Tagged definitions (1116)
Showing 431-440 from 1116

Πρόκειται για τις γνωστές χειροπέδες, δεσμευτικές ή κόσμημα, απο το τούρκικο kelepce.

Ακούστηκε δια στόματος αρχηγού ανταρτών του ΕΛ.ΑΣ., εκ Καρδίτσης ορμωμένου, κατά την αναζήτηση της σορού γενναίου συντρόφου, του Μάκη, κάπου στα διάσελα των Αγράφων, στα σύνορα Ευρυτανίας - Καρδίτσης. Σε πλήρη γραφή εις την δημοτικήν: «Π' έπ'ση ι Μαξ;». Στην δε σύγχρονον Αττικήν: «Πού έπεσε ο Μάκης, (να ούμε);»

Είναι το εντελώς χύμα παλικάρι, αυτός που δεν ασχολείται με τους τύπους και τα προβλεπόμενα, φοράει ό,τι νά 'ναι, κάνει τα δικά του και δεν πα να γ$%#@&* το σύμπαν. Ψιλορεμάλι βασικά, τα κίνητρά του έχουν μια ακαθόριστη σχέση με κάποια αντίδραση στο κατεστημένο, αλλά πιο πολύ η φάση είναι «άααααραξε μωρέ και δεν βαριέσαιιιι...» (ή αλλιώς: «ό,τι 'ναι νά 'ρθει θε να ρθει, κι αν δεν ερθεί, μαγκιά του!» [βλ. το σχετικό βίντεο])

Χρησιμοποιείται πάρα πολύ στον στρατό για τους φαντάρους (ή τους αξιωματικούς) που τα έχουνε όλα γραμμένα στ'@@ τους.

Από το γνωστό παρτάλι (κυριολεκτικά: το κουρέλι).

Λογοπαίγνιο πάνω στον χαρακτηρισμό ενός οπλίτη ως «Ελεύθερου Υπηρεσίας» (Ε.Υ).από τον Ιατρό του Τάγματος.

Ο Ελεύθερος Ζωής είναι ο κλασικός μίζερος άνθρωπος όπου αρνείται να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, γεγονός που τον διαφοροποιεί από τον πραγματικά Ελεύθερο Υπηρεσίας.

Χάρη στην αργκό συνεπώς προσδιορίζονται «Ελεύθεροι Υπηρεσίας» δύο ταχυτήτων, ώστε να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι.

Λόχος Υπερβολικού Τάκου.

Εκεί υπηρετούν όσοι έχουν γενετική προδιάθεση προς τιμωρία.

Σ.ς.:Tάκος, με την έννοια της ποινής.

Λίγο πριν από επιθεώρηση motherfucking-ΓΕΑ ή αναλόγου, οι ένστολοι καλούνται να βελτιώσουν την εμφάνιση των καθώς και να στιλβώσουν τα υποδήματα των, ενόσω τα φέρουν.

Κατά την πράξη αυτή, συχνάκις μένει ένα ισοσκελές τριγωνάκι (βάση στο έδαφος, κορυφή στον ουρανό) στο πίσω μέρος της αρβύλας, κάτωθι της πτέρνας, άβαφο, λόγω του δυσπρόσιτου.

Δεδομένου του πανικού που επικρατεί σε επιχειρήσεις ταχείας στιλβώσεως αυτό το τριγωνάκι περνάει απαρατήρητο στους κληρωτούς.

Πλην όμως ο καμπανοκυνηγός, ος επιβλέπει το άγημα πανταχόθεν, και λόγω του ανοιχτόχρωμου κονιορτού που συνηθίζεται στους προαύλιους χώρους (γαρμπιλάκι), κάτι τέτοια τα επισημαίνει πάραυτα και απονέμει τα εύσημα.

Φαίνεται δε από χιλιόμετρα. Εντάξει ίσως σε κωλοφάνταρα να μην γίνεται ντόρος, αλλά άν είσαι ΔΕΑ σε κρεμάνε.

Έτσι έλεγε επί Χούντας περιπαιχτικά ο κοσμάκης τον φαντάρο στο σύμβολο της 21ης Απριλίου, με το τρίπτυχο πουλί-φαντάρος-φωτιά (ότι ο Φοίνικας που αναγεννάται εκ της στάχτης του και κουραφέξαλα) και μετωνυμικώς ολόκληρο το σύμβολο.

Ο στρατιώτης Παπαδόπουλος 80η ΕΣΣΟ στη «Λούφα» (1984), δήλωσε αηδιασμένος «σας βαρέθηκα κι εσάς και το πουλί σας», αλλά έπρεπε να πάω φαντάρος για να καταλάβω για ποιο λόγο καίει την φωτογραφία στο τέλος...

Η έκφραση ήταν, λοιπόν, ένας από τους ελάχιστους θεμιτούς κι ακίνδυνους τρόπους εκδήλωσης αποδοκιμασίας προς στα ένστολα κωθώνια της 7ετίας, εκ μέρους του κατά τα λοιπά λουφάζοντος (και εν πολλοίς βολεμένου) ελληνικού λαού.

