Η κατάσταση του ανθρώπου που τον χαρακτηρίζει η φράση «ωχ αδερφέ μου...». Χαρακτηρίζει τους απαθείς ανθρώπους που ακόμα και χαμός να γίνεται γύρω τους αυτοί αδιαφορούν και ασχολούνται μόνο με τα δικά τους (και αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων).
-Θα έρθεις μαζί στην πορεία αύριο; -Μπα, δεν νομίζω μωρέ, έχω κανονίσει να πάω για καφέ. Αλλά εντάξει, θα πάτε εσείς οπότε εμένα τι με θέλετε; -Αυτός ο ωχαδερφισμός θα μας φάει ρε Κυριάκο και θα περάσουν και τον νόμο τελικά...
Δες ακόμη: σκεμπεδισμός, σταρχιδισμός.
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
Ως χουλιγκανισμός αναφέρεται η ανάρμοστη και βίαιη συμπεριφορά οπαδών αθλητικών ομάδων που οδηγεί στη διατάραξη της τάξης.
Εκ του «hooliganism» που χρησιμοποιείται από το 1890 για να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά συμμοριών των δρόμων του Λονδίνου.
Να αρχίσει ο πόλεμος
να γίνετε χαμός
πόσο μ' αρέσει ο χουλιγκανισμός
και ο μπάτσος να σε κυνηγάει σα τρελός
αυτό ρε μάγκα είναι αθλητισμός..
(Άσμα φιλάθλων)
Διεθνοποιήθηκε τον 20ο αιώνα ως σοβιετική ορολογία για τους αντιφρονούντες του καθεστώτος (khuligan).
Got a better definition? Add it!
Οξύμωρο σχήμα από τα «διαφωτιστής» και «σκοταδιστής». Είναι όρος του Κώστα Ζουράρι και δηλώνει αυτόν που πιστεύει στα ιδεώδη του Διαφωτισμού και του καπιταλισμού με μη «διαφωτισμένο» ορθολογιστικό τρόπο, αλλά άκριτα. Δηλαδή περιεχόμενο ορθολογιστικό, μέθοδος ανορθολογική. Φαινόμενο παρόμοιο με μαρξιστές που πιστεύουν στην αταξική κοινωνία σαν να είναι μια θρησκευτική Δευτέρα Παρουσία, ή χριστιανοί που διαδίδουν το Ευαγγέλιο με μεθόδους Ιεράς Εξέτασης.
Ο φωταδιστής είναι αυτός που πιστεύει α πριόρι ότι το καπιταλιστικό σύστημα οπωσδήποτε θα βρει έναν τρόπο να αυτογιατρευτεί. Λ.χ. το οικολογικό πρόβλημα θα λυθεί με περισσότερη καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα φέρει κι έρευνα, που κάποτε θα βρει τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Ή ότι η οικονομική κρίση θα λυθεί όχι με παρεμβατισμούς ή με (αυτο)κριτική του καπιταλισμού, αλλά με μια «δημιουργική καταστροφή» στα πλαίσια πάντα του καπιταλισμού. Χαρακτηριστικός τύπος «φωταδιστή» που πιστεύει στην τελευταία έννοια είναι λ.χ. ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω οικονομολογικά την σκέψη του, αλλά ο όρος αναφέρεται στο να έχεις α πριόρι να πεις πάντα ένα τσιτάτο υπέρ του Διαφωτισμού και του καπιταλιστικού Παραδείγματος, χωρίς να υιοθετείς εξίσου την κριτική μεθοδολογία, που απαιτεί ο γνήσιος ορθολογισμός.
(Από βλόγιον που σατιρίζει την χρήση του όρου):
Οι αντίπαλοι που χρησιμοποιούν λογικά επιχειρήματα, είναι φωταδιστές, προοδευτικάριοι και μίσθαρνα όργανα του άθεου διαφωτισμού.
