Tagged definitions (7597)
Showing 2611-2620 from 7597

Κλασικός μάγκικος χαιρετισμός, ο οποίος αναλύεται ως εξής:

1) Γειαχαραντάν (= γεια + χαρά + νταν): Το πολύ δημοφιλές «γεια χαρά» στην καθομιλουμένη, ευχή για υγεία και χαρά δηλαδή. Το «νταν» κατά 99,9 % αποτελεί μάγκικη προσθήκη άνευ ιδιαίτερης σημασίας, ούτως ώστε να κάνει ρίμα με το ακόλουθο «και τα κουκιά μπαγλάν». Εκτός εάν υπήρξε όντως κάποιος Μέγας Φιλέλλην μαγκίτης ονόματι Dan, στον οποίο απευθύνονται οι χρήστες της φράσης από σεβασμό στο όνομά του.

2) και τα κουκιά μπαγλάν: αναφέρεται στο παίξιμο του κομπολογιού, στη χαρακτηριστική κίνηση δηλαδή, τινάγματος των χαντρών (=κουκιά) προς τα πίσω και τον χαρακτηριστικό ήχο που παράγεται.

Σημείωση: το (2) (και τα κουκιά μπαγλάν) δύναται να ακολουθεί και άλλη φράση πέρα του «γειαχαραντάν» αρκεί να παράγεται ρίμα. Σε μια τέτοια περίπτωση, γίνεται κυρίως για πλάκα, φορ τεχ λουλζ, όχι προς χαιρετισμό (βλ. 2η παράγραφο εδώ).

Ρίχνω φόλα.

Παθαίνω κράμπα. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, έχω ευαισθησία και με πιάνουν κράμπες συνέχεια.

Όταν μια κατάσταση, εκεί που ξεκίνησε ήρεμα κι ωραία (σαν το χυμό μπανάνα-βύσσινο, που πριν ανακατευτεί σε ένα ποτήρι ξεχωρίζεις τα 2 συστατικά), καταλήγει σε κατάσταση τρελοκομείου (ανακάτεμα των 2 υγρών, και από 2 ωραία χρώματα καταλήγει σε μια λάσπη!).

Το υπέρτατο, απόλυτο, ανυπέρβλητο πρήξιμο όρχεων, όταν δηλαδή κάποιο πρηξαρχίδι σού τα κάνει όχι απλώς μπαλόνια ή αερόστατα αλλά Ζέπελιν.

Ξαδελφάκι του γκραν γκρινιόλ, αλλά με πολύ ευρύτερες εφαρμογές.

Λολοπαίγνιο επί του Grand Prix.

Συνώνυμα: δε νοιάζομαι, δεν δίνω δεκάρα τσακιστή, στάχτη και μπούλμπερη κ.α.

Για να ιδρώσει το αυτί κάποιου πρέπει να τον πιάσει τεταρταίος πυρετός από την ανησυχία.

Το λέμε για τους αναίσθητους και ανάλγητους.

1. Γεμίζω κάτι μέχρι σημείου κορεσμού… και ακόμα παραπάνω (στούμπος = κόπανος, δηλ. το κοπανάω να χωρέσει και άλλα). Με αποτέλεσμα να έχουμε συχνά παρενέργειες από το υπερβολικό φορτίο και την ταχύτητα / βιαιότητα του γεμίσματος.

Ισχύει για δοχεία, βαλίτσες, σωλήνες… και το στομάχι μας (=μπάφιασμα).

1. Συνέπεια του στουμπώματος είναι το βούλωμα του αντικειμένου που το παραγεμίσαμε. Έτσι έχει και την έννοια του βουλώνω, *στουπώνω** και της δυσκοιλιότητας.

*Ετυμολογία: Ο Τριαντάφυλλος και ο Μπάμπης το δίνουν από το σλαβικό stonpa = κόπανος, αλλά υπάρχει το ηχητικά και σημασιολογικά παρόμοιο ρήμα στουπώνω (από το στουπί, αρχ. τό στυππεῖον), που σημαίνει φράζω κάτι με στουπί ή με οτιδήποτε, συμπιέζω-πατικώνω. Ευλόγως, δημιουργεί προβληματισμό στην πλήρη ιστορική διασαφήνισή της ετυμολογία της λέξης, όπως αναλυτικά καταγράφεται εδώ.

