Tagged definitions (1851)
Showing 1531-1540 from 1851

Κάποιος που είναι «μικρός» για να κρίνει τους άλλους, που τρυπώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν.

Αυτός που μιλάει όλο για το ίδιο πράγμα και μας σπάει τα νεύρα.

Είναι το αέριο. Επίσης μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σε άλλες περιπτώσεις. Για παράδειγμα, μπορείς να το πεις τη στιγμή που κάποιος πεταχτεί από το πουθενά και πει τη γνώμη του ή την ιδέα του.

Χαρακτηρισμός ανθρώπου τιποτένιου, που κολακεύει τους άλλους με τρόπο ταπεινωτικό και εξευτελιστικό για τον εαυτό του, για να πετύχει αυτό που επιδιώκει.

Η σωστή μορφή είναι: «Έχει της ψωλής του το χαβά.»

Το τούρκικο hava είναι πολυσήμαντο και σημαίνει αέρας – άνεμος - ατμόσφαιρα, καιρός – κλίμα, μελωδία – σκοπός – τόνος - ύφος, διάθεση (όπως αναφέρει κι ο poniroskylo).

Κυριολεκτικά, θα μπορούσαμε να το εκλάβουμε σαν τον σκοπό που κελαηδάει η ψωλή, κοινώς το οργασμικό χύσιμο.

1. α. Όταν αναφέρεται σε παρθένους εφήβους, υπονοεί πως ο νεαρός μόλις ανακάλυψε τις χαρές της μαλακίας κι επιδίδεται σ’ αυτήν με το γνωστό ζήλο –κόλλημα του νεοφώτιστου.

β. Για μεγαλύτερες ηλικίες σημαίνει πως ο λεβέντης το ‘χει ρίξει στο γαμήσι και δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο.

Δεν είναι πάντα κακό. Ένα υγιές γερό ξεθόλωμα όταν είσαι πάνω στα ντουζένια σου μπορεί να προκαλεί από καμάρι μέχρι ζήλια στον περίγυρο. Σ’ αυτήν την περίπτωση μπορεί να μιλάμε και για μια καθόλα υγιή ερωτική σχέση που βρίσκεται στα μέλια.

Το πρόβλημα ξεκινά όταν παραμελούνται η δουλειά ή/και οι υποχρεώσεις απέναντι σε όσους εξαρτώνται απ’ εσένα, οπότε σε θεωρούν γραψαρχίδα και φιλοτομαριστή. Συχνή περίπτωση ο ξεμυαλισμένος μεσήλικας σε κρίση που μια καπάτσα μουνίτσα τον έβαλε στο βρακί της και του τα τρώει χοντρά, ρημάζοντας οικογένεια, επιχείρηση και μπαγιόκο.

Γενικά, η κοινωνία αν κι έχει ωραιοποιήσει κι εξιδανικεύσει τον έρωτα, είναι πάντα εναντίον του ερωτικού πάθους, που μπορεί να τινάξει βασικές της δομές στον αέρα (ιδιοκτησία, οικογένεια, εργασία, υπακοή σε θρησκευτικές, πατριωτικές κι εκάστοτε ηθικές αρχές ακόμη και την εξουσία), εξού κι η κατεξοχήν αρνητική χροιά της έκφρασης. Με κάτι τέτοια η κενωνία προσπαθεί να επαναφέρει στην τάξη τα ..ξεστρατισμένα τέκνα της.

Τα: χασίσι, γαμήσι κι επιστροφή στη φύση και αφήστε τα μίση και πιάστε το γαμήσι δεν είναι τυχαία ούτε αφελή και κατά μια έννοια μπορούν να θεωρηθούν αντίθετα.

1. Στην έκφραση «Ο καθένας της ψωλής του το χαβά» σημαίνει ο καθένας με τη λόξα / εμμονή / γνώμη / άποψή του κι εντέλει τη μαλακία του.

Συνώνυμο με τα σεμνότερα Καθένας ό,τι θυμάται χαίρεται Καθένας το μακρύ και το κοντό του.

Υπονοεί το αγύριστο κεφάλι, τον κολλημένο, που εγωιστικά προωθεί την εξαιρετικά περιορισμένη άποψή του σε κάποιο ζήτημα.

