Tagged definitions (4140)
Showing 1021-1030 from 4140

Προϊόν συμπύξεως των λέξεων «Κολοσσός» (το γνωστό τοις πάσι γιγαντιαίων διαστάσεων άγαλμα το οποίο και εκοσμούσε τον λιμήν της Ρόδου«) και »κώλος« (άνευ επεξηγήσεως...). Κωλοσσός λοιπόν είναι ο ανήρ ή κυρίως ή γυνή φέρουσα εξαιρετικού όγκου τε και κάλλους οπίσθια.

Ο υπερθετικός της λέξης καφρόλα
Η τόόόόσο εύκολη ή η τόόόόσο χοντρή που δεν ασχολούνται οι άντρες μαζί της

Χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για το ασθενές φύλλο και υποδηλώνει το θηλυκό το οποίο ερεθίζει τον άντρα ακόμα και όταν φοράει ράσο.

Προέρχεται από τη λέξη ραπανάκι το γνωστό σε όλους μας ορεκτικό και μπορεί να αναφερθεί έτσι όταν η ομήγυρη δεν είναι δεκτική σε σεξιστικά υπονοούμενα.

H καραμπίνα τόσο από πλευρά μορφής όσο και λόγω βλητικής δυνατότητας της παρομοιάζεται με το πέος. (βλ. υγρό πυρ). Η επαναληπτική παραπέμπει σε κάποιον που χαρακτηρίζεται για τη σεξουαλική υπερεπίδοσή του. Σε κάποιον που μπορεί να χτυπάει σεξουαλικά σετ πολλαπλών επαναλήψεων χωρίς να μασάει τον πούτσο του και χωρίς να παθαίνει εμπλοκή κι αφλογιστία. Σε κάποιον που έχει αρκετά μεγάλη ενέργεια και υπεαραπόδοση έναντι των στάνταρντ στο σεξουαλικό τομέα. Μιλάμε δηλαδή κάποιον σεξουαλικά ντούρασελ. Για κάποιον ακάματο εργάτη του σεξ. Για κάποιον που δουλεύει το διπλό καρμπυρατέρι, χωρίς ανάσα. Για κάποιον που δουλεύει εργολαβικά και μεθοδικά αξιοποιώντας πλήρως το νυχτοκάματό του. Για κάποιον που ενσωματώνει τη δύναμη και τη μαεστρία του καλού, του κακού και του άσχημου (3 σε 1). Για κάποιον που το βόλι του δεν είναι απλά καλό αλλά άριστο.

Η αποτελεσματικότητα της επαναληπτικής καραμπίνας εξαρτάται από την εμπειρία, την ιδιοσυγκρασία, την τεχνική, τη χημεία των εραστών, κλπ. Δεν είναι λίγες οι παντρεμένες που φορτώνουν τον άντρα τους με περικοκλάδες για λόγους επαναληπτικής καραμπίνας.

Πολλές φορές κάποιος ντούρασελ δεν θέλει να φυλακίζει, ή μ’ άλλα λόγια να αφιερώνει την επαναληπτική καραμπίνα του σε μια γυναίκα. Θέλει το ιδιαίτερο χάρισμά του να το χαρούν κι άλλες. Θεωρεί απαράδεκτο το ιδιαίτερο αυτό τάλαντό του να το γεύεται μόνο μία, που συν τω χρόνο γερνάει κιόλας. Θεωρεί πως δεν αξιοποιεί το εργαλείοτου. Θεωρεί πως δεν έχει κοσμογυρισμένο πέος. Σιγά σιγά αποκτά πανανθρώπινα ιδεώδη. Αρχίζει να σιγομουρμουρίζει το άσμα: «Θέλω πολλές, γυναίκες, θέλω πολλές, απ’ όλες τις φυλές». Και η γυναίκα του ακούγοντας το άσμα καμαρώνει που έχει αντιρατσιστή άνδρα. Κι ο άντρας της σιγά σιγά σιγά αρχίζει να διευρύνει τον κύκλο του. Τότε είναι που γίνεται και φαν του στοίχου «Από κανάρα σε κανάρα θα πετάω» του τραγουδιού, «το πουλί». Δυνητικά καταλήγει ελεύθερος σκοπευτής και μουνόταυρος. Φτάνοντας σ’ αυτό το στάδιο συνήθως βλέπει μόνο τη σεξουαλική διάσταση του θέματος. Όταν βλέπει γυναίκα αφηνιάζει. Ο μουνόταυρος δεν χάνει το χρόνο του. Είναι εργαλειοσυλλέκτης της μιας βραδιάς. Οπότε η λογική ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε έχει ορίζοντα υλοποίησης μέχρι το deadnight (deadline βραδιάς). Κάνει λοιπόν την περαντζάδα του, σκανάρει, τσεκάρει και σαν κομάντο χτυπάει. Μετά, πολεμάει φορώντας το κράνοςτου στο χαράκωμα για να μην πάρει κανένα παράσημο. Είναι τόσες λίγες οι νύχτες στη ζωή ενός ανθρώπου. Γιατί να τις μειώσει; Και όσο για τη γυναίκα του; Αν δεν τον έχει χωρίσει, καμαρώνει που ο άντρας της ξεσκίζεται στα meeting περιμένοντας την πολυπόθητη προαγωγή που «του τάξανε, αλλά του την αργούν εσκεμμένα γιατί όπως της λέει: ο κόσμος είναι άδικος». Και εν τω μεταξύ το σπίτι γεμίζει από περικοκλάδες .

