Tagged definitions (7331)
Showing 4681-4690 from 7331

Κι αυτή, όπως κι αυτή η ρήση, έχει τη ρίζα της στη βυζαντινή εποχή.

Τότε οι πλούσιοι, επειδή δεν καταδέχονταν να πάνε πεζό δύο στην αγορά για να ψωνίσουν, καβαλούσαν τα άλογα τους και αγόραζαν αυτό που ήθελαν καβάλα, δείχνοντας στον πωλητή κάτι που έβλεπαν απ' το άλογο, χωρίς να μπουν στον κόπο να το διαλέξουν.

Έτσι, οι επιλογές τους ήταν επιλογές για κλάματα. Επιλογές της συμφοράς. Γι΄αυτό κι οι πωλητές, ως γριές πουτάνες, εκμεταλλεύονταν την κατάσταση και ξεφορτώνονταν ό,τι σαβούρα, σκαρταδούρα και πράγματα του σωρού και του πεταματού, αλλά επίσης κι ό,τι ακριβά πράγματα είχαν απούλητα.

Η έννοια δεν έχει αλλάξει σημασία τη σημερινή εποχή κι ο όρος υποδηλώνει την αγορά που γίνεται με πλημμελή ή ανύπαρκτο έλεγχο, μ' αποτέλεσμα αυτό που αγοράζεις να μη θεωρείται καλή αγορά (π.χ.: ακαλαίσθητο, κακής ποιότητας, ακριβό, κ.λπ.).

Κυριολεκτικά:
κατιμάς ο (ουσιαστικό) [ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :τουρκ.λ. katma = συμπληρωματικός] μικρό κομμάτι κρέας κατώτερης ποιότητας που προσθέτει ο κρεοπώλης στο ζύγισμα του καλού, για να καταναλωθεί κι αυτό. Αλλιώς κατμάς.

Μεταφορικά και σλαγκικά: Ό,τι μας περίσσεψε, με όλες τις εκφάνσεις της φράσης. Κάτι που σου πασάρουν υπούλως (σαν τον χασάπη ανωτέρω) ή επιλέγεις εξ ανάγκης (επειδή δεν έμεινε τίποτα καλύτερο, ή δεν σε παίρνει να ψωνίσεις καλύτερη ποιότητα λόγω τιμής). Κανείς δεν είπε ότι ο κατιμάς δεν τρώγεται - απλά είναι υποτιμημένος. Συχνά αναφέρεται σε ερωτικούς συντρόφους (Παραδείγματα 1, 2) ή σε παίκτες για διάφορα αγωνίσματα (Παράδειγμα 3).

Στον ερωτικό τομέα, η επιλογή του κατιμά λόγω ανάγκης, δεν αποτελεί απαραίτητα απόδειξη ότι κάποιος είναι σαβουρογάμης / σαβουρογάμα. Ίσα ίσα αποτελεί ένδειξη ότι το υποκείμενο είναι ευέλικτο και έχει αντιληφθεί ότι, λόγω νομοτελειακών καταστάσεων όπως η φυσική επιλογή, όποιο είδος δεν προσαρμόζεται στις συνθήκες είναι καταδικασμένο να εκλείψει.

Ο λαός είναι σοφός και το να ακολουθεί κανείς τις λαϊκές ρήσεις είναι σοφία. Στην περίπτωση επιλογής του κατιμά ακολουθείται το ρητό «Στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι».

Το υποκείμενο, για να αποφύγει τις συνέπειες των επιλογών του και την κοινωνική κατακραυγή μπορεί να ισχυριστεί ότι διετέλεσε μια εξυπηρέτηση, οπότε τελικά από δακτυλοδεικτούμενος με την κακή έννοια, γίνεται ήρωας.

Σχετικά λήμματα (μη εξαντλητική λίστα): σαβούρα, πατσαβούρα, πλέμπα, διπλοσάκουλο, τελειωμένος, γαμίκος κ.λπ.

Δεν πρέπει να συγχέεται με έννοιες όπως: Καπαμάς (φαγητό από κρέας με λάχανα), καπλαμάς (επικάλυμμα), κάτι μας... (-συνέβη, -βρήκε, -έτυχε κλπ ρήματα).

Όταν μας πάνε όλα πάρα πάρα πολύ καλά στην ζωή μας, κι ο Μητσοτάκης φαίνεται να έχει ξεχάσει την ύπαρξή μας, φτυνόμαστε από μόνοι μας προληπτικώς για να μην μας ματιάξουν. Το χαρακτηριστικό είναι ότι το να μας φτύνουν οι άλλοι είναι κατάντια, ενώ το να αυτοφτυνόμαστε είναι ένδειξη ευπραγίας. Το «φτύνομαι» το λέμε όταν δεν πιστεύουμε στην καλή μας τύχη.

«Φτου μου, φτου μου» ή «φτου σου αγόρι μου» (σπανιότερα ή καθόλου «φτου σου κορίτσι μου»), όταν κοιταζόμαστε στον καθρέφτη είναι ναρκισσιστικός αυτοθαυμασμός, υποκοριστικό του όλα τα λέιζερ πάνω μου (εδώ, σε μένα)!