(παρομοίως σε άλλη διεύθυνση):
Μα αυτή δεν ήταν η καρδιά της πολιτικής ρητορείας του κυρίου Χριστόδουλου τόσα χρόνια; Εμείς, ως Έλληνες και ορθόδοξοι, είμαστε διαφορετικοί μόνον και μόνον επειδή είμαστε Έλληνες και ορθόδοξοι - η ταυτολογία, ουροβόρος όπως κάθε ταυτολογία, μπορεί να αντιστραφεί και να επαναληφθεί όσες φορές το επιθυμείτε. Κι από πίσω το συναφές φολκλόρ, το οποίο σκέφτεται με μπαρόβια λογοπαίγνια του στυλ διαφωτισμός-φωταδισμός.
(Από άρθρο του Κώστα Ζουράρι στους 4 Τροχούς)
Oι ημέτεροι χάσκακες αγνόησαν το κορυφαίο έργο του εικοστού αιώνα, με το οποίο
ανατέμνεται και ανατρέπεται πλήρως ο δυτικός φωταδισμός του ατόμου, του «μοναχικού
εμπορεύματος» (κατά Mοσκώφ) και της ολοκληρωτικής βίας: τον «Eπαναστατημένο άνθρωπο» του
A. Kαμύ. Oι ιθαγενείς μας αεριτζήδες των πανεπιστημίων φαίνεται ότι δεν κατάλαβαν γρυ (αν
τον διάβασαν), από την αμείλικτη νεκροψία, που διενήργησε εις βάρος του δυτικού
θεωρητικού πτώματος ο μέγας Nτοστογιέφσκι στους «Δαιμονισμένους». Tίποτα δεν χαμπάρισαν
όλοι αυτοί οι ιδρυματικοί αλμπάνηδες των πανεπιστημίων «μας» από την νηπτική έκρηξη των
υπερρεαλιστών του μεσοπολέμου (στα γράμματα, στα εικαστικά, στην πολιτική τους απόρριψη
της Δύσης), έκρηψη νήψεως, η οποία τους ενώνει αρρήκτως με τους νηπτικούς Πατέρες της
Oρθοδοξίας και τους Kολλυβάδες απελευθερωτές μας μέσα στην Tουρκοκρατία-Φραγκοκρατία.
(από το indy.gr)
Μέχρι τώρα ήξερα πως πατριάρχες έχει μόνο ο σκοταδισμός. Τώρα μού λέτε εδώ πως έχει κι ο φωταδισμός! Αρχίζω κι ανησυχώ σοβαρά. Άμα ο φωταδισμός δε φώτισε τα σκοτάδια, κι άμα πατριαρχεία κι ιερατεία φραγκάτα (όπως λέει ο σ. ΜρΧ) έχει κι ο φωταδισμός, τότε δεν πάμε καθόλου καλά. Τι ακριβώς τρέχει; Ισχύει το παλιό ξεκάθαρο όριο σκοταδισμός-φωταδισμός; Ή ο σκοταδισμός τρώει από τα μέσα και το φωταδισμό; Τελικά όλα γίνονται ΓΙΑ ΤΗ ΦΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ; Οπότε δεν έχει σημασία η χλαμύδα, αν είναι σκοταδιστικό ράσο ή φωταδιστικά γουνάκια; Κι αν είναι έτσι, τότε δε χρειάζεται ένα νέο πιο ξεκάθαρο όριο στη θέση τού παλιού (πάνε και 4 αιώνες από τότε άλλωστε). Μήπως πρέπει να βάλουμε το όριο: ΕΞΟΥΣΙΑ-ΑΝΤΕΞΟΥΣΙΑ στη θέση τού παλιωμένου σκοταδισμός-φωταδισμός; Εγώ αυτό υποστηρίζω. Γιατί δε με νοιάζει άμα το ιερατείο φοράει ράσα ή κοστουμάκι ή ζιβάγκο, αν έχει βγάλει θεολογική σχολή ή έχει πτυχία πυρηνικού επιστήμονα, αν βαστάει αγιαστούρα ή τα σχέδια για την επόμενη ατομική μπόμπα.
Got a better definition? Add it!
