Tagged definitions (7331)
Showing 781-790 from 7331

Παίζω πολύ καλά, αριστοτεχνικά, είμαι βιρτουόζος. Συνώνυμα: παίζω παπάδες, παίζω τ' άντερά μου.

Αντικείμενα ευτελούς συνήθως αξίας και εξαιρετικά αμφιβόλου χρησιμότητας τα οποία θεωρούμε απολύτως απαραίτητα και σέρνουμε μαζί μας όπου κι αν πάμε. Χαρακτηριστικά, η πλήρης οικοσκευή που φορτώνει στη σχάρα του Χιουντάι η μέση Ελληνική οικογένεια όταν πάει πουσουκού στο «κτήμα». Επίσης, το περιεχόμενο της τσάντας με τις πολλές θήκες του κάθε ερασιτέχνη φωτογράφου που έχει να δείξει παρουσία τουλάχιστον σε μια έκθεση. Ό,τι έχει μέσα το μέσο γυναικείο νεσεσέρ.

Έκφραση της οποίας η προέλευση χάνεται στα βάθη του χρόνου και στη δημοτική μουσική παράδοση της πατρίδας μας.

Χρησιμοποιείται παράλληλα με κυκλική κίνηση του καρπού και υποδηλώνει την πεποίθηση του εκφέροντος ότι αυτό που μόλις άκουσε είναι από άσχετο και μπερδεμένο μέχρι εντελώς αλλού.

Σχετίζεται προφανώς με την έκφραση «τρία πουλάκια κάθονταν» που σημαίνει το ίδιο πράγμα, γεγονός που ίσως ευθύνεται για τη λανθασμένη χρήση του κάθονταν έναντι του ορθού καθόταν.

Ακολουθείται ενίοτε από δεύτερο στίχο που ποικίλει από «και έπλεκε πουλόβερ» μέχρι «στην άκρη στο ποτάμι» και όλα τα ενδιάμεσα.

Το παρακαλετό γαμήσι. Όταν ο άντρας έχει κατεβασμένα τα βρακιά του μέχρι τον αστράγαλο (δεν έχει προλάβει να γδυθεί τελείως ακόμα), τού φεύγει όμως η γκόμενα και αυτός τρέχει ξοπίσω της σέρνοντας τα πόδια του γιατί δεν μπορεί να ανοίξει βήμα (άρα μοιάζει με πιγκουίνο). Λίγο κρύο να λέμε την αλήθεια, αλλά εξαρτάται για ποιον το λες και τότε μπορεί να έχει πλάκα. Από ένα παμπάλαιο ανέκδοτο με μια πουτάνα και τον πελάτη της.

Μυθική τοποθεσία της οποίας η ακριβής θέση αγνοείται ακόμη και σήμερα. Ο θρύλος λέει ότι είναι σίγουρα μετά του διαόλου τη μάνα και λίγο πριν του διαόλου το κέρατο, το οποίο, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο θρύλο, είναι ο,τι πιο μακρινό στον έρμο τούτο κόσμο.

Είναι τέτοια η φτώχεια και η κακομοιριά μας που όχι μόνο δεν έχουμε τα χρειώδη για να ζήσουμε αξιοπρεπώς, αλλά ούτε και τα απαραίτητα για να θρηνήσουμε το μαύρο μας το χάλι. Επειδή δε ο κακομοίρης και ο μίζερος θέλουν συνέταιρο στην μιζέρια τους, η ανωτέρω φράση χρησιμοποιείται σχεδόν πάντα στο πρώτο πληθυντικό.

Όταν το άδικο έπνιγε το 10χρονο στην αλάνα διότι ο μάγκας της γειτονιάς άλλαζε διαρκώς τους κανόνες του παιχνιδιού προς όφελός του, η κραυγή δε στρέχει ήταν η πρώτη απάντηση.

Μεγάλη εφεύρεση η λιγοψηφία, αν και κατάφωρα αντίθετη προς τη δημοκρατική παράδοση της πατρίδας μας. Όταν πιτσιρικάδες θέλαμε να χωριστούμε σε ομάδες, κάναμε έναν κύκλο και φωνάζοντας «η λιγοψηφία κερδίιιιιιιι-ζει» τείναμε το χέρι προς το κέντρο του κύκλου με την παλάμη είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω (ακριβώς πάνω στο ζει και μετά το παρατεταμένο ιιιιιι της προετοιμασίας). Μεταξύ των χεριών που ήταν με την παλάμη προς τα πάνω και αυτών με την παλάμη προς τα κάτω κέρδιζαν αυτά που ήταν λιγότερα, εξ ου και η έκφραση.

Έφαγα χυλόπιτα (πιο κλασσικό) ή μου ήρθε κάτι στη μούρη, τάλιρο κτλ.

Σερβίρω το όργανο μου, το δίνω με όμορφο τρόπο. Το κάνω να φαίνεται ελκυστικό, ενίοτε το σερβίρω στο κεφάλι της/του παρτενέρ ή στα μαγουλάκια.