Tagged definitions (1647)
Showing 1351-1360 from 1647

Νεόκοπο κράξιμο προς θείτσες, λυκόπουλα και άλλους ασχετίδηδες που μας κάνουν τα αρχίδια αερόστατα καθώς πελαγοδρομούν με τις ώρες μπροστά απ' το ΑΤΜ.

Ισχύει και για αργοκάραβα και ρεητσαρλίνες σε δημόσιες υπηρεσίες που χειρίζονται τον κομπιούτορα πιο αργά απ' τον θάνατο.

Το λέμε όταν ζητάμε από πριν συγγνώμη για κάτι που θα πούμε που μπορεί να είναι άκομψο, ή να μην συμφωνεί με αυτό που πιστεύει ο άλλος και οι περισσότεροι. Όχι και πολύ συγγνώμη δηλαδή, γιατί συνήθως θέλουμε να την πούμε σε κάποιον και να διαφωνήσουμε έντονα και λέμε το σόρι για ξεκάρφωμα.

Α) Το «πουστιά» καλυμμένο δια της αφαιρέσεως του «υ».

Έπαιζε πολύ μεταξύ νεολαίων κάπου στα 80ζ.
Εκφερόμενο συνδυάζει το κουνιστό τού περιεχομένου με ειρωνεία ή και κράξιμο με έκδηλο τον προσποιητό καθωσπρεπισμό.

Το δε κλισαρισμένο «Πω πω (μαλάκα μου) ποστιά (που σου έκανε)!!», συχνά χρησιμοποιούνταν από εφήβους που γούσταραν χαβαλέ καυγά για να αναγκάσει τον δήθεν θιγόμενο να αντιδράσει έντονα μην αφήνοντάς του χώρο να το παίξει άνετος σε μια υποτιθέμενη προσβόλα.

Σχεδόν ξεχασμένη, αναβίωσε τάχιστα και συνέβαλε στο να περπατήσει γοργά ο με προέλευση από το πολυσήμαντο εγγλέζικο «post» ομώνυμος νεολογισμός που σημαίνει την

Β) ανάρτηση σε κάποιο σάη στο νέτι μιας ανακοίνωσης, δήλωσης, εικόνας ή ενός σχολίου, μηνύματος ή βίντεο.

Εξού και τα συχνότατα: «Κοίτα ποστιά που έκανε!!», «Τι ποστιά ήταν αυτή;» και τα σχετικά λογοπαίγνια.

Αδερφός του ελαμωρέ και ξάδερφος του ωχαδερφιστή, με εκλεκτικές συγγένειες προς τον καικαλά και κυρίως τον οτινάνα.

Ο τιταθές (πληθ. τιταθέδες) είναι κι αυτός φιγούρα νεοελληνικής μιζέριας. Που παράπονο δεν έχει (με το σύστημα) αλλά κι ευχαριστημένος δεν είναι (δηλαδή, θέλει ακόμα κι άλλα κοκαλάκια να γλείψει)... Τι τα θες; Πάντα έτσι δεν ήταν ο μικροαστός; Άσε ρε τώρα...

Αγούγλιστον προς το παρόν, εθεάθη στο λόγο και στους τοίχους αναρχικών και καταλήψεων.

Η χρεωκοπία ενός νομικού, φυσικού ή άλλου προσώπου, ενός κράτους, μιας ιδέας, ενός σαϊτόστ, γουτέβα.

Λολοπαίγνιο στο φουντάρω και το αγγλικάνικο foundation (ίδρυμα). Βλ. και το γαμοσλανγκοεπίθημα -έϊσ(ι)ο(ν).

Δεν αναφερόμαστε στον Θεούλη που είναι ψηλά και βλέπει, αλλά σε θνητούς που αξίζουν όμως τον χαρακτηρισμό του θεού για κάποια υπεράνθρωπη επιτυχία. Συχνά πρόκειται και για κάτι γραφικό που έκαναν, ή λολαδερό, ή καλτ και γκροτέσκο, ή γιατί τόλμησαν να πουν ή να κάνουν κάτι που δεν έκανε κανένας άλλος. Μπορεί ασφαλώς και να πρόκειται για κάποιο πραγματικό ανδραγάθημα και ο αναφερόμενος να είναι κυριολεκτικά θεούλης.

Χρησιμοποιείται ευρύτατα και τείνει ενίοτε ακόμη και να εκτοπίσει το κλασικό «θεός», γιατί προσφέρει μια οικειότητα με το δοξαζόμενο πρόσωπο και μια τρυφερότητα που αποτρέπει μια αδυσώπητη αποθέωση.

Γουγλοτρίβιο: Οι πρώτοι θεούληδες που βγαίνουν στις σελίδες του Google είναι ο Παντελής Παντελίδης, ο Πάτρικ Ογκουνσότο, ο πάτερ-Σάββας (η ίνσταντ καλτ μορφή που εξορκίζει τον Furby) και ο Πάμπλο Γκαρσία.

Το γαμοσλανγκοπροθήμα βλαχο- προσδίδει σε σχεδόν οποιαδήποτε λέξη μια ουρδεσάνς χυδαίου και νεοπλουτίστικου. Σιγουράκι. Στα πλαίσια αυτά, βλαχοφιλελέδες αποκαλούνται τα πρηξαρχίδια που παπαγαλίζουν καμαρωτά χυδαίες φιλελέ ή νεοφιλελέ κασέτες, συχνά χωρίς να καταλαβαίνουν τι λένε.