Είναι η δράση, ο βίος κι η πολιτεία των τσουτσεκιώνε με την κακή έννοια, δηλ. του τζουτζέ, του ρουφιάνου, του κολαούζου, του γλείφτη. Παίζει με φιλοσοφικά και πολιτικά κινήματα -αχαχούχαααα- τ. φοιτητικός, πολιτικός, οπαδικός τσουτσεκισμός, συνδυάζεται δε δημιουργικά με τον κρετινισμό, λίγο από ραγιαδισμό και απαραιτήτως με κωλοπαιδισμό.
Τα «τσουτσέκια» ήταν τα μέλη θιάσων που περιελάμβαναν ακροβάτες, νάνους, καθώς και θεατρίνους. Οι τελευταίοι ήταν όλοι άντρες οι οποίοι παίζαν και τους γυναικείους ρόλους. σχόλιο Naka εδώ
για μας ε? βρες μου καπου να το χω πει αυτο και κοιτα εγω δεν ασπαζομαι αυτο περι ευρωπαικων διακρισεων, αλλα επειδη σε βλεπω καθετο πες μου 5 καλυτερους απ τον δπθ (και μην μου πεις ελληνες πονηρουλη) εχει καταντησει μεγαλο σπασιμο να σε βλεπω σε καθε θεμα που αφορα τους ψυχοδραμα να πεταγεσε σαν τον πουτσο και να λες τσουτσεκισμους (hiphop.gr)
Ο Σακελαρίδης δεν έχει αποβάλλει ακόμα τον φοιτητικό τσουτσεκισμό
ΜΑ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ; ΑΦΟΥ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΣΟΥΤΣΕΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΥΤΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΩΟ-ΚΤΗΝΟΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΒΒ. (εδώ)
Ο τσουτσεκισμός-κωλοπαιδισμός ποτέ δεν έκανε κάποιον μεγάλο παίκτη. Γι'αυτό άσπονδε φίλε, θα τα ξαναπούμε. (εδώ)
-αυτή ι ιστορία που θεωρούν ότι αν πουν πως το σαπορτ επιλέχτηκε απο το main act και όχι τον οργανωτή ... Κρετινισμος!
-και λιγο ραγιαδισμος - τσουτσεκισμος
- H πανάκριβη γοητεία των αιώνιων φοιτητών … Τσουτσεκισμοί τρίτου βαθμού. Κοστίζουμε...ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?
Got a better definition? Add it!
Τρανσφεμινισμός (ή και τρανς φεμινισμός) ονομάζεται ο όρος που έχει αποδώσει η ακτιβιστής και ακαδημαϊκός Έμι Κογιάμα "στο κίνημα των τρανς γυναικών, για την ελευθερία όλων των γυναικών και παραπέρα". Η Κογιάμα αναφέρει ότι το εν λόγω κίνημα είναι ανοιχτό και για άλλα queer και ίντερσεξ άτομα, καθώς και για τρανς άνδρες, μη τρανς άνδρες (cisgender), μη τρανς γυναίκες (cisgender), όπως επίσης και σε όλα τα άτομα που υποστηρίζουν την ανάγκη των τρανς γυναικών ή ατόμων, όπου η υποστήριξη αυτών των δικαιωμάτων τους βοηθά και για τη δική τους απελευθέρωση. Ο τρανσφεμινισμός ορίζεται γενικότερα ως «μία προσέγγιση του φεμινισμού, η οποία προέρχεται από τρανς πολιτικούς». (Εδώ).
Ο τρανς-φεμινισμός (δηλαδή οι τρανς προσεγγίσεις στα φεμινιστικά ζητήματα, ή οι φεμινιστικές προσεγγίσεις στα τρανς ζητήματα) είναι μια από τις πολλές υποκατηγορίες του Τρίτου Κύματος του φεμινισμού. Οι απαρχές του είναι άμεσα συνδεδεμένες με αρκετά από τα υποκινήματα μέσα στον φεμινισμό, ιδιαίτερα τον sex-positive φεμινισμό, τον μεταμοντέρνο / μετα-στρουκτουραλιστικό φεμινισμό, την queer θεωρία και τη διαθεματικότητα. Αυτά τα νήματα του φεμινισμού απομακρύνονται από τη θέαση του σεξισμού ως μια μονοδιάστατη υπεραπλουστευμένη μορφή καταπίεσης όπου απλώς οι άντρες είναι οι τύραννοι και οι γυναίκες οι καταπιεσμένες.
