Tagged definitions (1704)
Showing 1631-1640 from 1704

Η πιο συνηθισμένη και μη χυδαία λέξη για την περιγραφή μιας όμορφης γυναίκας. Συνώνυμα: μουνί (και όλα τα παράγωγά του), τούμπανο, γοργόνα, μανίτσα.

Χρησιμοποιείται για να ειδοποιήσει κανείς κάποιον για την παρουσία μιας όμορφης και εντυπωσιακής κοπέλας, ενίοτε και ξέκωλου.

Αναφέρεται σε γυναίκα που έχει τόσο χαμηλά τον πισινό της (χαμηλοκώλα), ώστε όταν περπατά "σηκώνει σκόνη".

Γαμιέμαι, ή έχω τις ανάλογες τάσεις.

Συνώνυμα:

• την κουνάω την αχλαδιά
• το ρουφάω το κανελόνι
• το γυαλίζω το φινιστρίνι
• τη μαδάω τη μαργαρίτα
• το ψήνω το τσουρέκι
• το κρεμώνω το γαλακτομπούρεκο
• το φυσάω το αχνιστό
• τον βάζω τον σύρτη
• το σαλιώνω το πασαλάκι
• τον πασπαλίζω τον κουραμπιέ
• την ξεφλουδίζω τη μπανάνα
• την ανοίγω την πίσω πόρτα
• το ρουφάω το γλυφιτζούρι
• το μαζεύω το σαπούνι
• τον φτύνω τον ταραμά
• το πιπιλίζω το καλαμάκι
• το καταπίνω το κουκούτσι
• το μαστιγώνω το δελφίνι
• το ζυμώνω το μπιφτέκι
• τον απλώνω τον τραχανά
• το πελεκίζω το εξκάλιμπερ
• τη χαλαρώνω τη βαλβίδα
• το σηκώνω το σακάκι
• το τρίβω το πιπέρι
• το σφίγγω το μπουλόνι
• το πνίγω το κουνέλι
• το καβουρδίζω το φυστίκι
• το στρώνω το σεντόνι
• το κανελώνω το ρυζόγαλο
• τη σουρώνω την ψαρόσουπα
• το μελώνω το παστέλι
• την τινάζω την βερικοκιά
• το πάω το γράμμα
• τις μαζεύω τις ελιές
• το γρασάρω το ρουλεμάν
• τη γυρνάω τη μπετονιέρα
• το μαζεύω το λάστιχο
• τη ματσακονιάζω τη βάρκα
• το σφουγγαρίζω το κατάστρωμα
• τον τσουρουφλίζω τον αστακό
• την κυνηγάω την πέρδικα
• τον στρίβω τον ντολμά
• την κουνάω την καμπάνα
• το δαγκώνω το αντίδωρο
• το σηκώνω το ράσο
• την καταπίνω την κοινωνία
• την κρατάω την τιάρα
• το ψέλνω το ευαγγέλιο
• το ευλογάω το γένι

%

Παραπέμπει στο ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ωστόσο αναφέρεται σε μια παρέα από γκόμενες που είναι μπάζα, οι λεγόμενες κάμπιες.

Η χανιώτισσα ψώλα. Ο όρος ουσιαστικά αναφέρεται σε όλες τις γκόμενες που κατάγονται και ζουν στα Χανιά Κρήτης.

Ο γκέουλας, η αδερφή, η συκιά.

Συνώνυμο του αρχιδόκαμπος.

Το μέρος που είναι γεμάτο άντρες.

Βε εκ του τραβέ(λι).

Ο πούστης, συντόμευση από το «πουστάκι».