Tagged definitions (47)
Showing 1-10 from 47

Αγωνιώδης, απέλπιδα κραυγή προειδοποίησης της τελευταίας στιγμής, πριν επέλθει η καταστρόφα.

Η ιστορική αυτή φράση ανήκει στον Ούρι Γκέλερ, τηλεοπτικό σόουμαν-μέντιουμ-αρχηγόπουλο των απανταχού της γης μένταλιστ-πνευματιστών, ανθρώπων δηλαδή που χρησιμοποιούν τη δύναμη και καλούα του μυαλού τους για να κάνουν ριψοκίνδυνες μαντεψιές και άλλες ταρζανιές στη διάρκεια τηλεοπτικών σόου.

Στο εν λόγω επεισόδιο, ο Ούρι Γκέλερ κάλεσε επί σκηνής («the stage is yours») διαγωνιζόμενο μένταλιστ, ο οποίος στη διάρκεια της επίδειξης του, έστρεψε ένα πιστόλι γεμάτο καρφιά στο μέτωπό του! Ο Ούρι μόλις το είδε πετάχτηκε «αυθόρμητα» από τη θέση του, φωνάζοντας ένα ουρανόμηκες, σπαρακτικό «Don't do it, Fedon!» (δηλ. «Μην το κάνεις, Φαίδων!») και εν συνεχεία μάλωσε τον υποψήφιο διάδοχό του για το ότι έπαιξε με τη ζωή του.

Το μεσημέρι της επόμενης μέρας, σε πάρα πολλά σάιτ, υπήρχε ήδη το βιντεάκι από την αντίστοιχη περσινή εκπομπή στη Γερμανία με το ίδιο ακριβώς νούμερο από τον εκεί μένταλιστ και την ίδια ακριβώς «αυθόρμητη» αντίδραση του Ούρι.

Και ερχόμαστε στα καθ' ημάς: Υποθέστε ότι μια μέρα εκεί που οδηγείτε ωραία και καλά, πετάγεται μια μπάλα μπροστά σας και αμέσως παρέκει ένα παιδάκι ετοιμάζεται να ριχτεί μπροστά στις ρόδες σας για να την πιάσει! Ποια φράση σας έρχεται αυθόρμητα στα χείλη, αν όχι το θρυλικό «Don't do it, Fedon!»; Το λήμμα επομένως, μπορεί να μην έχει καθιερωθεί ακόμη ευρέως επειδή είναι πολύ καινούριο, ωστόσο η δύναμη του είναι τέτοια, που κολλάει στο μυαλό όποιου το ακούει όπως η μασημένη τσίχλα στο μπλουτζίν παντελόνι και αναμένεται σύντομα να κάνει μεγάλη καριέρα.

Τrivia: Τον μένταλιστ στον οποίο απευθυνόταν ο Uri Geller, δεν τον λέγανε καν Φαίδωνα, αλλά Νεόφυτο.

Λέξη που χρησιμοποιει ο παρουσιαστής του x-factor Σάκης Ρουβάς 7,5 φορές κατά μέσο όρο σε κάθε πρόταση.

Χαρακτηρισμός που συνηθίζεται απο τους αντι-Λαζοπουλικούς και σημαίνει το προφανές.

Έκφραση από την τηλεοπτική περσόνα Πέπη Τσεσμελή.

Συμπληρώνει μια μακριά σειρά από εκφράσεις που τονίζουν τη διαφορά του καλού-αυθεντικού με τα υπόλοιπα. Επίσης χρησιμοποιούνται όταν κάποιος έχει μπερδέψει τι λέει και πετάει κοτσάνες. Πχ, άλλο τι μου γίνεσαι και άλλο τι μου κάνεις, άλλο θα πει Χαλκιδική κι άλλο θα πει Χαλκίδα, μπέρδεψε την πούτσα με τη βούρτσα.

Ο κόλακας, ο γλείφτης.

Όταν κάποιος αντιμετωπίζει τα προβλήματα, τις καταστάσεις και τα γεγονότα με αυταπάρνηση, δυναμικά, τίμια, αντρίκια με βαρβατίλα και δεν κωλώνει. Αντιμετωπίζει το πρόβλημα όπως είναι, σαν το θεούλη Απόστολο Γκλέτσο.

Ο Κωστάκης Καραμανλής, όπως τον αποκαλούσε η αείμνηστη Μαλβίνα Κάραλη στις τηλεοπτικές εκπομπές της (Μαλβίνα Hostess κλπ), προάγγελους των σατιρικών πολιτικών εκπομπών τύπου Αλ Τσαντίρι Νιούζ, οι οποίες και της στοίχισαν δεκάδες απολύσεις, αλλά σε μας πρόσφεραν άφθονο γέλιο και προβληματισμό.

Ατάκα Τριανταφυλλίδη Ιάσονος που έβαζε μόνο 3 στα 10 σε ορισμένα ψώνια στυλ Έφη Βώδη στα ριάλιτι. Για κάποιο περίεργο λόγο έβαζε πάντα ειδικά τρία, κι όχι ας πούμε δύο ή τέσσερα, και με σαδιστικό τρόπο έλεγε στον τραγωδιαστή- θύμα του, ότι θα ήθελε να έβαζε κάτι παραπάνω, αλλά απλά δεν μπορούσε.

