Tagged definitions (13)
Showing 1-10 from 13

Φιλί (στο στόμα, εννοείται) «με γλώσσα», που λέγαμε κάποτε. Και καλούα προχωρημένο φιλί και όχι ό,τι κι ό,τι. Γιατί όταν φιλάς αδιάφορα ή διστακτικά, δεν τα δίνεις όλα, ακουμπάς τα χείλη του άλλου και δατς ιτ.

Συνταγές επιτυχίας θα βρείτε σε κάποια από τα παραδείγματα.

Εισαγωγή εις την ιερά τέχνη του φιλιού (κοντολογίς: Kisses 101)

Ως γνωστόν, γενεαί και γενεαί εραστών έχουν κατηγοριοποιήσει τα φιλιά εις διαφορετικάς κατηγορίας ανάλογα με την τεχνική των. Πχ. οι ένδοξοι ερασταί παλαιοτέρων εποχών αναφέροντο εις το φιλί της κουμπάρας, το γαλλικό φιλί, ήτοι ασπασμός μετά χρήσης γλωσσής. Κατ' άλλους βέβαια, γαλλικό φιλί εστί η πεολειξία, αλλά αυτό δεν αφορά την εδώ πραγματεία. Ο ιχθυοασπασμός λοιπόν ή κατά του μαλλιαρούς δημοτικιστάς ψαρόφιλο είναι κατηγορία ασπασμού.

Έννοια ψαροφίλου

Εν τη διάρκεια του ψαροφίλου τα χείλη των ασπαζόντων ενόνοντω και αποκολλόντω κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ούτως προκαλείται κενό δια προσρόφηση αέρος μετά του χαρακτηριστικού ήχου ωσάν να επρόκειτο δια προσρόφηση σαλιγκαρίου τινός από το κέλυφός του (ηχομίμησις: ιουφιουιουφφφιου!). Έτεραι φοραί, παρατηρείται και εξαγωγή αέρος παρά του κενού των ζεύγων των χειλίων και δια τούτου παράγεται οξύς συριστικός και βραχύς ήχος, ήτοι: σσσφιουου! Άλλοτε δε, ο ήχος θυμίζει προσρόφηση τούρκικού καφέ, ήτοι: σσφιουουου! Εν πάσει περιπτώσει, προ αυτών των ήχων υπάρχει ο εξίσου αποκρουστικός βραχύς ήχος αποκολλώσεως υγρών χειλίων, δλδ: σλομπ!

Δια λόγους συντομίας αλλά και αηδίας δεν θα αναφερθούν όλοι οι ήχοι αν και το θέμα χρήζει ιδιαιτέρας μελέτης και χρήσις εμετοσακκούλας (πόσους αηδιαστικούς ήχους δύνασαι να αντέξεις φίλε αναγνώστα;).

Η χρήση ψαροφίλου αποτελεί ασπασμόν της χειρίστου διαλογής διότι εκνευρίζει αμφότερους τους ασπασθέντες και τους γύρω αυτών (οι αηδιαστικοί ήχοι που λέγαμε). Οι τρίγυρω άνθρωποι ψάχνουν ποίο παράθυρο έχει χαραμάδαι και ποίος πίνει καφέ μετά θορύβου.

Επίμετρο-επίλογος-ηθικό δίδαγμα

ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΟ ΨΑΡΟΦΙΛΟ ΠΡΟ ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΘΥΣΙΑΣ !

Υπονοούμενο για το γαμώ, συνηθέστατο σε (αυτο)λογοκριμένα κείμενα. Πιο συχνό στην μέση φωνή φιλιέμαι αντί του γαμιέμαι.

Όταν σε έναν μαλακοκαύλη δεν του σηκώνεται, ιδίως σε δεύτερο ή νιοστό γύρο του σεξ, μια πίπα μπορεί να επιτύχει το ποθητό αποτέλεσμα. Αυτή η νεκρανάσταση του πεσμένου φαλλού μέσω στοματικού σεξ από την/τον παρτενέρ λέγεται φιλί της ζωής ή τεχνητή αναπνοή, καθώς θεωρείται ότι σώζει τον μπαργαλάτσο από τον σεξουαλικό του θάνατο.

Ασίστ: Αυτοχτονημένος.

Το προσωρινό αιμάτωμα που προκαλείται στο δέρμα από ρουφηχτό φιλί σε συνδυασμό πιθανώς με δάγκωμα –αποτέλεσμα συνεπώς κυριολεκτικής ρουφοδάγκας–, κατά τη διάρκεια ερωτικής περίπτυξης.

