Tagged definitions (238)
Showing 21-30 from 238

Το μαλακιστήρι, αυτό το πλάσμα που αρέσκεται μονίμως και επιμόνως να ταλαιπωρεί το όργανό του, ήτοι να αυνανίζεται...

Συναντάται και ως αβγανιστήρι, ή αβγανιστήρας.

Κατάσταση κατά την οποία κάποιος έχει να φασωθεί πολύ καιρό.

Περί βίτσ(ι)ου και βίτσας:

«Στο καινούριο κατωγάκι θε να πέσει ματσουκάκι» (δημώδες).

Είναι μια νεοεισαχθείσα εν Ελλάδι αμαρτία – κακή συνήθεια (= vizio βλ. σχόλια σε λήμμα αυταρχικό), βαρυτέρα και αυτής της προσφιλούς ανασκαφής ρινός.

Ήτοι, πληρώνει ο φιλήδονος πελάτης την ιερόδουλον, ίνα αύτη υποκριθή την dominatrix (αφέντρα) ειδικών προς τούτο ιμπλεμέντων, χρησαμένη (δερμάτινες φόρμες, μαστίγια, κελεψέδες, σοπάκια, μαχαίρια-μπεγλέρια και δε συμμαζεύεται). Συνήθως τον καθηλώνει και αναλαμβάνει πάσαν πρωτοβουλίαν. Κατόπιν τον βαράει κι αυτός ευφραίνεται.
Αυτό ειν’ όλο.

Να μην συγχέεται με την παντούφλα που τρώγει κανένα έγγαμο κακαντράκι από την τρίφυλλη ντουλάπα-συμβίαν του, διότι αμφισβητείται αν ούτος το απολαμβάνει (συνήθως άνοιξε ο τάλας μαγαζάκι με την προίκα της και τον έχει σήκω-κάτσε)!

Δεδομένου ότι πρόκειται για το κατ’ εξοχήν vice anglais (το άλλο είναι ο παρενδυτικός ανδρογυνισμός), ας αποκοτήσωμεν ερμηνείαν τινά, μετά φόβου Αλλάχ και πίστεως:

Οι Εγγλέζοι και οι αυτούς πιθηκίζοντες παρελκόμενοι Αμερικανοί (ιδίως εν Βοστώνη και πέριξ), συνήθιζαν άχρι πρότινος την σωματικήν τιμωρίαν (corporal punishment – ή επί το βικτωριανώς ηθικώτερον chastising) εις τα αριστοκρατικά σχολεία και κολλέγια, ώστε να επιτύχωσιν την τελείαν υποταγήν – πειθαρχίαν των φοιτούντων προς τους διδασκάλους των (βλ. εποικοδομητικήν κωλοχτύπα εις ταινίαν «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών»).
Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήσει σου λέει...

Δεν είναι τυχαίον, ότι μόνον εις τα πολυτελή εκπαιδευτήρια (τουλάχιστον της Αλβιόνος) επετρέπετο το ξυλοφόρτωμα ταις ευλογίαις των γονέων και κηδεμόνων, ενώ εις τα δημόσια σχολεία απηγορεύθη προ αιώνος δίκην προόδου (άσε μη μας πελεκήσει κανας αρκουδόμαγκας φάδερ).

Βεβαίως, αν αναλογισθή τις τους αυτοφραγγελιαζομένους καλογήρους του Μεσαίωνος, αλλά και κάτι ζουρλούς εν Άπω Ανατολή μιμουμένους το μαρτύριον του Κυρίου (πού το είδαν;), η υποτιθεμένη σωματική τιμωρία δεν στερείται ποιας τινός ηδονικότητος.

Τώρα, εις την ζωηράν συζήτησιν μέχρι ποίου αποδεκτού νοητού σημείου αφικνείται η συναίνεσις του θύματος, καινάς απόψεις εκόμισεν ο γνωστός unilateraliste Μαρκήσιος.

Ειδικώτερα, το caning (μπαστούνισμα) δεν χαροποιεί άπαντας τους δέκτας του. Χαρακτηριστικόν είναι το ανέκδοτον με το Ναστραδίν Χότζα:

[I]Ο Χότζας, παρότι ιερωμένος ήτο τζόρας και κρασοπατέρας. Κάποτε συνελήφθη επ’ αυτοφώρω εις καπηλείον και ωδηγήθη εις το μπουντρούμι, όπου τον ανέμενεν η τιμωρία, διά 40 ραβδισμών (μπορεί και να πέθαινες)...
Ο υπερήλιξ Χότζας ανεύρε τον δήμιόν του και του επάσαρεν 40 λίρας ίνα τον κτυπήση ελαφρώς αλλά μετά προσποιητής σφοδρότητος, άλλως δεν θα την έβγαζεν καθαρά. Μετρά λοιπόν τον παρά «μπιρ-ικι...» (ένα-δυο...) κλπ και φθάσας εις την τεσσαρακοστήν λίραν την εκοπάνησεν (ντάν!) εις την χείραν του δημίου. Απορήσαντος δε του τελευταίου, απήντησεν «για να καταλάβεις τί παίρνεις τζάνουμ»!
Τηρών τα συμπεφωνηθέντα, ο δήμιος έβαζεν δήθεν ζόρι εις τα -ελαφρά ώσπερ πούπουλον- κτυπήματα, ο δε Χότζας εψεύδετο βογγολογών. Την τεσσαρακοστή ξυλιά όμως, κατέφερεν ο δήμιος μεθ’ υπερβάλλοντος ζήλου επί της γηραλέας σπάλας του Χότζα, όστις εβέλαξεν από το άλγος.
Κατόπιν, ο Χότζας επετίμησεν δριμύως τον δήμιον, ερωτών περί της σκοπιμότητος της εσχάτης ξυλιάς και αναζητών την επιστροφήν του παρά του, αφού ο δήμιος δεν ετήρησεν την σύμβασιν. Ο δήμιος εξήγησεν «για να καταλάβεις τί γλίτωσες τζάνουμ»![/I]

