Tagged definitions (7)
Showing 1-7 from 7

Χρησιμοποιείται στον πολιτικό λόγο για να στιγματίσει αριστερούς, οι οποίοι ταυτοχρόνως υποστηρίζουν τόσο τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ όσο και αυτά των μουσουλμάνων. Κατά τους χρησιμοποιούντες την έκφραση (συνήθως δεξιούς της λαϊκής, εθνικιστικής και συντηρητικής δεξιάς και της ακροδεξιάς) αφενός αυτό είναι αντιφατικό, καθώς θεωρούν ότι σε μια συντηρητική μουσουλμανική κοινωνία οι ΛΟΑΤΚΙ δεν θα είχαν δικαιώματα, όπως σε μια δυτική, και αφετέρου οι εν λόγω ισλαμοαριστεροί αποτελούν απειλή για την κοινωνία με δύο διαφορετικούς πλην συμπληρωματικούς τρόπους, υπονομεύοντας την οικογένεια, αλλά και τον αμιγή εθνικό χριστιανικό χαρακτήρα της κοινωνίας. Ο όρος συχνά στιγματίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εσχάτως και την πολιτικά ορθή κυβερνητική δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Ορισμός : Ο φανατικός άθεος που προσπαθεί με τη δύναμη της πυγμής να επιβάλει τα πιστεύω του.

Ετυμολογία : Πρόκειται για συνθετικό επίθετο. Προέρχεται απο ένωση δύο λέξεων. Πρώτη είναι το επίθετο άθεος και δεύτερη το δανεικό ουσιαστικό ταλιμπάν.

Προέλευση της λέξης : Πρώτη λέξη είναι το επίθετο "άθεος". Το επίθετο άθεος είναι και αυτό με τη σειρά του σύνθετο. Τα συνθετικά του είναι το στερητικό α και η λέξη Θεός. Υποδηλώνει κάποιο πρόσωπο που δε πιστεύει στην ύπαρξη καμίας ανώτερας δύναμης.

Σπανιότερα χρησιμοποιείται απο θρησκευόμενους ανθρώπους για να χαρακτηρίσει μια κατάσταση

Ο άθεος αρκετά συχνά συγχέεται με τον άθρησκο ο οποίος μπορεί να πιστεύει σε κάποια ανώτερη δύναμη αυτό που στα αγγλικά συχνά αναφέρεται ως spiritual but not religious η τον απαθεϊστή τον οποίο δεν τον ενδιαφέρει η ύπαρξη η μη του Θεού.

Δεύτερο συνθετικού του όρου είναι η δανεική λέξη ταλιμπάν. Προέρχεται απο τα Παστούν στα οποία είναι δανεική απο τα Αραβικά. Στα νέα Ελληνικά ερμηνεύεται ως μαθητής. Διεθνώς έγινε γνωστή λόγο των πολέμων στο Αφγανιστάν. Αυτό το όνομα έχει δοθεί σε μια ομάδα φανατικών ισλαμιστών που απο το 1994 πολεμούν σε εκείνη τη περιοχή. Σχηματίστηκαν απο πυρήνα 50 μαθητών του Μουλά Μοχάμεντ Ομάρ στη πόλη Κανταχάρ. Αρχικά επρόκετω κατά βάση για Παστούν αλλά και για μερικούς Τατζίκους καθώς και Ουζμπέκους. Έχοντας ήδη καταφέρει να πάρει την εξουσία δύο φορές στα χέρια της το 1996 και το 2021 φημίζονται για τις βιαιοπραγίες , τις αποστολές αυτοκτονίας , τις καταστροφές πολιτιστικών θησαυρών και τη σκληροπυρηνική ερμηνεία του Ισλαμικού νόμου έχουν γίνει συνώνυμα του φανατισμού.

Ως εκ τούτου ο όρος Ταλιμπάν έχει γενικευτεί καθώς δε χρησιμοποιείται μόνο για τη συγκεκριμένη ομάδα φανατισμένων Ισλαμιστών αλλά και για οτιδήποτε έχει να κάνει με άτομα τα οποία είναι φανατικά. Τέτοια είναι η κουλτούρα των γηπέδων, η θρησκεία και η πολιτική.

Ενίοτε μπορεί κάποια λέξη που χαρακτηρίζει την ομάδα αυτή να συντεθεί με το ουσιαστικό ταλιμπάν με αποτέλεσμα τη δημιουργία σύνθετης λέξης π.χ. χριστιανοταλιμπάν. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύνθεσης αποτελεί και το επίθετο αθεοταλιμπάν.