Αντίθετα, αυτοί οι φεμινισμοί αναγνωρίζουν τις πολλές και διαφορετικές μορφές του σεξισμού -τις διακρίσεις που βασίζονται στο βιολογικό ή το κοινωνικό φύλο ή τη σεξουαλικότητα. Παράλληλα με τον παραδοσιακό σεξισμό (όπου οι άντρες θεωρούνται πιο αποδεκτοί από τις γυναίκες) υπάρχει και ο ετεροσεξισμός (όπου οι ετεροφυλόφιλοι θεωρούνται πιο αποδεκτοί από τους ομοφυλόφιλους) και ο μονοσεξισμός (όπου οι άνθρωποι που έλκονται ερωτικά μόνο σε ένα φύλο θεωρούνται πιο αποδεκτοί από τους ανθρώπους που έλκονται ερωτικά σε πάνω από ένα φύλο), και ο ανδροκεντρισμός (όπου οι εκφράσεις αρρενωπότητας θεωρούνται πιο αποδεκτές από τις εκφράσεις θηλυκότητας) κ.ο.κ.
Υπάρχουν κι άλλες μορφές περιθωριοποίησης στην κοινωνία μας, όπως ο ρατσισμός, οι ταξικές διακρίσεις και οι διακρίσεις βάσει αναπηρίας. Όπως έχουν επισημάνει και μη-λευκές φεμινίστριες*, αυτές οι μορφές διακρίσεων όχι μόνο δεν δρουν ανεξάρτητα, αλλά τέμνονται σε διάφορα σημεία και οξύνουν η μία την άλλη. Μια μη-λευκή γυναίκα δεν αντιμετωπίζει τον ρατσισμό και τον σεξισμό ανεξάρτητα. Ο σεξισμός που αντιμετωπίζει είναι συχνά ρατσιστικός και ο ρατσισμός που εισπράττει είναι συχνά σεξιστικός. Αυτή η έννοια της διαθεματικότητας είναι πλέον πολύ αποδεκτή ανάμεσα στ@ς σύχρον@ς φεμινιστ@ς, αν και δεν τη συναντάμε ανάμεσα σ’ εκείν@ς που προσεγγίζουν τον φεμινισμό μονοδιάστατα).
Ο τρανς-φεμινισμός έχει στον πυρήνα του την ιδέα ότι υπάρχουν πολλαπλές μορφές έκφρασης του σεξισμού που τέμνονται μεταξύ τους και με άλλες μορφές κοινωνικής καταπίεσης. (Καμένα Σουτιέν).
Got a better definition? Add it!
Οφθαλμολογική πάθηση που πήρε το όνομά της από το εξωτικό πτηνό τουκάν (βλ. και μήντιο). Για πρώτη φορά τουκανισμός διαγνώστηκε σε Βέλγο φυσιοδίφη, ο οποίος περιέγραψε το εξωτικό αυτό πουλί ως «το πτηνό με το χαρακτηριστικό μαύρο φτέρωμα», αγνοώντας πλήρως τη μύτη του.
Στη σημερινή εκδοχή της η πάθηση προσβάλλει χρήστες του internet που αφήνουν σχόλια σε οπτικό υλικό (φωτογραφίες, βίντεο youtube κυρίως, κλπ). Κατά κύριο λόγο ευάλωτοι είναι αστειάτορες χρήστες, αλλά όχι μόνο. Το βασικό σύμπτωμα της πάθησης είναι το εξής: σε μια συγκεκριμένη φωτογραφία ή βίντεο που κυριαρχεί ολοφάνερα ένα δυνατό οπτικό ερέθισμα (κυρίως γκόμενες-τούμπανα, αλλά όχι μόνο, σε κάθε περίπτωση 99% σεξ και βία) κάποιος προσέχει και σχολιάζει ασήμαντες λεπτομέρειες, του φόντου και γενικότερα (λ.χ. σε βίντεο όπου τρελό μωρό webcam γδύνεται στο you tube, κάποιος σχολιάζει το φωτιστικό δαπέδου στην άκρη του πλάνου).
