Στο ιδιόλεκτο των παλιατζήδων της Πλατείας Αβυσσηνίας στο Μοναστηράκι, μαύρος είναι ο γύφτος.
Οι εν λόγω κύριοι θεωρούν εαυτούς ως την αριστοκρατία των παλιατζήδων, η οποία απειλείται από τις ορδές των περιφερόμενων γύφτο-παλιατζήδων. Για έναν μη παλιατζή είναι τις περισσότερες φορές δυσχερές να ξεχωρίσει ποιος από τους παλιατζήδες στην Αβησσυνίας (και όχι μόνο) είναι γύφτος και ποιος όχι. Ούτως ή άλλως όλοι είναι το ίδιο μαυριδεροί, το ίδιο λαμόγια, κι έχουν το ίδιο έμπειρο (δηλαδή πειναλέο) βλέμμα... Σε τέτοιες καταστάσεις, ο μακροχρόνιος συγχρωτισμός οδηγεί μαθηματικά στην απόλυτη εξομοίωση...
Και για να συνεχίσω την ανθρωπολογική διατριβή μου, ιστέον ότι στη Λατινική Αμερική η «λευκότητα» ενός ανθρώπου ελάχιστα έχει να κάνει με το πραγματικό χρώμα του δέρματός του. Αντιθέτως, όσο πιο ψηλά βρίσκεται κανείς στην κοινωνική ιεραρχία και όσο πιο πολλά φράγκα έχει στο παντελόνι του, τόσο πιο «λευκός» είναι...
Πελάτης: Μάστορα πόσο πάει το μαλλί γι' αυτό εδώ το φωτιστικό;
Γαλαζοαίματος παλιατζής: Αυτό είναι στα 300.
Πελάτης: Κι αυτό εκεί πίσω;
Γαλαζοαίματος παλιατζής (βαριεστημένα ως εκεί που δεν πάει): 380.
Πελάτης: Πολλά είναι... να κάνουμε κάτι καλύτερο;
Γαλαζοαίματος παλιατζής: Εμείς κύριε έχουμε άλφα άλφα πράγματα, άμα θες φτηνά πήγαινε στους μαύρους δίπλα...