Tagged definitions (15)
Showing 1-10 from 15

Η άδεια που παίρνει μια εν λοχεία ούσα μητέρα, όπως όλοι ξέρουμε, λέγεται άδεια λοχείας.

Σε περιπτώσεις που αυτό επαναληφθεί σύντομα, η άδεια παρατείνεται επί το περίπου διπλάσιο, καθιστούσα την ευτυχή μητέρα απούσα από την εργασία της για χρόνια.

Η προσαύξηση αυτή μπορεί να συναχθεί ως προαγωγή από την λοχεία σε λοχία και έπειτα σε επιλοχεία.

Η γκόμενα που έχει κορμάρα που φουσκώνει παντελόνια αλλά μούρη που εκτροχιάζει τρένα από την ασχήμια της .... και ωσεκτουτού η χρησιμότητά της είναι αυτή της γαρίδας: τρως το σώμα και φτύνεις το κεφάλι ...

Επίκτητο αποτέτοιο, συγγενές με τον «ελληναρά», τον «ελληνάρα», το «ελληναριό».
Ομού με τους ιμιόκαυλους, τους μπαλωθόκαυλους, τους στρατόκαυλους, τους αρχαιόκαυλους σχηματίζουν την δεξαμενή των πύρκαυλων (όχι αλίμονο με την έννοια των σεκσουαλικώς διακεκαυμένων), όπου πατριδοκάπηλοι ελλαδέμποροι ψαρεύουν με απόλαυση, σε θολά νερά.
Ενδιαίτημά τους (habitat) είναι το ελλημπάν, το ΕΛΛΑΔΙCΤΑΝ, η Λαϊκή Θεοκρατία του ΕΛΛΑΔΙCΤΑΝ, στην ευρύτερη γεωπολιτικά περιοχή του ΒΥΖΑΝΤΙCΤΑΝ/ ΟΡΘΟΔΟΞΙCTAN/ COBIETIA, όπου με το στανιό θα προσκυνάμε όλοι το ξανθόν ΓΕΝΟC και τον πουτινιάρη άμα και μαφιόζο Βλαδίμηρο. (Ο άλλος Βλαδίμηρος -σύννεφο με παντελόνια από καιρό τώρα – θα αυτοκτονεί αενάως).

Οι ελληνόκαβλοι θεωρούν ότι έχουν το ευρωπέος να σταθούν στην πολιτισμένη Δύση με τσαμπουκά και χωρίς πέη as you talk, κάνοντας ότι δεν τους αφορά το παγκοσμίως αποδεκτό νο πέη, νο πλέι, εξαπολύοντας πέη μπλου και πέη πουά δεξιά κι αριστερά, κι ενώ η ελληνική οικονομία paraπέη.

Εις το λεκτικό ιδίωμα των Ρόμα, κοινώς: αθίγγανων ή επί το προσβλητικότερον: γύφτοι, τουρκόγυφτοι κτλ η φράση του θρυλικού Λεονίδα ή Λεονάιντας παίρνει νέα τροπή ένεκα η προφορά! Τοιαύτη φράση αποτελεί ύμνο και ίσως τη μεγαλυτέραν των τιμών εις την επί πολλώ τιμώμενη φυλή των αθιγγάννων!

Όπως λέμε της πούτσας, παλικάρι της φακής κλπ.

Ειρωνική έκφραση, που περικλείει όλα τα εκατέρωθεν ad hominem ψευδο-επιχειρήματα μεταξύ των υπερμάχων Αθήνας – Θεσσαλονίκης, λόγω της γνωστής χαζο-διαμάχης περί του φύλλου/ζύμης κλπ του εν λόγω εδέσματος.

Δηλαδή μεταφορικώς σημαίνει: Μάταιος αγών του οποίου το πεδίον δόξης ενν είν’ λαμμπρόν...

Σχετικά: Διένεξη περί όνου σκιάς, καβγάς για το πάπλωμα, η μάχη για το κουραδόκαστρο, της κοντής ψωλής τα μαλλιά της φταίνε, δυο κίναιδοι μαλώνανε σε ξένο γαμιστρώνα κλπ.

Το εργάκι έχει ως εξής: Οι φερόμενοι Αθηναίοι περιπαίζουν πειραχτηριακά τους φερομένους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι τσιμπάνε και τους «αντιμάχονται» (κολακευμένοι ωστόσο που τους επέλεξαν για τετ-α-τετ σύγκρουση οι πρωτευουσιάνοι).

Όμως, και στις δυο περιπτώσεις η ύπαρξη knot-dictionary υποβάθρου δεν λείπει, αφού ούτε οι πλείστοι από τους μεν κρατάνε από τον Κόδρο, ούτε κι οι πρόγονοι των δε έκαναν ποτέ Ανάσταση στη Ροτόντα.

