Definitions (28395)
Showing 7201-7210 from 28395

Απλό ρήμα, αποτελούμενο από το λολ / λωλ (αγγλ. lol, δηλ. laughing out loud) και την κατάληξη -άρω, και στη γλώσσα του διαδυκτίου σημαίνει γελάω.

Η χρήση του λολάρω (τουλάχιστον στον γραπτό ιντερνετικό λόγο) εκφράζει την κυριολεκτική κατάσταση γέλωτος, στην οποία βρέθηκε ο χρήστης αφού είδε ή διάβασε κάτι που θεωρεί αστείο, και διαφοροποιείται από το απλό λολ ή lol, που πλέον χρησιμοποιείται καταχρηστικά και σχεδόν μετά από κάθε πρόταση, χωρίς να δηλώνει απαραίτητα την διάθεση του χρήστη να γελάσει.

Όσον αφορά τον προφορικό λόγο, το λολάρω χρησιμοποιείται από τον ομιλητή όταν θέλει να δώσει έναν τόνο ειρωνείας στην απάντησή του προς το, όχι και τόσο πετυχημένο, αστείο του συνομιλητή του (π.χ. να λολάρω τώρα ή μετά;). Αντιθέτως το λολ ή lol σημαίνει ότι ο χρήστης γελάει από ευγένεια, χωρίς να συνοδεύεται απαραίτητα από ειρωνεία, δοκιμάζοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο, την νοημοσύνη του συνομιλητή, αλλά και την δική του ευγένεια, με την προφανή δήλωση ότι είναι ευγενικός που δεν γελάει ακριβώς (αντ' αυτού λολάρει).

Τα επανειλημμένα σχόλια ή μηνύματα είτε με μορφή e-mail, είτε με μορφή σχολίων ή δημοσιεύσεων στον τοίχο κάποιου ατόμου στο Facebook. Το άτομο το οποίο κάνει τα σχόλια ή στέλνει τα e-mail ονομάζεται σπάμερ (spammer) και η πράξη αυτή ονομάζεται σπάμινγκ (spamming).

Έτσι ονομάζονται τα πασίγνωστα, όσο και δυσώνυμα μηχανήματα τζόγου slot machines. Ιστορικώς αμερικανικής προελεύσεως, διαδόθηκαν ταχύτατα σε ολόκληρη την υφήλιο. Για τον υπαίτιο της εξάπλωσής τους δες εδώ.

Ο κουλοχέρης είναι γνωστός και ως ληστής με το ένα χέρι, εφόσον τα πρώτα μοντέλα είχαν στο πλάι ένα μοναδικό λεβιέ με τον οποίο το μηχάνημα έμπαινε σε λειτουργία. Δεδομένου όμως ότι τα θύματά του κατέθεταν τους οβολούς τους στη σχισμή του οικειοθελώς και ευχαρίστως, μάλλον θα έπρεπε να αποκαλείται Η μονόχειρ Κίρκη ή κάτι τέτοιο. Οι ενδιαφερόμενοι ας ανοίξουν καμιά Ελληνική Μυθολογία για να πληροφορηθούν τι ακριβώς έκανε η Κίρκη στους ανθρώπους.

Οι πιστοί φίλοι του κουλοχέρη είναι άτομα μεγαλόψυχα και υπεράνω κοινωνικού ρατσισμού, που δεν δίνουν σημασία στην αναπηρία του κολλητού τους, αν και τα ενδιαφέροντα των ιδίων είναι εντελώς διαφορετικά. Σε ανταπόδοση, ο κουλοχέρης υπόσχεται στους πιστούς του της Παναγιάς τα μάτια. Εξ όσων είναι σε θέση να γνωρίζει ο γράφων, η Αειπάρθενος Μαριόγκα διατηρεί ακόμα το 100% της όρασής της, άρα οι υποσχέσεις μάλλον .....

Τέλος, για την αποκατάσταση και την κοινωνική ένταξη αυτού του είδους αναπήρων μεριμνούν ακαταπονήτως οι ευαίσθητοι προϊστάμενοι των αρμοδίων Υπουργείων.

Σαπόρτ (αγγλ. support) καλείται το συγκρότημα που εμφανίζεται πριν από την κύρια μπάντα της βραδιάς, η οποία και αποτελεί το μεγάλο όνομα της συνολικής διοργάνωσης. Ή, όπως λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις, το σαπόρτ συγκρότημα είναι αυτό που ανοίγει τη συναυλία.

