Έτσι παλιά αποκαλούσαμε το πορνό και έχει τις ρίζες του στην ομώνυμη σειρά της ΕΡΤ, στα 70s-80s. Ήταν συνήθως η απάντηση στο «ωχ τσόντες βλέπετε ρε;»
- Ωχ! Ρε καθίκια τσόντες βλέπετε στο pc της δουλειάς;
- Έλα ρε σιγά, εκπαιδευτική τηλεόραση.
Tagged definitions (9)
Showing 1-9 from 9
Selected tags
Further tags
- internet / τεχνολογία
- αθλητικά
- αργκοτικοί κώδικες
- ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: κατάληξη -όβιος
- ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: Μέρη του λόγου - Κύριο όνομα
- ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: Μέρη του λόγου - Ουσιαστικό
- ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: Σχήμα λόγου - ευφημισμός
- ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: Σχήμα λόγου - λογοπαίγνιο
- ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: Σχήμα λόγου - παρομοίωση
- ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ: Σχήμα λόγου - τυπολογικά ονόματα
- δεξιοτεχνία
- διαφήμιση
- δίλημμα
- έκφραση
- εμφάνιση
- επαγγελματική αργκό
- εύνοια
- θόρυβος
- κίνηση
- κόμιξ
- μοναξιά
- μπιλιάρδο
- νεολογισμός
- όρχεις
- ΠΕΡΙΟΧΗ: Θεσσαλονίκη
- ποδανά
- ποδόσφαιρο
- πορνογραφία
- ρούχα
- σεξουαλικό
- σπέρμα
- στοίχημα
- σχέσεις
- τζόγος / παιχνίδια
- τηλεόραση
- ΦΟΡΤΙΣΗ: γειώσεις
- ΦΟΡΤΙΣΗ: συνθηματικά
- χαρακτηρισμός προσώπου
- χρήματα
Got a better definition? Add it!
Ο ερασιτέχνης κατασκευαστής ή χειριστής πομπού-δέκτη ραδιοφωνικού, τηλεοπτικού ή άλλου σήματος (WiFi/HF/VHF/UHF). Η λέξη προκύπτει απ' το ότι η εγκατάσταση του σχετικού εξοπλισμού, για ευνόητους τεχνικούς λόγους, γίνεται συνήθως σε ταράτσες.
Ο όρος ακουγόταν ήδη τη δεκαετία του Εβδομήντα με τη σημασία «ραδιοπειρατής» –γίνεται μάλιστα ακόμα λόγος για τη θρυλική φιγούρα του Σάκη του Ταρατσόβιου, που έδρασε στα τέλη της δεκαετίας του Εβδομήντα στην Πετρούπολη της Αθήνας.
Σήμερα, με αναπτυγμένη νομοθεσία γύρω από γουάι-φάι και γιου-έιτς-εφ, πρόκειται για νεολογισμό που είτε χρησιμοποιείται χαϊδευτικά ως αυτοπροσδιορισμός, είτε απαξιωτικά από ανθρώπους εκτός χώρου (η συνηθισμένη δισημία των αυτοπροσδιορισμών στην αργκό). Μάλιστα, έχει εδραιωθεί αρκετά στο χώρο ώστε να έχει ευνοήσει και άλλους σχηματισμούς - παράγωγα του ταράτσα, με ανάλογες σημασίες, όπως ταρατσοπισί και ταρατσάδα.
Δες και -όβιος.
