Tagged definitions (54)
Showing 21-30 from 54

Σημαίνει κατασκευάζω πολυκατοικία. Οι κατασκευαστές-εργολάβοι διακρίθηκαν στο ''σήκωμα'' πολυκατοικιών κυρίως κατά τις δεκαετίες '60 καί '70,όταν ανθούσε η αλήστου μνήμης αντιπαροχή. Τότε λοιπόν ήταν συχνή αυτή η έκφραση. Σήμερα βέβαια τείνει να εκλείψει, αφού δεν ''σηκώνονται'' πολυκατοικίες πλέον.

Όνομα παιχνιδιού που παιζόταν τη δεκαετία του 60 στην Αθήνα. Ήταν κάπως σαν κρυφτό και πόλεμος. Αν έλεγες πρώτος στον άλλο «στάκαμαν» τον είχες στακαμανίσει και έβγαινε από το παιχνίδι. Φυσικά τα παιχνίδια τελείωναν πάντα με γενικευμένα επεισόδια.

Τη λέξη αυτή χρησιμοποιούν άνθρωποι των παλαιότερων γενεών (60 και άνω) όταν θέλουν να αναφερθούν συλλήβδην στα κινούμενα σχέδια, αλλά και στις φιγούρες που υπάρχουν στα ηλεκτρονικά βιντεοπαιχνίδια. Υποθέτω ότι αυτή η λέξη προέκυψε καθώς οι μόνες κινούμενες φιγούρες τις οποίες γνώριζαν οι παλιοί ήταν αυτές του θεάτρου σκιών και μόλις είδαν τα κινούμενα σχέδια, αμέσως τα συσχέτισαν με τον καραγκιόζη.

Ο όρος αυτός βέβαια έχει και μία υποτιμητική χροιά καθώς οι παλιοί πάντοτε πίστευαν ότι τα κινούμενα σχέδια ή απασχολούν συνεχώς τα παιδιά και αυτά δεν κάνουν πιο σημαντικές δουλειές (όπως το διάβασμα) ή δε βγαίνουν στις αλάνες να παίξουν όπως έκαναν αυτοί παλαιότερα...

Αντικαθιστά τον πολύ μαύρο, τον κατράμι, τον ταμ ταμ ταμ, ειδικότερα όταν ο στόχος είναι η γελοιοποίηση της φυλής του. Καθιερώθηκε στην ρατσιστική καθομιλουμένη από την ατάκα του Βέγγου στην ταινία «μην είδατε τον Παναή», όπου βλέποντας το πρόσωπό του να έχει μαυρίσει από τα καυσαέρια αναφωνεί «αμάν ο Καζαμπούμπου». Προέρχεται βέβαια από το όνομα του Τζόζεφ Κάζαβουμπου, πρώτου προέδρου του Κονγκό μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Βέλγους.

Μειωτικό πρόθημα της αργκό και της καθομιλουμένης. Δεν είναι βαρύ, χρησιμοποιείται κυρίως με χιουμοριστικό και ειρωνικό ύφος, εκτός κι' αν το δεύτερο συνθετικό από μόνο του χοντραίνει τα πράματα (βλέπε παραδείγματα 4 και 5).

Πρόκειται για μία απ' τις πιο διαδεδομένες κληρονομιές της στρατιωτικής ζαργκόν στην ελληνική αργκό και καθομιλουμένη, καθώς είναι παρμένο από βαθμούς στρατιωτικής ιεραρχίας (ανθυπολοχαγός, ανθυποπλοίαρχος, ανθυποσμηναγός και λοιπά, βλέπε πιχί εδώ), ενώ κατά τ' άλλα στην τυπική γλώσσα εμφανίζεται εξαιρετικά σπάνια (δείτε τα σχετικά λήμματα στην Πύλη).

Έκφραση που μας έμεινε από την εποχή (εβδομήνταζ-ογδόνταζ) κατά την οποία οι σινεμάδες (όλοι, όχι μόνο οι τσοντοσινεμάδες) έπαιζαν από το πρωί. Κάποιοι από τους πρωινούς θεατές ξεμέναν μέσα στην αίθουσα γιατί τους έπαιρνε ο ύπνος ή γιατί ήθελαν να δούνε την ταινία ξανά και ξανά. Τους αφήνανε, αλλά όταν έφτανε η ώρα των απογευματινών παραστάσεων και γέμιζε ο σινεμάς, έπρεπε να τους διώξουν για να χωρέσει ο κόσμος. Και ο προβολατζής φώναζε: «Να φεύγουν οι πρωινοί...».

Σήμερα πια το λέμε όταν θέλουμε να διώξουμε κάποιον από κάπου γενικά, ώστε να ελευθερωθεί ο «χώρος» και για άλλους.

Ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου από την ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Ο Ατσίδας (1962).

Προφανώς πρόκειται για ευφημισμό. Περιγράφει καταστάσεις όπου υποφώσκει μίσος και βαθιές αντιθέσεις, οι οποίες μόλις καλύπτονται από την θέληση ενός ομιλητή να διασκεδάσει το άσχημο σκηνικό με τον προσχηματικό ευφημισμό. Επίσης, υπάρχει πολλή αμηχανία να μην κάνει κάποιος την αρχή και αποκαλυφθούν στην ολοκληρία τους όλα όσα χωρίζουν τους συμμετέχοντες. Εξ ου και η επανάληψη «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε», σημάδι μεγάλης αμηχανίας, την οποία άφησα στον τίτλο γιατί πολλές φορές η έκφραση λέγεται έτσι για να φανεί και το γελοίο της αμηχανίας αυτής. Αγγλικό συνώνυμο σε παρόμοιες καταστάσεις: Love is in the air.