Εξωτερικά χαρακτηριστικά : Πρόκειται συνήθως για άντρα ηλικίας απο 15 ως 30. Σπανιότερα υπάρχουν και γυναίκες καθώς και μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι. Τα μουσικά του γούστα μπορεί να περιλαμβάνουν τα πάντα απο ρεμπέτικα ως hip hop αλλά πολλές φορές ακούει ροκ , κάποιο υποείδος η κάποια εξέλιξη της. Η εμφάνιση του συνήθως είναι απλή. Δε του αρέσει να τη τονίζει , προτιμάει τα απλά ενδύματα. Πολιτικά , παραδοσιακά έτεινε προς τα αριστερά αλλά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η είσοδος απολιτικ καθώς και δεξιών ατόμων.

Στέκια : Διαδικτυακά σε διάφορες ομάδες στα κοινωνικά δίκτυα , forum , blogs. Στη πραγματική ζωή συνήθως θα τον βρείτε τη μεγάλη Παρασκευή εν μέσω νηστείας να τρώει κρέας σε κάποια ταβέρνα πιστεύοντας ότι θα θίξει τους πιστούς ενώ τις υπόλοιπες μέρες οπουδήποτε.

Επι μέρους χαρακτηριστικά : Τα επι μέρους χαρακτηριστικά του είναι τα ίδια με τα υπόλοιπα είδη φανατισμένων.

1. Θα σου πει ότι είναι άθεος πολύ πριν το καλημέρα. Όπως και όλοι οι υπόλοιποι φανατικοί έχει όρεξη απο νωρίς το πρωί για να συζητήσει το κακό που κάνει η θρησκεία. Δε σέβεται το γεγονός πως ο συνομιλητής του μπορεί να έχει κάθε είδους προσωπικά προβλήματα οπότε να μη βούλεται εκείνη τη στιγμή να μιλήσει για θεωρητικά.
2. Πιστεύει πως είναι εξυπνότερος απο άλλους ανθρώπους μόνο λόγο των δικών του πιστεύω. Πολλές φορές χαρακτηρίζει τους χριστιανούς και γενικά τους πιστούς ως άτομα μειωμένης ευφυίας και αντίληψης.
3. Κάνει τους ανθρώπους γύρω του να νιώσουν αποστροφή προς αυτόν. Είναι ικανός με τη συμπεριφορά του να διώξει ακόμα και άτομα που ήταν πολύ καιρό δίπλα του. Ως εκ τούτου η παρέα του να αποτελείται απο άτομα ίδια με αυτόν με αποτέλεσμα τη δημιουργία circlejerk.
4. Τον διακατέχει μία πλήρως εσφαλμένη αντίληψη πως ο ίδιος δεν έχει κάνει σχεδόν ποτέ λάθος επιλογές. Προτιμάει αντί να βρει τη ρίζα των προβλημάτων του με τη βοήθεια κάποιου ειδικού να δημιουργήσει έναν εχθρό και να τα βάλει με αυτόν , ουσιαστικά εθελοτυφλώνεται.
5. Υποστηρίζει οποιαδήποτε ιδεολογία θα τα βάλει με τους δικούς του εχθρούς ακόμα και άμα αυτή την ιδεολογία χαρακτηρίζουν παράλογες και πολλές φορές επικίνδυνες πεποιθήσεις.

Περισσότερο διάβασμα :

Για τον Αθεϊσμό

Για τους ταλιμπάν

Εν αρχή ην το ανέκδοτο:
Ένας Χριστιανός, ένας Μουσουλμάνος κι ένας Εβραίος προσπαθούν να πείσουν ότι ο Θεός που πιστεύει ο καθένας είναι ο καλύτερος.
Λέει ο πρώτος: "Ξεκίνησα να πάω κάπου με την βαρκούλα μου και με έπιασε μια καταιγίδα, έπεσα με την μία, έκανα προσευχή και έγινε θαύμα, γύρω-γύρω φουρτούνα, στη μέση που ήμουν εγώ η θάλασσα ήρεμη και ωραία.
"Ε, εντάξει" λένε οι άλλοι.
Πάει ο δεύτερος και λέει: "Εγώ ήμουν στην έρημο, το μεσημέρι με πιάνει μια αμμοθύελλα, πέφτω λέω Αλλάχ, Αλλάχ, Αλλάχ. Στο τρίτο Αλλάχ έγινε θαύμα, γύρω-γύρω αμμοθύελλα, στη μέση που ήμουν εγώ μόνο άσφαλτο που δεν μας έστρωσε".
"Ε, εντάξει" λένε οι άλλοι.
Πάει ο τρίτος και λέει: "Σάββατο πήγαινα στην συναγωγή, όπως πάω να κάτσω να πάρω μια ανάσα σε ένα παγκάκι, έρχεται μια γκομενάρα δίπλα μου και θέλει να την πηδήξω, σκέφτομαι είναι Σάββατο, αχ Σάββατο δεν επιτρέπεται να κάνω ούτε σεξ, ε πέφτω κάνω μια προσευχή και γίνεται θαύμα, γύρω-γύρω Σάββατο και στη μέση, που πήδαγα εγώ, Κυριακή". (α χα καλό, ε;)

Γύρω γύρω Σάββατο (και στη μέση Κυριακή). Χρησιμοποιείται για να εκφράσει:

• Την ελπίδα: Όταν όλα γύρω φαίνονται μαύρα, δυσάρεστα, αδιέξοδα, τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά, υπάρχει τόπος φωτεινός, αισιόδοξος κι ελπιδοφόρος, δε χάθηκαν όλα, γίνονται και θαύματα, το καλό θα νικήσει.
  