Σε εμφανή μέρη (λαιμός, χέρια) για τις εφηβικές ηλικίες και σε πιο απόκρυφα για τις μετεφηβικές, πρόκειται τόσο για παραδοσιακό τρόπο μαρκαρίσματος του άλλου μισού όσο και για υποδειγματική αφορμή παρεΐστικου κουτσομπολιού και καζούρας.

Λέγεται και ρούφηγμα.

Το είδος φιλιού, στο οποίο επιδίδονται τα βαμπίρ, χρησιμοποιώντας τους κυνόδοντες, για να ρουφήξουν, ή έστω για να ανάψουν λίγο τα αίματα. Το θεωρούν πολύ σέξι και οι γκοθάδες και γκοθούδες. Η λέξη σχηματίζεται αναλογικά προς το γλωσσόφιλο. Αν σχηματιζόταν αναλογικά προς το χυσόφιλο, θα λεγόταν «αιμόφιλο», ενώ αν προς το γαλλικό φιλί, θα λεγόταν «καρπαθικό φιλί».

Το φιλί με τις γλώσσες μόνο χωρίς επαφή με χείλη ή άλλα μέρη του στόματος. Δηλαδή, μια ένωση των γλωσσών στον αέρα. Αυτό είναι κι η διαφορά του από το γαλλικό φιλί, ή γλωσσόφιλο. Τύπος φιλιού πολύ συνηθισμένος στις τσόντες.

Χυσόφιλο: φιλί συνοδευόμενο από αδιευκρίνιστη ποσότητα χυσίων (και ταυτόχρονη γευστική απόλαυση) μετά από ολοκληρωμένη πίπα.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Ο Θεός (ο πατέρας του δικού μας ντε) τα πάντα εν σοφία εποίησε. Τι σχέση έχει αυτό με το χυσόφιλο, το επονομαζόμενο και τσιμπούμερανγκ, θα ρωτήσει ο αδαής, ο ανυποψίαστος αναγνώστης...

Νομίζεις, μικρέ και πτωχέ, ότι όταν λέμε «τα πάντα» ΔΕΝ το εννοούμε; Λες να μην ασχολήθηκε με τέτοια θέματα; Λες να τ' άφηνε σε ΣΕΝΑ και στον / στην σύντροφο σου; Ε, ΟΧΙ λοιπόν. Ασχολήθηκε και μάλιστα επισταμένως, στο κεφάλαιο για τον διακριτό ρόλο των δύο φύλων.

Εκεί κατά την τέταρτη ή πέμπτη μέρα, όταν τα σχέδια για τον άνθρωπο ήταν σε φάση beta release, έπεσε η ιδέα να γίνει ο άνδρας ιδιαίτερα ευλύγιστος και το μόριό του αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να φθάσει στο στόμα του. Το επιχείρημα της ομάδας που έφτιαξε την σχετική εισήγηση και μακέτα ήταν ότι με τον τρόπο αυτό, ο άνδρας θα ήταν (α) αυτάρκης σεξουαλικά και (β) λιγότερο επιθετικός και δεν θα χρειαζόταν τελικά να κατασκευαστεί και το άλλο μοντέλο (το οποίο παρεμπιπτόντως έφτιαχνε μία ανταγωνιστική ομάδα σε άλλο κτίριο, code name Εύα) ρίχνοντας τελικά το συνολικό κόστος δραματικά. Το αφεντικό δεν λέω ότι δεν το σκέφτηκε, μάλιστα εκεί προς το βράδυ έκλινε προς την άποψη αυτή σκεπτόμενος όλες τις παραμέτρους. Η λογική που αναπτύχθηκε ήταν ότι αν ο άνδρας μπορούσε να πιπώσει τον εαυτό του, θα μπορούσε να τρέχει μία ρουτίνα κάθε πρωί στο πρόγραμμα (οι ηλεκτρομηχανολόγοι το φαντάστηκαν κάτι σε τζαμπεράκι) βάσει της οποίας τη μία μέρα θα χαιρόταν ο πούτσος και την άλλη το στόμα μετά το τέλος της πίπας, κρατώντας τελικά το όλο σύστημα σε ισορροπία.