Όταν κάποιος είναι πολύ όμορφος, έξυπνος κτλ, θεωρείται γρουσουζιά να τον επαινούμε γιατί προκαλείται ο φθόνος των πονηρών πνευμάτων μεταφυσικών ή ανθρώπινων, και συνηθίζεται η πρόληψη να τον φτύνουμε για να αποτρέψουμε το κακό μάτι.

Εν προκειμένω, συνηθίζεται σλανγκικώς να εκμεταλλευόμαστε αυτήν την συνήθεια και για να ειρωνευτούμε κάποιον που δεν είναι άξιος ματιάσματος (δηλ. είναι άσχημος, άχαρος, μπουνταλάς) και να τον φτύσουμε κι από πάνω, με ροχάλα εν ανάγκη. Επιπλέον «ματιάξω» αντί «ματιάσω» για ακόμη περισσότερη σλανγκ. Επίσης «αβασχάνω» από την «βασκανία» = το μάτιασμα.

Ελληνοσουηδική προσβολή. Εκ του «Gå och knulla (dig själv) » = «Άντε και γμήσυ» και του self-explanatory «μωρή τσούλα». Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκδηλώσει το μίσος και την απέχθεια προς Ελλεεινίδα ή Σουηδανέζα που δεν μας έκατσε. Προσοχή στην δεύτερη περίπτωση: είναι επικίνδυνο, ιδιαίτερα αν εκτοξευθεί εναντίον κοπέλας με γνώσεις Βαράτε.

Η φράση έχει τη ρίζα της στη βυζαντινή εποχή. Με αυτόν τον τρόπο γινόταν διαπόμπευση των μοιχαλίδων, των κλεφτών και αυτών που δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους.

Το σκηνικό στηνόταν ως εξής: Αφού κούρευαν τους ενόχους, τους κάθιζαν ανάποδα στο γαϊδούρι και τους υποχρέωναν να κρατούν την ουρά του. Μετά, τους πέρναγαν από όλους τους δρόμους της πόλης. Κατά την περιφορά, το πλήθος τους έβριζε, τους πετούσε παλιοπράματα και πολλές φορές τους μουτζούρωνε το πρόσωπο με καπνιά (από 'δω προέρχεται και η λέξη «μούντζα»). Στους κλέφτες πέρναγαν στο λαιμό τους, τα κλοπιμαία για να 'ναι ο διασυρμός τους ακόμα μεγαλύτερος.

Έτσι όταν εκφέρουμε τη φράση, εννοούμε πως κάποιος έχει παραπέσει σε ολίσθημα και του αξίζει η δημόσια κατακραυγή, η γελοιοποίηση και το ρεζίλεμα. (βλ. παράδειγμα 1).

Με την ευρύτερη έννοια, όταν εκφέρουμε τη φράση, αναφερόμαστε σε:

1. Κάποιον που λέει ή κάνει κάτι που θεωρούμε παράλογο, λαθεμένο, παρατραβηγμένο, εξεζητημένο, κάτι που δεν αρμόζει στην περίσταση. Κάτι που μας ξενίζει και μας φαίνεται τρελό και παλαβό (βλ. παραδείγματα 2, 3).

2. Κάποιον που θεωρούμε πως ζει μόνιμα στον κόσμο του (βλ. παράδειγμα 4).

3) Κάποιον που θεωρούμε πως είναι τρελός, πως έχει βαρέσει για τα καλά μπιέλα (βλ. παράδειγμα 5).

To «νταν» είναι επιτατικό, όπως κατέδειξε το Πονηρόσκυλο για το μερακλαντάν, οπότε πρόκειται για ένα εμφατικό «γεια χαρά» από μαγκίτες παλαιάς κοπής. Πολύ κλασικό έως παρωχημένο, ιδανική τροφή για καβουροσλανγκόσαυρους.

Το σεξ.

Επίσης η μπύρα.

Για μια ελαφρώς διαφορετική άποψη βλ. θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι ο φτωχός.

Κατά το «η φτώχεια θέλει καλοπέραση» και το «η θητεία θέλει καλοπέραση», εννοείται ότι η οικονομική κρίση δεν πρέπει να μας πάρει από κάτω, αλλά πρέπει να βρούμε κάποιον τρόπο να την διασκεδάσουμε, γιατί «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει».

Εξάλλου, υπάρχει κι η καλή άποψη: Οι Αμερικάνοι δεν θα έχουν λεφτά να κάνουν πολέμους σε άλλα μέρη από αυτά που έχουν ξεκινήσει, είναι μια ευκαιρία να ξαναδούμε το οικολογικό κ.ά.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η κυρία Μαίρη ! (από GATZMAN, 15/11/11)

Παρμένο από τις βρούβες που είναι αγριόχορτα!

Το λέμε για να δείξουμε τον προορισμό κάποιου!