Το εν λόγω μπινελίκι εξαπολύεται, inter alia:

• Από κάθε απόχρωσης ιδεολογικό αντιπάλο των φιλελέδων.
• Προς μνημονιακούς κ.ά. πρετεντέρηδες που επιμένουν ότι μόνο με Blut und Αμμοχάλικο θα καταστούμε ανταγωνιστικοί προκειμένου να βγούμε στις αγορές.
• Προς όσους αυνανίζονται πρωκτικά στην τουαλέτα ανακράζοντας «Μέρκελ τράβα την πρίζα τώρα!»
• Από ολντ σκουλ μεγαλοαστούς φιλελεύθερους προς νεοφώτιστες νεοβλαχοφιλελέρες (πιχί τον εκ Θεσσαλικού κάμπου ορμώμενο Θάνο Τζήμερο). Βλ. παράδειγμα 4.

• Από καραμανλικούς, λαϊκούς δεξιούς, αυγά, κ.ά. λεβέντες στα αριστερά του Καλιγούλα που βγάζουν φλύκταινες με τα όσα αποκλίνοντα πολιτικοκοινωνικά πρεσβεύουν οι δρασυριζαίοι νεοφιλελέφτ νεοφιλενινιστές (Κχανκ ©): τα ΛΟΑΤ του Γ. Βαλλιανάτου, τους αναξιοπαθούντες γυφτοσκοπιανούς που υπερασπίζεται το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, τους φωταδιστές Νίκους Δήμους που επιμένουν να αποκαλούν τα Ίμια Καρντάκ κ.ταλ.

  Βλ. και: βλαχοδήμαρχος, βλαχοκυριλέ, βλαχόμαγκας, βλαχομπαρόκ, βλαχοντίσκο, βλαχοντιτζέι, βλαχορόκ, βλαχοτηνέιτζερ, βλαχοτρέντι, βλαχοχιπστέρι κ.ταλ.

Πάσα από το δουπού και πρώτο μήδι: ΜηΧεΣω.

Πρόκειται για την κλασσική φιγούρα χωριατο-αγρότη που ψάχνεται διαρκώς για μια τρύπα να χωθεί (της γίδας δεν πιάνεται). Κατεβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα (28η, Χριστούγεννα, Πάσχα, 25η κ.α.) στο κεφαλοχώρι της περιοχής και εμφανίζεται στο «κλαμπ» με γυαλισμένο σκαρπίνι (που από την βρώμα δεν φαίνεται ότι είναι γυαλισμένο), στενό τζιν, πουκάμισο και αμάνικο μπουφάν.Τ ο μαλλί του είναι πάντα λιγδιασμένο και μυρίζει σαν τα χόντος σέντερ από το πολύ πατσουλί που έχει βάλει. Όταν ανοίξει το στόμα του απλά δεν μπορείς να τον παρακολουθήσεις γιατί επικεντρώνεσαι στα σάπια δόντια και κοντεύεις να λιποθυμήσεις από την τυρίλα της αναπνοής.

Επίσης,γίνεται λιάρδα και ανεβαίνει στα τραπέζια υπό τους ήχους μάκης δημάκη ή οποιαδήποτε άλλου καλλιτέχνη του θυμίζει την βλαχοσύνη του (με την κακή έννοια). Θεωρεί πως με αυτή την κίνησή του θα είναι πιο αποτελεσματικό το νυφομάζωμα (προσέλκυση τρακτερογκόμενας).

Πρωτεΐνη του τρίτου κύκλου του Κρεμπς, της ανοσιοδιασταλτικής γονιδιακής φωσφατίνης, της οικογένειας των φεϊσμπουκιδών.

Εμφανίζεται σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε με απλή ενεργητική μορφή, είτε στην βαρύτερη αυτοάνοση και αυτοπαθή. Πρόκειται για την ανάγκη κάποιου να βγάζει στη φόρα τα σώψυχα, τα σώβρακα και τα γκαγκά του προς άγραν μερικών like, να δημοσιεύει hoaxes τόσο προφανή όπως «Σοκ, δείτε τον άνθρωπο που έφαγε 2.5 κιλά φασολάδα βραστερή και δεν έκλασε» ή «chain messages» σαν το κλασικό «στα 12 shares που θα γίνουν απ το δικό σου μεγαλώνει ο παργαλάτσος σου 12micron».

Η δράση της είναι άμεση, καταπραϋντική και αντιγηραντική. Εκλύεται ακόμη με δημοσίευση τραγουδιών με άποψη και σπάνιων, που κανείς δεν ξέρει όπως το «nothing else matters», «losing my religion» αν πρόκειται για ξαναμμένο ροκά ή τη «συννεφιασμένη κυριακή» αν είναι λαϊκό παιδί. Από κάτω βάζει πρώτος το like παίρνοντας την ημερήσια συνιστώμενη δόση του. Αυτή είναι και η βαριά μορφή της μεταλλαγμένης likeίνης, εφάμιλλη του αυνανισμού μπροστά σε καθρέφτη με φαντασίωση φτασμένου γαμιάς.

Οι σουργελέ ψηφιακές αυτοφωτογραφίες που βγάζει το κάθε λογής ανασφαλές τσόλι για να τις αποστείλει ως γυμνήματα ή να τις αναρτήσει στα φατσομπούκια και τα ινσταγκράμια εις άγραν likeιστικής ναρκισσιστικής επιβεβαίωσης του εγώ. Στην πιο ουγκ δε εκδοχή, οι αυτοφωτογραφιζόμενοι μορφάζουν δίκην πάπιας (ντάκφεϊς).

Επιστημονικές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι η αποστολή σέλφι στην πραγματικότητα αποξενώνει τους ρόμπες-αποστολείς στα μάτια των φίλων τους.

Εκ του αγγλικάνικου selfie, που ανακηρύχτηκε λέξη της χρονιάς για το 2013 από το έγκυρο κατά τα λοιπά λεξικό τση Οξφόρδης. Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας, Νίκο Τσιαμτσίκα;