Χαζορομαντικό, αλλα το επαναλαμβάνω: Εγινα μέλος της κοινότητας για να ξαναγίνω ταρατσόβιος μετά από πολλά...πολλά χρόνια. Γιατί μου αρέσει (και για τους περισσότερους από εμάς, πιστεύω..) ο αέρας του ερασιτεχνισμού. Πιστεύω οτι η νοοτροπία «με το κλειδί στο χέρι» στερεί πολλά από αυτή τη χαρά. Ακόμα νοσταλγώ την εποχή που φτιάχναμε κυκλώματα με πύλες TTL αντί να χρησιμοποιούμε μαύρα κουτιά εταιρειών. (από εδώ)
Ο δέκτης εγκαταστάθηκε στο γραφείο του ιδιοκτήτη του με κεραία ένα καλώδιο μήκους περίπου 12 μέτρων πάνω στα κεραμίδια (ο ξάδερφός μου είναι... ταρατσόβιος σαν και εμένα) και γείωση στο σωλήνα του καλοριφέρ. Η λήψη είναι πολύ καλή, με ελάχιστο βόμβο στο μεγάφωνο λόγω απλής ανόρθωσης. Με ένα εξωτερικό μεγάφωνο ο ήχος βελτιώνεται πολύ διότι η θέση του εσωτερικού μεγαφώνου καθώς και το μεταλλικό σασί δεν ευνοούν την απόκριση συχνότητας (σχηματίζουν κακό αντηχείο). Έγινε λήψη μεσαίων και βραχέων κυμάτων χωρίς θορύβους και προβλήματα και στα βραχέα η σταθερότητα συχνότητας ήταν πολύ καλή (ακούσαμε την Αυστριακή Ραδιοφωνία στους 13,9MHz περίπου χωρίς να ολισθαίνει ο δέκτης. Άντε και καλές ακροάσεις... (από εδώ)
Αλήθεια εσύ γιατί βγάζεις άδεια και δεν παραμένεις «ταρατσόβιος» όπως μας διατυμπανίζεις πιο πάνω. Προφανώς δεν είσε ο ατρόμητος πειρα(ματισ)της που αναφέρεις πιο πάνω αλλα τρέμεις στην ιδέα να σου εμφανιστεί κανα βανάκι της ΕΕΤΤ. (από φόρουμ)
ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΤΣΟΒΙΟΥΣ. (από εδώ)
~~~
- Σ.ς.: Ακολουθεί αναπόληση-μακρινάρι, σωσμένη απ' το Σχέσεις τζι άρ (έχει σβηστεί για κάποιο λόγο), που παρότι βγάζει μάτια δέ μου πήγε η καρδιά να την πετάξω.
Αλλα το προβλημα δεν ηταν το πώς και με τι υλικα θα στηθει ο «σταθμος» αλλα που θα στηθει και από που θα εκπεμπει.
Τοτε οι «σταθμοι» εξεπεμπαν στα μεσαια από τους 1150 εως 1400 ΚΗΖ.
Ηταν μεγαλη επιτυχια να κατεβεις παρακατω εκτος πια αν εβγαζες εκει καποια «αρμονικη».
Η εμβελεια ηταν καπου 4-5 χιλιομετρα στην καλυτερη περιπτωση.
Μετρηση με τρανζιστορακι και ποληλατο μπακαλιστικο και δρομο.
Και δωστου ορθοπεταλια να δουμε «μεχρι που βγαιναμε».
Και βεβαια αυτό που μας ενοιαζε ηταν να ακουγομαστε μεχρι το σπιτι του «αισθηματος»!
Χρειαζοταν και μεγαλη κεραια καπου 25-30 μετρα χαλκινο συρμα που απλωνοταν από ταρατσα σε ταρατσα και ηταν σκετο καρφωμα.
Εχουν καταγραφει ηρωϊκες εκπομπες από ταρατσες,πλυσταρια, εγκαταλελειμμενα κοτετσια και σε ζορικες μερες από παταρι τουαλεττας και να διψαμε κατακαλοκαιρο και με ολη τη ζεστη που εξεπεμπαν τα «μηχανηματα» και να πινουμε νερο από το καζανακι.
Και η μανα του Γιωργου να φωναζει –«Βγητε οξω βρεεε!Θα σκασετε σαν τσι ποντικοι».
Και στο «ντου» της ασφαλειας να βαζουμε εξαφανιζολ ο σωζων εαυτον σωθητω γιατι ειχε εισαγγελεα ανηλικων και δικαστηριο και μετα κάθε βδομαδα ή κάθε 15 μερες «παρων» στην κοινωνικη λειτουργο για κατηχηση και «φυλλο ποιοτητας».
Και δε μας ενοιαζε τοσο για τον «σταθμο» και το πικαπ που ετρωγαν κατασχεση οσο για τους δισκους που τοτε ηταν εκτος από πανακριβοι οι «ξενοι» ηταν και δυσευρετοι.