Σημείωση: H επαναληπτική καραμπίνα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην περίπτωση της οθωμανικής προσέγγισης.

Α. Έρως

Πολύ απλά, πρόκειται για τον ήχο «τάκα-τάκα» που κάνει η καρδιά όταν ο ανθρώπινος οργανισμός αποβλακώνεται από την αιφνίδια, ακούσια και ανορθολογική έκχυση ορμονών και νευροδιαβιβαστών (όπως η οξυτοκίνη, η βασοπρεσίνη και ντοπαμίνη) στη θέα και μόνο μιας θελκτικής και πιπινώδους (ή μιλφικής, ανάλογα με τις προτιμήσεις εκάστου) ύπαρξεως.

Β. Αυνανισμός

Δεδομένου ότι το πολύ το τάκα- τάκα κάνει το παιδί μαλάκα, ο όρος έχει εφαρμογές και στον εκούσιο ερωτικό αυτοερεθισμό. Δέον να σημειωθεί ότι ο αυνανισμός και τα ολέθρια αποτελέσματά του (τύφλωση, κύφωση, ροπή προς την ΚΝΕ και άλλες επάρατες παθήσεις) απορρίπτεται δε με ζήλο και από την Εκκλησία, εκτός εάν τελείται με την μέθεξη κληρικών.

3. Εκσπερμάτωση σε χρόνο dt

Η χρήση του τάκα-τάκα σαν προσδιοριστικό ταχύτητας προήλθε από το φαινόμενο της πρόωρης εκσπερμάτωσης αλλά μοιραίως παρείσφρησε και στην πραγματική οικονομία (βλ. επιχειρήσεις με ονόματα όπως «τακούνια στο τάκα-τάκα»).

4. Χούντα: Η αρχή του τέλους

Πολλοί σημερινοί σαραντάρηδες θυμούνται νοσταλγικά την μανιώδη αλλά εφήμερη μόδα του τάκα-τάκα. Επρόκειτο για παιγνίδι συνεχούς κρούσης δυο πλαστικών σφαιριδίων που κρεμόσαντε με σχοινάκι από ένα σιδερένιο κρίκο. Ο κτύπος των τάκα-τάκα ήταν διαολεμένα δυνατός. Τα τάκα-τάκα προκάλεσαν τόσο την οργή νομοταγών πολιτών (πού δεν μπορούσαν πλέον να κλείσουν μάτι το μεσημέρι), όσο και τον πανικό γονέων που έβλεπαν τα δαιμονισμένα παιδιά τους να αυτοτραυματίζονται. Το στρατιωτικό καθεστώς αντέδρασε θέτοντας το τάκα-τάκα εκτός νόμου, αναδεικνύοντάς το έτσι σε σύμβολο αντίστασης και Δημοκρατίας.

Χρυσή επιτυχία! (από Vrastaman, 20/10/08)

Υπάρχουν δυο ιδιότητες που κεντρίζουν την ανδρική γενετήσια ορμή: αφενός η απόλυτη και αφοπλιστική αθωότητα και αφεδύο η ερωτική επιδεξιότητα που μόνο η πολυετής εμπειρία μπορεί να φέρει στο κρεβάτι (ή στο τραπέζι).