Ο Charles J.H. Dickens, περιγράφει τα βικτωριανά σχολεία με ζοφερά χρώματα στο Nicholas Nickleby. Ο καψερός ο Smike έτρωγε καθημερινώς «παρά μια τεσσαράκοντα»... Όλως προσφάτως (1970’ς), μήτηρ Αγγλίς προσέφυγεν εις το Ευρωπαϊκόν Δικαστήριον Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ότε επληροφορήθη ότι ο κανακάρης της εμάζεψεν καμπόσες εις το ιδιωτικόν σχολείον όπου αύτη έσκαγε το παραδάκι αβέρτα και ντάγκα της «για να γίνει άνθρωπος» και, κατόπιν των καθοριστικών αποφάσεων Tyrer v. UK (1978) 2 EHRR 1, Costello-Roberts v. UK (1995) 19 EHRR και A v. UK (1999) 27 EHRR 611, η μπάτσα κατηργήθη οριστικώς απανταχού εις την επικρατείαν των Νήσων.
Βλέπω μετά λύπης τας αφέντρας της Αλβιόνος να βγαίνουν στη ζητιανιά...

Η πειθαρχία (εν προκειμένω δια ροπάλου) είναι ίδιον των ανθρώπων και εθνών εξουσίας και μανθάνεται συστηματικώς εξ απαλών ονύχων και διαφέρει από το random καταχέρισμα των παιδιών και καπάκι συγχώρεση – κακομάθημα (δηλ. «να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι»). Ωστόσο, διαφωνώ κάθετα και με τα δυο.

Περί του πλέγματος σωματικός πόνος – καθυπόταξη – μύηση κλπ, ας λάβη τον κόπον ο αναγνώστης να τσεκάρη το λήμμα η παρθενιά της γυναίκας είναι από κώλο.

Εν Τουρκία, ενώ τα παιδόπουλα έχουν τη φάπα για προσφάι, το στυλιάρι δεν συνηθίζεται εις τα χαμαιτυπεία, αφού επεμβαίνει δυναμικά το Μπαϊράμι βάις που δεν επιτρέπει τέτοιες ξετσιπωσές.

Εν Ελλάδι καίτοι υφίσταται προηγούμενον του πατροπαράδοτου κατακεφαλιάσματος (έως και υποβολής εις το μαρτύριον του φάλαγγος παλαιότερα!) της μαθητιώσας νεολαίας (βλ. πατέρα παραδόντα τσόγλανον προς δάσκαλον: «Το κρέας δικό σου – τα κόκκαλα δικά μου» καθώς και της μεταμοντεσσοριανής σφαλιάρας «για να μάθεις!» κλπ), διατηρώ την εντύπωσιν ότι ελαχίστους θιασώτας του fem(-inine) dom(-ination) δύναται να εύρει τις εις την ημεδαπήν.

Η φυσική σειρά των συναισθημάτων επιτάσσει πρώτα να έρχεται ο πόνος και ύστερα η ηδονή. Ας μοι επιτραπεί ωστόσο, να συμπληρώσω ότι ακολουθεί η μελαγχολία. Οι νεοέλληνες, ουδέποτε εδιδάχθησαν την πειθαρχία και αποφεύγουν τον πόνο...

(Αφιερούται τω Οπτώ ανδρί).

Κλασσικός ελληνικός γυναικότυπος που θυμίζει αχλάδι. Οι αχλαδομούνες διαθέτουν δυσανάλογα μεγάλη περιφέρεια, ενώ ο κώλος και τα μπούτια τους λειτουργούν ως αποθήκες λίπους και κυτταρίτιδας. Το πρόσωπο, ο κορμός και η κοιλιά τους παραδόξως διατηρούν λεπτά και ντελικάτα χαρακτηριστικά. Από βυζί: στη καλύτερη περίπτωση μπανανόβυζα και στην χειρότερη θηλές-ξεροσφύρι. H πιο διαδεδομένη εγχώρια ποικιλία αχλαδομούνας είναι η λεγόμενη κοντούλα.