Σκοπός του σαπόρτ είναι τυπικά να προλογίσει την μπάντα, να αποτελέσει δηλαδή την εισαγωγή της εκδήλωσης πριν από την μεγάλη ατραξιόν της βραδιάς, εξυπηρετώντας έτσι διάφορους σκοπούς: αφενός γεμίζει ικανοποιητικά το ευρύτερο πρόγραμμα της βραδιάς, δίνοντας στον θεατή την αίσθηση και την ικανοποίηση ότι έχει παρακολουθήσει ένα ολοκληρωμένο θέαμα, αφετέρου προσφέρει στα συγκροτήματα την ευκαιρία να παρουσιάσουν το υλικό τους σ' ένα ευρύτερο κοινό, παρέχοντας έτσι στους θεατές την ευκαιρία να γνωρίσουν νέες μπάντες, και να ακούσουν νέους ήχους και νέους θορύβους.

Βέβαια, η παραπάνω παράγραφος αποτελεί την πολιτικώς ορθή άποψη περί των σαπόρτ σχημάτων. Υπάρχει και μία άλλη άποψη που υποστηρίζει ότι οι σαπόρτ μπάντες βρίσκονται στο πρόγραμμα προκειμένου να αναδεικνύεται η υπεροχή του κυρίου ονόματος της διοργάνωσης. Μ' άλλα λόγια, η παρουσία του σαπόρτ υφίσταται ως μέτρο σύγκρισης, ανάλογα πάντα με την περίσταση: ερασιτέχνες και επαγγελματίες, ανερχόμενοι και καταξιωμένοι, ντόπιοι και ξένοι, παιχταράδες και wannabes, κ.ο.κ. Η αντίληψη αυτή πολλές φορές ενισχύεται από την συμπεριφορά των διοργανωτών απέναντι στα σαπόρτ σχήματα: λιγότερος χρόνος για soundcheck ή και καθόλου soundcheck, απουσία βασικών παροχών (το καμαρίνι το διαγράφουμε στο 90% των περιπτώσεων), γενικότερη αδιαφορία και απαξίωση και πάει λέγοντας. Πολλές φορές βέβαια αυτό δεν έχει να κάνει με εμπάθεια εκ μέρους των διοργανωτών. Οι λαϊβάδες, όντας επιχειρηματίες, ενδιαφέρονται κατά κύριο λόγο να κόψουν εισιτήρια και αυτό το έχουνε ήδη πετύχει με το μεγάλο όνομα. Ως εκ τούτου, τα υπόλοιπα δεν είναι παρά μικρολεπτομέρειες. Το σωστό βέβαια να λέγεται: υπάρχουν και λαϊβάδες που συμπεριφέρονται εξίσου ισότιμα (βλέπε: επαγγελματικά) σε όλα τα σχήματα της βραδιάς. Το ίδιο, ευτυχώς, ισχύει και για αρκετούς ηχολήπτες.

Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις όπου, παρά τις αντιξοότητες, τα σαπόρτ σχήματα φέρνουν τούμπα τα μπιφτέκια και αποδεικνύονται όχι μόνο άξια της περίστασης, όχι μόνο κερδίζουν τις εντυπώσεις και την εκτίμηση του κόσμου, αλλά αποδεικνύονται και πολύ καλύτερα από τους κράχτες της βραδιάς. Δυστυχώς όμως, αυτό δεν συνεπάγεται πάντα ενίσχυση του κύρους τους ως μπάντα, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Τα αταβιστικά αντανακλαστικά του κοινού απέναντι στους «διάσημους» της βραδιάς συνήθως υπερισχύουν, ακόμη και μετά το πέρας της συναυλίας.

