδίο ανάδειξης λαμπρών και διάσημων συγγραφέων, ποιητών, αρθρογράφων και κριτικών από τα θρανία του δημοτικού έως τις σελίδες έγκριτων και σοβαρών εντύπων, ιστολογίων και λοιπά.

Συνήθως χρησιμοποιείται ως «νάνος - νάνος, αλλά με κάτι αρχίδια να!» Σημαίνει ότι παρόλο που κάποιος είναι κοντός και, ωσεκτουτού, όχι ιδιαίτερα δυνατός και άρα θα έπρεπε να «κάνει την κότα» σε καταστάσεις σύγκρουσης, αυτός δεν «μασάει» και αντιδρά επιθετικά. Το πρώτο μέρος της πρότασης μπορεί ν' αλλάξει κατά την περίσταση. π.χ. «Χαλβάς - χαλβάς, αλλά με...» ή «Μαλάκας - μαλάκας, αλλά με...».