Στα σινάφια μηχανόβιων αποτελεί υποτιμητικό χαρακτηρισμό για τον οδηγό ΙΧ -κυρίως- αυτοκινήτου (το οποίο, όπως πολύ καλά ξέρει ο Σαραντάπηχος, αποκαλούν κουτί, οπότε και εξού).
Χρησιμοποιείται υπονοώντας τη γνωστή αλαζονική συμπεριφορά του οποιουδήποτε οτινάνα εποχούμενου σε τετράτροχο, απέναντι στους «διτροχάκηδες» κάθε είδους, μόνο και μόνο γιατί μπορεί λόγω συγκριτικού μεγέθους.
Συμπεριφορά που οφείλεται, επιπλέον, είτε σε άγνοια, είτε ακόμη και σε ζήλια, σαν αποτέλεσμα μιας φλούφλικης ανατροφής που από τη φυσική ακολουθία ξύλινο αλογάκι – τρίκυκλο ποδηλατάκι – πατίνι - ποδήλατο – παπί – μηχανή - αυτοκίνητο παρέκαμψε ό,τι δίτροχο η μαμά θεωρεί μη ασφαλές.
Πριν σαράντα μέρες περίπου βλάκας κουτάκιας έριξε κάτω την κόρη μου, υλικές ζημίες ευτυχώς. Μετά από δέκα μέρες περίπου άλλος κουτάκιας χτυπάει το χχ του γιού μου σταματημένο, αλλαγή μούρης πάει κι αυτό. Χτες το μεσημέρι άλλος κουτάκιας κοπάνησε με την όπισθεν την δικιά μου Paneuropean, πάει μούρη, καθρέπτες, φέριγκ, φτερό. Γαμώ την γκαντεμιά μου .
(…)Με τη μηχανή υπάρχουν 3 τρόποι (σ.τ.σ.: να περάσεις τα διόδια δίχως να πληρώσεις):
α) περνάς ανάμεσα από το τελείωμα της μπάρας και τον κώνο, β) φτάνεις ως την μπάρα και σπρώχνεις σιγά σιγά, γ) όταν πληρώνει ο κουτάκιας η μπάρα είναι ανοιχτή, περνάς ανάμεσα απ το αυτοκίνητο και τον τοίχο και φεύγεις κύριος.
(Όλα από το δίχτυ)
