Tagged definitions (7597)
Showing 2331-2340 from 7597

Το λέμε για κάποιον που δε θέλουμε να έχουμε πια επαφή, πιθανότατα επειδή στο παρελθόν μας έχει παίξει πουστιά.

Αρρώστια που επιτρέπει την αυτόματη μαλακία στις μεγαλύτερες ηλικίες. Βλ. παράδειγμα (κατάλληλο μόνο για υπερήλικους).

Η «δουλειά», ο μπελάς, ή κάτι απλώς βαρετό και μονότονο. Προφανώς από τη λέξη φάμπρικα που σημαίνει εργοστάσιο, είτε ως μεγάλη επιχείρηση ή ως βαριά και βαρετά επαναλαμβανόμενη εργασία.

συνώνυμα: βιολί, τραβάγια, μανίκι (σημασία 1)

1) Έκφραση έκπληξης για μια εντελώς απρόβλεπτη και ανεξήγητη αλλαγή που αισθάνονται κάποιοι από τη συμπεριφορά κάποιου, που από τη στασιμότητα, την αδράνεια, την αποστασιοποίηση, περνάει σε dt στην αντίπερα όχθη (δραστηριοποίηση, μεθοδικότητα κλπ).

Η έκφραση απορρέει από την αντιστοίχιση της αναφερόμενης κατάστασης με ένα ηλεκτρικό διακόπτη που ήταν επί μακρόν στη θέση off και για άγνωστο για κάποιους λόγο, τίθεται σε dt σε θέση on, επιτρέποντας έτσι τη διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος από ένα ηλεκτρικό κύκλωμα.

Κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις στις οποίες θα μπορούσε να λεχθεί η φράση παρουσιάζονται στη συνέχεια.

Θα μπορούσαμε να αναφερθεί για έναν:
α) λιγομίλητο άνθρωπο όταν περιστασιακά δε βάζει γλώσσα μέσα,
β) άνθρωπο με άι κιου ραδικιού, όταν λες και του 'ρθε επιφοίτηση διατυπώνει πανέξυπνες ιδέες, αφήνοντας άναυδους τους συνομιλητές του,
γ) άβουλο και φοβισμένο άνθρωπο που ξαφνικά τον βλέπουμε να 'ναι δραστήριος, να παίρνει πρωτοβουλίες και να γίνεται τολμηρός,
δ) τεμπέλη που ξαφνικά πλακώνεται στη δουλειά.

Αυτό που συμβαίνει δε θα το περίμεναν ποτέ από αυτόν και αν τους το διηγούντο άλλοι δε θα το πίστευαν. Αυτό τους κεραυνοβολεί και τους στέλνει κανονικά. Αισθάνονται πως έχει διαταραχθεί η νομοτέλεια των πραγμάτων. Τον σκανάρουν, κοιτώντας τον απορημένα, αισθανόμενοι πως έχει ανατραπεί κάποια κατάσταση που θεωρούσαν δεδομένη.

2) Η έκφραση θα μπορούσε επίσης να μην αφορά μια ατομική συμπεριφορά, αλλά μια αλλαγή κάποιας κατάστασης συνεπεία συγκυριών. Π.χ: Μια επιχείρηση, με χαμηλούς ρυθμούς παραγωγικότητας, για λόγους βιωσιμότητας αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί. Ως συνέπεια εφαρμογής μιας τέτοιας απόφασης, μπορεί να παρατηρήσει κανείς, πως το υπαλληλικό στυλ, από χύμα στο κύμα και τζακ ντάνιελ, γίνεται μεθοδικό.

Σημείωση: Η νέα κατάσταση θα μπορούσε να υπήρχε και στο παρελθόν. Κάποιοι λόγοι όμως οδήγησαν στην αλλαγή της και κάποιοι άλλοι λόγοι στην επαναφορά της.

Σιγά το πράγμα, δεν τρέχει και τίποτα.

Μετά από πολύ δυνατό χασμουρητό.

1. Καταστρέφω, αχρηστεύω.
2. Αποκαλύπτω πρόωρα.
3. Τρελαίνομαι
4. στον αόριστο μόνο: χρησιμοποιείται ως απειλή (συνώνυμα: τη γάμησες, την έβαψες, την έκατσες), που πιθανόν να βαστάει από τα χρόνια της Ιεράς Εξέτασης όταν έκαιγαν τις μάγισσες και τους κακοί στην πυρά...

Ο χρήστης της συγκεκριμένης φράσης αποσκοπεί να προσγειώσει στην πραγματικότητα τους συνομιλητές του, στους οποίους και απευθύνεται στο πλαίσιο συλλογικών εγχειρημάτων, τα οποία, ναι μεν εμπνέουν ενθουσιασμό λόγω των ατόμων που τα στελεχώνουν («ωραίοι»), αλλά δεν εμπνέουν σιγουριά λόγω του ολιγάριθμού τους («πόσοι;»).

Το γοητευτικό της φράσης έγκειται στο ότι, απαντά στο γενικό, αλλά ανομολόγητο συναίσθημα αυτοϊκανοποίησης του τύπου «για δες, για δες, ωραίοι είμαστε, ένας κι ένας» κλπ) και κολλάει πολύ σε μαξιμαλιστικά πολιτικά εγχειρήματα -ταρζανιές, αλλά και σε κάθε είδους militant φάση...

Τα 3 κωλαράκια μου λένε ότι αυτή η φράση έγινε γνωστή από διαφήμιση με το Σπύρο Παπαδόπουλο τις ημέρες πριν την απογραφή του πληθυσμού το 2001. Θα ήθελα να πιστεύω ότι είναι παλαιότερη, αλλά δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω.

Ο πόνος του εργαζόμενου, ειδικά μετανάστη, που γίνεται αντικείμενο κακομεταχείρισης κι εκμετάλλευσης. Το λέμε γενικότερα όποτε θέλουμε να πάρουμε ύφος Μάρθας Βούρτση και να διαμαρτυρηθούμε για το ριζικό μας και την άτιμη κοινωνία!

Το κλασικό γνωμικό «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος», συμπληρώνεται από το «κι όπου δεν πίπτει ράβδος, πίπτει πούλος». Αλλά λέγεται και στην παραπάνω συντομευμένη παραλλαγή. Εννοείται ότι ο πούλος είναι η κυρίως ράβδος.

Το λέει κάποιος που θέλει να πει ότι δεν φταίει ο συνομιλητής του, αλλά φταίει αυτός που δεν τον γάμησε μικρό.