Tagged definitions (73)
Showing 61-70 from 73

Η εξαιρετικά όμορφη γυναίκα. Πρόκειται για πιο κομψή διατύπωση του μουνάρα, εκ του προθέματος αρχί- και του λήμματος μύδι.

Δεν πρέπει να συγχέεται με την αρχιμήδεια, δηλαδή την επιδέξια μηδοπλάστρια.

1. Ο γνωστός σλανγκιστής της αρχαιότητας, πρωτοπόρος στην εφεύρεση μηδιών, που έμεινε διάσημος για τις ρήσεις: «Δος μοι πα συνδεθώ, και ταν σλανγκ καταχωρίσω», και «μη μου τα μήδια τάραττε», στον μπαγαποντοδότη στρατιώτη που είχε έλθει για να τον μηδενίσει. (Ήταν συγκινητικό γιατί δεν τον ένοιαξε ο μηδενισμός του λήμματος, αλλά να παραμείνει ανέπαφο το μήδι. Μετά η ρήση έλαβε σλανγκική σημασία, ως «μη μου ταράζεις τα μύδια»).

2. Ο σλανγκιστής που θεωρούμε ότι είναι ο καλυτερότερος ή απλά κορυφαίος στην ανάρτηση μηδιών. Το «Αρχιμήδης!» είναι ένα ιδιαίτερο είδος σπεκασμού ή σπεκιού που απευθύνεται σε λημματοδότη και σημαίνει ότι με το μήδι του ρίξαμε το μυδίαμα της αρκούδας. Γράφεται και «Αρχιμύδης» σλανγκική αδεία.

Υπάρχει όμως πολυσημία, που οδηγεί σε παρεξηγήσεις μεταξύ της σλανγκικής κοινότητας. Όπως το λολ (lol) μπορεί να σημαίνει laugh out loud, αλλά και lots of love και αν ας πούμε σου γράψει ο άλλος «πέθανε η μάνα μου χτες», μπορείς να του απαντήσεις «lol», αλλά μπορεί να τον προσβάλεις. Ιδίως αν σου πει κάτι όντως παρεξηγήσιμο λ.χ. «πέθανε η γάτα μου χτες». Έτσι και βάσει της πολυσημίας της λέξης «μύδι», όταν λες κάποιον «Αρχιμύδη», μπορεί να σημαίνει τα παρακάτω:
α) Αυτόν με καλά μύδια.
β) Αυτόν με καλά μύδια, δηλαδή τον αρχιδάτο.
γ) Αυτόν που είναι μύδι, δηλαδή Μουνιόθ.

Συναφώς, άμα τη εμφανίσει λαμπρών Αρχιμήδειων, που κοσμούν το σάιτ μας, ανεφάνη ο προβληματισμός ποιος είναι ο slangically correct τρόπος να απευθυνθείς σε μια Αρχιμήδεια. Κατ' αρχήν, ο ίδιος ο όρος «Αρχιμήδεια» είναι υπό αίρεση, διότι στην μπαμπαδίστικη σλανγκ είχαν μεγάλη πέραση σλανγκισμοί όπως: «Θεώρημα του Αρχιμήδη: Ένα αρχίδι κι ένα μύδι κάνανε τον Αρχιμήδη» και «δος μοι παστό, και να δεις πώς το τρώγω!». Οπότε κάπως ο όρος «Αρχιμήδης» είναι ανοίκειος να αποδοθεί σε εκπρόσωπο του ωραίου φύλου. Παρομοίως τα «Μήδεια» και ιδίως «Μέδουσα» παραπέμπουν στην vagina dentata, της οποίας κατά τους/τις Γιαλόμες αποτελούν σύμβολα. Περιμένουμε να νομοθετήσει το slang.gr επί του θέματος και μέχρι τότε χρησιμοποιούμε παραπάνω όρους με την δέουσα προσοχή. Επίσης, όταν λες σε μια σλανγκίστρια «σπέκια για το μύδι σου» ή «το μύδι σου είναι αστερίας» ή «είσαι Αρχιμήδεια» μπορεί να φας και καμία τσάντα στο κεφάλι, δεδομένου των τριών διαφορετικών σημασιών του μυδιού, που είδαμε παραπάνω, καθώς και της πολυσημίας μεταξύ αστεριού (ήδη με δύο σημασίες) και αστερία. Ενώ μπορεί αντιθέτως να θεωρηθεί ότι την λέμε και σβόγκα ή Σουγκλάκο, αν το μύδι ετυμολογηθεί από εδώ. Μέχρι το slang.gr να νομοθετήσει και επί αυτού του θέματος, συνιστάται η ορθογράφηση του μυδιού με ήτα «μήδι», όταν κάνουμε κομπλιμάν σε σλανγκίστρια, εκτός αν θέλουμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας με ένα παράτολμο υπονοούμενο.

