Tagged definitions (9)
Showing 1-9 from 9

Ομοφοβικός μειωτικός χαρακτηρισμός για ανοικτά ομοφυλόφυλους υπερήρωες. Είναι ο εναλλακτικός Μπάτμαν που έχει ιδιαίτερες διαδράσεις με τον Ρόμπιν.

Το μέλος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που συμπεριφέρεται ως κυρ Παντελής, ως νοικοqueerαίος, δηλαδή θέλει να έχει οικογένεια και αξίες καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, όπως ένας αστός, ησυχία, τάξη, ασφάλεια κ.τ.ό., χωρίς να ασχολείται με την αντιστασιακή κινηματική διάσταση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Χρησιμοποιείται στον πολιτικό λόγο για να στιγματίσει αριστερούς, οι οποίοι ταυτοχρόνως υποστηρίζουν τόσο τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ όσο και αυτά των μουσουλμάνων. Κατά τους χρησιμοποιούντες την έκφραση (συνήθως δεξιούς της λαϊκής, εθνικιστικής και συντηρητικής δεξιάς και της ακροδεξιάς) αφενός αυτό είναι αντιφατικό, καθώς θεωρούν ότι σε μια συντηρητική μουσουλμανική κοινωνία οι ΛΟΑΤΚΙ δεν θα είχαν δικαιώματα, όπως σε μια δυτική, και αφετέρου οι εν λόγω ισλαμοαριστεροί αποτελούν απειλή για την κοινωνία με δύο διαφορετικούς πλην συμπληρωματικούς τρόπους, υπονομεύοντας την οικογένεια, αλλά και τον αμιγή εθνικό χριστιανικό χαρακτήρα της κοινωνίας. Ο όρος συχνά στιγματίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εσχάτως και την πολιτικά ορθή κυβερνητική δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.

Υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες κωλομπαρέματος:

• Κολομπάρεμα του πρωκτικόν: το εκπορευόμενον εκ της ιδιότητας του κολομπαρά της γειτονιάς, του ενεργητικού δηλαδής σοδομιστή που βατεύει ότι ζωντανό του κάτσει, τρέποντας τους φρονίμους να βαδίζουν τοίχο-τοίχο.
• Κωλομπάρεμα του κωλοτυμβικόν: κοινώς το κωλοτουμπίδι, το ΟΦΑ, το είπα, ξείπα και χέζω την την παρόλα μου.

Πέον να σημειωθεί ότι ο πρώτος ορισμός είναι και ιστορικά ο πιο διαδεδομένος. Ο δεύτερος ορισμός που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής με την Ντόρα Μπακογιάννη (βλ. εδώ) πιθανώς να προέκυψε από σύγχυση των ιδιοτήτων του κολομπαρά και του κωλοτούμπα.

Μειωτικά- υβριστικά ο νεοφιλελεύθερος. Αρχικά είχαμε το νεοφιλελές που είναι κάτι σαν κομμέ του νεοφιλελεύθερος με ένα κάπως αμυδρό πλην υπάρχον λολοπαίγνιο με το λελές- φλώρος κιέτσ', εβέντσουαλι όμως οι μάσκες πέφτουν και αυτοί που ήθελαν να κράξουν τους νεοφιλελέδες ή φιλελέδες (το ίδιο κάνει) ως λελέδες το κάνουν πιο ευθαρσώς και ρητά με το νεολελές, που έχει το πλεονέκτημα αφενός ότι παραπέμπει στο νεοφιλελές με σαφήνεια, και αφεδύο ότι έχει ένα γελοίο γκροτέσκο ζενεσεκουά, ένα kitsch-value, σαν το να είσαι λελές να είναι ιδεολογία, η οποία μάλιστα να επιδέχεται και επικαιροποίηση ώστε να έχουμε διάκριση μεταξύ κλασικών λελέδων και νεολελέδων νέας κοπής.

Αρχαιόκαυλος τρόπος να αναφερθείς σε δονητή- ντίλντο, καθώς πρόκειται για αρχαία λέξη που σημαίνει δερμάτινο ομοίωμα πέους. Στο ιδίωμα της λεσβιακής κοινότητας μπορεί να χρησιμοποιηθεί, -εκτός από αρχαία και βίντατζ ορολογία-, και ως ένας πολιτικώς ορθός όρος, καθώς θεωρείται ότι ετυμολογείται από το ρήμα ολισθαίνω, οπότε τονίζεται η απαλή και μη κυριαρχική διολίσθηση αντί για την πατριαρχική βίαια διείσδυση σε ένα πλαίσιο που θέλει τη σεξουαλικότητα να απελευθερώνεται από το πατριαρχικό δίπολο διεισδύοντος και διεισδυομένου.

Έκφραση που έχει τις ρίζες της σε ατάκα του Μάνου Χατζηδάκι.

