Tagged definitions (1407)
Showing 401-410 from 1407

1. Εξάρτημα-εργαλείο συγκράτησης, γνωστό κυρίως από τους ηλεκτρονικούς.

Στην ουσία είναι ένα μεταλλικό μανταλάκι με οδοντωτά άκρα μπροστά και μονωμένα τα πίσω (μύδι #1). Το ένα από τα δύο πίσω άκρα είναι ενωμένο είτε με καλώδιο, είτε με ένα σταθερό στέλεχος (μύδι #2), όπου (αυτό το τελευταίο) βοηθάει αργυροχρυσοχόους, μοντελιστές, ηλεκτρονικούς και λοιπούς να συγκρατούν προς επεξεργασία διάφορα μικροαντικείμενα, εξαρτήματα και τέτοια.

Αν το ένα από τα δύο πίσω άκρα τώρα είναι ενωμένο με καλώδιο, το άλλο άκρο του θα καταλήγει είτε σε άλλο κροκοδειλάκι (μύδι #1α) (ώστε να γίνονται πρόχειρες ηλεκτρολογικές συνδέσεις, όπως για παράδειγμα όταν μένουμε από μπαταρία και εξυπηρετικός άνθρωπος μας δίνει λίγο ρεύμα από την μπαταρία του[μύδι #1αα]), είτε σε υποδοχές για ηλεκτρονικό πολύμετρο (μύδι #1β) (ώστε να πιάνει το προς μέτρηση σημείο με αποτέλεσμα σταθερότερη μέτρηση).

Η ονομασία προήλθε από το σχήμα που θυμίζει το κεφάλι του γνωστού ερπετού.

2. Τα είδη ένδυσης της εταιρίας Lacoste, λόγω του λογοτύπου της (μύδι #3).

3. Είδος ανυψωτικού μηχανισμού (γρύλου) που κάνει την εμφάνισή του σε όλα τα βουλκανιζατέρ και τα συνεργεία αυτοκινήτων (μύδι #4).

Τα κύρια σημεία του γρύλου είναι ο λεβιές, ο υδραυλικός μηχανισμός και το σημείο ανύψωσης. Έτσι η κίνηση από το λεβιέ μεταφέρεται μέσω του υδραυλικού μηχανισμού στο σημείο ανύψωσης με τρόπο που βασίζεται στην αρχή λειτουργίας της τρόμπας.

Έχει επικρατήσει λόγω της ευχρηστίας του και της αντοχής του. Διαθέτει ροδάκια και μεταφέρεται εύκολα ελκόμενος από το λεβιέ με τον οποίο γίνεται και η ανύψωση ενώ αντέχει την κακομεταχείριση του συνεργείου και τα μεγάλα βάρη αυτοκινήτων και ημιφορτηγών.

Πιθανολογώ ότι η ονομασία δόθηκε από την νοητή ομοιότητα με το γνωστό ερπετό παραλληλίζοντας τις ρόδες με τα πόδια του ζώου και τον λεβιέ με την ουρά του.

4. Πεταλουργικό εργαλείο το οποίο μοιάζει με ιδιόμορφη μεγάλη πένσα και επιτυγχάνει την σύσφιξη του πετάλου, μετά την τοποθέτηση και το κάρφωμά του στην οπλή (δηλαδή έτσι + μύδι #5).

Κι εδώ έχουμε την προέλευση της ονομασίας από την, κατά κάποιο τρόπο, ομοιότητα με το εν λόγω ζώο.

Στα ασύρματα φορητά μικρόφωνα, ταμπακιέρα είναι ο πομπός του μικροφώνου ο οποίος «φοριέται» στη ζώνη του χρήστη, κάπου που να μην φαίνεται ιδιαίτερα, για παράδειγμα κρυμμένος κάτω από το σακάκι, στους άνδρες. Είναι σχήματος παραλληλεπίπεδου, σε διαστάσεις που προσομοιάζουν σε πραγματική ταμπακιέρα. Από αυτήν ξεκινά το καλώδιο του μικροφώνου που καταλήγει συνήθως σε ψείρα στο πέτο. Αν πρέπει να χρησιμοποιηθεί και ακουστικό, π.χ. για τον παρουσιαστή μιας εκπομπής, η ταμπακιέρα είναι πομποδέκτης, δηλαδή στέλνει ήχο από το μικρόφωνο στην κονσόλα αλλά και λαμβάνει ήχο από αυτήν (τις οδηγίες του σκηνοθέτη και του ηχολήπτη). Λειτουργεί με μπαταρίες.

