Tagged definitions (7597)
Showing 2971-2980 from 7597

Βάζω το γκομενάκι στο αυτοκίνητο και πάμε δια τα περαιτέρω.

Πηγή: acg.

1. Στα τραπουλόχαρτα το μπαστούνι.

2. Το πείσμα, ο θυμός λόγω ενόχλησης. «Έχω πίκα κάποιον» = τον έχω άχτι. Συνώνυμο: φούρκα.

3. Το σκωπτικό πείραγμα.

Ετυμολογία: πίκα < ιταλικό picca = αιχμή < γαλλικό pique < ρήμα piquer < λατινικό **piccare* = τρυπώ, κεντώ < picus = δρυοκολάπτης.
Πρβλ. pique-nique = πικνίκ, piquant = πικάντικος. Οπότε ίσως υπάρχει ετυμολογική συγγένεια ανάμεσα στην πικάντικη πουστάρδα και το πισωκέντης.

Ασίστ: Άψογος acg.

Γόητρο, πρεστίζ, αξιοπρέπεια, καλή φήμη. Καθαρό κούτελο αστραπές δεν φοβάται.

Τώρα γιατί κούτελο, μάλλον γιατί, εφόσον «το πρόσωπο είναι ο καθρέφτης της ψυχής», όποιος έχει απαστράπτον κούτελο (δηλ. χωρίς μαλλιά να το καλύπτουν, χωρίς ρυτίδες, χωρίς κάτι που να προδίδει έγνοιες, μπελάδες, κακία, επιφύλαξη κλπ) θεωρείται κάτι σαν ασπροπρόσωπος, δηλ. υπεράνω ευτελών καταστάσεων και βρώμικης ψυχής.

Τα κάνω μαντάρα = τα κάνω θάλασσα, σκατά, σκατά κι απόσκατα, άνω-κάτω, μαλλιά-κουβάρια. Αποτυγχάνω παταγωδώς.

Γίναμε μαντάρα = Τσακωθήκαμε, τα χαλάσαμε, γίναμε από δυο χωριά χωριάτες.

Ετυμολογία: μαντάρα < μεσαιωνικό μαδάρα = ορεινή και άγονη περιοχή < αρχαίο μαδαρός = βρεγμένος, φαλακρός, άδεντρος < μαδώ.

Ασίστ: ironick.

Με καθόλου σεξιστική διάθεση, αυτή η έκφραση ανήκει στη γυναικεία ελληνική γλώσσα. Ως γνωστόν οι γυναίκες λένε πάντα με πολύ πλάγιο τρόπο κάτι και σπάνια το κοπανάνε με τον άμεσο αντρικό τρόπο.

Το «κάνε με χαλί» θα το ακούσει κάποιο έφηβο άτομο ή κάποιος τριαντάρης με παρατεταμένη εφηβεία, που ακόμα δεν ξέρει τι θα πει η λέξη προκαταρκτικά και θέλει μέσα σε χρόνο ντι τι να τον μπήξει. Η γκόμενα όμως θα θέλει ασφαλώς πρώτα να νιώσει έτοιμη και αντί να πει: «Θέλω πρώτα λίγα προκαταρκτικά ρε μαλάκα...», θα του πει ευγενικά: «κάνε με χαλί», που προέρχεται από τη γνωστή έκφραση: «Θα γίνω χαλί να με πατήσεις».

Όπως φαίνεται κι εδώ, όταν λέμε: «τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται» εννοούμε όταν τύχει κάποιοι να κάνουν παρόμοιες σκέψεις. Η ατάκα αυτή εξυψώνει τους ομιλητές, υποβοηθώντας το μεταξύ τους επικοινωνιακό κλίμα.

Όταν κάνουμε μια μικρή επέμβαση στη φράση, προκύπτει ο όρος της συγκεκριμένης περίπτωσης.

Διακρίνουμε τρεις περιπτώσεις:

1. Εδώ συμφωνούμε με την άποψη «τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται», άποψη που μόλις ακούσαμε. Αποκαλώντας το πνεύμα οινόπνευμα, συμβάλλουμε στο να προσδοθεί μια χιουμοριστική νότα στα πράγματα και να βελτιωθεί περισσότερο η μεταξύ μας επικοινωνία (βλ. παράδειγμα 1).

2. Όταν διαπιστώνουμε πως κάποιοι, που τους ξέρουμε ως δυνατούς πότες, τα πίνουν και παρέα. Όταν τα πίνουν, το πνεύμα τους γίνεται... οινόπνευμα. Αυτό μπορεί να συμβεί συγκυριακά, μπορεί όμως να συμβαίνει και συχνά και εμείς να το αγνοούμε (βλ. παράδειγμα 2).

3. Όταν κάποιοι που είναι λιάρδα, συμφωνούν για παράλογα πράγματα.

