Tagged definitions (1704)
Showing 721-730 from 1704

Η εξαιρετικά αδύνατη γυναίκα. Αυτή που είναι πετσί και κόκκαλο. Όχι απαραιτήτως όμως η ανορεξικιά, μπορεί να είναι και μια αδύνατη γριά.

Είναι αυτός που έχει κάτι λάγνο στην κίνησή του, που γέρνει ελαφρώς, που την κουνάει την παντόφλα, ο ζουζουνέλος, αυτός που το πισωγλεντάει δηλαδή.

Από επεισόδιο των «Απαράδεκτων», λογοπαίγνιο με το όνομα του τραγουδιστή/συνθέτη των 80s/90s Κώστα Χαριτοδιπλωμένου που, όπως και να το κάνουμε δηλαδή, έχει και πολύ τσαχπίνικο επώνυμο!

Κάτι το απροσδιόριστο, κάτι το μη επαρκώς εντοπισμένο, που όμως γίνεται ασυνειδήτως αντιληπτόν από ειδική περιοχή του αντρικού εγκεφάλου, στην οποίαν είναι ιδιαιτέρως ανεπτυγμένα τα μουνορανταροκύτταρα.

Τον διαθέτουν οι γυναίκες που όχι μόνον δεν έχουν καμιά πουτσοπαγίδα πάνω τους (ου μην αλλά και κάτω τους), αλλά αντιθέτως έχουν αυτό το ιδιαίτερο κάτι - και οι ψωλές όπου φύγει φύγει.

Με την πρώτη ματιά, είναι γαμήσιμες και αξιαγάμητες, αλλά τα μουνορανταροκύτταρα έχουν άλλη γνώμη...

Μία ξινομούνα στον κύβο ίσως, ή κάποια που εμπνέει πραγματικά τον φόβο του οδοντοφόρου αιδοίου, μπορεί όμως και τον γέλωτα λόγω του γραδαρίσματος πως το αιδοίον είναι φαφούτικο, οπότε ποιος γαμεί ψηλά καπέλα...

Πολύ καλές υποψήφιες είναι οι φαρμακομούνες, λιγότερο οι στρειδομούνες, ενώ καμία τύχη δεν έχουν να συμπεριληφθούν στον κατάλογο οι ζαχαρομούνες.

Το αρσενικό ισοδύναμο και το alter ego του ψωλοδιώχτη. Ο που τον έχει, θέλει και δεν μπορεί. Έχει κάτι που διώχνει από παστάκι μέχρι γριέντζω.

Βρε δεν πα να πέσει σε μουνοθύελλα ή και σε μουνόλακκο ακόμα, τα αντίστοιχα πουτσορανταροκύτταρα στον εγκέφαλο των θηλυκών βαράνε κόκκινο συναγερμό άμα τη εμφανίσει του.

Εντάξει, αν είσαι μπίχλας ή μπιχλάντεν τον έχεις απ' τα αποδυτήρια. Αν πάλι βγάλεις τη φήμη του φαρμακόπουτσου, τότε σίγουρα βάζεις μουνοδιώχτη στον πούτσο σου.

Αλλά εδώ λέμε ότι μπορεί και να έχεις στήσει όλες τις γκομενοπαγίδες, και να μην πέφτει καμιά μέσα, ούτε καν μια πατσούρα, λόγω αυτού του κάτι, του αόρατου μουνοδιώχτη.

«Τι 'ν' αυτό που το λεν μουνοδιώχτη, τι 'ν' αυτό;»

Το πουστράκι. Σχηματίζεται κατ' αναλογία προς το λεσβάκι -> σβάκι.

Μυθολογικό πλάσμα, από τη μέση και πάνω ολόλευκη κόρη και από τη μέση και κάτω σκύλος μαύρος, κόρη της Χάιντι και του Γκουσγκούνη, που μύρισε τον κρίνο ενώ πηδιόταν με το Δία και η Ήρα από ζήλεια την καταράστηκε: όσο και αν πηδιέται το βράδυ, να είναι ξανά παρθένα το πρωί.