Χρησιμοποιείται στις τηλεοπτικές εκπομπές, στις συναυλίες (εφόσον ο χρήστης χρειάζεται να χορεύει ενώ τραγουδά) κλπ.

Φλάφερ ονομάζεται το άτομο το οποίο είναι επιφορτισμένο με το να κρατάει σε στύση έναν πορνοστάρ ανάμεσα στα γυρίσματα των σκηνών.

Η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ. Από το Greece και exit.

Ναι μεν αγγλικό το λήμμα, άρα και δεν κολλάει στο ελληνικό σλανγκολεξικό μας, όμως για λόγους ιστορικοοικονομικοκοινωνικοπολιτικογεωγραφικοπεριβαλλοντο-ψυχολογοψυχαναγκαστοϊδεολογολεξικογραφικούς πιστεύω ότι αξίζει καταχώρισης και ίσως να εξαιρεθεί και να ανήκει πράγματι εδώ, ως δημοσιογραφική ζαργκόν (ε δεν είναι σλανγκ, οκ).

Τα περί εξόδου τα συζητήσαμε και μια και δυο και τρεις εδώ μέσα και δεν είναι αυτός ο σκοπός του λήμματος, έλεορ. Σκοπός είναι να παίξουμε λίγο με τις λέξεις μπας και βρούμε κάποια καλή ελληνική σλανγκιά να αντικαταστήσει το λήμμα.

Αλλιώς, ζγα τα ωά, το σβήνουμε κιόλας άμα λάχει ναούμ.

Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες από γκέουρα:

Πρώτη μεγάλη κατηγορία:

• Ο καίων τη βάτα, ο τρίζων την όπισθεν, το αγόρι που δακρύζει καθώς ατενίζει το βεραμάν φεγγάρι. Και για όποιον δεν κατάλαβε, ο πούστης.

Δεύτερη μεγάλη κατηγορία:

• Γκέουρο, εκ του Geuro (> Greek Euro): η προτεινόμενη από τον Tom Mayer (επικεφαλής οικονομολόγου της Deutsche Bank) ονομασία του νέου νομίσματος που ίσως αναγκαστούμε να υιοθετήσουμε οσονούπω. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, ο Ελληνικός λαός θέλει σε συντριπτική πλειοψηφία να παραμείνουμε στο Ευρώ, καταγγέλλοντας όμως και το μνjημόνιο. Με το γκέουρο, γράφει ο Mayer, μπορούμε να έχουμε και την πίτα χορτάτη, και τον σκύλο ακέραιο.

Ας τα πάρουμε από την αρχή: Έστω ότι η επόμενη κυβέρνηση καταγγείλει το μνjημόνιο. Οι τροϊκανοί θα σταματήσουν άμεσα κάθε καταβολή της δανειακής σύμβασης, εκτός φυσικά από την δόση που αφορά στην εξυπηρέτηση των δικών τους δανείων. Λόγω γαμοκαταστάσεως, η κυβέρνηση δεν θα έχει σάλιο να πληρώσει μισθούς και συντάξεις σε Ευρώ. 'Η θα αναγκαστεί να τυπώσει Δραχμές (φορ δε σέϊκ οβ άργκιουμεντ, λέμε ότι δεν θα το κάνει) ή θα εκδώσει «υποσχετικές» – τα γκέουρα – προκειμένου να πληρώσει τους αναξιοπαθούντες δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους. Το γκέουρο θα κυκλοφορεί παράλληλα με το Ευρώ και σύντομα θα χρησιμοποιείται για πληρωμή όλων των εγχώριων συναλλαγών. Η αξία του θα είναι τουλάστιχον 50% χαμηλότερη από του Ευρώ. Ωσεκτουτού, η αγοραστική αξία όσων πληρώνονται με γκέουρα θα είναι αντίστοιχα χαμηλότερη. Τα δάνεια των νοικοκυριώνε θα συνεχίσουν όμως να είναι εκπεφρασμένα σε Ευρώ, αντιλαμβάνεσαι λοιπόν πόσο θα τσούζει, Σούζη;

ΟMayer πιστεύει ότι εάν η νέα κυβέρνηση καταφέρει από μόνη της (χωρίς μνjηνμόνιο) να συγυρίσει την οικονομία πετυχαίνοντας πρωτογενή πλεονάσματα, τότε θα μπορέσει να ανταλλάξει τα γκέουρα με Ευρώ, και θα επανέλθουμε χαλαρουίτα 100% στο Ευρώ. Εάν όμως στηρίξει την πολιτική της στο να τυπώνει και να μοιράζει γκέουρα με τη σέσουλα, τότε η θα καταντήσουμε Ζιμπάμπουε της Ευρώπης.