Τέλος, σε παρεξηγήσεις οδηγεί και το «Γανυμήδης»= αυτός που γάνυται, χαίρεται με τα μύδια. Λέμε «είμαι ο Γανυμήδης σου» ή σκέτα «Γανυμήδης!», για να εκφράσουμε ότι χαρήκαμε/γελάσαμε πολύ με το μύδι του συσλαγκιστή. Αλλά κινδυνεύουμε να θεωρηθούμε ότι θέλουμε να γίνουμε το boy-toy του συσλαγκιστή, όπως ο Γανυμήδης ήταν του πούστη Δία. Όπως και με την φράση «όλοι οι αστερίες του ντουνιά για πάρτη σου!», μπορεί να σημάνει ότι είμαστε πουστερίες.

Υπάρχουν δύο λύσεις: Ή να νομοθετήσει επισήμως το slang.gr επί των θεμάτων, ύστερα από έναν γενναίο κοινωνικό διάλογο. Ή να συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε τις ίδιες εκφράσεις, και να δημιουργεί ο παραλήπτης το νόημα, όπως του αρέσει.

Τέλος, εκφράζοντας την προσωπική μου άποψη θα ήθελα να απονείμω το αριστείο του Αρχιμήδη από κοινού στους χρήστες Vrastaman και Χαλικούτη. Στον πρώτο για την πληθώρα ανύπαρκτων μηδιών, λ.χ. τον καραλολάτο Μάο, και στον δεύτερο για το καλύτερο μήδι στα χρονικά, εδώ.

Παραλλαγές του επιφώνηματος αυτού αποδίδονται σε εκκλησιαζόμενη κυρα-περμαθούλα γιαγιούμπα που αναφωνεί με κατάνυξη:

«...προσκυνώ την πορδούλα σου Χριστούλη μου...»

στο άκουσμα της ψαλμωδίας

«... λαβών ο Ιησούς άρτον και ευλογήσας έκλασε και δους τοις μαθηταίς...» (Ματθαίος 26/κς΄ 26-29).

Το απόφθεγμα αυτό έχει τουλάστιχον δυο σλανγκικές εφαρμογές:

1. Διακωμωδεί ημιμαθή και θρησκόληπτα άτομα, των οποίων το πνεύματα κάθε άλλο παρά μακάρια είναι, αλλά και στηλιτεύει την τυφλή προσήλωση και δουλοπρέπεια ορισμένων σε θεσμούς και δόγματα.

2. Αποτίνει ειλικρινή και ουχί σπεκουλαδόρικα εύσημα και θαυμασμό σε όσους συνεισφέρουν παπάδες, τόσο στον μικρόκοσμο του slang.gr (λημματοδότες και μυδοπλάστες), όσο και στην πραγματική οικονομία της καθημερινότητάς μας.

Η «ωραία του Πέραν» είναι ένα κλασικό ρομαντικό μυθιστόρημα του Δημήτριου Παπαδόπουλου-Τυμφρηστού, που είχε γίνει μπεστ-σέλερ στην δεκαετία του 1920.

