Tagged definitions (630)
Showing 101-110 from 630

Αναφέρεται σε μεγάλα βυζιά, ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Επικράτησε μετά την συμμετοχή της Μαντούς στο διαγωνισμό με βυζαλέο ντεκολτέ.

Άτομο που τη βλέπει κάτι και το παριστάνει. Παράδειγμα οι ψευτομεταλάδες που νομίζουν ότι είναι μεταλάδες επειδή έχουν μακριά μαλλιά, η οι ψευτοΕΜΟ που νομίζουν ότι είναι ΕΜΟ επειδή χαρακώνονται. Συνήθως όταν τους κοροϊδεύεις επειδή είσαι αυτό που αυτοί νομίζουν ότι είναι, σχολιάζουν άκυρα πράγματα της εμφάνισής σου που δεν έχουν σχέση με το τι είσαι.

Επιφώνημα χαιρετισμού Έλληνα νεοράπερ σε άλλον «ράπερ», κραδαίνοντας και κουνώντας με χαρακτηριστικό τρόπο τα χέρια του (άπλωμα μπροστά και περιστροφή προς τα έσω όλου του άκρου από τον ώμο και κάτω). Συχνά συνοδεύεται από την λέξη «μαν», για να ολοκληρωθεί ο χαιρετισμός.

Τραγούδι που είναι γραμμένο σε ελάσσονα κλίμακα και βασίζεται στις συγχορδίες των βαθμίδων μικρής έκτης, μικρής έβδομης και τονικής (♭6-♭7-1). Στην ειδική περίπτωση της λα ελάσσονας, οι αντίστοιχες βαθμίδες είναι η φα, η σολ και η λα, εξού και η ονομασία.

Ο όρος χρησιμοποιείται και χαϊδευτικά, αλλά κυρίως υποτιμητικά, φέροντας και τις συνδηλώσεις του τύπου σούπα, μια και, πράγματι, η συγκεκριμένη αρμονική κίνηση στοιχειώνει πλέον σε εξωφρενικά μεγάλο ποσοστό το τυπικό ρεπερτόριο ενός ναμαγαπάδικου.

Τυπικά παραδείγματα είναι το «All along the watchtower» (γνωστό και ως «Ο παλιάτσος κι' ο ληστής»), το «Λιωμένο παγωτό» και ένα σωρό άλλα.

Οι μπύρες. Οι πολλές μπύρες. Κατά συνεκδοχή και η ζυθοποσία παρατεταμένης διάρκειας, οπωσδήποτε με παρέα.

Η κατάληξη της λέξης παραπέμπει στα σπιρίτσουαλς, τα θρησκευτικά τραγούδια των μαύρων του αμερικάνικου Νότου. Ίσως να υποδηλώνεται ότι η ζυθοποσία είναι στις μέρες μας τελετή με θρησκευτικό χαρακτήρα και όταν γίνεται με τη δέουσα ευλάβεια δημιουργεί και ανάλογη έξαρση. Τραβηγμένο μου ακούγεται αλλά, ποτέ δεν ξέρεις.

Σχετικά λήμματα: μπυρόνι, μπυρωίνη, μπυροκοιλιά, μπυροκοιλιακοί

Αυτός που «πιάνει», δηλαδή αυτός που έχει πέραση, έχει εμπορική απήχηση, είναι trendy κτλ. Τα σκουπίδια της μαζικής κουλτούρας έχουν δώσει σε αυτόν τον χαρακτηρισμό μια αρνητική χροιά, όμως οτιδήποτε πιασάρικο δεν είναι απαραιτήτως και κακό ποιοτικά.

Το είδος εκείνο μουσικής στο οποίο ο κιθαρίστας θεωρεί υψηλή τέχνη να παίζει όσο πιο γρήγορα μπορεί όοοοολες τις κλίμακες και τα αρπίσματα που έμαθε στο ωδείο.
Η ταχύτητα, σε συνδυασμό με τις λεπτές χορδές και την πριμάτη παραγωγή, στεφανώνονται από την ασυναρτησία, την υποχρεωτική έλλειψη πρωτοτυπίας και την εμφανή τάση για επιδειξιομανία που δέρνει το είδος, και δημιουργούν στον ακροατή την ανάγκη να πλύνει το πρόσωπό του ή και να ξυριστεί.
Ο όρος αποδίδει επιτυχημένα το άκουσμα, όσο και την ασημαντότητα του είδους αυτού, του οποίου οι υπηρέτες συγχέουν συστηματικά την τέχνη με την τεχνική.
Απ' ό,τι φαίνεται, ο πρώτος σαπουνοποιός στην Ιστορία της Μουσικής ήταν ο Yngwie Malmsteen, του οποίου η μουσική συναγωνίζεται σε φρικαλεότητα τα έργα και ημέρες του άλλου μεγάλου σαπουνοποιού της Ιστορίας (ένας Αδόλφος κάτι, δεν θυμάμαι τώρα). Από τότε, βέβαια, νέοι καλλιτέχνες, με μεγαλύτερες τελικές και καλύτερη δράση ενάντια στους λεκέδες έχουν ξεπεταχτεί, χαρίζοντάς μας το λευκότερο λευκό.

Το πουλί, ως γνωστόν, όλοι το παίζουνε (εξαιρούνται οι υπερβολικά θρησκευόμενοι, που καλά θα έκαναν να ρίχνουν και καμία που και που)... Το βιολί πάλι ανήκει στα πιο δύσκολα μουσικά όργανα και απαιτεί να του αφιερώσει κανείς μια ολόκληρη ζωή.

Έχουμε λοιπόν εδώ μια υπόθεση: αν αφιέρωνε ο κόσμος στο βιολί όλη την ώρα και την προσπάθεια που αφιερώνει στο πουλί του (και στο σεξ γενικότερα), θα ήμασταν όοολοι μα όλοι σολίστ και όχι ψωλίστ όπως είμαστε τώρα!

Το χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να πούμε πως κάποιος είναι τρόμπας (στην περίπτωση αυτή αποσιωπάται το δεύτερο σκέλος της έκφρασης). Επίσης λέγεται όταν κάποιος είναι ανίδεος σχετικά με κάτι, αλλά πολύ θα ήθελε να ξέρει και γι' αυτό το παίζει έμπειρος (βλ. καλαμπόρτζης). Όπως είναι φυσικό, χρησιμοποιείται πολύ στους μουσικούς κύκλους.

Υπάρχει και ταινία με τον Σωτήρη Μουστάκα, ο οποίος όμως κάνει την αντίθετη υπόθεση: «Αν ήταν το βιολί πουλί», 1984.

Αυτός που έχει αναγάγει την μαλακία σε τέχνη και επιδίδεται σε αυτήν με ξεχωριστή μαεστρία.

Στη μουσική: ο αποτυχημένος σολίστ. Αυτός που θα γινόταν μουσικός της προκοπής μόνο αν ήταν το πουλί βιολί.

Όρος που είχε επικρατήσει παλιότερα για να αποδώσει τη λατρεία που ένιωθε το πλήθος στο πρόσωπο του ΛΕΠΑ (= Λευτέρη Πανταζή). Επανάσταση που μάλλον θα πρέπει να καταπνίγηκε όπως τόσες άλλες, αφού ο όρος αυτός δεν ακούγεται πλέον.