Ανακεφαλαιώνοντας, συγκεντρώνοντας και συμπληρώνοντας:

Η όρνιθα, η πουλάδα το μη πετάμενο πουλί κάποτε γενικευμένα οικόσιτο και νυν βιομηχανικά εκτρεφόμενο για τα αυγά και το κρέας του. Προέρχεται απ’ το θηλυκό του κοττός, κόττος που είναι ο κόκορας.

1α) (Όπως αναφέρεται και σε άλλο ορισμό) Υποτιμητικά σημαίνει τη γυναίκα την ανόητη/ελαφρόμυαλη, τη φλύαρη, την κουτσομπόλα, αυτήν που κακαρίζει διαρκώς με τις παρόμοιές της, που έχει γνώμη κι άποψη για όσα αφορούν τους άλλους γύρω της (ένα ακούει, δέκα καταλαβαίνει, εκατό διαδίδει), που χώνει τη μύτη της παντού. Σπάει νεύρα και πρήζει αρχίδια με την αδιακρισία και την σπανίως συγκαλυμμένη αγένειά της που τις εξασκεί δημόσια εκμεταλλευόμενη την ειδική μεταχείριση που απαιτεί λόγω της γυναικείας φύσης της.

Οι χώροι που συχνάζει (κομμωτήρια, στούντιο ομορφιάς, γυναικεία τμήματα γυμναστηρίων κτλ) αποκαλούνται απ’ τους άντρες - που τους αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι - κοτάδικα, κοτέτσια, κοτοπουλάδικα.

Επιπλέον, ακούγεται και το κοτοκαυγάς. Αν και πρόκειται για γυναικοκαυγά, η φάση δεν ξεφεύγει από το λεκτικό επίπεδο που όμως αφήνει άναυδους τους παρευρισκομένους άντρες για το ευφάνταστο των χαρακτηρισμών και το δριμύ των εκατέρωθεν επιθέσεων.

1β) Ως προς την περιγραφή: είναι η γυναίκα με την αναλογικά μακριά μύτη, μάτια μικρά με μικρή απόσταση μεταξύ τους, αραιά βλέφαρα και πόδια τσάκνα.

1. Το δειλό άτομο, αυτός που κωλώνει. Είναι χειρότερο για έναν άντρα απ’ ότι για μια γυναίκα. Από αυτήν τη δειλία βγαίνουν και τα:

2α) κάθησε σαν κότα να..., που σημαίνει πως ο εν λόγω δεν αντέδρασε σε ό,τι κακό υπέστη. Κοινώς (νοηματικά): «Του την έφεραν από πίσω» για ό,τι κι αν έπαθε αν και μπορούσε να το είχε αποφύγει.

2β) οδηγεί/πηγαίνει σαν κότα (που αναφέρεται και σε άλλο ορισμό), που σημαίνει πως κάποιος οδηγεί υπερβολικά αργά και συνήθως στη μέση του δρόμου πρήζοντας τ’ αρχίδια όσων τον ακολουθούν χωρίς να μπορούν να προσπεράσουν (συνήθως, αλλά όχι μόνο, απευθύνεται σε γυναίκες οδηγούς – οπότε γίνονται αντιληπτές κι από τον ουραγό).

Αν μιλάμε για το περπάτημα κάποιας, τότε αυτή συνήθως έχει ευτραφή πισινό που τον λικνίζει κοτίσια, (μέχρις εδώ τίποτε το ιδιαίτερα σλαγκικό κατά την ταπεινή μου γνώμη).

γ) κι ο υπερθετικά μειωτικός κότα λειράτη/ με λειρί, για το χέστη άντρα (όπως αναφέρεται και σε άλλον ορισμό).

1. Κατά Πετρόπουλο:

3α) η πουτάνα (σχετικό 2α) και

3β) ο επί χρήμασιν εκδιδόμενος κρατούμενος, που όμως σχεδόν ποτέ δεν ταυτίζεται με τον κίναιδο.

1. Σκωπτικά δικέφαλη κότα του Βορρά είναι ο ΠΑΟΚ ενώ δικέφαλη κότα του Νότου αποκαλείται η ΑΕΚ λόγω των εμβλημάτων τους (δικέφαλοι αετοί) όπως βεβαιώνει κι από ‘δω ο Khan.

