Tagged definitions (42)
Showing 1-10 from 42

Ο άνθρωπος πίσω από όλη, μα όλη την ελληνική βιομηχανία μουσικής. One-man όχι show, αλλά music industry δηλαδή. Πρέπει να έχει στο ενεργητικό του κάθε δίσκο του ελληνικού πενταγράμμου που έχει κυκλοφορήσει από την Πρωτοχρονιά του 1971, οπότε και γεννήθηκε (ο Φοίβος, και άρα και το ελληνικό πεντάγραμμο).

Πιο συγκεκριμένα, αναλαμβάνει πολλές φορές τη μουσική, αλλά το φόρτε του είναι οι στίχοι, αφήνοντας έτσι για την εκάστοτε καλλιτέχνιδα μόνο την ερμηνεία και τα βυζιά.

Οι κακές γλώσσες λένε πως έχει στη διάθεσή του ένα lyrics generator (βλ. screenshots), ο πηγαίος κώδικας του οποίου διέρρευσε πρόσφατα στο διαδίκτυο. Παρατίθεται παραδειγματικά το κομμάτι για το tab «Τίτλος», το κομμάτι δηλαδή του κώδικα που αναλαμβάνει τίτλους δίσκων και τραγουδιών:

[κώδικας]
$list1 = array("Ο", "Η", "Το");
$list2 = array("μακρύς", "πικρός", "γεμάτος", "κόκκινος",
"σκοτεινός", "απέραντος", "δικός");
$list2 = array("μου", "σου");
$list3 = array("αγάπη", "μαρτύριο", "πάθος", "έρωτας",
"δρόμος", "ζωή", "φιλί");

echo $list1[rand(0, count($list1)-1] . " "
.$list2[rand(0, count($list2)-1] . " "
.$list3[rand(0, count($list3)-1] . " "
.$list4[rand(0, count($list4)-1];
[/κώδικας]

Ο lyrics generator δουλεύει ως εξής:

• Ο Φοίβος θέλει να βγάλει κι άλλον δίσκο.
• Ο Φοίβος πατάει το κουμπί «Παραγωγή» στο tab «Τίτλος».
• Το πρόγραμμα επιστρέφει έναν προτεινόμενο τίτλο, επιλέγοντας τυχαία φράσεις από τις τέσσερις λίστες και ενώνοντάς τις. Για παράδειγμα ο τίτλος «Το πικρό μου πάθος» είναι ένας καθόλα έγκυρος τίτλος τραγουδιού ή δίσκου.
• Το πρόγραμμα ρωτάει τον Φοίβο αν είναι σίγουρος πώς θέλει να αποδεχτεί τον τίτλο, ή αν θα πρέπει να παράγει άλλον.
• Ο Φοίβος επιλέγει το πρώτο γιατί έχει να το κάνει άλλες 11 φορές για να συμπληρώσει δίσκο και πρέπει να τελειώνει κάποτε.
• Ο Φοίβος επαναλαμβάνει τα βήματα 2-5 και για τους στίχους.

Ο ελεγκτής της τρόικας. Πληθ. οι τροϊκανοί.

Μάλλον προέρχεται από τους Μοϊκανούς που είναι σε κυνήγι scalp στην Αθήνα.

Ακούγεται από δημοσιογράφους της τηλεόρασης.

Δίκην μνημοσύνου στον σχωρεμένο Νίκο Κακαουνάκη, που μας πρόσφερε μερικά λήμματα κι ακόμη περισσότερα μήδια και σχόλια, θυμίζω μια πάγια φράση που καθιέρωσε ο Γιώργος Μητσικώστας στα έρλυ νότιζ. Ο εκδότης της εφημερίδας Non Paper συνήθιζε να μιλάει μετά τον Ν. Κακαουνάκη και, ανεξαρτήτως θέματος, να λέει πάντα με σοβαροφανή στόμφο: «την ίδια πληροφορία έχω κι εγώ Νίκο». Έκτοτε λέγεται για δορυφορικά, επικουρικά πρόσωπα που πιθηκίζουν ή κομίζουν μαλάκα εις σλανγκρ. (Σημείωση: Ο Νίκος είναι όχι κατ' ανάγκη ο Κακαουνάκης, αλλά και ο Ευαγγελάτος)

Έκφραση που έχει σχηματιστεί από την επανειλημμένη εδώ και δεκαετίες παρανόηση του περιεχομένου πινακίδων τις οποίες είχαν κάποτε οι ταβέρνες.

Κάποτε λοιπόν, για να δείξουν στους πελάτες ότι το μαγαζί διαθέτει και κήπο (που όμως δεν φαίνεται από τον δρόμο) κι ότι δεν είναι καταδικασμένοι στην τσίκνα ντε και καλά, αναρτούσαν μια πινακίδα στην είσοδο της ταβέρνας όπου αναγραφόταν το περίφημο «Στο βάθος κήπος». Καμιά φορά η πάντοτε χειρόγραφη επιγραφή συνοδευόταν κι από ένα ζωγραφισμένο βελάκι που έδειχνε το προς τα πού πέφτει ο κήπος αυτός. Τώρα μη φανταστείτε τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, για μικρές εσωτερικές αυλές μιλάμε.