Το Πέραν είναι προάστιο της Κωνσταντινούπολης. Εκεί ζούσε η «ωραία του Πέραν», που έβρεχε με τα δάκρυά της τις επιστολές του εραστή της κι εκείνος μάζευε τα ματωμένα ροδοπέταλα που αυτή σκορπούσε στα νερά του Βοσπόρου. Η ωραία του Πέραν ήταν πλούσια με παραμυθένια ομορφιά κι εκείνος ένας φτωχός νέος. Η αγάπη τους συνάντησε πολλά εμπόδια και το τέλος της ήταν δραματικό. Ήταν ένα ερωτικό μυθιστόρημα πυκνό σε δραματικά γεγονότα με ίντριγκες και θανάσιμη ζήλεια, που οι ήρωες αυτοκτονούν ή χάνουν τα λογικά τους. Ερωτικές συναντήσεις μέσα στη νύχτα σε ανθισμένους κήπους και μπουκαλάκια με δηλητήριο συνέθεσαν το μελό που έκανε χιλιάδες ζευγάρια μάτια να δακρύσουν.

Έγινε ταινία απ' τον Ορέστη Λάσκο και παρωδία ως «η Ωραία των Αθηνών» με την αείμνηστη Γεωργία Βασιλειάδου.

Ύστερα από την ανακάλυψη του συντρόφου Βράσταμαν ότι υπάρχει προάστιο της Άγκυρας με ονομασία «Τσιμπούκ», φαντάζομαι ότι μπορεί να γίνει ένα σλανγκικό update της φράσης με ηρωίδα μια καλίστομο μοιραία κάτοικο του Τσιμπούκ, που θα αριστεύει στο φεστιβάλ Τσιμπούκ (βλ. μύδια λήμματος τσιμπούκι). Η «ωραία του Τσιμπούκ», μούσα εκατοντάδων Σλάνγκων Δράκων θα γίνει το μπεστ-σέλλερ των 00ς, που θα κάνει χιλιάδες σλανγκιστές να χύσουν... δάκρυα για την μοίρα της άτυχης κορασίδος.

Το χαϊδευτικό της Λίλιαν. Λίλιαν- Λιλιανάρα- (μουνάρα)- νάρα.

Είναι η κολλητή φίλη της (/του (ουδ.)) Λίλιαν.

Είναι πραγματικά αχώριστες, πάνε πάντα πακέτο!
Είναι και οι δύο θήλεα νέας κοπής, αλλά η διαφορά τους είναι η εξής: Ενώ η/το Λίλιαν είναι το υπερβατικό θεόμουνο, η τελευταία λέξη της τεχνολογίας στην κατηγορία τριφασικό μουνί, η Καυλάουρα δεν έχει αντίστοιχες φυσικές προϋποθέσεις για να οδηγηθεί στην επίτευξη ανάλογων προσόντων. Κι έτσι μένει στον β' γυναικείο ρόλο, για τον οποίο, όμως, της αξίζει Όσκαρ!

Είναι καυλιάρα, γιατί η κοπέλα δείχνει ότι το παλεύει πραγματικά πολύ. Έχει δοκιμάσει τα πάντα, σιλικόνες, τσιμπουκόχειλα, εξτένσιον, ψεύτικα νύχια κ.ο.κ. Κι έτσι τελικά δεν σε καυλώνει με την ίδια την ομορφιά της, όσο με την προσπάθεια που καταβάλλει για να σε καυλώσει.

Και το πιο συγκινητικό απ' όλα είναι ασφαλώς το ονοματάκι της! Ετυμολογείται από το Ευαγγελία, που έγινε Βαγγελίτσα, από εκεί Λίτσα, και το Λίτσα θεωρήθηκε εκ των υστέρων ότι προκύπτει απ' το Λάουρα. Καθώς όλη αυτή η αγωνία και επιμονή έχει κάτι το καυλωτικό, τελικά χαρατηρίζεται ως Καυλάουρα.