Για την πληρότητα του λήμματος και μόνον (εξού και παραθέτω επιλεκτικά παραδείγματα), αναφέρω τις γνωστότατες εκφράσεις θεωρώντας σαν πλέον πρέπον να ξεκινήσω απ’ το:

1. Το ξέρουν κι οι κότες: Το ξέρουν οι πάντες όλοι, το ξέρει κι η κουτσή Μαρίκα.

2. Να φαν κι οι κότες: Για κάτι που είναι μπόλικο/περισσεύει/αφθονεί.

3. Κοιμάται με τις κότες: Για κάποιον που κοιμάται πολύ νωρίς, που δεν ξέρει να γλεντάει, που ‘ναι ξενέρωτος (σε βουκολικά περιβάλλοντα έπαιζε και το κοιμάται με τα ‘ρνίθια).

4. Δεν ξέρει πούθε κατουράει η κότα: Για κάποιον που είναι παντελώς άπειρος/αδαής/άβγαλτος/βλάκας, που δεν ξέρει τι του γίνεται.

5. Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρων οι κότες: Παροιμία που αναφέρεται σε όσους φεσώνονται τις συνέπειες των παράνομων πράξεων ή των ύποπτων δοσοληψιών τους συναναστρεφόμενοι άτομα που δεν είναι και πολύ σόι. Πάνω-κάτω συνώνυμο των ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος.

6. (Τα περνώ) ζωή και κότα: Τα περνάω γαμάτα, άνετα, δίχως έννοιες κι οικονομικές σκοτούρες.

7. Αλλού τα κακαρίσματα, κι αλλού γεννούν οι κότες: Που σημαίνει πως αναπάντεχα, από αλλού περιμέναμε κάτι (συνήθως καλό) κι απ’ αλλού μας ήρθε, οπότε αν κι οι ελπίδες μας διαψεύστηκαν, δεν μείναμε τελείως απογοητευμένοι αν και τα αισθήματα προς στιγμήν, δεν ήταν ξεκάθαρα.

8. Η κότα έκανε τ’ αυγό, ή το αυγό την κότα;: Μοιάζει λούπα και λέγεται:

α) όταν δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη σε κάποιο δίλημμα,
β) πειρακτικά σε μπόμπιρες για να τους μπερδέψουμε, με τη μορφή «Ποιος γεννήθηκε πιο πρώτα; Το αυγό ή η κότα;»,
γ) επίσης αποτελεί και ένα είδος γείωσης με σκοπό το τέλος μιας συζήτησης μεταξύ ατόμων που λογομαχούν έντονα χωρίς να διαφωνούν ριζικά, περιγράφοντας μια σύνθετη κατάσταση που επηρεάζεται από αλληλεξαρτώμενους παράγοντες δίνοντας τους διαφορετικό βάρος ο καθένας ανάλογα από πια μεριά βλέπει τα πράγματα. (Παρεμπιπτόντως, η επιστήμη απεφάνθη πρόσφατα, υπέρ της κότας).

1. Η παλιά/γριά κότα έχει το ζουμί: Υπονοούνται οι πεπειραμένες σεξουαλικά -το πολύ- πενηντάρες σε σχέση με τις ντεμέκ άπειρες, φρέσκιες εικοσάρες, λέγεται (από τις θιγμένες ή όσους δεν έχουν πέραση στις νεαρές ηλικίες) όταν κάποιος πιπινογάμης αμφισβητεί τις χάρες ή το αξιόγαμον των ωριμοτέρων και πιο πεπειραμένων γυναικών. Κατά μία έννοια είναι συνώνυμο του «ο παλιός είν’ αλλιώς. Γεγονός είναι πως άμα το πέρας της εμμηνόπαυσης, σε πολλές καλοστεκούμενες ανοίγει η όρεξη για κοκό και το διεκδικούν με σχετική λαιμαργία αναντίστοιχη του παρελθόντος τους.

2. (Δεν σφάζουν την) κότα που κάνει τα χρυσά τ’ αυγά: Συνήθως αναφέρεται για τον εργατικό και παραγωγικό υπάλληλο και γενικά γι’ αυτόν που μας προσφέρει/τα φέρνει και πρέπει να τον φροντίζουμε για να μη μας φύγει. Κατά μια έννοια είναι συνώνυμο των: «Δεν χέζεις εκεί που τρως», «Δεν κατουράς εκεί που πίνεις», «Δε δαγκώνεις το χέρι που σου δίνει να φας».

