Tagged definitions (170)
Showing 101-110 from 170

Η ιαχή «Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ» ακούστηκε για πρώτη φορά προ τριακονταετίας, από τους γενάρχες της φυλής των Πούλα-Πούλα. Απευθυνόταν στον Παύλο Γιαννακόπουλο, τον θεωρούμενο μεσσία της μπάλας που και καλά θα λύτρωνε τον Παναθηναϊκό από την οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Τελικά ο Γιαννακόπουλος επικεντρώθηκε στο μπάσκετ, αλλά η κραυγή ριζώθηκε βαθιά στη συνείδηση του λαού. Μεταλλάχτηκε σε πιο σκληρά συνθήματα όπως «Τζίγγερ μπινέ πούλα την ΠΑΕ», αυτονομήθηκε από την μπανάθα, υιοθετήθηκε κι απ' το αεκάκι («Τίγρη Θεέ πάρε την ΠΑΕ») και μοιραίως απέκτησε ξεχωριστή υπόσταση εκτός αθλητισμού.

Έχοντας διατελέσει ναϊντίλα ολκής, χρησιμοποιείται πλέον κυρίως ως ad hoc χαριτωμενιά θαυμασμού ή ειρωνείας.

Ευχαριστώ τον Jonas για την Δημόσια Πάσα.

Ιστορική φράση παρμένη από ιστορικό σύνθημα των 80ιζ μετά από ιστορικές μάχες του εν λόγω ιστορικού ποδοσφαιριστή με τελικό προορισμό την ιστορική κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ΑΕΛ το 1988, ομάδα στην οποία ο ίδιος ήταν αρχηγός. Ο ποδοσφαιριστής υπήρξε μπαλαδότερος των μπαλαδοτέρων και χάρη στην υψηλή, αέρινη σχεδόν τεχνική του κατατάχθηκε ανάμεσα στους αγαπημένους της κερκίδας οι οποίοι τον έκαναν σύνθημα. Και κανονικά έπρεπε να λεχθεί πως «οι οπαδοί με καλλιτεχνικές φλέβες τον έκαναν σύνθημα», αλλά σιγά την πρωτότυπη ρίμα που εμπνεύστηκαν εδώ που τα λέμε.

Από τότε το εύληπτο αυτό σύνθημα ξεπέρασε τα στενά (πολύ στενά όπως με ενημερώνει ένας φίλος μου Βολιώτης) όρια των οπαδών της Λάρισας και έγινε σύνθημα στα στόματα όλων («ούλων» όπως μου θύμισε ένας φίλος Λαρισαίος ότι είπε ο Βολιώτης). Και φυσικά οι υπόλοιποι χρήστες της έκφρασης δεν την χρησιμοποιούσαν οπαδικά αλλά για χίλιες τρεις άλλες χρήσεις που τις αφήνω για τους μάστερς των λιστών.

Για να δώκω όμως ένα γενικό πλάνο χρησιμοποιείται μόνο όταν πρόκειται να ακολουθήσουν μεγάλες στιγμές για κάποιον/την ανθρωπότητα/μέρος της ανθρωπότητας:

• Προ χεσίματος γιατί ο τύπος παραλίγο να σκάσει/ο τύπος είναι ιδιοφυΐα και θα ανακαλύψει φτηνές πηγές ενέργειας/ο τύπος έχει τρελάνει τους δίπλα του στο κλάσιμο.
• Προ μεγάλης απόφασης που πρέπει να λάβει κάποιος γιατί δεν γίνεται να είναι συνέχεια καληνυχτάκιας/γιατί είναι ο πλανητάρχης και δεν δέχεται χυλόπιτες/γιατί έχει ζαλίσει τα αρχίδια στην παρέα του για την Κικίτσα που δεν-είναι-σαν-τα-άλλα-τα-κορίτσα.
• Προ πράξης που ανέβαλλε συνεχώς αλλά κάποτε έπρεπε να γίνει γιατί δεν γίνεται να αποφεύγει για πάντα την περίεργη μαγειρική/γιατί είναι πρέσβης της Γης σε ειρηνευτική αποστολή στον πλανήτη Γκρουνξτς και πρέπει να δοκιμάσει τοπικές γεύσεις/γιατί οι γεύσεις είναι τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής.

Είμαι ποδοσφαιριστήςτης κακιάς ώρας, δεν αξίζω τα χρήματα που παίρνω, ή μου δίνουν λίγαγιατί ο άλλος που παίζουμε στην ίδια θέση είναι καλύτερος, με αποτέλεσμα να παίζω εξωφυλαρούχας, δηλαδή σπανίως μέχρι και καθόλου.