Για να δείτε αν πάσχετε από τουκανισμό κάντε το εξής τεστ: τι βλέπετε στη φωτό 1;
Για την ιστορία, τουκανισμό εκδήλωσε ο χρήστης του slang.gr Βράσταμαν στη συγκεκριμένη φωτό που αναρτήθηκε συνοδευτικά στη φωτό του λήμματος μύτινγκ.
Ο τουκανισμός είναι ένας δύσκολος ομολογουμένως όρος που έψαχνα για να περιγράψω το φαινόμενο αυτό της εποχής του διαδικτύου των σχολιαστών.
— Έλα να δεις ρε μαλάκα ένα βιντεάκι... καύλα ε;
— Πωπω ρε συ... κι εγώ ένα τέτοιο κλανί θέλω να βάψω τον τοίχο μου...
— Καλά ρε, τουκανισμό έχεις να 'ούμε;... Άπαπαπα, τι κωλαράκι είναι αυτό ρε συ...
— Είναι πολύ ακατάστατο το δωμάτιο... ειδικά αυτό καλάθι με τα άπλυτα στη μέση...
— Μάστα.
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
Κίνημα για την ανάπτυξη του σουρεαλιστικού χιούμορ και των σουρεαλιστικών λεξιπλασιών. Αποτελούν μία φράξια του slang.gr. Από τον «σουρεαλισμό» και το γλυκό «τιραμισού». Η σχέση μεταξύ των δύο κατά τους τιραμισουρεαλιστές είναι προφανής και ριζωμένη στο υποσυνείδητό μας. Όπως και με τον Τιραμόλα.
Κόπι-ράιτ: Ιησούς.
Το καλύτερο παράδειγμα τιραμισουρεαλισμού είναι η ίδια η λέξη «τιραμισουρεαλισμός». Επίσης, η λέξη κιθαρίτσαρντς.
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified
Τρόπος συμπεριφοράς που αναφέρεται στο εξής παράδοξο: παρότι κάποιος βλέπει τον κίνδυνο, αντί να τον αντιμετωπίσει, προτιμά να κάνει ότι δεν υπάρχει, ελπίζοντας ενίοτε ότι το πρόβλημα θα λυθεί μόνο του.
Ρήμα «στρουθοκαμηλίζω»
Η λέξη προέρχεται από την κοινή λανθασμένη πεποίθηση ότι οι στρουθοκάμηλοι όταν βλέπουν κίνδυνο, αντί να πάρουν δρόμο, στέκονται όρθιες και θάβουν το κεφάλι τους στην άμμο... πιστεύοντας ότι αφού δε βλέπουν το λιοντάρι, δε θα τις βλέπει ούτε αυτό... οι χαζές.
Οι αλήθεια όμως είναι ότι οι στρουθοκάμηλοι δεν κάνουν έτσι!!! Στην πραγματικότητα όταν κρύβονται, ξαπλώνουν, χαμηλώνουν το κεφάλι και προσποιούνται ότι είναι λοφίσκος, αλλά δεν στέκονται όρθιες θάβοντας το κεφάλι τους.
Μετά από αυτή την επιμορφωτική παρένθεση, καταλήγουμε ότι όπως και να έχει, η έκφραση υπάρχει για τα καλά!
Σου λέω έχει μείνει ένας μήνας για τις εξετάσεις και εσύ κάνεις σα να μη συμβαίνει τίποτα!! Δε θα μπεις στο πανεπιστήμιο στρουθοκαμηλίζοντας!!
Got a better definition? Add it!
