Tagged definitions (1647)
Showing 731-740 from 1647

Φράση που δηλώνει έκπληξη και βαθύ εντυπωσιασμό έπειτα από απροσδόκητη είδηση.

σκορδομπούτσογλου, σκορδοπούτσογλου

Μη υπαρκτό υποτιμητικό επώνυμο, επινοημένο για να δηλώσει έναν τυχαίο άνθρωπο, έναν ανθυποτίποτα, ο οποίος εκτός του ανυπάρκτού του είναι και βρωμερός μέσα κι έξω, βρωμά σκορδίλες ο πούτσος του, αχ τι ωραία, τύφλα να 'χει η αρχιδίλα ή η μουνίλα ή το τυρί...

Ένας ασήμαντος γελοίος βρωμερός φανταστικός ανθρωπάκος δηλαδή, το όνομα του οποίου βάζουμε για παράδειγμα όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε έναν μαλάκα (για να μην πούμε το πραγματικό όνομα του μαλάκα, επίσης).

Η κυρία Σκορδοπούτσογλου είναι η σύζυγος ή θυγατέρα του.

Όλοι αυτοί βέβαια έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και συνήθως μας κάνουν τη ζωή αφόρητη.

Ο γούγλης το δίνει και σαν ...υπαρκτό πρόσωπο στο φατσοβιβλίο και δη πάνω από 1 φορά, στη μία μάλιστα έχει στη φωτό τον Βέγγο.

Μπάσταρδο του γαμίκου με κληρονομικό χάρισμα κι αδερφάκι του φακάτου, το «μικρός στο μάτι μεγάλος στο κρεβάτι» του ταιριάζει γάντι.

Τόσο εξαιτίας της μειωτικής κατάληξης, όσο και του παραπλανητικού συνειρμού με τη «φακή» και τα παλικάρια της, επιτείνεται το τρομερά εκτιμήσιμο απ’ τις παρτενέρ του -επιπλέον των άλλων- προσόν του, να περνά κάτω από ραντάρ αυστηρών γονιών, συζύγων, της κουτσομπόλας της διπλανής πόρτας και πολλών δυσανεκτικών ως προς τις σεξουαλικές χαρές των άλλων.

Χορτάτος αλλά σπάνια κορεσμένος, δεν περιαυτολογεί ως προς τα γαμικά, οπότε ξαφνιάζει πεινασμένους ή αχόρταγους που νοιώθουν κάπως σα να τους έφαγε στη στροφή, όταν γίνει η στραβή κι αποκαλυφθεί μέρος της δράσης του, οπότε και του απονέμουν -εν αγνοία του- το χαρακτηρισμό είτε περιπαικτικά, είτε με μίζερα αμήχανη παραδοχή, αλλά όχι με ζήλια.

Μάλλον αναμενόμενο που ο γούγλης σχεδόν τον αγνοεί, όντως, κυκλοφόρησε αρκετά καμιά εικοσαετία πριν, όπως αναφέρει ο Nakas -κι επιβεβαιώνει ο Mr. Cadmus- για τον ομόρριζό του φακάτο.

Όλα όσα αναφέρονται στο παρεμφερές λήμμα η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα, plus η ποικιλόχρωμη ημιόνα, που προσδίδει ένα ποιητικό touch και έναν λαϊκισμό τύπου όψιμου ΚΚΕ.

Προέλευση: φάση > φασέος.

Αυτός που είναι ''της φάσης'', αυτός που ακολουθεί ένα συγκεκριμένο κίνημα (π.χ. ενδυματολογικό, μουσικό) και φροντίζει ώστε η εμφάνιση και η συμπεριφορά του να συσχετίζονται με αυτό σε βαθμό προκλητικό και γελοίο.

(*Η λέξη προφανώς είναι αρνητικά φορτισμένη)

Χρησιμοποιείται για πολύ παλιά, παροπλισμένα και άχρηστα αντικείμενα (συνήθως αυτοκίνητα) , τα οποία ο ιδιοκτήτης τα παίρνει μαζί στον τάφο του αφού έχουν μικρή αξία μεταπώλησης.

Από το χάρβαλο πλοίο «Δημητρούλα» του Αγούδημου. Ενίοτε μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει και τα ονόματα «Ρομίλντα» ή «Ροδάνθη».

Η ακαταμάχητη επιθυμία για οποιοδήποτε έδεσμα, συνήθως τζανκίλα. Ο όρος μαντσίλα περιγράφει την κατάσταση κατά την οποία έχει περιέλθει ένας άνθρωπος όπου το μόνο που σκέφτεται είναι πώς θα ικανοποιήσει την επιθυμία του να καταναλώσει οποιοδήποτε γλυκό ή αλμυρό, εργοστασιακό ή σπιτικό. Ανήκει στην σλανγκ των χασικλήδων και περιγράφει το γουργούρισμα της κοιλιακής χώρας μετά από κατανάλωση επεξεργασμένης ή/και όχι κάνναβης. Οι χασικλήδες και οι παρέες τους το χρησιμοποιούν καταχρηστικά και απουσία κάνναβης.

Είναι μεταφορά από την αγγλική σλανγκ: munchies (βλ. εδώ στο urbandictionary )

Σημείωση: Η σπιτική μαντσίλα είναι ελληνικό μόνον φαινόμενο, αφού μόνο στης Ελληνίδας μάνας τον φούρνο βρίσκεις πάντοτε κάτι τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο.

Χρησιμοποιείται στη θέση του κωλομετράω.
Όταν κάτι ή κάποιος μετράει πολύ άσχημα.

Πράξη που κάνει κάποιος /-α για να μην γίνεται στόχος, να μην τον πάρουν πρέφα, να μην τον κάνουν κόζι.

1. Προσδιορισμός ικανότητας στρατιώτη / οπλίτη πέραν του Ι-5, που αποτελεί ακατάλληλο για στράτευση. Λέγεται για άτομα που δεν την παλεύουν μία ή δεν προσπαθούν καν πλέον ή δεν ξεκίνησαν ποτέ (να την παλεύουν). Ισχύει τόσο για σωματική όσο και για ψυχολογική απαλεψία, ή, τέλος, για απαράδεκτη αντικοινωνική συμπεριφορά μέσα στο στρατόπεδο. Τον χρησιμοποιούν και οι στρατεύσιμοι για ανώτερους που δείχνουν ανησυχητικά σημάδια στο μυαλό τους ή στην αυστηρότητά τους προς τα κακόμοιρα φαντάρια.

2. Έχει περάσει και στην καθομιλουμένη για να δείξει την ανικανότητα και την βλακεία και να θίξει τα άτομα που την παρουσιάζουν. Επίσης θίγει τον ελληνικό εγωκεντρισμό και το σκεπτικό του ξερόλα -«Έλληνες είμαστε, ό,τι θέλουμε είμαστε»- σύμφωνα με τον οποίο παρατηρούμε και αντιλαμβανόμαστε, μυωπικά, μόνο ό,τι αφορά την μπάκα, την τσέπη, και την πάρτη μας, με γαϊδουρινή απάθεια για τα υπόλοιπα.