Η απήχηση και η προσέλευση των σαπόρτ σχημάτων σε περιπτώσεις συναυλιών που δεν περιλαμβάνουν σχήματα του εξωτερικού ή διάσημες μπάντες του εσωτερικού (βλέπε: μεγάλα ονόματα) είναι αντιστρόφως ανάλογη της σειράς με την οποία θα εμφανιστούν. Επειδή στις περισσότερες συναυλίες τέτοιου τύπου το κοινό απαρτίζεται από φίλους / συγγενείς / γκόμενες των σχημάτων που εμφανίζονται και λιγότερο από μουσικόφιλους (οι οποίοι εξ ορισμού θα κάτσουν να παρακολουθήσουν τη συναυλία μέχρι τέλους), το αν το σχήμα που εμφανίζεται θα έχει κοινό ή όχι (πέραν των προαναφερθέντων σταντέθεατών) εξαρτάται από την ώρα που θα βγει: αν βγει πρώτο η τελευταίο τότε πούλο, είτε γιατί στην πρώτη περίπτωση γενικά ελάχιστοι πάνε από την αρχή της συναυλίας, είτε επειδή η ώρα εμφάνισης στη δεύτερη περίπτωση είναι περασμένη, οπότε και οι περισσότεροι έχουν ήδη φύγει ή για άφτερ, ή για να προλάβουν τα τελευταία δρομολόγια των μέσων συγκοινωνίας. Συνήθως, η καλύτερη θέση, συχνά με αναπρογραμματισμό της όλης διοργάνωσης, πλειστάκις αυθαίρετο και της τελευταίας στιγμής, και έπειτα από γερούς (έως ακραίους) καυγάδες, είναι στη μέση του line-up της βραδιάς, δηλαδή δεύτερο ή τρίτο συγκρότημα σε σειρά εμφάνισης, ανάλογα με το πόσα συγκροτήματα παίζουν. Οι θέσεις αυτές είναι συνήθως σιγουράντζες και με εγγυημένη προσέλευση -το αν βέβαια γενικά μετράει η μπάντα βάσει αντικειμενικών (ή ό,τι) κριτηρίων είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Τέλος, θα πρέπει να τονιστεί ότι τα παραπάνω τίθενται σε πολύ γενικά πλαίσια. Οι συναυλίες, όντας κοινωνικά (πρωτίστως) και πολιτιστικά (δευτερευόντως) συμβάντα, πού και πού δεν ακολουθούν καμία πεπατημένη. Αυτό σημαίνει ότι όντως υπάρχουν, καθόλου σπάνια μάλιστα, εκείνες οι μαγικές βραδιές όπου ο κόσμος είναι πολύς, καλός, και γουστάρει, ο ήχος είναι εξαιρετικός, και η μπάντα βρίσκεται σε μεγάλα κέφια, τα δίνει όλα και με το παραπάνω και όλοι επιστρέφουν στα σπίτια τους ευχαριστημένοι και με όμορφες αναμνήσεις από τη βραδιά. Το μυστικό, εν τέλει, είναι ένα: καλή συναυλία σημαίνει να παίζεις με την ίδια ενέργεια και ενθουσιασμό. είτε εμφανίζεσαι στο μπαράκι της γειτονιάς σου, είτε στο πιο άρτιο και διάσημο λαϊβάδικο της χώρας σου. Τίποτε άλλο.

Βλ. και σαπορτάρω.

Αποτρεπτικό θραύσης όρχεων.

Λιτή και περιεκτική έκφραση, που ανάγεται στην θειτσίστικη αποτροπή προς νήπιο, από το π.χ. να παίξει με θορυβώδες παιχνίδι (κοιμάται το μπλιμπλίκι), να τζολέψει εύθραυστο αντικείμενο (κοιμάται η τζαμαρία), να κάνει επικίνδυνη ταρζανιά (κοιμάται η κούνια), να ζητήσει παραμύθι (κοιμάται το βιβλίο) και εν γένει να της σκοτίσει το παπάρι.

Η απώτερη προέλευσή της, αποτελεί απήχηση της προσωποποίησης των παιχνιδιών στην παιδική συνείδηση (ότι το παιχνίδι «είναι ζωντανό»), π.χ. ο διαολής ήθελε να παίξει με κάποιο κουτσούνι/αρκουδάκι κλπ way past his/her bedtime, οπότε η παραμάνα με την έκφραση αυτή, πετύχαινε διά μιας να πείσει το ζερζεβούλη αφ' ενός ν' αφήσει το αρκούδι και να μην το (δηλ. την) ενοχλεί, τακτοποιώντας το σε κάποιο ψηλό ράφι (αφού καικαλά «κοιμάται το τσαμένο»), αφ' ετέρου σαν καλό παιδάκι να κάνει κι αυτό το ίδιο (δηλ. να πάει για νάνι), ώστε να ησυχάσει κομμάτι και δαύτη (η δόλjα).

Πάντως, η καταχρηστική επέκταση της προσωποποίησης στα πάντα όλα (δηλ. και σε αντικείμενα άσχετα με παιχνίδια αυτά καθ' αυτά), καθώς και η εμμονή στο πάτημα τσιρίδων σε κλίμακα «μη», είναι ενδεικτικά της τάσης των περισσοτέρων νταντάδων, να προτιμούν να προσέχουν μουγκά, καθηλωμένα ή σε κώμα πεσόντα παιδιά, για να δουν τηλεόραση με την άνεσή τους.

Η Άννα Διαμαντοπούλου.

Η απομακρυσμένη χρονικά, σε σχέση με την αρχική ημερομηνία και ώρα δημοσίευσης, ανάρτηση απαντήσεων και σχολίων σε ηλεκτρονικές ιστοσελίδες που προσφέρουν στους χρήστες τους (εγγεγραμμένους ή μη) αντίστοιχες δυνατότητες (όπως π.χ. φόρουμ, ιστολόγια κλπ).