• Την πουστιά: Κατάσταση κατά την οποία σε αντίξοο περιβάλλον δημιουργείται βολικός και προστατευμένος θύλακας εξυπηρέτησης συμφερόντων, με στρέβλωση των κανόνων που θα έπρεπε να ισχύουν για όλους, χρησιμοποιώντας μια αληθοφανή έως εξωφρενική δικαιολογία.

• Την κοσμάρα: Ενίοτε, δημιουργία μιας νέας πλαστής πραγματικότητας ινσέψιο, ώστε να μπορούμε να χτενιζόμαστε με την ησυχία μας, ενώ γύρω γύρω ο κόσμος καίγεται.

Μετά την καθιέρωση του λήμματος, χρησιμοποιείται και στο πιο χαλαρό, "γύρω γύρω" (ο χαμός) "και στη μέση" (ό,τι να 'ναι).

Σχετικά: θαύμα-θαύμα!

Κατά το Γέρων Παϊσιος ή -καλύτερα- κατά το Γέρων Παστίτσιος. Προέκυψε μετά την έλευση του Γέρουν Ντάισελμπλουμ (Jeroen Dijsselbloem) στην Αθήνα και την επεισοδιακή του συνάντηση με τον Γιάννη Βαρουφάκη,την Παρασκευή 30/1/2015.

Ο όρος διαδόθηκε ως παρατσούκλι για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε και από τον Τζίμη Πανούση, αλλά έχει επεκταθεί στο να χαρακτηρίζει οποιονδήποτε χουντάλα νοσταλγό της Επαναστάσεως και χουντόσκυλο.

Ως γνωστόν, η συνωμοσιολογία αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο στην πολιτική κουλτούρα αρκετών χωρών, της Ελλάδος μη εξαιρουμένης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η άκρατη συνωμοσιολογία συνοδεύεται και από λυσσαλέο αντισημιτισμό. Το πάντρεμα Εβραίων και Μασόνων, σε έντυπα αλλά και σε ηλεκτρονικά Μέσα, αποτελεί ιδανικό σενάριο για πολλούς επαγγελματίες συνωμοσιολόγους:

1. Ο Εβραϊσμός και η Μασονία αποτελούν έννοιες άγνωστες στο ευρύ κοινό, κάτι που επιτρέπει την ερμηνεία τους κατά το δοκούν.

2. Η δραστηριότητά τους είναι λίγο ως πολύ κλειστή, κάτι που ενισχύει την καχυποψία και το φόβο, αναφορικά με το τι επιδιώκουν.

3. Το γεγονός ότι τα μέλη τους είναι μειοψηφίες εντός πλειοψηφίας, ενισχύει τη διαφοροποίησή - διαφορετικότητά τους.

Χρησιμοποιώντας τον εν λόγω όρο, περιγράφεται το σύνολο των εχθρών, των επικίνδυνων και μυστικοπαθών «Άλλων», που στοχεύουν να υπονομεύσουν και να διαλύσουν θεσμούς οι οποίοι ενέχουν τη θέση Ιερών Αγελάδων: έθνος, κράτος, πατρίδα, θρησκεία.

Οι Εβραιομασόνοι βρίσκονται παντού ανά την υφήλιο, μισούν τους Έλληνες και τον Ελληνισμό και κρύβονται πίσω από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας μας. Απώτερος στόχος τους είναι ο αφανισμός τους. Αν και η σχέση Εβραϊσμού - Μασονίας δεν αποδεικνύεται έμπρακτα, ούτε και ξεκαθαρίζεται πως αναπτύσσεται, θεωρείται ωστόσο δεδομένη πέραν πάσης αμφιβολίας.

Συχνάκις, ο «Εβραιομασόνος» είναι πλούσιος και ομοφυλόφιλος, δηλ. έχει άλλες δύο μισητές ταυτότητες μειοψηφίας.