Σαγήνευσε τη φαντασία των ανδρών από τις σπηλιές μέχρι τα σαλόνια καθώς ενσωματώνει όλες τις αρετές μιας μέλλουσας συζύγου: αρχόντισα στη κουζίνα, κυρία στο σαλόνι και πουτάνα στο κρεββάτι.

Είναι η γυναίκα εκείνη που, παρά το γεγονός ότι δεν έχει πάει με κανέναν, τις νύχτες βγάζει κουλό τον Μάικ Λαμάρ και ανάπηρους τους ακροβάτες τσίρκου (αλλά μόνο για ΣΕΝΑ).

Παρά το ότι έχει αποκτήσει ανά τους αιώνες στοιχεία Ιερού Γκράαλ, ακόμη και σήμερα οι πιο βλαμμένοι από τους άντρες πιστεύουν ότι την έχουν βρει, οι πιο ρομαντικοί ότι θα κάνει την επόμενη παρουσία της στην Εποχή της Παρθένου και οι πιο ρεαλιστές ότι, ακόμη και αν υπάρχει, είναι πιο σπάνια και από φωτό του Χριστού στον Κήπο με τα Ντόντο.

Λεσβία.

Η μερακλού γυναίκα που αγάπησε τους άντρες όσο λίγες και δεν τους χορταίνει. Μαστιγώνει τα δελφίνια κατά κοπάδια και πνίγει τα κουνέλια δυο δυο. Λατρεύει τους άντρες, το τάβλι και την καλή παρέα και, σε μια παρέα με φαντάρους, είναι η μόνη που κυριολεκτεί όταν μιλάει για πίπα κώλο εμπλοκή.

Χαράκτηρισμός για γυναίκα μετρίου αναστήματος, παχουλή και με μεγάλο στήθος.

Η έννοια του παραπάνω είναι ότι, αν δεν έφαγες τις ανάλογες σφαλιάρες μικρός θα τις φας μεγάλος (δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε γονιμοποιήσουν).

Δηλαδή, καλύτερα να την φας τη φάπα μικρός μιας και η μαλακία που θα έκανες είναι μικρή και η σφαλιάρα είναι επίσης μικρή και διδακτική, μιας και δεν άκουσες την μασημένη τροφή που σου έδιναν οι γονιοί σου.

Και γιατί, να την ακούσεις θέλεις να πάθεις για να μάθεις όταν είσαι μικρός.

Διότι, αν την φας μεγάλoς, βράσε όρυζα. Θα πονέσει αρκούντως και τρώγοντας την μεγάλος και η μαλακία που έκανες είναι ΜΕΓΑΛΗ.

Θέλω να πω ότι καλά θα είναι η διδαχή να γίνεται στα μικρά με διάφορα μέσα («το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»).

Και γιατί όχι, αφού, μη εξαιρουμένου του γράφοντος, δεν ακούμε ποτέ τους μεγαλύτερους όταν είμαστε μικροί.

Όταν λοιπόν εκεί που δεν πίπτει ο λόγος πίπτει η ράβδος, τα αποτελέσματα είναι μακροχρόνια και διδακτικότατα. Σου μένει το κάτι τι, ρε παιδί μου, και προσέχεις καλύτερα τα συρματοπλέγματα της ζωής.

Σήμερα βλέπουμε κάποιους ανθρώπους γύρω μας που φέρονται περίεργα και τους ανεχόμαστε - ή και όχι. Εάν «ή και όχι», τότε «go to» στα μικράτα του που δεν έμαθε με τον πατροπαράδοτο τρόπο να φέρεται ως αρμόζει στην κοινωνία μας που είναι γεμάτη από καλυμμένα ζωώδη ένστικτα, έτοιμα να ξεπηδήσουν ανά πάσα στιγμή από μέσα μας, λαμβάνοντας υπόψη και την κοινωνική πίεση που υποβόσκει στην διεφθαρμένη μέχρι το κόκαλο κοινωνία μας.

Θα έλεγα, καταλήγοντας, ότι ας δημιουργούμε αντίγραφά μας με δυνατότητα να φέρονται σωστά και να μην είναι μόνον καλοί ερευνητές.

Ευ ζην δεν είναι μόνον τα θρανία αλλά ο συνδυασμός με την πραγματική ζωή μας.