Σπαστήρ –εκ του Συνδρόμου Π**ολλαπλής **Αυτομπαγαποντοδοτικής Στήριξης (Σ.Π.Α.Στηρ.)– αποκαλείται η νεοδιαγνωσθείσα μετάλλαξη του κλασσικού μπαγαποντοδοτισμού, με έντονα όμως στοιχεία σπασαρχιδισμού και σπαμαρχιδισμού.

Οι σπαστήρες συνήθως χαρακτηρίζονται από τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:

1. Εγγράφονται με δύο ή περισσότερους κωδικούς,

2. Οι πολλαπλές τους περσόνες πρωτοεμφανίζονται την ίδια μέρα και πλημμυροδοτούν το σάιτ με λήμματα,

3. Ανταλλάσουν σπέκια, φιλοφρονήσεις και μπαγαποντοδοτούν υπέρ αλλήλων,

4. Συχνά αποκαλύπτονται, μέσα στον ενθουσιασμό τους, καθώς ταυτόχρονα βάζουν το ίδιο λήμμα με πανομοιότυπο σχεδόν ορισμό.

Η βιβλιογραφία αναφέρεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες σπαστήρων:

1. Οι Ψυχοσπαστήρες:
Αυτοί πάσχουν από παραλλαγή του συνδρόμου MPD (Multiple Pagapontic Disorder). Zούνε σ’ ένα όνειρο που τρίζει, είναι παντελώς για δέσιμο, αλλά συνήθως δεν είναι επικίνδυνοι παρά μόνο για τον εαυτό τους. Με την πάροδο του χρόνου συνήθως εκφυλίζονται σε τρολ και ωσεκτουτού αποχωρούν από το σάιτ μόλις νοιώσουν την παρατεταμένη περιφρόνηση των θαμώνων.

2. Οι Ξενεροσπαστήρες:
Οι σπαστήρες αυτοί δεν είναι ψυχασθενείς. Ενδέχεται μάλιστα να είναι γνωστοί, ακόμα και διακεκριμένοι λημματοδότες , οι οποίοι για λόγους που μόνο εκείνοι γνωρίζουν υιοθετούν δύο περσόνες και πλημμυροδοτούν το σάιτ με λήμματα τα οποία πολλές φορές είναι καλά έως και ευφυέστατα. Τα κίνητρα τους είναι λιγότερο αυτονόητα από εκείνα των ψυχοσπαστήρων. Μερικοί έχουν οι ίδιοι πέσει θύματα τραυματικής μπαγαπονοτοδοσίας στα παιδικά τους χρόνια, και βάζουν στοίχημα ότι φορώντας την μάσκα του εκδικητή μπορούν να ανέλθουν στο τοπ 10 της βαθμολογίας σε χρόνο dt, παραδίδοντας μάλιστα και μάθημα σε μερικούς μερικούς. Άλλοι πάλι απλούστατα το κάνουν για πλάκα. Στη τελευταία ανάλυση οι ξενεροσπαστήρες καταφέρνουν να ξενερώνουν τόσο τους ενάρετους θαμώνες του σάιτ, όσο και τον εαυτό τους.

Οι γνώμες των ειδικών διίστανται για την ταξινομία των κρουσμάτων που πρόσφατα (24/11/2008) εκδηλώθηκαν στο σλάνγκ ντοτ τζιάρ. Ωστόσο, όλες οι αποχρώσες ενδείξεις συνηγορούν ότι πρόκειται για ξενεροσπαστήρες.

Σλανγκιστί, το αφεντικό.

Ο όρος προκύπτει εκ του γεγονότος ότι στα Ρουμάνικα, boss (boş) σημαίνει αρχίδι.

Λίλιαν, η / το.

Το γυναικείο μικρό όνομα Λίλιαν έχει αναδειχθεί, μέσα από την προτίμηση που του δείχνουν διάφοροι λημματοδότες και Σλάνγκοι Δράκοι του slang.gr, σε συνώνυμο του αμαρτωλού θηλυκού γι' αυτό το site, της γκόμενας ανάφτρας και καντηλανάφτρας, της γκόμενας ονείρωξης με άλλα λόγια.

