Tagged definitions (7330)
Showing 5511-5520 from 7330

Κάθε πικραμένος λέγεται στις διαφημιστικές εταιρίες ο μέσος καταναλωτής, αυτός που δεν έχει τον χρόνο ή την διάθεση ή την καλλιέργεια να κατανοήσει τις φλου αρτιστίκ (ή όχι και τόσο φλου αρτιστίκ) ιδέες μερικών από τους δημιουργικούς της διαφήμισης.

Η φράση δηλώνει ότι κάποιος συλλογίζεται με ένταση και βαθεία αυτοσυγκέντρωση.

Συνώνυμο του «μα τι στο καλό!!!!». Εκφράζει έκπληξη. Χρησιμοποιείται από σπουδαγμένους στο εξωτερικό, φανατικούς και φανατικές του Sex And The City και άλλων σήριαλ εξ Αμερικής.

Εκτός από το γνωστό και κυριολεκτικό καμάκι, (αυτό ντε που χρησιμοποιούν διάφοροι κακοί για να σκοτώνουν φάλαινες) και το ποιητικό (αυτό το ηλιακό του Ρίτσου με το οποίο η αθάνατη Ρωμιοσύνη καμακώνει τον εχθρό), υπάρχει και το ανά την υφήλιο διάσημο καμάκι του Έλληνος, το οποίο αποτελεί τρόπο εξεύρεσης γκόμενας διά της μεθόδου την-πέφτω-σε-όλες-κι-όποια-κάτσει.

Το καμάκι είναι παράγωγο προϊόν της τουριστικής ανάπτυξης που γνώρισε η χώρα μας τα τελευταία 30 περίπου χρόνια. Ανυποψίαστες τουρίστριες (όχι αναγκαστικά απ' αυτές τις διψασμένες του Τζιμάκου), οι οποίες έρχονταν στην Ελλάδα για τον ήλιο, τη θάλασσα, το ψάρι και την εξαιρετική μελιτζανοσαλάτα, βρίσκονταν ξαφνικά πλευρισμένες από τραγικό κατά τεκμήριο τυπάκι, το οποίο με ατάκες που διασώζονται μέχρι σήμερα μόνο ως ανέκδοτα και πενιχρές έως ανύπαρκτες γνώσεις ξένων γλωσσών προσπαθούσε να τις «καμακώσει», δλδ να τις καβατζώσει για πάρτη του και βέβαια να τις περτσινώσει.

Λόγω της σεξουαλικής ένδειας εκείνων των πέτρινων χρόνων, το καμάκι πολλές φορές, πιστό στην κυριολεκτική του αποστολή, χτυπούσε θηλυκά του γενικού τύπου όρκα ή Φάλαινα Άντερσον...

Υπό αυτή την έννοια, το καμάκι υπάρχει μεν ακόμα στα νησιά μας, αλλά όπως δεν υπάρχει πλέον ψάρι στη θάλασσα (κατά ομολογία των επαγγελματιών), έτσι και το άθλημα αυτό δεν έχει το αποτέλεσμα που είχε σε άλλες δεκαετίες. Λίγο ότι μας έμαθαν οι τουρίστριες, λίγο ότι πλέον (όπως θα δούμε και παρακάτω) τη βρίσκουν κι αλλιώς, έκοψε η μαγιονέζα.

Το καμάκι πλέον έχει αλλάξει επίπεδο και αφού διάγουμε την εποχή της πληροφορίας και ο δαιμόνιος Έλληνας δεν μπορούσε να μείνει πίσω, έχουμε διάφορες μορφές ηλεκτρoνικού καμακιού.

Ξεκίνησε με το chat. Εφαρμογές IRC (Internet Relay Chat) στους υπολογιστές, μέσω των οποίων το επίδοξο e-καμάκι (αν δεν είναι εντελώς e-tard) μπαίνει σε θεματικά «δωμάτια» και προσπαθεί να γνωρίσει γκομενάκια και να ρίξει κατά βάση κανέναν e-πούτσο και ΑΝ είναι μάγκας και τυχερός να γνωρίσει το προαναφερθέν γκομενάκι irl (in real life) και να πέσει και κανονικός πήδουλας.