Φιλοσοφική θεωρία η οποία προτείνει την απαλλαγή από το άγχος που μας προκαλούν τα εντέλει ασήμαντα καθημερινά προβλήματα. Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε στις 6/11/1998 από τον Χρήστο Τσατσούλη και έκτοτε έχει αποκτήσει χιλιάδες οπαδούς. Το μανιφέστο του σταρχιδισμού έχει ως εξής:
«...Πολλές φορές οι άνθρωποι και ειδικά οι πολέμιοι μας, συγχέουν τη θεωρία του σταρχιδισμού με μια σειρά από άλλα, άσχετα πράγματα:
- με τον ατομισμό
- με την παραίτηση
- με την αδιαφορία
ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο Σταρχιδισμός δεν έχει καμία σχέση με όλα τα παραπάνω. Αντίθετα μάλιστα, πρόκειται για μια βαθιά ανθρωπιστική φιλοσοφία! Και θα το δικαιολογήσω αυτό παρακάτω.
Για να μη θεωρητικολογούμε, ας πάρουμε τα πράγματα από την πρακτική πλευρά. Είσαι αντιμέτωπος με κάτι που σε αγχώνει... Το πρώτο βήμα είναι να κάνεις στον εαυτό σου την εξής ερώτηση: «Τι πραγματικά θα γίνει χειρότερο στον κόσμο αν δεν τα καταφέρω στο συγκεκριμένο θέμα;»
Πρέπει να κάνεις την ερώτηση αυτή σε ένα γενικό, οικουμενικό πλαίσιο, έξω από τα στενά προσωπικά σου σχέδια (πρώτη νύξη για έναν καλυμμένο ουμανισμό του σταρχιδισμού...).
Συνήθως η απάντηση είναι: «Τίποτα!!»
Αμέσως, ήρθε η πρώτη ελάφρυνση!
«ΝΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!»
Το δεύτερο βήμα είναι να κάνεις δύο άλλες ερωτήσεις στον εαυτό σου:
«Τι πραγματικά θα γίνει χειρότερο στη ζωή μου αν δεν τα καταφέρω στο συγκεκριμένο θέμα; Τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν;» Είναι σημαντικός ο τονισμός της λέξης πραγματικά. Και αυτό γιατί, όπως ξέρεις, είμαστε γεμάτοι από πλασματικές ανάγκες που στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν μας εξυπηρετούν, αλλά μας έχουν αποκόψει και από ένα σωρό άλλα πράγματα που πραγματικά μετράνε. Είναι γεγονός ότι η σωστή αντιμετώπιση της παραπάνω ερώτησης προϋποθέτει κάποιο βαθμό αυτογνωσίας (κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι φτάνεις στον σταρχιδισμό έτσι εύκολα και απλά). Όμως σκέψου ότι η ίδια η ερώτηση μπορεί να γίνει μια αφορμή να αρχίσεις να αναρωτιέσαι για τέτοιου είδους θέματα, αρχίζοντας έτσι το, ενίοτε μακρύ και κοπιαστικό, ταξίδι σου προς την αυτογνωσία. Και φτάνουμε έτσι στην δεύτερη σαφή ουμανιστική προσφορά του σταρχιδισμού.
...Χωρίς υπερβολή μπορώ να ισχυριστώ ότι για ένα πολύ μεγάλο μέρος από τα προβλήματα που συνήθως μας απασχολούν, η απάντηση και σε αυτή την ερώτηση είναι το ίδιο απλή: «Τίποτα». Και συνήθως μπορείς να βρεις ικανό αριθμό εναλλακτικών λύσεων, οι οποίες ίσως συνεπάγονται λίγο περισσότερο κόπο και χρόνο, αλλά τι αξίζει περισσότερο από την προσωπική σου γαλήνη;
«ΕΝΤΑΞΕΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ, ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΩ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΤΙ ΕΧΑΣΑ; ΜΙΑ ΩΡΑ ΧΑΖΟΛΟΓΗΜΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ; ΜΙΑ ΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ; ΣΙΓΑ ΜΗ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΩΡΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ. ΜΙΑ ΩΡΑ ΥΠΝΟ; ΚΑΛΑ ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ, ΜΠΡΙΚΙΑ ΚΟΛΛΑΩ, ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΥΠΝΟΥ. ΚΑΙ ΔΥΟ ΩΡΩΝ ΑΝΕΤΑ. ΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΝΑ ΧΑΣΩ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ... ΣΤ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ...»