Η μεξικανική συζήτηση μπορεί να αφορά την δημοσίευση απαντήσεων αφού έχει περάσει αρκετό χρονικό διάστημα από την ώρα της αρχικής ανάρτησης, εντός όμως της ημέρας δημοσίευσης, ή ακόμη και την επαναφορά ενός νήματος στην ηλεκτρονική ημερήσια διάταξη έπειτα από το πέρασμα ημερών, εβδομάδων, ακόμη και ετών από τότε που πρωτοαναρτήθηκαν. Στη δεύτερη περίπτωση,ο επίσημος όρος της πρακτικής αυτής σε ηλεκτρονικά φόρουμ ονομάζεται ανάσταση νήματος.

Η ραθυμία και η νωχελικότητα εκ μέρους των χρηστών μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη ενδιαφέροντος, σε γενικότερη βαρεμάρα και σταρχιδισμό-ξυσαρχιδισμό, ή ακόμη και σε αντιπάθεια απέναντι στον συγκεκριμένο χρήστη που πραγματοποιεί τη δημοσίευση. Πολλές φορές, οφείλεται σε χρήστες του διαδικτύου που σερφάρουν γενικά και απλά βρίσκουν κάτι που θεωρούν άξιο σχολιασμού. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, ιδιαίτερα σε ηλεκτρονικά φόρουμ, η πρακτική αυτή ασκείται από χρήστες που θέλουν να αυξήσουν τα σχόλια τους με σκοπό να αναρριχηθούν γρήγορα και να εδραιώσουν την παρουσία τους στην ιεραρχία των χρηστών, και τι καλύτερο και πιο γρήγορο από μία επίσκεψη στο αρχείο του φόρουμ, όπου και ξεκινούν τη μαζική νεκρανάσταση νημάτων άλλοτε με ολιγόλεκτες απαντήσεις εν είδει συγχαρητηρίων, κι άλλοτε με οφτοπικίσματα, σπαμαρίσματα ή/ και τρολαρίσματα, ασχέτως με το εάν οι χρήστες που πραγματοποίησαν την αρχική δημοσίευση εξακολουθούν να συμμετέχουν στον ιστότοπο ή όχι.

Τέλος, ο ίδιος ο όρος μεξικανική συζήτηση προέρχεται από την ευρέως διαδεδομένη -κατά πολύ ρατσιστική- εικόνα που έχει πολύς (δυτικός και ανατολικός) κόσμος για τους Μεξικανούς, οι οποίοι σύμφωνα με τα γουέστερν διάγουν το βίο τους νωχελικά από τη μία σιέστα στην άλλη, προφυλαγμένοι από τον ήλιο στη βυθισμένη στη σιωπή κοιλάδα νοτιοδυτικά του Ελ Πάσο.

Πάσα: Electron, από εδώ.

α. Ο καταφερτζής, ο δολοπλόκος, ο πονηρός, ο ικανός, ο μπαγαπόντης.

Έκφραση που χρησιμοποιείται κατά κόρον όταν γίνεται αναφορά σε άντρες, που ουδεμία σχέση έχουν με «το κούνημα της αχλαδιάς» και τα υπόλοιπα χίλια συνώνυμα, αλλά έχουν καταφέρει κάτι με δόλιο ή μη τρόπο που απαιτεί ιδιαίτερες κλίσεις και ικανότητες. Εκφράζει και ενδόμυχο θαυμασμό αλλά και ζήλια και φθόνο. Χρησιμοποιείται κυρίως στην αιτιατική «α(ή ω-)τομπούστη», τονίζεται στην πρώτη ή την παραλήγουσα και η προέλευσή της χάνεται στο βάθος των αιώνων από τότε που υπήρχαν αθρώποι.

β. Ο Μαγκάιβερ

γ. Ο οδηγός λεωφορείου (autobus-tis) που νομίζει ότι του ανήκει όλος ο δρόμος.

Καφετιά ουσία που εξέρχεται της στοματικής κοιλότητος, όχι από απελπισιά ή καταφρόνηση ή στάση ζωής όπως το χλεμπόνι, αλλά από παθολογικές αιτίες, κυρίως μετά από κρυολόγημα ή μια νύχτα κραιπάλης και ακολασίας, πιθανότατα συνοδευόμενη από τσιγαρόβηχα (tsigarovihous intensus) ή και γαμοσταυρίδια...

Η κόρη του μάντη Κάχλα...

Αυτός που σπάει τα νεύρα των άλλων σε σημείο εκνευρισμού, όπερ και το σπάσιμο (ή πρήξιμο) των αρχιδιών.

Με μια λέξη τον λες και εκνευριστικό, σπαστικό.