3. Η κότα σκαλίζοντας/σγκαρλίζοντας το μάτι της θα βγάλει: Λέγεται γι’ όσους μόνοι τους κάνουν κακό στον εαυτό τους, παρόμοιο με το «Με τα χεράκια μου, βγάζω τα ματάκια μου» και σαν φοβέρα με παρόμοια σημασία με το 9.

Εντελώς παραπεμπτικά:

1. Αλανιάρα κότα: Η κότα ελευθέρας βοσκής, κλάσεις ανώτερη απ’ τις συνηθισμένες του εμπορίου αλλά κι η πουτάνα (σχετ. 3).

2. Το (και γαμώ) πιθανώς ομόρριζο κοτάω: τολμώ, έχω θάρρος/κότσια (βλ το σχόλιο του Hank).

Αυτός που είναι και πολύ τσιγκούνης όμως!

Φράγκα+φόνος.

Κανονικά θα σήμαινε ότι κάποιος είναι πολύ σπάταλος και «σκοτώνει», δλδ ξοδεύει τα φράγκα, αλλά έχω δύο εξηγήσεις:

Α: Το λέμε ειρωνικά
Β: Σκοτώνει τον σκοπό των χρημάτων, δλδ να τα ξοδεύσουμε.

(βλ. και φραγκοκίλερ, φραγκοκτόνος, ταλιροφονιάς)

Το λήμμα ήταν μια προσφορά στο δημόσιο πρόχειρο.

Ο,τιδήποτε είναι κακής ποιότητος.

Επίσης γνωστή ως έκφραση και ως: «για τον πουτσάκο», «πουτσέ».

Συνήθως συντάσσεται με το ρ. «κάνω» ή «παριστάνω», και σημαίνει προσποιούμαι τον ανήξερο/αδιάφορο, κάνω τον Κινέζο ή τον Αλέκο, ποιώ την πάπια (ή νήσσα), ή ακόμη «το παίζω τρελίτσα».

Στην κυριολεξία, γνωρίζετε τι σημαίνει επιστήμονας, οπότε δεν μπαίνω καν στον κόπο να δώσω έναν ορισμό.

Στην σλανγκ τώρα επιστήμονας αποκαλείται κάποιος:

• που είναι ειδήμων στον τομέα του, ο οποίος τομέας δεν ανήκει στις μέχρι τώρα αποδεκτές από την ακαδημαϊκή κοινότητα επιστήμες, π.χ. υδραυλικά, λουστράρισμα ξύλου, αιδοιολειξία κ.λ.π.
• που δεν έχει κανένα πτυχίο, αλλά θα ήθελε να έχει
• που το παίζει ειδήμων σε τομέα που δεν άπτεται των δυνατοτήτων ή των γνώσεων του, με αποτέλεσμα να γίνεται γραφικός
• που απαξιώνει συλλήβδην τους συναδέλφους του, για να ανορθώσει το επαγγελματικό του είναι
• μάστορας που η ταρίφα του είναι διπλάσια από των συναδέλφων του, λόγω του ότι είναι πολύ καλός

• άσχετος με το αντικείμενο της εργασίας του, που ενώ όλοι οι άλλοι γνωρίζουν την ανικανότητα του, εκείνος νομίζει ότι είναι ημίθεος.

  Η όλη αυτή περιπαικτική (αλλά όχι πάντα αρνητική) χροιά της λέξης έχει βεβαίως προέλθει από την νοοτροπία της κοινωνίας ότι αν δεν σπουδάσεις δεν είσαι τίποτα. Κατάλοιπο της κατοχής και των δύσκολων μετέπειτα χρόνων που πέρασε το νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

Δισκλέϊμερ: Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται πιο πολύ στην επαρχία, που ο κόσμος σε γενικές γραμμές γνωρίζεται καλύτερα, και λιγότερο ως καθόλου στα μεγάλα αστικά κέντρα (στο Ντίσελντορφ για παράδειγμα δεν το λέει κανείς), όπως π.χ. το ίδιο συμβαίνει και με τον όρο καλοχαιρέτας.