Τα παιχνιδάκια αυτά θα ήσαν επικίνδυνα αν δεν ήσαν γελοία κι έτσι, ακόμα και ο συμπαθής γιαουρτοφάγος Νομάρχης, δεν αποτελεί απειλή για την εδαφική αρτιμέλεια της χώρας...

Το post-it.
Μέσα στην φιλολογία για post-rock, post-punk, post-jazz και γενικά post-οτιδήποτε, υπάρχουν και ορολογίες, όπως μετα-μοντέρνο, που έχουν αποδοθεί και στα ελληνικά. Στα πλαίσια της λογικής ότι πλέον οποιοδήποτε ρεύμα προσδιορίζεται είτε από αυτό που αντικαθιστά, είτε με το σημείο τομής που σηματοδοτεί τη νέα εποχή στην εν λόγω τέχνη, έχει προταθεί και ο διαχωρισμός της λογοτεχνίας φαντασίας σε δύο περιόδους. Η πρώτη προηγείται του The It του Stephen King και αποκαλείται λογοτεχνία φαντασίας, και η δεύτερη έπεται αυτού και ονομάζεται post-it. Ο ανώνυμος γλωσσοπλάστης, ειρωνευόμενος τον συρφετό των μετα-ό,τινάναι, χρησιμοποιεί την ελληνική απόδοση του ανεγνωρισμένου αυτού φιλολογικού όρου για να αποδώσει την εμπορική ονομασία ενός ευτελούς, πλην χρήσιμου, προϊόντος από την βαρβαρικήν εις την ελληνικήν.

Είναι αυτοαναφορικό του σάιτοστ και σημαίνει την μεταγενέστερη της ανάρτησης πρόσθεση-αφαίρεση-τροποποίηση των ορισμών, σχολίων, λημμάτων και μηδίων του μόντουλα από τον ίδιο.

Δεν προέρχεται ετυμολογικά απο την κατίνα και τα παράγωγά της (καθ' όσον οι αλλαγές γίνονται in bonam fidem), αλλά απο τις γνωστές παραποιήσεις φωτογραφιών από την NKVD στην υπόθεση του Κατύν (Katyń) το 1943.

Τα παίρνω στην κράνα με μαλακία που έχει κάνει άλλος. Ο όρος προέρχεται από ελληνικό σατιρικό κόμικ.

Και πλουτόκρασι. Αντί για την «πλουτοκρατία» που θυμίζει φρασεολογία κουκουέ. Ταιριάζει περισσότερο σε τΣΥΡΙΖΑ και είναι ένα ζωντανό παράδειγμα αντιδάνειου που συμβαίνει τώρα: πλουτοκρατία > plutocracy > πλουτόκρασυ.

Μαζί με την «καταστρόικα» κάνανε σουξέ στις πλατείες απ' τους αγανακτίστας, μετά και από δημοσιεύματα ξένων μέσων.

Εμβληματική χρήση του όρου είναι η: «πλουτόκρασυ πέη δε κράισις».

Πολλοιτισμός, με πι κεφαλαίο, είναι η κουλτούρα των Πολλών, της μάζας, της πλέμπας, της σούπας. Είναι κάτι το ευμετάβλητο, καθώς μετά από λίγα χρόνια το μέινστριμ του σήμερα μπορεί να έχει ξεχαστεί ή να θεωρείται γελοίο - λογικό αφού μιλάμε για ένα διαρκώς ανανεούμενο 90% του λαού.

Αξίζει να αναφερθεί ότι τον Πολλοιτισμό δεν τον ασπάζονται αυτοί που τον ασπάζονται επειδή συμφωνούν μαζί του ούτε επειδή τους αρέσει. Αυτό συμβαίνει μόνο στο 50%. Στο άλλο 50% μιλά ο φόβος της απόρριψης από το Κοπάδι - είναι γνωστό ότι η παρέκκλιση από την πεπατημένη επισύρει βαρύτατες ποινές και μόνιμη κοινωνική απόρριψη. Τέλος, υπάρχει κι άλλο ένα 50% ατόμων χωρίς προσωπικότητα - το γνωστό δίπτυχο δουλειά και γυμναστήριο - που τον ασπάζονται ώστε να κρύψουν τη ρομποτική υπόστασή τους. Κι επειδή μιλάμε για τους Πολλούς, ο κανόνας είναι πως το καταφέρνουν.

Άρα ο Πολλοιτισμός είναι η κυρίαρχη κουλτούρα όπως αυτή προκύπτει από την επιθυμία των ατόμων για συμμόρφωση και ομοιομορφία, δίχως να παρεμβάλλονται η κρίση, η αισθητική και οι επιθυμίες τους. Που άλλωστε ίσως δεν υπήρξαν ποτέ ή ήταν ατροφικές.