Μετα από 30 χρονια ακομα κλαιμε σπανια κομματια που κατασχεθηκαν σαν «πειστηρια του εγκληματος» και καταστραφηκαν ή τα βουτηξαν οι ασφαλιτες και τα πουλησαν στο Μοναστηρακι.
Ηταν γνωστο ότι επιαναν ολοκληρη δισκοθηκη μπορει και 60 -70 δισκους και παρουσιαζαν καμμια 10ρια στο δικαστηριο.Βρεθηκαν πολλοι κατασχεμενοι δισκοι να πουλιουνται στα παλιατζιδικα.
Καποιοι θαραλλεοι εδιναν και τηλεφωνο «για παρατηρησεις και αφιερωσεις» αλλα ηταν καρμανιολα!(Τι τραβαγε ο κοσμος τοτε για να βγαλει κανενα γκομενακι….)
Υπηρξαν ραδιοπειρατες με σταθμους που εγιναν θρυλοι.
Ο «Σακης ο ταρατσοβιος» ,ο «Τζερωνυμο»,το «Χρυσο αστερι» κ.α.
Μεγαλη πλακα ειχε ο πειρατικος του Λεωνιδα που διαφημιζε τις «ψησταριες ο Λεωνιδας» και αντι για μουσικη εβαζε Καραγκιοζη για αρκετη ωρα!
Τα ομορφοτερα ξενα κομματια αμεσως μολις κυκλοφορουσαν τα ακουγαμε από τον σταθμο της Αμερικανικης Βασης που λειτουργουσε όμως νομιμα.
Υπηρχαν και δισκογραφικες εταιρειες της πλακας που προσπαθουσαν να αναδειξουν κανενα ταλεντο-ψαρι και εστηναν ένα σταθμο και μας γανωναν μερα νυχτα το κεφαλι με τις τσιριδες του «καλλιτεχνη» και πραγμα παραξενο δεν τους μαγκωνε ποτε το ραδιογωνιομετρο αυτους να ησυχασουμε κι εμεις .
Εκεινη την εποχη ακουγοταν τα παντα .Απο καψουροτραγουδα και ροκιες μεχρι λουμπεν του στυλ «Την μπετονιερα μην κατηγορας αυτή σου δινει για να φας»!
Καποιες στιγμες σαν φαντασμα στις μπαντες εμφανιζοταν κι ενας ανωνυμος πειρατικος που επαιζε τραγουδια απαγορευμενα τοτε (Θεοδωρακη κλπ) για 15-20 λεπτα και χανοταν μετα για να εμφανιστει μετα από 2-3 μερες σε άλλη συχνοτητα για κανενα 20λεπτο παλι Κανεις ποτε δεν εμαθε ποιος ηταν παρ ολο το κυνηγητο που ειχε εξαπολυσει η ασφαλεια.
Επισης στους «πειρατικους» σταθμους συμπεριλαμβανεται και ο σταθμος του Πολυτεχνειου που στηθηκε αμεσως σχεδον μετα την καταληψη και σιγησε την ωρα της εισβολης .
Νοσταλγικα χρονια με μουσικη…..πολυ μουσικη από ανθρωπους με μερακι και παθος για επικοινωνια. Αλησμονητα…
Got a better definition? Add it!
Έκφραση ολ τάιμ κλάσσικ κατα τα σέβεντις και την ένδοξη δεκαετία, που ακουγόταν στα ουφάδικα και τα ποδοσφαιράκια όταν γίνονται ομηρικές μάχες μεταξύ δύο παικτών ποδοσφαιραq ή τριμπάλου μπιλιάρδου (Γαλλικού).
Στις περιπτώσεις αυτές πλήρωνε μόνον όποιος έχανε και ποτέ ο νικητής. Έτσι μετά από κάθε σετ του παιχνιδιού, ο νικητής με περισσή περηφάνια και με στεντόρια φωνή, και καλούα μονολογούσε: «ο χάνων χύνει».
Υστεριόγραφο: Ολόκληρη η έκφραση ως πρωτοσλανγκίζουσα ήταν: «Ο χάνων χύνει μέταλλο» (κοσάρι). Αφ' ης στιγμής όμως αντικειμενικοποιήθηκε ως αυτόνομος σλανγκισμός, κόπηκε το «μέταλλο» ως ευκόλως εννοούμενον.