Σοβαρά, έχω διαπιστώσει ότι ενίοτε μας απασχολούν περισσότερο οι, τελικά γελοίες, συνέπειες του γεγονότος παρά το γεγονός καθαυτό, του να χάσεις π.χ. το λεωφορείο.
Ίσως να μην φαίνεται, αλλά έχουμε διανύσει μια πραγματικά μεγάλη απόσταση από όταν άρχισε το παρόν μήνυμα. Έχουμε πετύχει:
α) Να απαλλαγούμε από άγχος για προβλήματα των οποίων η μη-λύση δεν έχει και τόση σημασία.
β) Να απαλλαγούμε από άγχος για γεγονότα τα οποία, κάτω από νηφάλια σκέψη, είναι αναστρέψιμα και συνεπώς η μη επιτυχής έκβασή τους μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Θα μου πεις: «Και τι γίνεται με τα υπόλοιπα προβλήματα ρε φίλε; Δε μπορείς να τα θεωρείς όλα ισοδύναμα με το να χάσεις ένα λεωφορείο... »
Πραγματικά δεν μπορείς. Η θεωρία του σταρχιδισμού εδώ σηκώνει τα χέρια. Όχι ότι αποτυγχάνει... όχι, όχι... απλώς... ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ!
Ναι, απλώς τελειώνει. Θυμάσαι τι διαβεβαίωσα στην αρχή, περί σχέσεων με θεωρίες ατομισμού, αδιαφορίας κλπ.; Οποιαδήποτε παραπέρα κίνηση «problem elimination» θα σε φέρει εκεί. Και δεν θέλουμε να πάμε εκεί... Η ιδέα πίσω από τη θεωρία δεν είναι του τύπου «και τι με νοιάζει εμένα», «αφού ζω και περνάω καλά δεν υπάρχει πρόβλημα» κλπ...
Η ιδέα είναι, μέσω ενός έξυπνου μετασχηματισμού όπως λένε οι μαθηματικοί και όχι με ταχυδακτυλουργίες, να «εξαφανίσεις» τα προβλήματα που ανήκουν στις δύο κατηγορίες που ανέπτυξα παραπάνω, να απελευθερώσεις τις δυνάμεις που μέχρι τώρα απασχολούσες σε αυτά...
...έτσι ώστε να μπορέσεις να αφιερώσεις όλες τις δυνάμεις σου στα πραγματικά σημαντικά θέματα, στη λύση των προβλημάτων που δεν ανήκουν στα παραπάνω υποσύνολα.
Και βέβαια υπάρχουν τέτοια προβλήματα. Απλά είναι διαφορετικά για τον καθένα.
Επισφραγίζεται έτσι ο αρχικός μου ισχυρισμός περί ουμανιστικού χαρακτήρα της θεωρίας...»
Μα καλά, αγχώθηκες γι' αυτό το ασήμαντο θέμα; Νομίζω ότι πρέπει να εντρυφήσεις στη θεωρία του σταρχιδισμού!
Δες ακόμη: αρχιδισμός, σκεμπεδισμός, ωχαδερφισμός.
Got a better definition? Add it!
Η νοοτροπία που ακολουθεί ο άνθρωπος όταν απαξιεί για οτιδήποτε και οποιονδήποτε πέρα από τον ίδιο. Κοινώς, τους γράφει όλους στα αρχίδια του.
- Πόσα μαθήματα χρωστάς ρε;
- Αμύθητα.
- Γιατί έτσι;
- Βλέπεις ενστερνίζομαι τη θεωρία του σταρχιδισμού...
Got a better definition? Add it!
