Tagged definitions (596)
Showing 21-30 from 596

Βλάκας. Βλάχος. Χαζός.

Ο ομοφυλόφιλος που έχει πολύ αδρά χαρακτηριστικά και γενικά είναι επιθετικός και αρρενωπός.

Ο επαρχιώτης νεαρός, που προσπαθεί ν' ακολουθήσει την τελευταία λέξη της μόδας σε μουσική και ντύσιμο χωρίς παράλληλα ν' απωλέσει τη γοητεία του πρωτόγονου που τον διακρίνει απ' τους φλώρους της πόλης. Το αποτέλεσμα όμως, ακροβατεί συχνά στα όρια του κιτς και του νεοπλουτίστικου.

Εξέλιξη:

Προ δύο δεκαετιών, που η μέση ελληνική επαρχιακή οικογένεια δε μπορούσε να συντηρήσει 2 αυτοκίνητα (έστω και κορεάτικα) πλέον του αγροτικού (ή «αγρότη»), το τελευταίο ήταν και το όχημα που συνόδευε τον αγροτινέιτζερ στις εξόδους του. Την περίοδο δε των ποτισμάτων, έφευγε συχνά απ' το κλαμπ στη μέση της νύχτας για την καθιερωμένη «αλλαγή» (όχι του ΠΑΣΟΚ αλλά των σωλήνων). Σήμερα ενδέχεται να έχει εκλείψει το φαινόμενο αυτό, με τις εξελίξεις στην τεχνολογία αλλά και τη γενικότερη κρίση στην ελληνική γεωργική οικονομία.

Η έκφραση προέρχεται από το «sisters of mercy».

Οι αδελφές του ελέους είναι γυναικείο τάγμα καθολικών μοναχών που ξεκίνησε από την Ιρλανδία το 1831 και έκτοτε δραστηριοποιούνται παγκόσμια στις φιλανθρωπίες.

Ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως για να προσδιορίσει τον άρρενα ομοφυλόφιλο, ο οποίος τείνει με ευκολία να δραστηριοποιείται σεξουαλικά, ανεξαρτήτως καταλληλότητας του σεξουαλικού του αντικειμένου.

Συνήθως αναφέρεται είτε για να τονίσει το γεγονός της ομοφυλοφιλίας, είτε για να χαρακτηρίσει το υποκείμενο ως ακόρεστο ηδονών σε βαθμό που να προσεγγίζει τον σαβουρογάμη.

Η πιο κοινή και γνωστή πλέον φράση που δηλώνει ότι κάποιος άντρας είναι ομοφυλόφιλος. Για ιδιαίτερο τονισμό μπορεί να συνδυαστεί και με τις λέξεις «αδερφή νοσοκόμα», «αδερφή του ελέους».

Αθηναίοι, -ες.

Πολίτες του ψευδοκράτους των Αθηνών, μετοικούν συχνά πυκνά κατά τη διάρκεια εορτών, τριημέρων και τα καλοκαίρια στην Ελεύθερη Ελλάδα.

Για τους αυτούς, θεωρείται τίτλος τιμής, ώστε να μην αναφέρουν καταγωγή από την Αγουλινίτσα.

Από τους υπόλοιπους, θεωρείται συνώνυμο του κάφρος.

«Δεν πάνε να κρεμασθούνε (οι Έλληνες σοφοί) πουθενά ή να γκρεμοτσακιστούνε, αφού δεν ξέρουν τί τους γίνεται;»

Μετά τις βρισιές Καραϊσκάκη, ένας ακόμη σλανγκικός λεκτικός πλούτος αναδεικνύεται μέσα από τα πατερικά κείμενα του γλωσσοπλάστη, μελίρρυτου, ανεξίθρησκου, μη μισαλλόδοξου, προστάτη των γραμμάτων, Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου.

Συγκεκριμένα ο Ι.Χ. είναι ιδιαίτερα ευρηματικός όταν αναφέρεται με χαρακτηρισμούς στους Έλληνες εθνικούς, τους οποίους περιγράφει ως:

• Μωρούς,
• Εκφέροντες λόγους μιαρούς και ακάθαρτους,
• Κυλιόμενους ομού με πόρνους και μοιχούς,
• Δεισιδαιμόνας,
• Αιμομίκτας μετά μητέρων και αδελφών,
• Ασοφώτερους από τα ζώα,
• Εστιγματισμένους,
• Χειρότερους από τους χοίρους που πασαλείβονται με περιττώματα,
• Κυνικά καθάρματα,
• Παναθλίους,
• Παμμιάρους,
• Αναισχύντους, κ.α.

Περισσότερα κοσμητικά εδώ.

Ο Εβραίος, ο αβάπτιστος, εις την ρατσιστικήν.

Υποβαθμισμένη περιοχή με πολλούς ξένους, κυρίως Αλβανούς. Συνήθως αναφέρεται σε περιοχές στο κέντρο της Αθήνας.

Συνώνυμο του αλβαναρία. Το λήμμα αυτό, το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε κάποια παρέα αλβανών (μεγάλη συνήθως) η οποία ως γνωστόν το παίζει «γαμάμε» (τίγκα στο φλίπερ, και δώστου οι μπύρες). Αλβανίες θα συναντάτε στο μετρό, σε πλατείες, στην Ομόνοια, και όχι μόνο.