- Ρε πστ τι κωλοφαρδία έχεις σήμερα; Κόντρα στο μπανιστήρι και μέσα;
- Χα χα, θα σου περάσει, ο χάνων χύνει!
Got a better definition? Add it!
Κλασική σχολική ατάκα που χρονολογείται τουλάχιστον από την δεκαετία του 70, η οποία απευθύνεται πειρακτικά σε κάποιον που ξίνισε από μια πλάκα που του κάνανε.
- Παρεξηγήθηκες;
- Ε ναι, ρε μαλάκα!
- Καλά, τσίμπα ένα αρχίδι!
- ...
- Πάλι παρεξηγήθηκες;
- Τί να σου πω τώρα...
- Καλά, τσίμπα άλλο ένα!
Got a better definition? Add it!
Το παντελόνι που προηγήθηκε του σωλήνα και που χαρακτήρισε τα σέβεντιζ και την γενιά των λουλουδιών. Επανήλθε στη δεκαετία του '90. Λέγεται έτσι γιατί το στο κάτω μέρος άνοιγε θυμίζοντας το σχήμα της καμπάνας.
Δυνατή φωνή ή πολύ καθαρός ήχος.
Η μητέρα μου ήταν κολλημένη με τις καμπάνες των νεανικών της χρόνων και όταν ήρθε η μόδα του σωλήνα δεν ήθελε με τίποτα να τα φοράω, τα θεωρούσε απαίσια.
Δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι στις διακοπές. Δίπλα έμενε ένας τύπος που είχε φωνή καμπάνα και κάθε πρωί έπαιρνε τη μάνα του στο κινητό και μας ξυπνούσε όλους.
- Ακούς τώρα από το ηχείο αυτό;
- Καμπάνα!
Got a better definition? Add it!
Ο Τιραμόλα είναι ήρωας κόμικ που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα την δεκαετία του '70 και το σώμα του είναι από καουτσούκ ώστε να μπορεί να παίρνει διάφορες μορφές.
Όταν λέμε κάποιον Τιραμόλα εννοούμε τον άνθρωπο με κορμί λάστιχο, που μπορεί να κάνει κινήσεις πέραν των κινήσεων του μέσου ανθρώπου. Επίσης, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε κάποια κίνηση, υπενθυμίζουμε στον συνομιλητή μας ότι δεν είμαστε Τιραμόλα.
- Μπορείς να μου φτάσεις το τηλεκοντρόλ γιατί βαριέμαι να σηκωθώ;
- Ωχου! κι εγώ βαριέμαι είναι μακρυά, τι με πέρασες Τιραμόλα; Πάρε τα πόδια σου και πιάσ' το!
Got a better definition? Add it!
Παράφραση της γνωστής, και κάποτε χρήσιμης και αντικειμενικής από ότι μου λέει ο πατέρας μου, ο θείος μου και ο Τάσος που έχει το καφενείο Το Στέκι Του Φιλάθλου, αθλητικής εκπομπής από τότε που μετακόμισε στην ΝΕΤ εκ της ΕΤ1. Ο λόγος είναι ότι την Κυριακή ασχολείται αποκλειστικά με τα θέματα που αφορούν τις τρεις μεγάλες Αθηναϊκές ομάδες ενώ για τις υπόλοιπες παίρνει μπρος μετά τα μεσάνυχτα δηλαδή Δευτέρα. Ωσεκτουτού, για κάποιους η εκπομπή χωρίζεται σε δύο features: την Αθηναϊκή Κυριακή και την Για Τους Υπόλοιπους Δευτέρα.
