Tagged definitions (7597)
Showing 2671-2680 from 7597

Μέσα στα πλαίσια του βαθυστόχαστου σλανγκισμού, έχουν αγνοηθεί θεμελιώδη λήμματα, ένα εξ αυτών είναι και το παρόν.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να πει κάποιος μια μαλακία, να την υπονοήσει, να την εννοήσει, να την αναφέρει, να του ξεφύγει.

Υπάρχουν όμως άτομα που δεν λένε απλά μαλακίες, αλλά τις εκτοξεύουν, πολλές φορές μάλιστα κατά ριπάς.

Μαλακίες χονδρές, πότε μεμονωμένες και πότε κατ' εξακολούθησιν, που είναι αδύνατο να καλυφθούν.

Μαλακίες που αποτελούν συχνά την συντριπτική πλειοψηφία των λεγομένων του μαλακιορίψαντος.

Μαλακίες που φεύγουν με τέτοια ταχύτητα που μόνο ως βολές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.

Μαλακίες που είναι αδύνατον να τις παρεξηγήσεις, όταν τις ακούσεις είσαι σίγουρος ότι είναι μαλακίες.

Αυτή λοιπόν, η σπάνια για τα Ελληνικά δεδομένα προσωπικότητα, λέμε ότι πετάει μαλακίες.

Η αναγκαστική περίοδος εκ της οποίας διέρχεται η σλανγκαριέρα του σλάνγκου, κατά την οποία αυτός επανεξετάζει και αναδιαρθρώνει την γενικότερη περί σλανγκισμού θεώρηση και στάση ζωής του.

Κατά την περίοδο αυτή ο σλάνγκος, δια του σλανγκολογισμού του, διερευνά και ανακαλύπτει την ύπαρξη ή μη του ταλέντου σλανγκάρχου που απαιτεί η επιστήμη του σλανγκισμού, τις ανοχές και αντοχές του απέναντι στο φαινόμενο του σλανγκαρχιδισμού, την αναγκαιότητα του σλανγκίζειν στην καθημερινότητά του, καθώς και την δυνατότητα σύμπνοιας του με το σλανγκαρχείο.

Ο χρόνος εμφάνισης της σλανγκοπαύσεως δεν είναι σταθερός και διαφέρει από σλάνγκο σε σλάνγκο. Η λήξις της περιόδου της σλανγκοπαύσεως προϋποθέτει την ταυτόχρονη λήξη της σλανγκιπενίας που πιθανόν να έχει προσβάλει τον σλαγκολογιζόμενο, διότι σλανγκιπενίας παρούσης παρούσης οὐκ ἄν τις σλανγκίζειν δυνάμενος.

Η μαλακία πάει σύννεφο.

Πιο δυνατό όμως και πιο γαμιστερό ως φράση, δηλώνει μαλακία άνευ ορίων, μέχρι εξάντλησης των αποθεμάτων, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.

Η πύρρειος νίκη, η νίκη που νομίζεις ότι είναι θρίαμβος αλλά μακροπρόθεσμα αναδεικνύεται σε πανωλεθρία. Της αρμόζει ο κλαυσίγελως, η χαρμολύπη και άλλες ζουρ(λ)αριές. Η λεξιπλασία υπήρχε από παλιά, αλλά την ανέδειξε ο Κωνσταντίνος Τζούμας με το να την καταστήσει τίτλο του τελευταίου βιβλίου του (παράδειγμα 2). Επίσης ο Γ.Α.Π. με το ξεμπράβο που μας έκανε να του πούμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτές τις δύο περιπτώσεις αναφέρεται το 99% του γούγλη. Το υπόλοιπο 1% χρησιμοποιεί την λέξη θετικά (!) για να δείξει μια καταστατική πανωλεθρία, που όμως μπορεί να μετεξελιχθεί σε θρίαμβο αν την αξιοποιήσουμε (από το ταμένο έντυπο «ο Σωτήρ», δες 3ο παράδειγμα).

Έκφραση για να δηλώσεις ότι ένα μέρος είναι απαράδεκτο και δε θα ήθελες να (ξανα)πάς με την καμία, οπότε το αποφεύγεις όπως ο διάολος το λιβάνι.

Συνδυάζεται με πικρές εμπειρίες από αυτό το μέρος, είτε προσωπικές είτε από φήμες που έχουμε ακούσει, και μας κάνουν εξαιρετικά διστακτικούς στο να πάμε εκεί.

Παροιμιώδης φράση που δηλώνει ad nauseam επιμονή και επανάληψη, σε βαθμό που αρχίδει και κουράδει.