Το «με Μαρξ, ορθοδοξία και μια ζεϊμπεκιά» είναι στίχος του Χάρρυ Κλυνν από το «Ελλάδα, η χώρα του πράσινου ήλιου» στα '80ς. Ο Χάρρυ Κλυνν στα '80ς σατίριζε την τότε νεοεμφανιζόμενη γειτνίαση μαρξιζόντων και ορθοδόξων, που εν μέρει προήλθε εκ των τελευταίων ως αντίδραση για τις κατηγορίες όσον αφορά στον ρόλο της Εκκλησίας κατά την Δικτατορία, και εν μέρει στα πλαίσια γενικότερων ζυμώσεων στην σοσιαλιστική δεκαετία των '80ς. Σήμερα, όμως, το οξύμωρο σχήμα «μαρξορθόδοξος», ως αντιδιαστελλόμενο από αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως ευρωλιγούρηδες ή φωταδιστές, δηλώνει ότι στην σύγχρονη Ελλάδα πλάι στην κλασική αντίθεση Δεξιά-Αριστερά, υπάρχει ένα παράπλευρο ιδεολογικό δίπολο που μπλέκεται με περίεργους τρόπους στα υπάρχοντα κόμματα. Οι «μαρξορθόδοξοι» είναι αυτοί που πιστεύουν σε ιδανικά της «καθ' ημάς Ανατολής», των ελληνικών «κοινοτήτων», σ' ένα είδος ιθαγενούς σοσιαλισμού. Το οποίο στην πράξη σημαίνει απλώς έντονη κριτική στην Δύση και τον φιλοδυτικισμό, η οποία κριτική τους φέρνει σε στενή γειτνίαση με καθαυτό μαρξίζοντες αντικαπιταλιστές. Από την άλλη, έχει γίνει και μια γειτνίαση μεταξύ δεξιών με την έννοια του φιλοδυτικού φιλελευθερισμού και ορισμένων αριστερών τύπου λ.χ. ΣΥΡΡΙΖΑ, που είτε απλώς διεκδικούν κάποια γενικά δικαιώματα (στην καλύτερη περίπτωση), είτε απλώς θεωρούν ότι είναι τρέντυ να ψηφίσεις ένα αριστερό κόμμα, που να μην βαρύνεται όμως με τον δογματισμό του ΚΚΕ.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τόσο οι μαρξορθόδοξοι, όσο και οι ευρωλιγούρηδες διοχετεύονται σε πολλά κόμματα και εξουσίας και εναλλακτικά. Έχω την εντύπωση ότι οι μαρξορθόδοξοι τείνουν να διοχετεύονται περισσότερο σε Ν.Δ. και μετά ΚΚΕ, Παπαθεμελή ή και ΛΑΟΣ, ενώ οι ευρωλιγούρηδες πιο πολύ σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΡΙΖΑ και μετά Ν.Δ. και εναλλακτικά φιλελεύθερα ή οικολογικά κόμματα. Αλλά πιστεύω εξίσου ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν και μαρξορθόδοξους και ευρωλιγούρηδες στις τάξεις τους, κι αυτό τα καθιστά κατάτι αντιφατικά. Βεβαίως και τα δύο άκρα αυτά του διπόλου έχουν καθ' εαυτά τις αντιφάσεις τους. Μερικά φαινόμενα για χάρη παραδείγματος. Βλέπουμε μια γειτνίαση στους «μαρξορθόδοξους» προσωπικοτήτων τόσο ετερόκλητων όσο ο Κώστας Ζουράρις, η Λιάνα Κανέλλη, ο Χρήστος Γιανναράς, ο π. Μεταλληνός, ο Διονύσης Σαββόπουλος (πιο πολύ '80ς - '90ς), ο Γεωργουσόπουλος, ο Παπαθεμελής κ.ά., ενώ η κατά βάση αριστερή εκφραστική τους χρησιμοποιείται και από ακροδεξιούς λ.χ. του Καρατζαφέρη. Από την άλλη, βλέπουμε φαινόμενα, όπως λ.χ. της «συμμετοχικής δημοκρατίας», που επαγγέλθηκε ο Γ. Παπανδρέου το 2004 βάζοντας στο ίδιο κόμμα Ανδρέα Ανδριανόπουλο και Στέφανο Μάνο με Μίμη Ανδρουλάκη και Μαρία Δαμανάκη, πράγμα που του κόστισε τις εκλογές, εν μέρει. Και το άλλο οξύμωρο, που βλέπουμε στις μέρες μας είναι ότι έχουμε μια οιονεί φιλορωσική Δεξιά της Ν.Δ. και μια ας πούμε φιλοαμερικανική Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, πολύ σχηματικά βέβαια, και κυρίως σε επίπεδο συμπαθειών των δύο ηγεσιών.

Αυτά. Απλώς διερωτήθηκα μήπως σε σλανγκ λεξιπλασίες μπορεί να βρεθεί ακριβέστερη περιγραφική δυναμική από ό,τι σε κλασικούς όρους, όπως Δεξιά-Αριστερά.