Tagged definitions (995)
Showing 241-250 from 995

1. Η ατμοσφαιρική ψυχεδελική ροκ μουσική.

2. Η κάθε είδους αποφασιστική ή τολμηρή κίνηση, όπως το πέσιμο στο άλλο φύλο.

3. Η άσκηση πίεσης σε κάποιο άτομο ή αντικείμενο.

Για έμφαση, χρησιμοποιείται η φράση: Δώσε απότομα ατμόσφαιρες.

Ο ειδήμων στα θέματα περί ζύθου, το άτομο το οποίο ξέρει πολύ καλά τι μπύρα πίνει και έχει την ικανότητα να διακρίνει ακόμη και τις πιο λεπτές διαφορές ανάμεσα σε φαινομενικά παρόμοιες μπύρες.

Η λέξη αποτελεί συνδυασμό των λέξεων ''μπύρα'' και ''εμπειρογνώμονας''.

Τα Χριστούγεννα, λόγω γιορτινής ατμόσφαιρας και υψηλών εισφορών, είτε από το δώρο των Χριστουγέννων για τους εργαζόμενους, είτε από παχυλά χαρτζιλίκια για τους νεαρότερους, η αγορά και η χρήση κοκαΐνης / κοκοριού / κοκό είναι συχνό φαινόμενο και λόγω του γαλακτώδους χρώματός της και της εκτεταμένης χρήσης, γίνεται ο συνειρμός με το χριστουγεννιάτικο χιονισμένο τοπίο.

Υπάρχει όμως και το ξηρό ποτηράτο, το οποίον: 1. Περνάμε μια καρφίτσα μέσα από ένα χαρτονάκι τετράγωνο ή ορθογώνιο, στη μέση του, ούτως ώστε το χαρτονάκι να χρησιμεύει ως βάση (πες ότι κρατώντας την καρφίτσα από την άκρη της μοιάζει με ομπρέλα). 2. Τοποθετούμε το χαρτονάκι-βάση στο τραπέζι ή σε ένα βιβλίο ή σε οποιαδήποτε επίπεδη και λεία επιφάνεια. 3. Καρφώνουμε στη μύτη της καρφίτσας ένα μικρούλι κομματάκι μαύρο.
4. Σκεπάζουμε τη μαυροφορεμένη καρφίτσα με ένα ποτήρι αναποδογυρισμένο. 5. Παίρνουμε ένα καλαμάκι (σπαστό οπωσδήποτε). 6. Ανάβουμε το μαύρο, το ξανακλείνουμε με το ποτήρι. Το κοντό τμήμα από το καλαμάκι βρίσκεται κάτω από το ποτήρι.
7. Ρουφάμε από την άκρη του επιμήκους τμήματος. Η μέθοδος συνίσταται κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, για τους φίλους του μαύρου, αλλά εχθρούς του καπνού.

Χαρακτηριστικό είδος ανθρωποειδούς που κινείται καίγοντας το ευρέως αγαπητό αλκοολούχο ποτό.

Ο χαρακτηρισμός μπυροκίνητος αντιπροσωπεύει κυρίως τύπους που «παίρνουν μπρος» πίνοντας μπύρα, καθώς μια γουλιά είναι αρκετή για να αρχίσουν να απελευθερώνουν την εύθυμη πλευρά του εαυτού τους. Η συνέχιση της κατανάλωσης εγγυάται την παρατεταμένη εμφάνιση του φαινομένου.

Απαραίτητο εξάρτημα κάθε μπυροκίνητου τύπου είναι το ειδικό ντεπόζιτο τοποθετημένο στα κατωτέρα μέρη της κοιλιακής χώρας, ευρέως γνωστό ως «μπυροκοιλιά». Το μέγεθος της μπυροκοιλιάς διαφέρει ανάλογα το μοντέλο, συχνά προδίδοντας την ποιότητα και την εμπειρία του μηχανήματος στην μπυροποσία.