Εκ του αποτελέσματος, γνωρίζουμε ότι τις μικρές ώρες εκείνης της κουραστικής μέρας κάτι άλλαξε το μυαλό του μεγάλου και προχώρησε με το σχέδιο των ξεχωριστών μοντέλων. Ανεξακρίβωτες πληροφορίες λένε ότι μόλις είδε το πρωτότυπο της άλλης ομάδας έπαθε μουνόπλακα και αποφάσισε αυτοστιγμεί, προάγοντας μάλιστα τον project manager σε υπεύθυνο για όλο το project «HUMAN», το οποίο μάλιστα μέσα στην ευφορία της στιγμής παραλίγο να μετονομαστεί σε «HUWOMAN».

Αρκετές χιλιάδες χρόνια μετά, τα δύο μοντέλα συνυπάρχουν και σήμερα, βελτιωμένα σε πάρα πολλά σημεία, αλλά η βασική επιλογή για (α) σχετική ακαμψία του ανδρός και (β) πεομεγέθη που αποδεικνύονται απαγορευτικά για αυτοπίπωμα παραμένει και στο τρέχον μοντέλο, γεγονός που αποδεικνύει ότι η βούληση του μεγάλου ήταν και παραμένει τα χύσια να μην καταλήγουν στο στόμα του ανδρός.

Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις (μόνο για ενηλίκους) και υπάρχουν και τύποι οι οποίοι την τρίζουν την όπισθεν, -τον βοσκάνε τον Κένταυρο, πώς το λένε- που τραβάνε έναν δικό τους μοναχικό δρόμο, αλλά είναι ακριβώς αυτό: εξαιρέσεις σ' έναν συμπαντικό κανόνα.

Ως επίλογο, θα ήθελα δε να παραθέσω ένα ενδιαφέρον ανέκδοτο από τα παραλειπόμενα εκείνης της ημέρας δημιουργίας, το οποίο επιβεβαιώνει την ορθότητα τελικώς της απόφασης του αφεντικού. Χολωμένη η ομάδα που υποστήριξε την αυτοπίπωση και κατάποση των χυσίων από τον άνδρα, αποφάσισε να περάσει ένα μικρό ιό στο βασικό πρόγραμμα του Project DOG, με αποτέλεσμα ο σκύλος να μπορεί να γλείφει τ' αρχίδια του όποτε θέλει και κατ' επέκτασιν και τον πούτσο του. Δείτε παρακαλώ πού κατέληξε ο σκύλος και πού ο άνθρωπος μερικές χιλιάδες χρόνια μετά. αατα

Σχετικά λήμματα: Φιλοπίππου και μπαγαποντολειχία

Προ καιρού υπέβαλα στο δημόσιο πρόχειρο έκκληση για λήμμα που να ορίζει την εκνευριστική συνήθεια αρκετών γυναικών να φιλούν στο στόμα τον σύντροφό τους μετά της ολοκλήρωση μίας πίπας (μπλιάχ!).

Ο Γεώργιος Πρεζάκκης ανταποκρίθηκε με το ευρηματικότατο λήμμα Φιλοπίππου το οποίο αφ' ενός μεν συνδυάζει «αρχαιότητα, θέα, πίπα και ίππο» αφεδύο δε παραπέμπει στου Φιλοπάππου, «το πάλαι ποτέ στέκι για τσιμπούκι στο αυτοκίνητο (και πατάμε τα φρένα για σύνθημα να έρθουν οι ματάκηδες)».

Ωστόσο, το Σιδηρούν Προσωνύμιον έθεσε μια σκωπτική παρατήρηση, αφήνοντας μια πικρή επίγευση στα χείλη όλων μας: «υπάρχει και το φιλί μετά το γλειφομούνι, το η πίπα μετά τον κώλο και μετά φιλί (χα!) και όλ' αυτά που πρέπει να συμπεριληφθούν)». Κατέστησε λοιπόν επιτακτική την εύρεση ενός λιγότερο φαλλοκεντρικού λήμματος που να εμπεριέχει κάθε πιθανό συνδυασμό και παραλλαγή του φαινομένου «εκδικητικόπιπα».

Εξ ου προτείνεται η μπαγαποντολειχία (εκ των μπαγαπόντης και λείχω) ως επαμφοτερίζων και μητροσεξουαλικός συμβιβασμός.

Φτού Κύριε (φυλακήν) τω σπέρματί μου!

Ως γνωστόν τοις πάσι, υπάρχουν γυναίκαι αι οποίαι ύστερα από πεολειχίαν θέλουν να ασπαστούν στο στόμα το σύντροφό τους μετά πάθους. Τοιαύτη κατηγορία γυναικών λέγεται «Φιλοπίππου», κατά το (λόφο) Φιλοπάππου.