Η σκέψη, φαντάζομαι, πίσω από αυτή την ενέργεια είναι ότι οι οπαδοί της τριάδας είναι αντικειμενικά περισσότεροι οπότε και έχουν προτεραιότητα. Αλλά μάλλον κανείς δεν σκέφτηκε πως όλοι πληρώνουν το «πάνελ» της εκπομπής και επιπλέον αυτοί οι όλοι δεν είναι βαμπίρ, δεν έχουν αϋπνίες, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι/φοιτητές/αργόσχολοι, δεν είναι οπαδοί των τριών μεγάλων ομάδων αλλά κανονικοί άνθρωποι που το τραγούδι των Λουκιανού Κηλαηδόνη και Ημισκουμπρίων Νωρίς τους αγγίζει. Μάλιστα, η εν λόγω καθυστέρηση δεν οφείλεται σε ο,τιδήποτε μπορεί να κατανοήσει ή έστω να δικαιολογήσει κανείς αλλά στην φλυαρία και στην, ενσωματωμένη στο ελληνικό γένος, ανάγκη να δείξει ποιος τα έχει βαρύτερα το κάθε φερέφωνο παλιός ποδοσφαιριστής (ισχύει και για το θηλυκό του πάνελ αυτό αλλά στην ζυγαριά μπαίνει άλλο ζευγάρι πράματα %:)=Β).
Παραδόξως, αυτό που συμβαίνει ενοχλεί όλους ανεξαιρέτως τους οπαδούς. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί αντίδοτο στην απέραντη βλακεία που θα έσωζε πολύ κόσμο αλλά και όλοι όσοι βρίσκονται κοντά στους «συντελεστές» έχουν αρνηθεί τεράστια ποσά, σύμφωνα με πληροφορίες, για να εκτελέσουν μερικά απλά συμβόλαια θανάτου. Τέλος, υπάρχουν και οι περίεργοι που, πως να το κάνουμε ρε παιδί μου, γουστάρουν Μίνο και πουρουπουπού. Για αυτούς δεν υπάρχει γυρισμός.
- Βάλε ΝΕΤ ρε να δούμε τα γκόλ της Μπαοκάρας!
- Καλά, αν περιμένουμε από την Αθηναϊκή Κυριακή ξύπνα με κατά τις 3.
- Χαζός είσαι ρε; Με τον Παναθηναϊκό παίζαμε, από τους πρώτους θα μας δείξει.
- Ε δε στο πα ρε συ; Τώρα που είμαστε δεύτεροι όλοι ψιλοκόβουν το τουμπεκί και πληρώνουν τα ρισπέκια!
- Ναι, αυτό πρέπει να είναι...
Got a better definition? Add it!
Από διαφήμιση των αθάνατων έιτιζ, βεβαίως βεβαίως. Διαφημιστικό σλόγκαν του πρακτορείου ταξιδίων Μάνος (πάει, έκλεισε να πάρει!). Το βαθύ νόημα της έκφρασης είναι το εξής: προτιμάτε να ταξιδεύετε μόνος ή με το πρακτορείο Μάνος; Φοβερό το δίλημμα. Να σε φάει η μαύρη μονάξια στα εξωτερικά, να ξοδέψεις μια περιουσία και να κινδυνεύεις να πάθεις κάτι κακό (ή έστω να γίνεις / νιώθεις ρεντίκολο), ή μήπως να το ξανασκεφτείς και να χωθείς σε κάποια από τα απεχθή αυτά μπουλούκια που ταξιδεύουν φτηνιάρικα και κοπαδηδόν και δεν βλέπουν τίποτα από τα μέρη όπου τους πηγαίνουν;
Η έκφραση χρησιμοποιούνταν μεταφορικά και πάντως τώρα πια πρέπει να έχει ξεχαστεί. Ανέκαθεν ήταν λίγο ώς πολύ ξενέρωτη.
Συνάντηση δύο φίλων που έχουν καιρό να τα πουν.
- Επ, τι έγινε ρε μεγάλε;
- Βρε βρε βρεεεεε!
- Τι κάνεις; Πώς είσαι;
- Μια χαρά, εσύ;
- Νταξει, καλά. Τι άλλα; Μόνος ή Μάνος;
- Μόνος, μόνος! Ζω το εργένικο όνειρο.
Got a better definition? Add it!
Κατασκευασμένη διάλεκτος χάριν ανάγκης κωδικοποιημένης ομιλίας, η οποία προκύπτει από τον αναγραμματισμό των φθόγγων των λέξεων. Ακόμα και η ίδια η λέξη ποδανά προκύπτει από τη λέξη ανάποδα.
Ραιάω ράμε μέραση... (Ωραία μέρα σήμερα)
Got a better definition? Add it!