Δεδομένου ότι οι ιδιότητες αυτές είναι συνήθως αμοιβαία ασύμβατες, κάθε εχέφρων άνδρας λιμπίζεται διακαώς τόσο τα αθώα και πιπινώδη παστάκια («αχ είναι τόσο χαριτωμένο! Να του βάλω μια ροζ κορδέλα; Αν το τραβήξω έτσι κάνει γκελ;») όσο και τα μιλφέιγ, τις ώριμες δηλαδή και μεστές μαμάδες τους (τις σαραντάρες που ισούνται με δύο εικοσάρες, πράγμα που προκύπτει και μαθηματικά).

Το λήμμα παραπέμπει μεν στην βασίλισσα της πάστας, το γαλλικό mille-feuille, αποτελεί όμως Ελληνική απόδοση του M.I.L.F. (εκ του «Mother I’d Like to Fuck»), ήτοι της «ώριμης και μεστής μαμάκας της οποίας τα μάτια, δοθείσης της ευκαιρίας, θα πετούσαμε έξω σε ένα νανοδευτερόλεπτο».

Βλ. επίσης μιλφού.

Το αντρικό ή γυναικείο γεννητικό όργανο. Unisex παλαιομοδίτικος όρος, όπως ώς ένα βαθμό και το πουλί.

Η διαδικασία της μαλακίας, λόγω της χειρωνακτικής εξάσκησης με το πέος που λειτουργεί ως simulator της βελόνας πλεξίματος και λόγω προσομοίωσης των όρχεων ως simulators κουβαριών (οι όρχεις είναι αφενός τριχωτοί και αφεδύο παράγουν σπερματονήματα ).

Για την παραγωγή slang εργόχειρου χρησιμοποιούνται 2 αρχίδια (like κουβάρια) και 1 πέος (like βελόνα) , ενώ για την παραγωγή του κλασσικού εργόχειρου χρειάζεται ένα κουβάρι και 2 βελόνες.

Το κλασσικό εργόχειρο απαιτεί σχέδιο (γραπτό, ή εγκεφαλικό). Στο slang δουλεύει από φαντασίωση ως φωσκολική φαντασία. Ωστόσο ακόμα κι η απλή φαντασίωση χρειάζεται κάποιο mini σενάριο. Άρα υπακούει σε κάποιο χαλαρό σχέδιο. Πόσο μάλλον η φωσκωλική.

Το κλασσικό εργόχειρο όπως και το slang εργόχειρο δίνουν δεδομένα αποτελέσματα (το πρώτο δίνει πλεκτό εργόχειρο, το δεύτερο πιτσιλωτό πλεγμένο εργόχειρο).

Τα σπερματονήματα δεν ποικίλουν σημαντικά στο χρώμα, όπως συμβαίνει με τις αποχρώσεις νήματος των κλασσικών κουβαριών. Τα σπερματονήματα δε, έχουν πιο λεπτόρρευστη ύφανση σε σχέση με τα κλασσικά νήματα.

Το slang εργόχειρο είναι πιο εύκολο στην παραγωγή, αλλά είναι βραχύβιο σχετικά με το κλασσικό εργόχειρο.

Τέλος θα μπορούσαμε να πούμε πως και για την παραγωγή των δυο τύπων εργόχειρου χρειάζεται κάποιος χρόνος ξεκούρασης, γιατί η υπερεργασία στην περίπτωση του slang καταλήγει σε έλλειψη πόρων, ενώ η υπερεργασία στην περίπτωση του κλασσικού, λόγω της κούρασης αντί να οδηγήσει σε εργόχειρο μ’ αρχίδια, μπορεί να οδηγήσει σε αρχίδια εργόχειρο.

Όσο δε για τη ρήση: Αν η μαλακία ήταν εργόχειρο θα χες κάνει την προίκα σου, οφείλουμε να πούμε πως εδώ ο ποιητής μιλά για κλασσικό εργόχειρο.

Πρόκειται για χιουμοριστική και συνάμα πικάντικη ερώτηση που αναφέρεται σε άνδρα και έχει σαν στόχο την ανακάλυψη της βασικής εικόνας της σεξουαλικής κατάστασης κάποιου. Μέσω της ερώτησης προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε τον κωδικοποιημένο προορισμό ενός εικονικού ταξιδιού σε μια περιοχή (που το όνομα της παραπέμπει στη ζητούμενη πληροφόρηση).