Εναλλακτικά: γκαίουρο.

Σλανγκιά εστιατόρων που αφορά το μέγεθος της (μικρότερης του κανονικού) μερίδας φαγητού που σερβίρεται στους κουτόφραγκους τουρίστες. Οι τελευταίοι εν τούτοις οφείλουν όχι μόνο να είναι ευχαριστημένοι, αλλά και να μας ξανάρθουν για να μαθαίνουν, εφόσον όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια. Γιατί δηλαδή, άσκημα τους πέφτει ολίγη από γκρηκ μουζάκα ;

Η συγκεκριμένη ορολογία ήταν σε κατά τα φαινόμενα ευρύτατη χρήση (μεταξύ σερβιτόρων, μαγείρων και υπευθύνων καταστήματος) στις τουριστικές περιοχές της χώρας τουλάχιστον κατά την δεκαετία του '90, και το «ξου» δεν προέρχεται από το «ξευτίλα» αλλά από το «ξένος», ήτοι αλλοδαπός.

Εννοείται ότι η αντίθετη της «ξου», «μερίδα -ε» οφείλει το όνομά της στους ιθαγενείς στους οποίους και σερβίρεται.

Σημειωθήτω ότι την ύπαρξη των μερίδων ξου και των ομογάλακτών τους μερίδων ε είχε προ ετών ανακαλύψει και αποκαλύψει στο πανελλήνιο με γνήσια αγανάκτηση αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος, από αυτά που είχαν ευνοήσει με ασυντόνιστες πράξεις και συντονισμένες παραλείψεις την καλλιέργεια αυτού του είδους ανθέων ανά την επικράτεια.

(Από μνήμης αυτό το τελευταίο, δεν μπορώ να βρω στοιχεία ρε γαμώ τα καλαμαράκια μου τα κατεψυγμένα).

Νεολογισμός για το εφιαλτικό σενάριο της εξόδου μας από το Ευρώ (άκα γκρέξιτ) και τις ολέθριες συνέπειες αυτού: κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας, «μετάδοση» στα άλλα γουρουνάκια, θεομηνία στην Ευρωζώνη, τσουτσουνάμι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τέλος εκθεμελίωση της παγκόσμιας οικονομίας.

Τα κώματα εκμεταλλεύονται κάργα το σκιάχτρο του δραχμαγεδδώνα ως μητέρα όλων των καταστροφώνε: αφενός τα μνjημονιακά (Νέα Δημοπρασία, ΘΑΣΟΚ, άντε κι ο Κυρ Φώτης) ισχυρίζονται ότι μόνον αυτά μπορούν να προτάξουν τα στήθη ως νέοι Μπρους Γουίλλις, επαναδιαπραγματευόμενα τα όσα έχουν ήδη συμφωνήσει. Αφεδύο, τα αντιμνjημονιακά (τΣΥΡΙΖΑ, Καμένοι Έλληνες, Χρυσά Αυγά) προτείνουν να το παίξουμε αλάνια, καθώς τα αχαρτογράφητα συνεπακόλουθα του δραχμαγεδδώνα στην παγκόσμια οικονομία αποτελούν ισχυρό αντικίνητρο για τον εκδιωγμό μας από το Ευρώ. Μόνο το Κουκουέ προτείνει ανοιχτά την Δραχμή ως λύση, τι είχε και τι έχασε.

Στην πραγματικότητα το αγγούρι μάλλον θα είναι όλο δικό μας, καθώς η διεθνής τοκογλυφία έχει ήδη αρκούδως θωρακιστεί, ενώ όλο και περισσότερες φωνές τ. «δεν πρέπει να δαιμονοποιείται η επιστροφή στην Δραχμή» εκπέμπονται εκ του πονηρού τόσο στο Βερολίνο όσο και στις Βρυξέλλες.

Προδοσία λεβέντες (από Vrastaman, 24/05/12)

Αρκτικόλεξο του σκύψε-βάλε-σκύψε-βγάλε (της πρίζας, του καλωδίου, του σίντι δωδ, κ.ταλ.).

Έτσι επιλύει κάθε φρόνιμος γκίκουλας τα τεχνικά προβλήματα που τον ταλανίζουν, ειδικά εάν αποτύχει ο παλαιός και δοκιμασμένος χαιρετισμός των τριών δακτύλων.