Τα καλά νέα είναι ότι, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, οι αχλαδομούνες αντιμετωπίζουν λιγότερους κίνδυνους καρδιοαγγειακών νόσων τόσο από τις μηλαρούδες όσο και από τις φραντζολίνες. Τα κακά νέα είναι ότι δεν υπάρχουν άλλα καλά νέα.

Ενώ η αρχέτυπη αχλαδομούνα είναι ξεπλένω, υπάρχουν πολλές με εκθαμβωτικά πρόσωπα. Όσες δεν το βάζουν κάτω βαλαντώνουν νυχθημερόν με σισύφειο ζήλο στα γυμναστήρια προσπαθώντας σκληρά αλλά επί ματαίω να υπερνικήσουν την γεννητική τους τροχοπέδη. Οι έξυπνες αχλαδομούνες, όπως μας πληροφορεί στα σχόλια το poniroskylo «δεν παιδεύονται να μειώσουν τις περιφέρειες - όπερ ανέφικτο - αλλά να ανοίξουν/φαρδύνουν τις πλάτες».

Οι χειρότεροι εχθροί της αχλαδομούνας είναι το ίδιο τους το DNA καθώς και η μάσα. Η δίαιτα απλώς αποτρέπει τον πλήρη εκφακλανισμό τους, χωρίς να τους χαρίζει την επιθυμητή σιλουέτα

Ο πιστότερος φίλος της είναι η κωλόκρυψη, που πείθει μόνο τους πλέον αγαθομούνηδες. Στην δε προσπάθειά τους να αποκαταστήσουν αναλογίες – Fibonacci, πολλές καταφεύγουν σε εμφυτεύσεις σιλικόνης και λιποαναρρόφηση.

Ινδάλματα κάθε αχλαδομούνας είναι φυσικά οι Jennifer Lopez, η Βeyoncé, η Shakira το ψωλαρμενάκιKim Kardashian και η Κατερίνα Γκαγκάκη.

Συνουσιάζομαι έτσι και έτσι, χωρίς ιδιαίτερη όρεξη.

Χρησιμοποιείται όταν ο μπήχτης βάζει από υποχρέωση, απλά και μόνο επειδή του ζητείται από την δικιά του, χωρίς ο ίδιος να γουστάρει εκείνη τη χρονική στιγμή.

Ο βάζων ντεμί συνήθως δεν ολοκληρώνει τη συνουσία, αφήνοντας το μωρό του ντεμί-ικανοποιημένη.

Η τεχνίτρια στην πίπα !!

Αγγλιά για το βαρετό, το ντεκαυλέ, το παρώ, το αντίθετο του κίνκι. Στα ελληνικά, χρησιμοποιείται κυρίως από την σαδομαζοχιστική κοινότητα (όπως άλλωστε και στα αγγλικά), για να περιγράψει το σεχ που δεν έχει σαδομαζό στοιχεία (ή έστω έχει λίγα, μια και σεξ χωρίς καθόλου σαδομαζό διάσταση ίσως δεν υπάρχει), και είναι ωσεκτουτού φριχτά βαρετό. Επιτομή της βανίλιας είναι ο ιεραπόστολος. Η σειρά από την βανίλια προς την αποβανιλοποίηση πάει περίπου: βανίλια < κίνκι < fetish < BDSMτζής.

Προφάνουσλυ, προκύπτει από το ότι η βανίλια είναι το πιο ουδέτερο και άχρωμο άρωμα λ.χ. σε κρέμες, παγωτά κ.ά., που υπάρχει επιλογή μεταξύ πολλών.

Χαρακτηρισμός σε γυναίκα που, ενώ αντικειμενικά θεωρείται κόμματος, ρέγγα γάλακτος, βουτυρόμουνο, πεόλαυση, είτε λόγω μεγάλης αυτοπεποίθησης, είτε λόγω ευκολίας της γυναίκας αυτής στο να σκαρφαλώνει ψωλόφους, κοινώς είναι του χεριού μας, μπορούμε να την πασπατέψουμε χαλαρά.

Προέλευση αυτονόητη από το βατός + μουνί.

Η υπέρ-ντούπερ-σούπερ γκόμενα. Αυτή που μόλις την δεις, το μόνο που θες είναι να την σφίξεις. Εξ ου και το όνομα. Είθισται να λέγεται για γκομενάκια μανιτζέβελου αναστήματος (ουχί τίποτα αλόγες), αν κι αυτό εμπίπτει στην διακριτική ευχέρεια του χρήστη.

ΥΓ. ΔΕΝ είναι επ' ουδενί μειωτικός χαρακτηρισμός. Να μην συγχέεται δηλαδή με το πινέζα, που αναφέρεται σε κοντή / στούμπο γκόμενα.

Φανταστικός ήχος κόμιξ που κάνει ένα διεγηρμένο αιδοίο καθώς συσπάται και ανοιγοκλείνουν τα χείλη του.

Η ατάκα συνοδεύεται από χειρονομία του δείκτη και του αντίχειρα που, τεντωμένοι και με φορά προς τα κάτω, ανοιγοκλείνουν γρήγορα, σε απόσταση χιλιοστών, προσομοιάζοντας τις συσπάσεις του αιδοίου.