Για να φανεί το πόσο καυλερή είναι αυτή η τύπα, πέρα από το πρώτο λήμμα στο οποίο έκανε την εμφάνισή της, θα πρέπει να συμβουλευτείτε διάφορα άλλα, μεταξύ άλλων αυτό, όπου η συνουσία μαζί της θεωρείται θρίαμβος της ανθρωπότητας, αυτό, στο οποίο για χάρη της γίνεται μέγας μανικουλές, αυτό, στο οποίο το να έχει βαρεθεί κάποιος να πηδά τη Λίλιαν αποδεικνύει την πολυγαμική ανδρική φύση, αυτό, στο οποίο η Λίλιαν σεξεζουμίζει τον εκλιπαρόντα για ανάπ(κ)αυλα πρωταγωνιστή, και πολλά άλλα.

Το όνομα Λίλιαν επέλεγη ως συνώνυμο της καύλας, ερχόμενο να προστεθεί σε μια μακρά σειρά εξωτικών ονομάτων που έχουν περάσει στην ελληνική σλανγκ ακριβώς ως συνώνυμα της καύλας. Σταχυολογώντας και χωρίς να είμαστε σε θέση να μιλήσουμε για την slang-προέλευση των περισσότερων λημμάτων θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τα Τζέσικα, Σούζη, Λάουρα, Δεβόρα, Μαριλού (τα δυο τελευταία από τους Απαράδεκτους), Λόλα φυσικά και πολλά άλλα...

Η επιλογή, το εύστοχο και η δημοτικότητα του Λίλιαν μάλλον οφείλεται στην συνεργεία διάφορων παραγόντων: είναι μεν αρκούντως εξωτικό, ωστόσο, είναι και πολιτογραφημένο στα Ελληνικά εδώ και βιβλικό φαντάζομαι καιρό, ώστε ταιριάζει/παραπέμπει στις εμφανώς αναβαθμισμένες τα τελευταία χρόνια νεοΕλληνίδες και τα καβλωτικά θήλεα νέας κοπής που έχουν κατακλύσει δρόμους και πλατείες. και που έχουν και ψιλομυστήρια ονόματα, εδώ που τα λέμε.

Το όνομα ενδεχομένως παραπέμπει και σε σέξαλλο πλουσιοκόριτσο ή μπουζουκομούνι. Ασφαλώς, η Λίλιαν δε θα μπορούσε να υπάρξει ως τέτοια αν δεν είχε γίνει και η πολιτογράφηση του Αναστασία στο γνωστό σίριαλ, ως ονόματος με φλογερές συνδηλώσεις, πολιτογράφηση η οποία, αξίζει να αναφερθεί, αποενοχοποίησε σ' ό,τι αφορά το βαφτιστικό τους όνομα πολλές καυτές Ευαγγελίες, Γεωργίες, Ευανθίες κλπ της διπλανής πόρτας.

Στο βάθος όμως, το Λίλιαν κρύβει μέσα του πολύ αμαρτία, όσο πάει, βασικά: ποιος ξεχνά τη Λιλί Μαρλέν, το OST του Β' ΠΠ για τους φαντάρους και των δυο στρατοπέδων; Ποιος ξεχνά κυρίως τη μυθική Λιλίθ (βλ. εδώ, όπου και οι στίχοι ενός αγαπημένου τραγουδιού για αυτήν);

Λίλιαν Μηνιάτη (από GATZMAN, 28/12/08)

Έτσι αποκαλούνται οι λεξικογράφοι του slang.gr, το ετερογενές δηλαδή συνονθύλευμα των καθαρμάτων εκείνων που έχτισαν λημματάκι-λημματάκι το πληρέστερο και εναλλακτικότερο ηλεκτρονικό λεξικό του σύγχρονου Ελληνισμού.