Άμεσο αποτέλεσμα του ταλέντου μου είναι να κάθομαι στον πάγκο της ομάδας μου, αντί να κάνω πως παίζω. Καμιά φορά πέφτω θύμα κλίκας και παρεξήγησης, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Τρώω πάγκο.

1. Την τελευταία στιγμή. Συνήθως λέγεται στο παραπέντε (εξού και το πετυχημένο σήριαλ) κι είναι παρόμοιο των: παρατρίχα, στο τσακ, στο παρατσάκ, μόλις και...

2. Το γνωστό extreme σπορ.

1. Θέαμα του οποίου θεατής έτυχα μικρός. Στήνεται σε μια αλάνα ένα πελώριο ξύλινο βαρέλι στα εσωτερικά τοιχώματα του οποίου εκτελούνται ακροβατικά πάνω σε μοτοσυκλέτες και μικρά αυτοκίνητα (μου 'παν και για γουρούνες, αλλά δεν έτυχα μάρτυς οπότε κι επιφυλάσσομαι κάργα), εκμεταλλευόμενοι τη φυγόκεντρο που εμφανίζεται λόγω ταχύτητας. Προκαλεί ενθουσιασμό μέσα σε εκκωφαντικά ντεσιμπέλ και μπόχα εξάτμισης. (Δεν το θεωρώ slang).

2. Όρος-φιγούρα του παραπέντε (του σπορ όχι του σήριαλ). Ο παραπεντίστας διαγράφει κύκλους παράλληλους με το έδαφος και πολύ κοντά σ' αυτό (εδώ κι η μαγκιά).

3. Το 'χω ακούσει να το λένε και φοιτητές του εξωτερικού (καραεπιφύλαξη λόγω αναξιόπιστης πηγής) για Παρασκευάτικα μπεκρουλιάσματα στυλάκι «ποιος θ' αντέξει μέχρι τέλους», οπότε και αναφέρεται (επιπλέον) στην τελευταία γύρα που 'χουν μείνει δύο κι όλοι οι άλλοι ντίρλα γύρω - γύρω ξερνοβολούν τ' άντερά τους περιμένοντας το νικητή.

Το αφιερώνω με σεβασμό, στον Vrastaman που μου έδωσε την ιδέα του ανεβάσματος.

Eτσι αποκαλείται εντελώς τελείως υποτιμητικότερα του «βούλγαρος», ο φίλαθλος, οπαδός, παίκτης η αθλητής, κυρίως του Πανθεσσαλονίκειου αθλητικού ομίλου Κωνσταντινουπολιτών (ΠΑΟΚ) που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη (Πόλη της Βορείου Ελλάδος απέχουσας περί τα 120 Km απο της Ελληνικής μεθορίου μετά της γείτονος Βουλγαρίας, συμπαθεστάτης και φίλιας χώρας της ΕΟΚ, απ' όπου έλκει την ονομασία του, παραφραστικά, ο εν λόγω χαρακτηρισμός).

Οι ποδοσφαιρόφιλοι (διάβαζε καυγαδόφιλοι) και μη, της Νοτίου Ελλάδος δεν παραλείπουν, ευκαιρίας δοθείσης, να επιδαψιλεύουν συλλήβδην με τον παραπάνω εθνοπροσδιοριστικό τίτλο και τους υπολοίπους κατοίκους της Βορείου Ελλάδος, με ιδιαίτερη προτίμηση, σ εκείνους της Κεντρικής Μακεδονίας.

Η προσφώνηση, ελλείψει προστατευτικού κιγκλιδώματος, αποτελεί θρυαλλίδα για την έναρξη τρανής κλωτσοπατινάδας.

Παράγωγα-τύποι: βουργάρα, βούργαροι, βουργαρία.

Όρα και βούλγαρος, βούλγαρος είσαι;

Ακροβατεί η έκφραση, αλλά μπορεί να την ακούσει το Λίλιαν, και να μπει να ψάξει στο σλανγκρρρρ! Απαράδεκτο να μην βρει την εξήγηση εδώ.

Η έκφραση είναι άκρως ειρωνική, και αφορά το μαγικό κόσμο της μπάλας (όταν λέμε μπάλα εννοούμε πάντα το ποδόσφαιρο). Όταν η μία ομάδα είναι πολύ καλύτερη από την άλλη, το παιχνίδι παίζεται στο μισό γήπεδο, διότι η καλή ομάδα συνέχεια επιτίθεται, ενώ η αδύναμη ομάδα αμύνεται συνεχώς, μπας και πάρει κάποιον βαθμό, αφού είναι αδύνατο να κερδίσει, υπό φυσιολογικάς συνθήκας.

