Tagged definitions (7597)
Showing 3391-3400 from 7597

Τριτοπρόσωπη έκφραση, ένας πιο μαγκιόρικος τρόπος για να πεις: κολλάει με την όλη φάση, ταιριάζει, κουμπώνει, το σηκώνει η κατάσταση, είναι ότι πρέπει, έρχεται και δένει.

Να μη συγχέεται με το πολυχρηστικό τραβιέμαι.

Απαντάται μόνο στο γ' ενικό πρόσωπο (τραβιέται) και σπανιότερα στο γ' πληθυντικό (τραβιούνται). Επίσης κατά κανόνα μόνο στον ενεστώτα, άντε και λίγο στον παρατατικό (τραβιόταν). Μπορείς να το πεις και στο μέλλοντα (θα τραβιέται), αλλά μετά μάλλον το παρατραβάς, διότι η έκφραση δέον να εκφέρεται ως έμπνευση της στιγμής, πάνω στις καύλες. Άμα κάθεσαι και προβληματίζεσαι από τώρα για το τι ΘΑ τραβιέται στο μέλλον, είσαι μάλλον φλωράς και δεν αξίζεις να ανήκεις σ' αυτούς που χρησιμοποιούν την έμπειρη έκφραση.

Δεν αναφέρεται σχεδόν ποτέ σε πρόσωπα, αλλά σε πράγματα/καταστάσεις. Παραδείγματα:

1. Ποτά:

α) Φίλε όταν πιάσει και νυχτώνει και την αράζω στην τηλεόραση, ένα ουισκάκι τραβιέται εύκολα. β) Έτσι όπως έχουμε αράξει εδώ στον ήλιο και γουστέρνουμε, δυο μπιρίτσες ακόμη τραβιούνται άνετα.

1. Φαγώσιμα.

α) Τώρα που καλοκαίριασε, μια σαλατούλα ντοματούλα αγγουράκι τραβιέται πολύ.
β) Αφού το ξηροκάρπιο τραβιέται πολύ με το ποτό, γι' αυτό στο κοτσάρουν μαζί.
γ) Μετά το ξίδιασμα ένας πατσάς τραβιέται αβλεπί.

1. Ντραγκς.

- Να 'χαμε ρε αγόρι ένα μπάφο τώρα και τι στον κόσμο.
- Αυτό ξαναπέστο. Μετά το φαί ένα γάρο τραβιέται για πλάκα.

1. Μπουρδελότσαρκα.

- Όπως έχουμε γίνει έτσι ζάντα, μια Φυλής τραβιέται τώρα, νομίζω;

1. Βραδινή έξοδος σε συγκεκριμένο μαγαζί.

- Εφόσον ρε φίλε θα 'μαστε με γυναίκες αύριο, μια πιστούλα τραβιέται πιστεύω... Ένας Βέρτης, ας πούμε... Να κάνουμε και το εφέ μας οι άνθρωποι.

1. Βραδινή έξοδος γενικότερα.

- Μετά το ποτάκι στο Γκάζι, μια παραλία τη χτυπάω πάντα. Τραβιέται άσχημα σου λέω.
- Επιβάλλεται να λες καλύτερα.

1. Προκειμένου για πρόσωπα, όταν όμως αυτά έχουν αντικειμενικοποιηθεί, αντιμετωπίζονται δλδ ως πράγματα, απλό κρέας με το κιλό.

- Μετά απ' αυτή τη βολτούλα στο Γκάζι και τα τόσα μουνιά που είδαμε, έχουμε φτιάξει ένα παπάρι ναα... Πιστεύω πως μια βιζιτούλα τραβιέται τώρα, έτσι για να φύγουν τα χοντρά.

Όταν κάτι πάει στραβά, αλλά δεν ξέρουμε τι ακριβώς, επαφιόμαστε στο ότι θα μάθουμε μετά θάνατον... Επίσης, όταν δεν είμαστε σίγουροι αν κάτι θα έχει θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις, αλλά ενδομύχως φοβόμαστε τα χειρότερα. Αλλά και όταν δεν μπορούμε να κάνουμε την τελική αποτίμηση για ένα πρόσωπο ή ιστορικό σχήμα, και περιμένουμε τον θάνατό τους κατά το μηδένα προ του τέλους μαγάριζε. Καθιερώθηκε από ένα νούμερο του Χάρρυ Κλυνν στα μέσα των '80ς, όπου ο γιατρός έπαιζε την κολοκυθιά προσπαθώντας να διαγνώσει την αρρώστια του ασθενούς και στο τέλος τον καθησύχαζε με την εν λόγω ατάκα για τις δυνατότητες της ιατρικής επιστήμης.

Φράση από την γλώσσα σουαχίλι. Σημαίνει κυριολεκτικά «δεν υπάρχουν ανησυχίες», ή αλλιώς: όλα θα πάνε καλά. Έγινε γνωστή από το παιδικό της Ντίζνεϋ «Ο βασιλιάς των λιονταριών» όπου δυο χαρακτήρες, ο Τιμόν κ ο Πούμπα, τραγουδάνε το ομώνυμο τραγούδι, και έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι και σαν όνομα τηλεοπτικής εκπομπής (Φερεντίνος), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε χρησιμοποιηθεί και παλαιότερα σε άλλα τραγουδια.

