Tagged definitions (15)
Showing 1-10 from 15

after + ελληνική κατάληξη επιρρήματος. Πιο μετά, υστερότερα.

Μεταφορική φράση που συντάσσεται μετά από ρήμα ή ουσιαστικό, και είτε το επιτείνει, είτε το μετριάζει και απαξιώνει –ανάλογα με την υπερβολή της μεταφοράς.

Συγκεκριμένα, στην επιτατική χρήση η μεταφορά είναι ακραία: Όταν κάνεις κάτι δίχως αύριο, (α) το κάνεις με τέτοιο μανιασμένο πάθος, τραγική ένταση και απόλυτη προσήλωση, σαν να επρόκειτο να πεθάνεις την επόμενη μέρα, ή να ήξερες ότι επίκειται ολική καταστροφή και αυτή είναι η τελευταία σου φορά· (β) το κάνεις γνωρίζοντας ότι είτε θα το κάνεις καλά ή η αποτυχία θα είναι ολοκληρωτική, με καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον σου (κλισέ των αθλητικογράφων, βλέπε παράδειγμα 2).

Στην περίπτωση αυτή, που είναι η πιο αργκοτική, η λέξη είναι ρήμα ή ουσιαστικό που δηλώνει (προσφιλή) πράξη, ενέργεια. Ακούγεται και σε εύλογες παραλλαγές, όπως χωρίς αύριο, σαν να μην υπάρχει αύριο και λοιπά.

Στη μετριαστική-απαξιωτική χρήση η μεταφορά είναι λιγότερο υπερβολική: Κάτι δίχως αύριο είναι κάτι που δεν έχει προοπτικές, που δεν θα έχει επίδραση στο μέλλον, ή που είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, και συνεπώς εμπνέει απαισιοδοξία, μελαγχολία και μιζέρια, ή απλά αδιαφορία, βαριεστημένη και διεκπεραιωτική διάθεση (σύγκρινε: για τ' αντέτ').

Στην περίπτωση αυτή, πιο εδραιωμένη και τυπική από την πρώτη, η φράση μπορεί να προσδιορίζει οποιαδήποτε λέξη. Τυπικότερο συνώνυμο: χωρίς μέλλον.

Από τον Αντρίκο, που έταζε όλο «Θα» και «Θα» στις εξαγγελίες του (εξού και το Θασόκ), μας έμεινε αυτό το λήμμα, το οποίο πια έχει πάρει μεταξύ άλλων την έννοια του must to do, δηλ. των όσων έχουμε / πρέπει να κάνουμε (πχ. λίστα για ψώνια, για δουλειές του σπιτιού, για υποχρεώσεις στο καρνέ, για δουλειά γραφείου κλπ, βλ. και μετα-αυτό). Έλα όμως που αυτά τα Θα συνήθως δεν πραγματοποιούνται... Αλλά όχι, δεν τα ξεχνάμε, τα έχουμε υπ' όψη, εννοείται.

Γράφεται με κεφαλαίο, ώστε να φανεί η σπουδαιότητα και η βαρύτητα της υπόσχεσης σε αντιπαραβολή με το απραγματοποίητό της.

Η ευχή που δίνουν για την επομένη, όταν πρόκειται περί μεγάλης γιορτής (πχ Δεκαπενταύγουστος). Λέγεται κυρίως στην Αχαΐα.

Κληρονομικό χάρισμα είναι αυτό που έχει ένα μέντιουμ, ένας μελλοντολόγος, ένας τεχνίτης της μεταφυσικής κ.λπ. για να προλέγει το μέλλον και, ενίοτε, για να κάνει διάφορα μαγικά, εφόσον αποτελεί κληρονομιά παλαιότερων γενεών μελλοντολόγων και λοιπών μεταφυσικών ειδικοτήτων στην οικογένειά του (αλλιώς είναι σκέτο χάρισμα). Είναι αμφίβολο αν υπάρχει πραγματικά τέτοιο πράγμα ή αν είναι ένα τέχνασμα που χρησιμοποιείται από επιτήδειους που εκμεταλλεύονται τον πόνο, την απελπισία, την αδαημοσύνη του κόσμου για προσωπικό όφελος.

Πρόκειται για έκφραση που χρησιμοποιείται ευρύτατα από μέντιουμ και μελλοντολόγους, κυρίως από αυτούς που βρίσκουν πελατεία μέσω αγγελιών στον γραπτό τύπο και διαφημίσεων στην τηλεόραση. Σκοπό έχει:

• να τους διαφοροποιήσει στο μυαλό των αγνών φιλάθλων από το αληταριό που λυμαίνεται τον χώρο της μελλοντολογίας,
• να προσθέσει μια αίσθηση αξιοπιστίας στο προφίλ τους,
• να ανυψώσει το στάτους τους και, τελικά,
• να τους βοηθήσει να βουτήξουν το πελάτη από τα χέρια των υπόλοιπων του σιναφιού, που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι λαμέ πουκάμισα και τουρμπάνια με λαχούρια.