Αυτή η κατάσταση δίνει την εντύπωση ότι το γήπεδο γέρνει (ιδίως στους αστειάτορες φιλάθλους), και λόγω βαρύτητας, η μπάλα παίζεται μόνο στο μισό γήπεδο, και ακριβέστερα στα γκολπόστ του αμυνόμενου.

Κάνω την προσπάθεια να πάρω ένα αποτέλεσμα μόνο και μόνο με την παρουσία μου.

Συνήθως έχω ειδικό βάρος και ελπίζω ότι μόνο το γεγονός πως θα συναγωνιστώ σημαίνει πως θα διαλύσω και θα κατατροπώσω τον ανταγωνισμό. Ακολουθεί συνήθως παταγώδης αποτυχία.

Η έκφραση έχει τις ρίζες της στο ποδόσφαιρο, όταν μια ομάδα (συνήθως δυνατή) κατεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο χωρίς διάθεση και ελπίζει να κερδίσει μόνο με την παρουσία της στον αγωνιστικό χώρο ακα να πάρει κανα πέναλτυ μαϊμού ή να κοιμηθεί ο Θεός.

Προερχόμενο από το γνωστό κρύο ανέκδοτο*, η εν λόγω επίσης κρύα φράση, η οποία αναφέρεται κυρίως στον αθλητικό τομέα, λέγεται όταν πιστεύεις πως θα προχωρήσεις σε ιστορικές νίκες, αλλά και γενικότερα όταν περιμένεις να γίνουν σπουδαία πράγματα (όπως προαγωγή, γάμος, καινούρια γκόμενα κ. α.).

Λέγεται όταν καταλαβαίνεις πως θα συμβεί κάτι το οποίο είναι προφανές από τα συμφραζόμενα, όταν «μυρίζεσαι» ότι θα συμβεί.

• το οποίο λέει πως, κατά τον τελικό του Ευρωμπάσκετ το '87 και ενώ ο Καμπούρης βρίσκεται στη γραμμή τον βολών έτοιμος να εκτελέσει το φάουλ που του έχει δοθεί στη εκπνοή του αγώνα, τον πλησιάζει ο Γκάλης και του λέει τρομαγμένος στο αυτί : «Ρε μαλάκα! μη σουτάρεις! μυρίζει τινινίνι!». Ο Καμπούρης δεν του δίνει καμία σημασία, σουτάρει, ευστοχεί και ετοιμάζεται να εκτελέσει τη δεύτερη βολή, όταν τρομοκρατημένος τον πλησιάζει ο Γιαννάκης και του λέει στο αυτί : «Ρε μαλάκα! μη σουτάρεις! μυρίζει τινινίνι!». Ο Καμπούρης τελικά σουτάρει, ευστοχεί και τότε ακούγεται από τα μεγάφωνα : «τινινίνι τινινίνινι τινινίνι νί τινινίνινινινι νίνι νινινί...»)

Μπερδεύομαι, δεν ξέρω τι μου γίνεται, είμαι σε σύγχυση, αδυνατώ να παρακολουθήσω κάτι ή κάποιον, χάνω τον λογαριασμό, χάνω την σειρά των γεγονότων, αποτυγχάνω να συγκρατήσω στο μυαλό μου πληροφορίες λόγω του πλήθους τους, μπερδεύω την πούτσα με την βούρτσα, δεν ξέρω πού παν τα τέσσερα, έχω χάσει επεισόδια. Ενίοτε και σαν γενικότερος χαρακτηρισμός ανθρώπου (βλ. είμαι οφ, είμαι αλλού, είμαι καμένος).

Αλλά και χάνομαι όμορφα, γουστάρω τόσο που η λογική μου υποχωρεί, συνεπαίρνομαι, καταπλήσσομαι από την ποιότητα μιας εμπειρίας.

Προέλευση από τον χώρο του ποδοσφαίρου: Οι επιτιθέμενοι είναι τόσο καλοί που οι αμυνόμενοι δεν προλαβαίνουν καν να παρακολουθήσουν την πορεία της μπάλας, πόσο μάλλον να προβάλουν αντίσταση ή να την κλέψουν, περιφερόμενοι κατά συνέπεια σα χαμένοι στο γήπεδο, μάταια προσπαθώντας να πιάσουν το ρυθμό που απαιτείται.

Από το ποδόσφαιρο, μέσω και μιας δημοφιλούς διαφήμισης του ΟΠΑΠ, έρχεται και ένας άλλος τρόπος να πεις ότι «χάθηκε η μπάλα»: το σύνθημα «πού 'ναι η μπάλα, οέο;» το οποίο λέγεται είτε τραγουδιστά είτε όχι.