Υπάρχουν δύο τουλάστιχον καταγεγραμμένες μαρτυρίες για την προέλευση της φράσης:

• Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, η προέλευση οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης. Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους. Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη. Με το σήμερα, όμως, και με το αύριο, ο καιρός περνούσε και η κατάσταση του νησιού αντί να καλυτερεύει, χειροτέρευε. Οι Κρητικοί άρχισαν ν’ απελπίζονται. Μα ο Αστραπογιαννάκης δεν έχανε το θάρρος του, ξακολουθούσε να τους δίνει ελπίδες για σύντομη απελευθέρωση. Οι συμπατριώτες του, όμως, δεν τα πίστευαν πια. Όταν, λοιπόν, το ασύγκριτο εκείνο παλικάρι πήγαινε να τους μιλήσει, όλοι μαζί του έλεγαν: «Ξέρουμε τι θα πεις. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μoυ!».
• Σύμφωνα με τη δεύτερη, η φράση αναφέρεται στον έφεδρο αξιωματικό του Ε.Σ. και Μακεδονομάχο Παντελή Καρασεβδά, από τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Πρωταθλητής σκοποβολής, είχε κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στο τυφέκιο 200 μέτρων. Ανέπτυξε έντονη πολιτική και κοινωνική δράση (βουλευτής, πρόεδρος του ΠΑΟ κ.λπ.) και έφτασε μέχρι το βαθμό του υποστρατήγου. Η γνωστή φράση-λήμμα μας, του αποδόθηκε από τον τύπο της εποχής λόγω της απίστευτης επιμονής του.

Συνώνυμα: τα γίδια και τα γίδια, το χαβά του, ξεκόλλα, κ.λπ.

Εκφράζει τη μεταμέλεια στον υπερθετικό βαθμό.

Ακόμη μια ένδειξη της ανθρώπινης αλαζονείας, θαρρείς και ξέρουμε πώς νοιώθει ένας σκύλος και αν ποτέ αυτός μετανιώνει.

Εναλλακτικά: Το φυσάω και δεν κρυώνει, τραβάω τα βυζιά μου.

Πρόκειται για σεξουαλικό φετίχ, κατά το οποίο ο ένας σύντροφος ουρεί πάνω στον άλλον. Ο όρος προέρχεται από το χαρακτηριστικό κιτρινωπό χρώμα των ούρων.

Συναντάται και ως ουρολαγνεία ή ουροφιλία και δεν πρέπει να συγχέεται με την ουροφαγία.

Η απόλυτη μεταμέλεια για κάποια πράξη, οι επιπτώσεις της οποίας είναι τόσο έντονες και καταστροφικές που μένουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη σου.

Μένουν για πάντα ζεστές, καυτές στο υποσυνείδητο και, όσο να προσπαθείς, δεν ξεχνιούνται. Τις φυσάς να κρυώσουν, αλλά αυτές πάντα καυτές σε συντροφεύουν για το υπόλοιπο της ζωής σου, σαν να συνέβησαν μόλις χθες, σαν να βγήκαν μόλις από το φούρνο της ζωής, σαν καυτές πατάτες.

Παίδες δε γνωρίζω αν έχει ξαναμπεί κάπως παρόμοια το θέμα. Σε μια πρόχειρη αναζήτηση δε μου βγήκε κάτι σχετικό. Λοιπόν, πάω στο θέμα κι άμα έχει ξαναμπεί με ειδοποιάτε.

Οι τραβηχτικές, λοιπόν, είναι ένα μυστήριος όρος τής Οικονομικής Επιστήμης. Παρουσιάζει το εξής παράδοξο δε: αντίθετα με όλα τα σχετικά τής Οικονομίας, που είναι πανεύκολα στη θεωρία, αλλά παπάρια στην πράξη, οι τραβηχτικές είναι πολύ δύσκολες στη θεωρητική εξήγηση, αλλά πανεύκολες στην πράξη. Τι εννοεί τώρα ο ποιητής; Λοιπόν, ως τραβηχτικές εννοούμε τα, με διάφορους τρόπους, ποσά που ρουφάνε από τα διάφορα αρσενικά τα πάσης φύσεως θηλυκά.

Φυσικά υπάρχουν κι οι τραβηχτικές των παιδιών από τούς γονείς τους, αλλά αυτές εμπίπτουν σε άλλη κατηγορία. Τα ανά τις εποχές ευκατάστατα αρσενικά αποτελούσαν κι αποτελούν μόνιμο στόχο για κάθε θηλυκό που σέβεται τον εαυτό του και πιστεύει ακράδαντα ότι το μοναδικό μουνί που υπάρχει και αξίζει στον κόσμο όλο είναι το δικό του.

Πολύ πρόσφατα κάποια... χμ...χμ... γκεχ-γκεχ... «κυρία« Τζούλια (γνωστότατη τοις πάσι, θεωρώ) έκανε την εξής συνταρακτικότατη δήλωση: «Δεν κάνω βίζιτες, επειδή δεν υπάρχει στον κόσμο άντρας που θα πληρώσει τόσο πολλά λεφτά προκειμένου να με έχει».
Μάλιστα, κι ας πάμε παρακάτω.

Εδώ στο παρακάτω είναι και το όλο θέμα. Άμα το θηλυκό αρχίσει τις τραβηχτικές του δεν έχει τελειωμό, όλο στο φέρε-φέρε και δώσε-δώσε θα είναι. Κάποιοι τής Ψυχολογίας το λένε αυτό «γυναικεία απληστία», όμως αυτά είναι θεωρίες τής επιστήμης.

Πιστεύοντας ακράδαντα ότι μέχρι και οι πέτρες κατάλαβαν το θέμα, προχωρώ πάραυτα στα παραδείγματα, μην και τυχόν ξέφυγε κάτι.