Ασιστ: Mes

Νεοκοποτάτη έκφραση μαθητικής εσοδείας, υπονοούσα ότι το παλαιό ρητό εκφερόμενο σε στιγμές απελπισίας και αδιεξόδων επιβάλλεται ναρετουσαριστεί, ν’ αλλάξει ούτως ειπείν η απτική του μνήμη που παραπέμπει σε επώδυνα και τραυματικά ερεθίσματα, να αντιστοιχιστεί εννοιακά με φιλικότερο προς το υποκείμενο περιβάλλον.

Έτσι, προσεγγίζοντας τη γνώση που αποκωδικοποιεί έναν φαινομενικά αυθαίρετο και αναπάντεχο συσχετισμό, αποκαλύπτεται η σχέση ανάμεσα στην κυριολεξία και την ιδιωτισμικότητα, καθώς ο χρήστης συμφύρεται μ’ ένα σύμπαν όπου δεν υφίσταται η απειλή της βαρύτητας, όπου η αγνότητα, η καθαρότητα, η μυρωδιά της λεβάντας και της βανίλιας, η βελούδινη γεύση στη γλώσσα τον ωθούν απαλά προς την λησμονημένη παιδική ηλικία, πολύ πριν τους εξαναγκασμούς των κανονιστικών συμπεριφορών.

Οι λέξεις, κρατώντας μόνο την μουσική και το μέτρο τους σαν λεπτές σχεδόν αόρατες χορδές, συνδέουν ανεπαίσθητα τις αιχμές και την τραχύτητα του βουκολικού τοπίου με το θρόισμα των συμφώνων τους, το πλατάγισμα των κυμάτων, την εκούσια διολίσθηση σε αργιλώδη λυτρωτικά λουτρά.

Αυτά, για τα μούλικα!

Σε μια διαφορετική προσέγγιση τώρα, ψηλαφώντας τυφλά ανάμεσα από τη γλώσσα, οι πληροφορίες που υποσυνείδητα κατέχει ο διαστροφικός λεξιλάγνος χρήστης στο... πίσω μέρος του εγκεφάλου του, συντελούν ώστε να αποκαλυφθεί από ποια επιπλέον στοιχεία αποτελείται η ιδιωτισμική σημασία της έκφρασης.

Γνώστης της βοτανικής, ευλόγως συνδέει τον αφρό με την διασπερμάτευση σε πιο λάιτ εκδοχή, κάτι σαν με τρία τοις εκατό λιπαρά ένα πράμα.

Οι ανήσυχες αισθήσεις του από την άλλη πλευρά, τον κάνουν ν’ αναρωτιέται: τι χρώμα κρέμα; Σοκολατί; Κερασί; Κοκακολί;

Και φτάνοντας αναπότρεπτα στην ιδιάζουσα συνδυαστική του αντιληπτικότητα, συνθέτει το τρελό σκηνικό: Πάντελας και Βάγγελας κάπου στις Κυκλάδες, στη 99η στάση μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και ώτα, τρία δεύτερα πριν το τέλος του κόσμου:
- Ναι, ναι, ΝΑΙ,ΝΑΙ, ΝΑΑΑΙΙΙΙ!!!
Αποτέλεσμα: μπρος αφρός και πίσω κρέμα.

Είναι βεβαίως βεβαίως αδιευκρίνιστο αν τα μούλικα κατέληξαν σε αυτό το επίπεδο ερμηνείας -κι ούτε μπορεί να διαπιστωθεί γιατί δεν λένε.

Το μέλλον θα δείξει.

Λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μια κατάσταση αποδιοργάνωσης, παρεξηγήσεων, καταστροφής κ.ά.

Κλασικό μπινελίκι ελληνάρα μικροφαλλοκράτη προς όποιαν θεωρεί ότι «κάνει την έξυπνη». Σε πλήρη ανάπτυξη, συνοδεύεται με φιλοφρονήσεις τύπου «μωρή καριόλα, λινάτσα, φακλάνα, μπουγιαμπέσα», κ.α..

Εννοείται ότι έχει παρεισφρήσει εκτός σεξιστικών πλαισίων, χρησιμοποιούμενο ανεξαρτήτως φύλου ως εργαλείο αδειάσματος.

Αγγλιστί: Get back to your pots and pans!