Η ατάκα είχε περίπου ως εξής: Μία από τις κάμποσες φορές που ο μεγάλος μας συνθέτης Μάνος Χατζηδάκις βγήκε από την ντουλάπα, αναφέρθηκε σε μία συνήθη προκατάληψη ή και πραγματικό φαινόμενο, ως εξής (στο περίπου): «Για μας τους καλλιτέχνες, λένε ότι είμαστε ή αριστεροί ή ομοφυλόφιλοι. Πάντως εγώ αριστερός δεν είμαι!».

Η ατάκα έμεινε διάσημη για πολλούς λόγους:

α) Περιέγραφε με χιούμορ ένα φαινόμενο, που σκανδαλίζει πολλούς ομοφοβικούς και εθνόκαυλους, ή αποτελεί απλώς προκατάληψή τους, ήτοι την ομοφυλοφιλία και αριστερίστικες τάσεις στους κύκλους της τέχνης.

β) Ήταν ένας πετυχημένος αυτοσαρκασμός του Χατζηδάκι, που αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα ότι οι καλλιτέχνες της γενιάς του ήταν στρατευμένοι αριστεροί, όπως ο έτερος γίγας Θεοδωράκης, ή και ο Σαββόπουλος (ο Θεός να τον κάνει αριστερό!), ο Λοΐζος κ.ο.κ. Ο Χατζηδάκις αντιθέτως αντιπροσώπευε την δεξιά κουλτούρα.

γ) Ήταν ένας πολύ χιουμοριστικός τρόπος να βγει απ' την ντουλάπα.

Από τότε όταν έχουμε αμφιβολία για ύποπτο, και τελικά διαπιστώσουμε ότι έχει αρραγή δεξιά φρονήματα, το τελευταίο αυτό γεγονός λειτουργεί ως το κρίσιμο στοιχείο για να πούμε «πάντως αριστερός δεν είναι!» και να τον εντάξουμε στην χορεία των κιναιδουάρδων.

Σημειωτέον ότι υπάρχει και ψυχολογική βάση: Πολλοί γκέι κάνουν υπεραναπλήρωση για την περιθωριοποίησή τους, με το να ενταχθούν σε κυρίαρχα δεξιά πρότυπα εθνικού καθωσπρεπισμού. Ως προς την ακροδεξιά απόκλιση, το φαινόμενο σχετίζεται με το λήμμα γκεϊστάπο. Παραδείγματα αποτελούν από την μυθοπλασία ο ακροδεξιός του American Beauty και από την πραγματική ζωή ο ακροδεξιός Αυστριακός πολιτικός Georg Heider (Θεός σχωρέστον!), που ύστερα από μια καριέρα άτεγκτης ακροδεξιάς πολιτικής αποδείχθηκε μετά θάνατον ότι «πάντως αριστερός δεν ήταν». Βέβαια ο θάνατός του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ήταν αρκετά περίεργος, -η εκδοχή της δολοφονίας δεν αποκλείστηκε- και οπωσδήποτε πολύ τραγικός.

Η φράση χρησιμοποιείται κι από τους αριστερούς ως επίρρωση του ανδρισμού τους.

Κατά το αγγλικό proud senior, είναι ο γονιός ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιού, που βγαίνει από τη δική του ντουλάπα και γιορτάζει (celebrates) τον αυτοπροσδιορισμό του παιδιού του, ενίοτε συμμετέχοντας σε σχετικά ακτιβιστικά δρώμενα.

Το αφρώδες μείγμα λιπαντικού και κοπράνων, που αποτελεί κάποιες φορές παράπλευρη απώλεια κατά το πρωκτικό σεξ, το γνωστό πρωκτοζούμι.

Από το επώνυμο του αμερικανού πρώην γερουσιαστή Ρικ Σαντόρουμ.

Η λεξιπλασία έχει ηθικό εμπνευστή τον Νταν Σάβατζ, ο οποίος θέλησε με αυτόν τον τρόπο να αντιδράσει σε δηλώσεις του γερουσιαστή, κατά τις οποίες η ομοφυλοφιλία οφείλει να αντιμετωπίζεται ακριβώς όπως, μεταξύ άλλων, η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου και η κτηνοβασία, πράξεις που αντίκεινται στο θεσμό του γάμου και της οικογένειας και έτσι πλήττουν την κοινωνία.

Σε σύγκριση συνεπώς με το πρωκτοζούμι, το σαντορούμι αρμόζει σε ομοφυλοφιλικότερα συμφραζόμενα.

Πηγές: ο σχετικός ιστοχώρος του Σάβατζ, η σελίδα όπου πρότεινε την λεξιπλασία, σχετικά άρθρα της αγγλόφωνης Βικιπαίδειας για την λεξιπλασία και για τις δηλώσεις.