Μετά ήρθε το φατσοβιβλίο που λέει κι ο θεάνθρωπος και το πράγμα έγινε πιο διαδραστικό, ιντεράκτιβ επί το ελληνικότερον. Φωτογραφίες, γκρουπς, ιστορίες, όλα για το ίδιο και γνωστό προαιώνιο λόγο: το Μουνί (κατά την θεωρία πάντα του μουνισμού).

Με την τρελή ανάπτυξη των κινητών, ένα ακόμη είδος e-καμακίου ευδοκιμεί πλέον: μέσω bluetooth. (σ.σ. δεν περιορίζεται μόνο στους φιλοκυβερνητικούς παράγοντες - απλή σύμπτωσις). Ανοίγουμε bluetooth και ψάχνουμε τι παίζει εδώ γύρω. Παρά την περιορισμένη εμβέλειά του, σε χώρους με πολύ κόσμο και χαζές γκόμενες που έχουν βάλει τ' όνομά τους ως όνομα συσκευής για τις ανάγκες του bluetooth, κάτι γίνεται.

Κυνική και αυτοαναφορική εκδοχή της φράσης «άει στο διάολο» που είναι πια πολύ κοινότοπη για να μπορέσει να εκτονώσει όποιον την λέει.

Η ερώτηση αυτή σχετίζεται με τον παραλληλισμό της εργασιακής θητείας ενός ανθρώπου με τη διάρκεια ενός θαλασσινού ταξιδιού από την Αθήνα, ως τη Σαντορίνη μέσω του λιμανιού του Πειραιά. Το ερώτημα αυτό δημιουργήθηκε παλιά, και βασίζεται στο δρομολόγιο με ενδιάμεσους σταθμούς τα λιμάνια, της Πάρου, της Νάξου και της Ίου. Το ήμισυ της εργασιακής θητείας σχετίζεται με το πιάσιμο του λιμανιού της Πάρου. Όταν ο εργαζόμενος συνταξιοδοτείται λέμε πως το καράβι έπιασε Σαντορίνη.

Μια τέτοια ερώτηση δίνει την οπτική του εργασιακού βίου μέσα από το θαλάσσιο ταξίδι και δίνει έμφαση στο ταξίδι. Πολυποίκιλες οι αντιδράσεις σε μια τέτοια ερώτηση, ανάλογα με τα χρόνια που ’χει κανείς ως τη συνταξιοδότηση και ανάλογα με τις δυσκολίες (φουσκοθαλασσιές) και τις ευχάριστες στιγμές που ’χει περάσει. Γελάει συνήθως κανείς, όταν ακούει μια τέτοια ερώτηση αναπολώντας συνήθως, τα έργα και ημέρες του εργασιακού παρελθόντος του. Στο τέλος βέβαια του ταξιδιού, ξεκουράζεται στη Σαντορίνη, ευχόμενος βέβαια, να μην ξυπνήσει το ηφαίστειο, ώστε να μην υπάρξουν δηλαδή άλλα βασικά προβλήματα.

Τα θέματα που σχετίζονται με συνταξιολαγνεία όπως το συγκεκριμένο, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο δημόσιο, καθότι οι υπάλληλοι μη έχοντας τι δημιουργικό να κάνουν στη μόνιμη εργασία που διαθέτουν, σκέφτονται πότε θα φύγουν από την αρντανοκατάσταση και την τζάκ ντάνιελ κατάσταση που ζουν.

Σημείωση: το να κάνει μια τέτοια ερώτηση ένας παλιός σε ένα νέο, που εννοείται πως εκ προοιμίου γνωρίζει την απάντηση, γίνεται συνήθως για να επισημάνει έμμεσα ο παλιός στον νέο, πως ο νέος έχει πολλά τέρμενα ακόμα μέχρι να απολυθεί ώστε να αισθανθεί καλύτερα ο παλιός που έχει σκυλοβαρεθεί και περιμένει αμάν και πως για να φύγει.

