Όρος του Τουίτερ, εκ του στερητικού α- και του αγγλικού ρήματος mention (= αναφέρω κάποιον), σημαίνει το τιτίβισμα, όπου δεν υπάρχει ρητή αναφορά σε ποιον αναφέρεται, δεν υπάρχει δηλαδή ταγκάρισμα, hashtag ή άλλου είδους μένσιο.
Όπως ορίζεται προσφυώς εδώ, πρόκειται συνήθως για «μπηχτή την οποία ο γράφων δεν είχε τους όρχεις να πει στα μούτρα αυτού στον οποίο απευθύνεται. Συνήθως κρύβει (όχι πολύ καλά) ερωτικό/σεξουαλικό ενδιαφέρον» (δες επίσης και εδώ). Μία συναφής συνέπεια είναι ότι πετώντας μια μπηχτή χωρίς να κατονομάζεις, μπορείς να τσεκάρεις ποιος έχει την μύγα και μυγιάζεται, ή και να δημιουργήσεις μια κατάσταση εκ του μηδενός, να οξύνεις την περιέργεια κ.ο.κ. Κάτι σαν τα «Σε είδα» της Athens Voice ένα πράμα.
Ο όρος αμένσιοτο έχει πλέον μεταφερθεί και σε άλλα σόσιαλ μήντια, όπως το Φέισμπουκ, ενώ οι πλέον καμένοι σοσιαλμηντιάδες μπορεί να το μεταφέρουν και στην πραγματική ζωή για ανώνυμες μπηχτές.
- Το έθιμο του σταυρού τα Φώτα είναι σαν το αμένσιοτο, το πετάς κι όποιος το πιάσει (θυμοσοφία κοινωνικών μέσων εδώ).
2. Το προηγούμενο έφυγε αμένσιοτο κατα λάθος. Αλλά κατάλαβες.
3. Λέω ας το διάολο θα ρίξω τα μούτρα μου και θα τον πάρω τηλέφωνο, θα του στείλω μήνυμα στο fb, αμένσιοτο στο twitter... όλα τα σχετικά.
