Οι υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας με τα Μνημόνια είναι ήδη πολλές. Το γεγονός αυτό επιδεινώνεται από το ότι οι πολιτικοί μας έχουν την τάση να αποδίδουν κάθε επαχθές μέτρο σε αυτές τις μνημονιακές υποχρεώσεις, σε στυλ «εμείς εντολές εκτελούμε» ή «τα παράπονά σας στον δήμαρχο». Ενίοτε δε μπορεί να περάσουν επιτηδείως και ως «μνημονιακές υποχρεώσεις» ρυθμίσεις που δεν αναφέρονται στο Μνημόνιο αλλά βολεύουν τα εγχώρια λαμόγια, ή ἐστω οι μνημονιακές υποχρεώσεις να ερμηνευτούν με κάπως λαρτζ τρόπο.
Η συνεχής επανάληψη, λοιπόν, της έκφρασης «μνημονιακή υποχρέωση», η οποία οφείλεται στους παραπάνω λόγους και τείνει ορισμένες φορές να λάβει τις διαστάσεις ξύλινης γλώσσας, οδηγεί σε αντίστοιχη ειρωνεία να ονομάζεται «μνημονιακή υποχρέωση» το οποιοδήποτε μπιφτέκωμα, ιδίως αν γίνεται με τρόπο εξουσιαστικό και πονηρούλικο, με την έννοια ότι κάτι, που απλώς βολεύει κάποιον ή είναι δόλιο έθιμο, παρουσιάζεται ως αδήριτη ανάγκη στην οποία πρέπει να υποταχθούμε μοιρολατρικά.
Πάσα (Δ.Π.): Σφυρίζων.
1.: Ψηφίστηκε από το Β’ Θερινό τμήμα της Βουλής ο πολυαναμενόμενος νόμος για την αντιμετώπιση του φαινομένου του κλαρινογαμπρισμού, πράγμα το οποίο αποτελούσε και μνημονιακή υποχρέωση της χώρας.
2. Είναι μνημονιακή υποχρέωση της χώρας να μη δίδονται πέναλτι εις βάρος του Ολυμπιακού.
- -Αχ μωρό μου, γλείψε μου λίγο και τα αρχιδάαακια...
-Τιιιιι;
- Έλα τώρα, αφού είναι μνημονιακή υποχρέωση... (Παράδειγμα Σφυρίζοντος στο Δ.Π.)