Έχεις πολύ μεγάλο λάθος.

Φράση ειρωνική που τη λέμε σε κάποιον που αυταπατάται ότι η κατάσταση είναι όπως τη νομίζει, ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική και χειρότερη γι' αυτόν. Από τα μωρά που τα κοιμίζουμε στην κούνια και κοιμούνται ευτυχισμένα και μακάρια (πρβλ. και το ρήμα βαυκαλίζομαι). Περίπου συνώνυμη, η έκφραση: «με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι»

Ειρωνική φράση όταν ο καφές (ή κάτι άλλο) που παραγγείλαμε αργεί αδικαιολόγητα, σαν να ήταν κρέας με κόκαλα που θέλει πολλή ώρα να βράσει.

Μάλλον έχει παλιώσει.

α. Εναλλακτική αποστροφή στη γνωστή κινηματική ιαχή «και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει...»΄.

Λέγεται ότι την ασυναγώνιστη αγωνιστική αυτή παραλλαγή του «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» πρωτοείπε στο μεσοπόλεμο ο, παρεισφρύσαντας στο μπλακ μπλοκ, ποιητής εκ του pro-χοίρου (φίλος του χοιρινού) Αντρέ Μπρετόν, διότι καθώς εξήγησε αργότερα «διατί να υβρίζομεν τα γουρούνια; δε φταίνε αυτά που είναι μπλε, μητεούτε βεβαίως τα ψάρια ευθύνονται !».

Ανεκδοτολογικά και σύμφωνα με αυτήκοους μαρτυριάρηδες, οι πορδές των μαύρων βαρβάρων ένιωσαν φοβερή την προσβολή προς το ιερότερον και παναγριώτατον των συνθημάτων, έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, και ωσεκτουτού έπαψαν να σπάνε το έδαφος (τσιμεντένιο κράσπεδο), επίσης κάτω από τα πόδια τους, και εξυλόκοπησαν το φτωχό Αντρέ. Εξ ου και το άλλο υπερυπερρεαλιστικό σύνθημα «αφήστε το μπετόν, και πιάστε [Σ.τ.Σ.: στις μάπες] το Μπρετόν» αργότερα εύχρηστο σε οικολογικές πρωτοβουλίες ενάντια στις αναπλάσεις πλατειών. (Σύμφωνα πάντως με άλλους ερευνητές, η παραλλαγή θα πρέπει να χρεωθεί σε ωτοπερήφανο υπέργηρο σύντροφο).

β. Να σημειώσουμε εδώ δυο ακόμα παραλλαγές του ίδιους συνθήματος:

«Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει
Μικρό μου Πόνυ, μικρό μου Πόνυ!»
Παραλλαγή που δείχνει ότι ο α/α χώρος καθόλου δεν είναι τόσο μάτσο όσο η φεμινιστική εσωτερική αντιπολίτευση τον θέλει, τουναντίον.

γ. Να σημειώσουμε ακόμα και το «Και τώρα ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει
Μπάτσοι, γουρούνια, παλιοχαρακτήρες!
που φανερώνει ότι από τον Πρίγκηπα Κροπότκιν κι έπειτα, ο χώρος των αναρχικών μια ζαμπουνιά την έχει, ακόμα κι όταν παραφέρεται.

δ. παραλλαγές του στυλ »εσείς πουλάτε την άσπρη σκόνη«
απορρίπτονται ως μερικευτικές και παρωχημένες λόγω αύξησης του κύκλου εργασιών και επέκταση των δραστηριοτήτων των δορυφόρων σε νέα επιχειρηματικά αντικείμενα.

(από xalikoutis, 07/10/08)

Η αποτυχημένη προσπάθεια, συνήθως με ορατά αποτελέσματα.

δύναται να συμπληρωθεί με το επίθεμα «στο χώρο σας», εμπνεόμενο από την στάνταρ ατάκα ραδιοφωνικών διαφημίσεων.