Παρακάτω παραπείθονται τα νούμερα λεωφορείων (1-6) στο ΚΤΕΛ διαδρομών του άνδρα, υπό τη μορφή: 3 περιοχές κι ο κούκος

Α. Περιοχές κουκολαλήματος 1. Μαλακάσα, Πορθμός Μαλάκα 2. Καβάλα, Γαμισιανά, Μουνότρυπα (για τα τελευταία 2 μέρη βλ. φωτογραφίες) 3. Κερατέα (προαιρετικό δρομολόγιο)

Β. Περιοχές που ο κούκος δεν κάνει κούκου, ή δυσκολεύεται 4. Δράμα 5. Βουλιαγμένη

C. Περιοχές μακαρίας κουκοαναπάυσεως
6. Κυπαρισσία, Σταυρούπολη, Ουρανούπολη, Παράδεισος Αμαρουσίου παραλίες Paradise της Μυκόνου, παραλία Golden Paradise της Κω, Νεκρά Θάλασσα κι όσες άλλες παραπέμπουν σε νεκρά φύση και ουράνια κατοικία, άμα λάχει ναούμ

Σημείωση 1: Η ερώτηση γίνεται με πονηρεμένο κλείσιμο ματιού σε κάποιον που ξέρει τον κωδικό χαρακτήρα της ερώτησης
Σημείωση 2: Σε κάθε νούμερο λεωφορείου εμφανίζονται ενδεικτικά ορισμένες περιοχές.Μπορούν να υπάρξουν φυσικά κι άλλες τοποθεσίες συμβατές όμως με τις υπάρχουσες σε κάθε νούμερο
Σημείωση 3: Η ερώτηση θα μπορούσε να αναφέρεται και σε γυναίκα, αρκεί να δοθεί κατάλληλο όνομα τοποθεσίας (βλ. παράδειγμα)
Σημείωση 4: Ως γίνεται εύκολα κατανοητό στην περιοχή Β, όπου ο κούκος έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί, κι ο κούκος αηδόνι να σου στοιχίσει, ο κούκος δε θα φέρνει την άνοιξη. Για την περιοχή C δεν μιλάμε.

Τα σουβλάκια των καταστημάτων «πίτα του παππού» ξεχωρίζουν για το μεγάλο μήκος και για το γενικότερα μεγάλο μέγεθος τους και λειτουργούν ως προσομοιωτές μεγάλου πέους.

Η σημασία της πίτας του παππού που δίνεται εδώ, αφορά τη θεώρηση και την αντίληψη ενός ψωλοπερήφανου λεβεντόγερου, ενός λεβεντομαλάκα μεσήλικα, ενός πουρεϊτζερ που βρίσκεται στην αρχή του τέλους της σεξουαλικής άνθησης του για το εργαλείο του.

Επειδή τον τρώνε οι ανασφάλειες, ψάχνει ολοένα για επιβεβαίωση της πίτας του. Ακούει κάποιους να του λένε «άσπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα στην ψωλή». Τους απαντά: «μαλλί μπαμπάκι, ψωλή φαρμάκι»… Ωστόσο δεν ησυχάζει. Παρόλο που έχει καβατζάρει εδώ και χρόνια τα πενήντα, όταν ακούει το τραγούδι του Ζαμπέτα, ο «πενηντάρης» φτιάχνεται. Σκέφτεται, πως ο πενηντάρης στην εποχή του Ζαμπέτα, αντιστοιχεί σε έναν εξηνταπεντάρη ++ της σημερινής εποχής. Θέμα χουπουα βλέπεις. Ακούει το τραγούδι του Μπουγά, «Έλα στον παππού» και λέει μέσα του: «Περνάει ακόμα η μπογιά μου. Δεν ξόφλησα.».

Πάει καμιά μπαρότσαρκα για να μπανίσει κανα κόμματο και να προσφέρει την πίτα του σερβιρισμένη με παππουτσοθήκη βεβαίως βεβαίως. Πίτα που κάποτε ήταν ανάρπαστη αλλά… γήρας ουκ έρχεται... μόνον κι ο ανταγωνισμός από νέους και ωραίους στους πουτσομεζέδες καλά κρατεί. Όπου δει λοιπόν πιπίνι, φτιάχνεται. Πετάει «ωχ τα πόδια…», ωστόσο πολλές φορές το καμάκι του, αντί να πιάσει το πιπίνι, πιάνει μια κρύα χυλόπιτα, όταν η τύπισσα, αφού τον σκανάρει, τον αποκαλέσει απαξιωτικά γερομπισμπίκη και ραμολί. Τότε αυτός μένει με τα παντελονόψαρα και την πίτα του παππού ανα χείρας.