O γούγλης δίνει κάμποσα χτυπήματα, απ' τα οποία τα περισσότερα αφορούν σε πολιτικές συνόδους κυρίως κομμάτων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και σε παρουσιαστές-τριες εκπομπών, που θέλουν πολύ λίγο για να αρχίσουν γενικευμένο ξεκατινάζ. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά και στο σάη μας, μην τα θυμόμαστε τώρα...

Στο Δ.Π. υπό Jonas.

Χαρακτηρισμός, επιθετικός προσδιορισμός της πολύ αδύνατης και μικροκαμωμένης νεαράς κοπέλας.

Είναι σλανγκ που διαδόθηκε ευρύτατα κάπου στα λήγοντα 60αζ - αρχίζοντα 70αζ, όταν η διάσημη νεαρά ηθοποιός και σταρλετίτσα της εποχής, Twiggy, έκανε πάμπολλες εμφανίσεις στον κινηματογράφο, αποτελώντας ένα από τα νέα, ολόφρεσκα πρότυπα του χθες για την εξάπλωση ακόμα και της σύγχρονης ανορεξικής ομορφιάς, δίνοντας τέλος στην πρωτοκαθεδρία των στρουμπουλών, ζουμερών σεξ σύμπολς, όπως η Bebe.

Έτσι, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, Twiggy - Bebe, σημειώσατε άσο.

Ένας που μοιάζει με τον Γκούφη από τα κινούμενα του Ντίσνεϊ. Απαραίτητα ψηλός και τα πέλματα των ποδιών αντικριστά, όπως το καρτούν. Συνήθως καλοκάγαθος ηλίθιος.

Ο τέως. Ο Κωνσταντίνος o B' τελευταίος βασιλεύς των Ελλήνων, εκ της δυναστείας των Γλυξβούργων.

Σήμερα, ο χαρακτηρισμός ως του ως «Τέως», υπερισχύει του παλαιότερου «κοκός», ο οποίος και τον συνόδευε κατά την περίοδο της βραχύβιας βασιλείας του.

Πιθανότατα λόγω της νεαρής του ηλικίας, όταν διαδέχθηκε τον Παύλο -αλλά και ίσως λόγω της βλακόφατσάς του- ο Κοκός, για τη διεθνή διπλωματία, αλλά και ίσως για την ελληνική κοινωνία της εποχής, ήταν περισσότερο ένα κακομαθημένο βασιλόπουλο που δε φημίζετο για τον δείκτη νοημοσύνης του, δεν μπορούσε ούτε να παίξει τον καλοστημένο ρόλο μαριονέτας που ανατίθετο στον εκάστοτε αρχηγό (βουργουνδοβίκινγκ βασιλέα) του ελληνικού ημιαυτόνομου κρατιδίου από τις δυτικές δυνάμεις.

Ο Κοκός λοιπόν, ήταν ίσως ένας παραπλήσιος χαρακτηρισμός του σημερινού «κωστάκη» ή και «γιωργάκη», του φλούφλη, δηλαδή, δημοσίου ανδρός, που γενικώς είναι στον κόσμο του διότι απλά δεν δύναται, λόγω iq, λόγω εξάρτησης από άλλα συμφέροντα κλπ.

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια αντιφατικά (ίσως) σημεία, που και ο αντιβασιλικός γράφων οφείλει να φωτίσει:

• Ο Κοκός ωσάν κάποιος μάγκας, ερωτιάρης και τσογλαναράς, χάρισε 50 άδειες ταξί στην Αλίκη τη Βουγιούκλω για την κυκλοφορήσει (αστικός μύθος)
• Τσίμπησε το αεροπλανάκι του και πήγε μόνος (παντελής άγνοια κινδύνου) στο ναυάγιο της Φαλκονέρας να βοηθήσει τα σωστικά συνεργεία, ως άλλος Τζέμης Μπόντ...
• Όταν το τρίο πούτσες τον επισκέφτηκε για να τους ορκίσει να βάλουν τον ασθενή στο γύψο, ο Κοκός τράβηξε το περίστροφο και η Φρίκο διέταξε στα Γερμανικά «σκάσε και υπόγραφε!» (αστικός μύθος)
• Την είχε δει τόσο σωτήρας του έθνους (και της γκλαμουριάς της καρέκλας του βεβαίως) που οργάνωσε αντιπραξικόπημα του οποίου τα συστατικά της αποτυχίας του αποδεικνύουν ότι πράγματι δεν είχε σκοπό να αιματοκυλήσει τη χώρα.
• Σε ντοκιμαντέρ του Ντισκάβερυ Τσάνελ για τον Πεθερό της Ευρώπης, ο Κοκός, περιγράφοντας ένα περιστατικό στα αγγλικά ως γνήσιος Ελληνάρας, είπε το ασύλληπτο «I opened the lights».