Ο όρος εκφέρεται από κάποιον που διαπιστώνει πως για μια τέτοια... συμφωνία, δεν μπορεί να μιλάει το πνεύμα, αλλά το οινόπνευμα.

Πώς το διαπιστώνει αυτό;

Όταν βλέπει πως, για θέμα που απαιτεί την απλούστερη νοητική επεξεργασία, κι οι δυο πότες καταλήγουν στην ίδια μπαρούφα, όταν βλέπει πως κι οι δυο θεωρούν πως μπορούν να πραγματοποιήσουν τα πλέον αδύνατα πράγματα, κλπ.

Ο τύπος θεωρεί πως, και για τα δυο, φταίει ο απίστευτος βαθμός της νοητικής χαλαρότητας που μπορεί να προκληθεί από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός, θα μπορούσε να αναφέρεται και σε κάποιους που από το πολύ πιόμα έχουν καταστρέψει τη διανοητική λειτουργία τους.

Για την περίπτωση 3, βλ. παράδειγμα 3.

Ο Αλέξανδρος Σούτσος (Κωνσταντινούπολη 1803- Αθήνα 1868) ήταν Φαναριώτης ρομαντικός πεζογράφος, σατιρικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας της Α’ Αθηναϊκής Σχολής.

Και επειδή ήξεραν στην παλιά Αθήνα τι καλαμπουρτζής ήταν ο Σούτσος, του έπαιξαν ένα παιχνίδι.

Τον εκάλεσαν σε μια συνεστίαση πολύ επίσημη και του σέρβιραν για φαγητό ένα ψητό αγελαδινό μουνί. Τότε αυτός, βλέποντας τι του είχαν σερβίρει, ξεκούμπωσε το παντελόνι του και την πέταξε έξω.

Οι κυρίες στην συνεστίαση θορυβήθηκαν και ο Σούτσος τους απάντησε «το κατάλληλο πιρούνι για το κατάλληλο φαγητό».

Όταν προφέρεται με έναν ειδικό επιτονισμό, δηλώνει ότι δεν υπάρχει οργανική χημεία σε ένα ζευγάρι, παρά μόνο ανόργανη. Δηλαδή είναι το υπονοούμενο για να πεις ότι όπου πίπτει λόγος, δεν πίπτει πούλος. Η προφορά αυτή αποδίδεται γραπτώς με πολλά κιλά αποσιωπητικά. Η πλήρης έκφραση είναι: «Δεν........ Πολύ απλά δεν......».

Ρητορική ερώτηση εμφορούμενη από οργή για το θράσος του συνομιλητή, που προσπαθεί να μας εξαπατήσει και, είτε να μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, είτε να το παίξει παναγία γι’ αυτά που έχει κάνει και να μας πουλήσει παραμύθι ότι δήθεν, ντεμέκ, και καλά, το μαύρο είναι άσπρο, το κόκκινο είναι πράσινο και η Χαλκιδική με τη Χαλκίδα είναι το ίδιο πράγμα. Εμείς όμως ξέρουμε πώς άλλα τα μεγέθη σε μαύρο και άλλα σε άσπρο, δεν σκοπεύουμε να σκοτωθούμε στο επόμενο κόκκινο φανάρι, και, φυσικά, σαν την Χαλκιδική δεν έχει φιλαράκι...

[© εν μέρει: Νίκος Παπάζογλου, Douglas Adams]

Τεχνική που χρησιμοποιούμε για να καθαρίσουμε (να σφουγγαρίσουμε κ.λπ.) έναν χώρο, ρίχνοντας με ορμή πολύ νερό και ελπίζοντας ότι έτσι θα παρασυρθούν όλα και ο τόπος θα λάμψει με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια.

Προϋποθέσεις βέβαια είναι τα νερά να καταλήγουν κάπου για να στραγγίζουν και να μην τρομπάρουμε τόσο πολύ, ώστε να εφαρμόσουμε το σύστημα πάνω σε ευαίσθητα πατώματα, ανάμεσα στα έπιπλα κ.λπ.

Εκτός και αν, βέβαια, βρισκόμαστε στις τάξεις του ένδοξου Ε.Σ., από όπου και μάλλον ξεκίνησε η έκφραση, και το πήξιμο πάει σύννεφο, οπότε ζμπούτσαμας κι αν φουσκώσουν καρεκλοπόδαρα και λοιπά δημόσια είδη.

Μεταφορικά, η έκφραση χρησιμοποιείται για τον τρόπο διαχείρισης μιας κατάστασης που δηλώνει μαζικές και αποφασιστικές κινήσεις, φουλ επίθεση σε όλα τα μέτωπα, αντί για ήπια προσαρμογή (σ.ς.: μπρρρ...) και διπλωματία.