Τα μέντιουμ και οι μελλοντολόγοι που κυκλοφορούν στην πιάτσα, είτε στις γειτονιές ή στην τηλεόραση, σε τηλεφωνικές γραμμές, στο ίντερνετ και σε διάφορες άλλες τεχνολογίες, υπόσχονται κάποιες φορές και μεταξύ άλλων τα εξής:

• Πρόβλεψη του μέλλοντος. με διάφορους τρόπους μαντείας όπως διάβασμα του χεριού, κρυστάλλινης σφαίρας, τράπουλας ταρώ, σκέτης τράπουλας, τράπουλας deste, των αστεριών, των αριθμών, του ελληνικού καφέ, του φραπέ κ.λπ. Μπορούν να δουν τί θα φας αύριο, σε πόσα τέρμινα θα σε στεφανώσει ο προκομμένος σου, αν θα πάρεις λεφτά ή αν θα διαβείς μεγάλη πόρτα. Επίσης παίζει και μεγάλος δρόμος άκα ταξίδι.
• Επαναφορές προσώπων. Παλιά νόμιζα ότι εννοούν «από τον άλλο κόσμο» κι έλεγα «έλα τώρα αυτό είναι εύκολο, ποιος μπορεί να τους πιστεύει», αλλά τελικά μπορεί να σημαίνει είτε ότι κουβαλάς την ψυχή από τον Άδη στο δωμάτιο του μέντιουμ και το ρωτάς ό,τι θες και σου μιλάει, ή ότι, αν σου 'φυγε ο γκόμενος για τα μάτια μιας Ρωσίδας, μπορούν να σου τον φέρουν πίσω, λύνοντας τα μάγια που του 'κανε αυτή η πουτάνα (εννοείται του έχει κάνει μάγια, με την λογική δεν ξεκινήσαμε εμείς την φωτιά, σο δεν είμαστε κακιές, δεν κάνουμε αμαρτία, όλα είναι μια άμυνα).
• Ενίσχυση αύρας. Σου κάνουνε τα μαγικά τους, σε ποτίζουν με τα ματζούνια τους κι έτσι ισχυροποιούν την θέση σου ως πνευματική υπόσταση, σε περιχαρακώνουν απέναντι στα κακά πνεύματα που σε περιτριγυρίζουν, σε κάνουν δυνατό.
• Απομάκρυνση κακοτυχίας. Το ίδιο με το από πάνω.
• Λοιπές μαγείες - ανεξάντλητη λίστα, την μαθαίνεις όταν πέσεις στα σκληρά, που θα πει, πας μια από το... μαντείο, σου βγάζει ένα πρόβλημα, την επόμενη σου λέει ότι έχει τρόπο να το λύσεις και πάει λέγοντας.

Σο, γίνονται αγάπη μου τέτοια σοβαρά πράματα μόνο με ένα απλό χάρισμα, που προέκυψε έτσι στα καλά καθούμενα επειδή μια μέρα το μέντιουμ (πριν γίνει μέντιουμ) σκιάχτηκε από ένα ξωτικό; Ασφαλώς όχι. Δεν φτάνει μόνο να διαθέτεις την απαραίτητη ενόραση που επιτρέπει να μπορείς να δεις τα μέλλοντα. Πρέπει να το χεις στο γονίδιο το πράμα, να 'χεις ειδικό χάρισμα που το χεις πάρει γενετικά σαν την προδιάθεση στον ζαχαρώδη διαβήτη. Πρέπει να έχεις το κληρονομικό χάρισμα.

Βλ. Ελληνικός καφές και εδώ Τράπουλα deste.[/I]

Ασίστ: Χαλικού από ΔΠ.

Αν κάποτε δημιουργηθεί ίδρυμα προς τιμήν του σύγχρονου προφήτη, θα λέγεται Λιακούρειο Ίδρυμα. Ομοίως Λιακούρειο Μέλαθρον κτλ.

Όπως η μακέτα αποτελεί την προσομοίωση αλλά όχι την υλοποίηση ενός έργου έτσι και το συγκεκριμένο λήμμα υποδηλώνει μια ανεκπλήρωτη μέχρις στιγμή υπόσχεση. Μια υπόσχεση που μπορεί να μην εκπληρωθεί ποτέ, είτε γιατί αυτή ήταν παντοτινά η πραγματική βούληση του υποσχόμενου, είτε όχι.

Είναι συνδυασμός του μετά και του αργότερα...

Έτσι χαρακτηρίζουμε κάποιον που παινεύεται για τις μαντικές του ικανότητες, την ικανότητά του να διαισθάνεται το μέλλον και γενικά για τα μεταφυσικά κληρονομικά χαρίσματα που ισχυρίζεται ότι έχει. Η φράση έρχεται σαν απάντηση πολύ φυσικά όταν ένα τέτοιο άτομο χρησιμοποιεί κλισέ όπως «θα με θυμηθείς», «άκου με που σου λέω» κ.α. παρόμοια.

Ο αστικός μύθος θέλει τον γνωστό τηλεοπτικό μάγο-μέντιουμ-ταχυδακτυλουργό-αποκρυφιστή Uri Geller που ήταν γείτονας με τον Μιχάλη Ιακωβίδη (τουπίκλην Michael Jackson), να έχει καλέσει το ασθενοφόρο πριν ο R.I.P. Μιχάλης πάθει την ανακοπή...

Ο πρόεδρος του ΠΑΟ όταν ο ΠΑΟ πάρει πρωτάθλημα.