Μοναδικό μειονέκτημα των μπυροκίνητων απέναντι στα υπόλοιπα αυτοκινούμενα ανθρωποειδή είναι οι συχνές αλλά άκρως απαραίτητες στάσεις για κατούρημα, δεδομένου τη φύσης του καυσίμου.

Συντάσσεται με τη λέξη μπουκάλι, ή με το είδος ή την επωνυμία του ξιδιού που θα αγοραστεί. Το ξίδι ή το μπουκάλι μπαίνει συνήθως χωρίς άρθρο, αν πρόκειται για ένα, ή το πολύ με λέξεις τύπου «κάνα», βλ. παραδείγματα.

Λέγεται στο έτσι, συνήθως χωρίς χωρικό προσδιορισμό και χωρίς υπονοούμενα, εννοώντας αγορά φιάλης με ξίδι προς ομαδική κατανάλωση. Συνήθως σε μπαρ, κλάμπ, μπητσόμπαρο ή μπαρόκλαμπο, ενδεχομένως δε και σε μπητσόκλαμπο, αλλά όχι περιοριστικά.

Λογικά, η φράση είναι σύντμηση του «βάζω ρεφενέ για μπουκάλι», αλλά ίσως να μην είναι κ πολύ τραβηγμένο να το ετυμολογήσει κανείς απ' το ότι όταν παίρνεις μπουκάλι σε μαγαζί το βάζουν σε τραπέζι με τα σχετικά να το διακοσμούν. Κλίνω υπέρ της πρώτης πάντως.

Πρόκειται για ποικιλία μαλακού ψημένου μαυρακίου με προέλευση συνήθως το Αφγανιστάν. Αγοράζοντάς το ενισχύετε τον αγώνα των χασασίνων.

Χασίς. Η αποξηραμένη και συμπιεσμένη ρητίνη που προέρχεται από κατεργασία της ινδικής καννάβεως. Το μαύρο καθαυτό. Σε αντιδιαστολή με τη φούντα (που είναι από πράσινη μέχρι καστανόχρυση-golden brown) και το λάδι.

Η δόση της πρέζας, και συνεκδοχικά και η πρέζα η ίδια, όχι όμως ως «η» αλλά «μια» ψιλή.

Κατά λέξη μετάφραση του αγγλικού «what's your poison» που στην ουσία ρωτά «με τι φτιάχνεσαι;», «με τι την βρίσκεις;», «ποιο το κόλλημά σου;».

Αν κι αναφέρεται κυρίως σε ξίδια, ουσίες και βίτσια, έχει φτάσει να κυκλοφορεί από και καλά αλάνια μπάρμεν, ίσως, γιατρούς και νταβατζήδες με πολλά κονέ, μέχρι το πληκτρολόγιο κάθε βιαστικής ντεμέκ άνετης και περπατημένης νετο-γιαλόμας, όταν βολιδοσκοπεί τα όποια γούστα του εκάστοτε συζητητή.

To γνωστό αναντάμ παπαντάμ απ' τον Titus Lucretius Carus: Ut quod ali cibus est aliis fuat acre venenum πως «ό,τι αποτελεί τροφή για κάποιον, αποτελεί πικρό δηλητήριο για κάποιον άλλον», μοιάζει να ανάγεται από μια υπερανεκτική κοινωνία, σχεδόν χαριτωμένα και τελείως απενοχοποιητικά, σε αήθη κατανάλωση (ο πελάτης έχει πάντα δίκιο) οποιουδήποτε προϊόντος ή υπηρεσίας (όλα εμπορεύματα προς πώληση, για να κινηθεί με το νταλαβέρι η Αγορά).

Υπονοείται προφανέστατα, πως καθένας έχει τουλάχιστον από ένα, που στην τελική τον χαρακτηρίζει μονοδιάστατα, τουλάχιστον σ' όποιον ρωτά.