Η πρωτεύουσα της Αιγύπτου, σλανγκιστί, δίνει αφορμή για μια παρετυμολογία. Δηλαδή το Κάιρο, όπως και το καΐκι, σημαίνουν τον καμμένο, την καμμένη φλάντζα, το καμένο χαρτί, τον καρακαμένο, το αποκαΐδι, τον φλατζοκαμμένο. Έχουν σχηματιστεί ανάλογες εκφράσεις, όπως «έφυγε για Κάιρο μεριά».

Να μην συγχέεται με το πραγματικό Κάιρο, που έχει την εξής ετυμολογία:
Κάιρο < αγγλικό Cairo < αραβικό Al-Kahira = νικηφόρος, πιθανόν προς τιμήν του Άραβα στρατηγού που κατέλαβε την Αίγυπτο το 969 μ.Χ. Το παλαιότερο όνομα της πόλης ήταν Khereohe/Kheriaha που σημαίνει πεδίο μάχης, επειδή σε εκείνη την περιοχή πολέμησαν δύο αιγυπτιακές θεότητες. Για την σλανγκ χρήση του Καΐρου βλ. και συνδέω με Κάιρο και Ο Αχιλλέας απ' το Κάιρο.

Πηγή: JohnBlack.

Το επίθετο χρησιμοποιούντανε αρχικά από καραβανάδες για να στηλιτεύσει τα στραβευμένα εκείνα νιάτα που είναι ανίκανα να παρελαύσουν με κάποιον υποτυπώδη έστω συγχρονισμό.

Η έκφραση παρεισέφρησε και εκτός στρατού για να περιγράψει άτομα αμφοτέρων και των δύο φύλων με απαράδεκτο ντύσιμο, συμπεριφορά, ή με εμφάνιση να μασάς σκατά και να φτύνεις.

Εκ του απαράδεκτος.

Λέγεται για τον κοιλιόδουλο, ο οποίος όμως είναι και μέγας σταρχιδιστής. Άρα καταλήγουμε στη μεταφορική έννοια της έκφρασης: προτιμώ να καλύπτω τις ανάγκες μου και μόνο, και να μην σκέφτομαι ποτέ τις ανάγκες των άλλων ή την σχέση μου με αυτούς.

Το λέμε και χαριτολογώντας σε κάποιο λιγούρικο πετ μας (σκύλο, γάτα).

Ημικυριολεκτικά και ημικυριλέ αποκαλούνται έτσι τα παράσιτα στην τιβί, εκειά τα κέρατα τα άσπρα τα γκρι και τα μαύρα σε τελίτσε όταν δεν πιάνει το κανάλι.

Κατ' επέκτασιν της ημικυριολεξίας και της ημικυρίλας, αποκαλείται έτσι οτιδήποτε αδυνατούμε να καταλάβουμε. Γιατί μη μου πει και κανένας ότι έβαλε το κανάλι 93 στο χαζοκούτι και κατάλαβε τι έβλεπε...

Παρ' όλ' αυτά υπάρχει μαρτυρία τύπου που έκανε το πάτρα-αθήνα με αυτοκίνητο ακούγοντας χιόνι και όταν έπιανε το ράδιο σταθμό αποσυντονιζότανε και το άλλαζε. Τι να πει κανείς...

Ερώτηση που χρησιμοποιείται κυρίως σαν ρητορικό ερώτημα. Συχνά πάει κ σαν κατάφαση - «θα μας τρελάνεις με αυτά που λες...».

Χρησιμοποιείται για να δείξει αντίρρηση, και μάλιστα έντονη, σε κάποια προηγούμενή έκφραση σε κάποιον διάλογο, και μάλιστα σε τέτοιον βαθμό που αμφισβητεί έντονα την λογική της προηγούμενης φράσης.

All time classic φράση που κολλάει σε πολλές περιστάσεις και συνήθως συμπληρώνεται με τη λέξη «γίνεται». Περιγράφει μία κατάσταση χάους (βλ. παράδειγμα 1), ή και μεγάλη διαθεσιμότητα από κάτι (οτιδήποτε), (βλ. παράδειγμα 2).

Η φράση βγήκε μάλλον διότι σαν λαός έχουμε συνδέσει την ιερόδουλη με καταστάσεις έξαλλες, (όργια στην αρχαιότητα, bachelor party και διάφορες άλλες αμερικλανιές, μη χέσω, σήμερα) και έτσι αυτομάτως το συγκεκριμένο slang εγένετο. Πολύ δημοφιλής δε, είναι και η φράση της πουτάνας το κάγκελο, που έχει την ίδια χρήση.

Στο Ναυτικό, σε ναυτιλιακή, στο δημόσιο, όταν έχεις βάρδια.

Για να τονίσει την κατάσταση (πχ. ΣΚ μέσα κλπ.) χρησιμοποιείται και σαν Βαρδής Βαρδινογιάννης, Βαρδακαστάνης, Βαρδάρης κλπ.