Και αυτοαναφορικώς για τους ορισμούς-λήμματα που πιάνουν την βάση, αλλά όχι παραπάνω. (Εδώ η κλίμακα είναι στα 5 αστέρια, κι όχι στους 10 βαθμούς, όπως στον Ιάσονα). Δηλαδή για τα λήμματα που δεν είναι ceci n'est pas slangue, αλλά μπαίνουν απλώς για λόγους σλανγκικής πληρότητας, χωρίς να βγάζουν γέλιο. Και με ορισμούς που δεν είναι ελλιπείς ή λάθος, αλλ' όμως μινιμαλιστικοί.

Αντώνυμα: Αφενός: αστρασπέκια, τα, Dave Brubeck, αστεράτος, ο, απλά σπεκ, σπεκάουα, δεκάστερο κ.ά.

Αφεδύο: λύμα, το, βλήμα, λημματολάσπη κ.ά.

Είδος τηλεοπτικού δημοσιοκάφρου, ο οποίος μέσα από το απυρόβλητο παράθυρό του βάλλει ανελέητα και αδυσώπητα κατά παντός, συνδυάζοντας αυτόχριστα την νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία σε συσκευασία 3-σε-1.

Το λήμμα αποτελεί λογοπαίγνιο του ονόματος του εκλεκτού ανθού της σύγχρονης δημοσιογραφίας Ευαγγελάτου.

Νεαρά κορασίς, που αποφάσισε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ και την μετεωρολογία έχοντας αυτό το υπέροχο όνομα.

Με την εμφάνισή της λύθηκε το πανάρχαιο ερώτημα «ποια Ελένη;». Την βρήκαμε, λοιπόν, είναι η Έλενα Πούτση, το όνομα που πάει από στόμα σε στόμα! Η Έλενα κατάγεται από το Αργυρόκαστρο της Βορείας Ηπείρου κι έχει μακρινή καταγωγή από την Ιταλία, οπότε αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να συγγενεύει με τον Ιταλό σχεδιαστή μόδας Εμίλιο Πούτσι. Το χαρακτηριστικό είναι ότι παρεξηγείται όταν την πεις «Ελένη», γιατί επιμένει ότι το σωστό είναι «Έλενα Πούτση» κι όχι «Ελένη Πούτση».

Το συνταρακτικό είναι ότι δήλωσε σε συνέντευξή της ότι το όνομα «Πούτση» αποτελεί προϊόν τροποποίησης κι ότι το όνομα που πήρε απ' τον πατέρα της δεν ήταν «Πούτση», αλλά κάτι πολύ παρεμφερές που το άλλαξε για να μην ακούγεται άσχημα. Αναπτύχθηκαν πολλά σενάρια για το τι θα μπορούσε να είναι αυτό το όνομα, εκ των οποίων κατά το Ράδιο Αρβύλα τα επικρατέστερα είναι:

1) Λεγόταν «Έλενα Παπούτση», αλλά την στένευε, οπότε το μάκρυνε σε Έλενα Πούτση.
2) Λεγόταν «Γεωργία Πούτση» και δεν της άρεσε το «Γεωργία».
3) Είχε όνομα που θύμιζε δημόσιο πρόσωπο, λ.χ.«Έλενα Αλογοπούτση», ή «Έλενα Γιαννάκου Πουτσίκου», ή «Έλενα Αλπουτσίνο» κ.ο.κ.
4) Η αλήθεια είναι ότι ονομαζόταν «Έλενα Πούτσα» και το άλλαξε σε «Πούτση». Σώθηκε!

Είχε, λέει στις συνεντεύξεις της, από μικρή πρόβλημα με το όνομά της. Στο σχολείο πεταγόταν να πει τις απαντήσεις πρώτη αυτή κι οι συμμαθητές της είχαν βγάλει την έκφραση «μην πετάγεσαι σαν την Πούτση». Όταν έγινε δημόσιο πρόσωπο, μέσω του μόντελινγκ, είχε δίλημμα να αλλάξει ή όχι το όνομά της, αλλά σκεφτόταν πώς θα αντιμετώπιζε μετά το Πουτσαρέικο, που θα την στιγμάτιζε ως νενέκα. Θεώρησε ότι το όνομα «Πούτση» είναι ένα όνομα βαρύ σαν Ιστορία κι έτσι το κράτησε.

Πολλά μήδια έσπευσαν να την προϋπαντήσουν λόγω του ονόματος που άνοιγε όλες τις πόρτες (και όχι μόνο), και να μας προσφέρουν «Πούτση και θεάματα». Όταν εντέλει έγινε μετεωρολόγος, αντιμετώπισε πρόβλημα τι έπρεπε να πει όταν έκανε κρύο. Τελικά έχει καθιερωθεί η έκφραση: «Γεια σας είμαι η Έλενα Πούτση, και αύριο θα κάνει πουτσόκρυο».

Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις, από τον Γιώργο Παπαδάκη, που του άρεσε να επαναλαμβάνει το όνομά της επιδεικτικά, ως τον Γιώργο Αυτιά, που δεν το έχει αναφέρει ούτε μια φορά, αλλά την αναφέρει μόνο ως «Έλενα».