Στο ιδίωμα των ψαράδων είναι ένα «πολύ απλό εργαλείο από μακρύ νήμα [...] με δύο ή περισσότερα αγκίστρια και με μια ή δυο μολυβήθρες. Το πεταχτάρι δολώνεται με γαρίδα, ψαράκια, σκουλήκι, καραβίδα ή καλαμάρι (για νυχτερινό ψάρεμα) και με αυτό συλλαμβάνονται μουρμούρες, λαβράκια, σαργοί, σπάροι κ.ά. και την νύχτα ροφοί, μεγάλα πετρόψαρα μουγγριά. Το πεταχτάρι είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος ψαρέματος των αρχάριων ερασιτεχνών ψαράδων». Δες εδώ για περισσότερες λεπτομέρειες.

Στο μπασκετικό ιδίωμα είναι το ανορθόδοξο σουτ που δεν γίνεται καθώς πρέπει με την κομιλφό στόχευση και λύγισμα του καρπού, αλλά η μπάλα πετιέται όπως όπως χωρίς να παίρνει μεγάλο ύψος στον αέρα. Χρησιμοποιείται συνήθως από ψηλούς και δυνατούς παίκτες που λόγω ύψους και άλματος μπορούν να βρεθούν πολύ κοντά στο καλάθι, οπότε τους είναι ευκολότερο να πετάξουν την μπάλα όπως νά ΄ναι μέσα, παρά να ρισκάρουν δίνοντάς της ύψος. Τα πιο διάσημα πεταχτάρια είναι «αυτό το κάτι σαν σουτ» του Walter Berry και η κίνηση του Γιώργου Πρίντεζη που απετέλεσε και το νικητήριο καλάθι με το οποίο κέρδισε ο Ολυμπιακός το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2012.

Το λήμμα μας αναφέρεται στα αδέσποτα κουπόνια φαρμάκων, τα οποία είναι μια παλιά, αμαρτωλή ιστορία στη χώρα μας.

Με το ΦΕΚ 740/28-05-2010 καθορίζονται τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜηΣυΦα), τα φάρμακα δηλαδή που ο φαρμακοποιός μπορεί να δώσει χωρίς ιατρική συνταγή, σε κάθε πελάτη που θα του τα ζητήσει. Στην αλλοδαπή ονομάζονται και over-the-counter (OTC) φάρμακα και σ΄αυτά περιλαμβάνονται αντιπυρετικά, αναλγητικά, αλοιφές, αποχρεμπτικά σιρόπια, αποσυμφορητικά ρινός και άλλα παρόμοια φάρμακα ανακουφιστικά συμπτωμάτων.

Ωστόσο, στην Ελλάδα (αποκλειστικά), παρατηρείται το φαινόμενο οι φαρμακοποιοί να χορηγούν χωρίς συνταγή και άλλα φάρμακα, εκτός των ΜηΣυΦα όπως π.χ. αντιβιοτικά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο φαρμακοποιός παρέχει το ζητηθέν φάρμακο και εισπράττει τοις μετρητοίς το αντίτιμο του φαρμάκου από τον πελάτη που βαριέται ή δεν ξέρει πού να απευθυνθεί ή δεν γουστάρει να μπλέκει με ιατρούς. Ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο σ΄αυτό: Ο φαρμακοποιός αποκολλά την ταινία γνησιότητας του φαρμάκου (γνωστή ως κουπόνι), το οποίο πλέον ως αδέσποτο κουπόνι, μπορεί τώρα να συνταγογραφηθεί από μιλημένο ιατρό που ο φαρμακοποιός έχει στο τσεπάκι του σε συνταγή κάποιου ασφαλισμένου (είτε εν γνώση είτε εν αγνοία του) και να επωμιστεί έτσι το ασφαλιστικό ταμείο το κόστος για την αποζημίωση ενός φαρμάκου που ο ασφαλισμένος δεν χρησιμοποίησε ποτέ, ενώ ο φαρμακοποιός μας θα το πληρωθεί για δεύτερη φορά. Απλό και αποτελεσματικό, ε;

Ηθικό δίδαγμα: Δεν αγοράζουμε ποτέ φάρμακα από τον φαρμακείο χωρίς ιατρική συνταγή (άλλωστε είναι παράνομο) ή, αν κάποτε βρεθούμε στην ανάγκη να το κάνουμε, απαιτούμε να πάρουμε μαζί και το κουπόνι (ή, τουλάστιχον, να μοιραστούμε με τον φαρμακοποιό την κονόμα του αδέσποτου κουπονιού).