Άλλωστε, η σαρωτική επιτυχία της παντελώς στερουμένης καλλιτεχνικά (όπως λένε κι οι Λ. Νταράλας και Γ. Μουφλουζέλης στο ρεμπέτικο «εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο») ταινίας με τη ζωή του Μπελογιάννη το 1980, που υποστηρίχθηκε θερμά από μια «μεγάλη δημοκρατική παράταξη», εξηγεί την εκδίκηση της γυφτιάς.

Η εκδίκηση τελείωσε, ο αγώνας δικαιώθηκε. Η γυφτιά παραμένει.

Τελοσπάντων για να μην τα πολυλογούμε, το εύστοχο σκώμμα αφορά στην εικονιζομένη πυροβασία του φανταράκου πάνω στις φωτιές του συμβόλου, κατ’ αναλογίαν προς το έθιμο των αναστενάρηδων (τ' «αναστενάρια») κυρίως στις Σέρρες, στη Βέροια, στη Δράμα και πιο γνωστά στο Λαγκαδά, όπου γίνονται παγανιστικο-χριστιανικές τελετές απόδοσης τιμών προς τους αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη (21-23 Μαΐου), με ξυπόλητους χορευτές πάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα, κρατώντας την εικόνα των αγίων.

Τώρα, άλλοι λένε περί διονυσιακή παράδοση, άλλοι πρωτοχριστιανική, άλλοι ότι πρόκειται περί ινδικού μάμπο-τζάμπο. Μήτε γω ήμουν εκεί – μήτε σεις να το πιστέψετε. Άσε που η εξήγηση του φαινομένου απαιτεί μια μπουγάδα σεντόνια και θα’ χουμε γκρίνιες (και είμαι και αναρμόδιος και βαριέμαι κιόλας βρε αδερφέ)!

Ο Τζιμάκος λέει στην «Ελλάδα στα κάρβουνα» (1989) ότι «πυροβατεί σε αναμμένα σκατά». Πράγματι, οι κάτοικοι του κέντρου του Κλεινού Άστεως, έχουν την έμμεση εμπειρία του αναστενάρη, αφού παίζουν καθημερινά κουτσό στα κουραδόστρωτα πεζοδρόμια για να πάνε στη δουλειά τους, μιας και οι μεγαλοκυράδες αφήνουν με τακτ τα μαντρόσκυλα να αφοδεύουν χύμα στο κύμα. Καλά τα λέει η Αρβελέρ λοιπόν. Ο Ελληνικός Πολιτισμός έχει συνέχεια...

Πάντως, κάτι αναφέρει ο Εμ. Παπαζαχαρίου στην «Πιάτσα» (1980) για τ’ αναστενάρια, σεβόμενος την παράδοση, ενώ το όντως απόκοσμο βλέμμα των πραγματικών αναστενάρηδων του Λαγκαδά στην ταινία «Τρελλός, παλαβός και Βέγγος» (1967), υποδεικνύει ότι μάλλον θα πρέπει να πάρουμε το δρώμενο στα σοβαρά. Βέβαια, αν επιχειρούσαν οι μουσάτοι Myth Busters ν’ ανακατέψουν την επιστήμη για να εξηγήσουν το φαινόμενο, μάλλον θα τους πλάκωναν στις μαγκουριές τίποτα παπάδες. Έτσι, let sleeping dogs lie. Για πάντα.

Acknowledgement: από έμμεση ασσίστ στο μήδι του panos1962 εδώ.

Κοιμήσης, υπναλέος. Έχει δλδ τις τούφες στο τσεπάκι.

Αυτός που κοιμάται όρθιος.

Αυτός που κοιμάται και στον ύπνο του.

Και γενικότερα ο αργόστροφος, όποιος δεν πολυστροφάρει. Ο βραδείας καύσεως τύπος, που παίζει να καίει μαζούτ ή κάρβουνο.

Λέγεται πολύ στο στρατό, ενίοτε ως το αντίθετο του μάχιμου.

Καραβανέζικος όρος που τον χρησιμοποιούν οι παλιοσειρές κατά την εκτέλεση καψονιού (ΣΩ.ΒΕ, σωματική βελτίωση το λένε).

Πρόκειται για το θρυλικό πιστόλι Parabellum 08, κοινώς Luger, που σχεδίασε ο Georg J. Luger το 1898 και κατασκεύαζε η Deutsche Waffen und Munitionsfabriken.

Το λούγκερι χρησιμοποιήθηκε από γερμανούς κατά τους δύο παγκοσμίους πολέμους και διακρίθηκε τόσο για την θανατηφόρο ευθυβολία του όσο και το ντιζαϊνάτο λουκ που ακόμα γοητεύει στρατόκαυλους συλλέκτες, ναζούς, λούγκρες φετιχίστριες, κ.α.

Χρησιμοποιείται κυρίως στην Κρήτη, όπου το λούγκερι θεωρείται μαστ οικογενειακό κειμήλιο του παππού που ξεπαστρεύε γερμαναράδες στον πόλεμο.

Ασίστ: Χαλικού.