Αν όμως η φράση διαβαστεί λάθος, τότε έχουμε ένα ουσιαστικό: το βάθος κήπος, του βάθους κήπους (κλίνεται κατά το κήτος), το βάθος κήπος, ώ! βάθος κήπος. Πληθυντικός δεν χρησιμοποιείται.

Καμιά φορά μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς με την έννοια του «στο κάτω-κάτω» ή του «δεύτερου πλάνου» σε μια εικόνα.

Η έκφραση «σε πρώτη παγκόσμια αποκλειστική μετάδοση/εκτέλεση» είναι από αυτές που τα μήδια το έχουν γαμήσει και ψόφησε. Γι' αυτό, για κάποιον που ούτε η μάνα του δεν τον ξέρει, αλλά απτόητος διατηρεί ψώνισμα σαράντα καρδιναλίων ότι και καλά το έργο του είναι κοσμοϊστορικό και πανανθρώπινης εμβελείας, λέμε ειρωνικά ότι θα μας παίξει λ.χ. το τραγούδι του «σε δεύτερη παγκόσμια αποκλειστική εκτέλεση». Εννοείται ότι η πρώτη έγινε σπίτι του. Και η δεύτερη σε εμάς τους ελάχιστους κολλητούς του.

Έτσι αποκαλούν τις πυρκαγιές στις ειδήσεις. Λαίλαπα είναι μια αλεπού στη μυθολογία.

Πέρα από την κυριολεκτική και την μεταφορική έννοια της λέξης, το προβλέπεται λειτουργεί ενίοτε περιπαιχτικά για να δηλώσει την καλύτερη ή χειρότερη αντιμετώπιση που δήθεν δικαιούται κάποιος σε σχέση με κάποιον άλλο. Λέγεται και στην ανεπτυγμένη του μορφή: προβλέπεται για την ΕΣΣΟ μου/σου, παραπέμποντας ευθέως στα καψόνια της παλαιότερης σειράς επί της νεότερης.

(Να μην συγχέεται με την πρώην περιοχή Κοκκιναρά ή την ομώνυμη λέσχη αντισφαίρισης).

Με το ουσιαστικό «πολιτεία» ο σύγχρονος νεοέλληνας αναφέρεται, κυρίως προ των ραδιοτηλεοπτικών καμερών και μικροφώνων, σε διάφορες από μηχανής θεότητες (το ανάλγητο κράτος, η εξουσία, οι 300, ο Θεός, ο Μπρους Ουΐλις, ο Τσακ Νόρις, ίσως και ο Μάκης) που θα έπρεπε να έχουν προβλέψει το κακό πριν συμβεί, και θα έπρεπε να έχουν μεριμνήσει για κάθε είδους ινφορτούνα που μπορεί να συμβεί και στον τελευταίο -πλην όμως φορολογούμενο- πολίτη. Βεβαίως, το καταληκτικό αυτό χωνευτήρι ευθυνών παραμένει πάντα από απρόσωπο έως φάντασμα, ενώ κατά στιγμές παίρνει και την μορφή σούπερ ήρωα, εγχώριου και εισαγόμενου (οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, ο Πολέμαρχος του Θεού του Λιακό κλπ.). Το πρόδηλο αποτέλεσμα είναι βεβαίως η μη ανάληψη ευθύνης από κανένα υπαρκτό πρόσωπο, πολίτη ή πολιτειακό αξιωματούχο.

Πιθανή προέλευση:

Από τα βάθη της τουρκοκρατίας όπου ο ελληνόφωνος πρώην πολίτης της Ανατολικής αυτοκρατορίας δεν αισθάνθηκε ποτέ σα στο σπίτι του επί οθωμανικής κατοχής, δεν του πολυάρεσε ίσως και η διατήρηση της εξουσίας του παπαδαριού και συνεπώς δεν ένιωσε ποτέ μέρος του κράτους αλλά παρέμεινε «νοικοκυραίς» ραγιάς, κρυφοφοροφυγάς αλλά σκυφτός για το χαράτσι, και κατ' εξαίρεση αιχμάλωτος μιας ανατολίτικης πραγματικότητας.

Εδραίωση στη συνείδηση:

Λίγο το προτεκτοράτο του 1821, το γαλλικό, ρωσικό και αγγλικό κόμμα, η κεντρική εξουσία του Καποδίστρια, οι Βαυαροί, και γενικώς κάποιοι άλλοι που όριζαν επί μακρόν τις τύχες των νεοβαφτισμένων Ελλήνων οδήγησαν στην απρόσωπη πολιτεία που νομοθετεί, εκτελεί και δικάζει αυτοβούλως και απαρτίζεται από άλλους πάντοτε (μάλλον από το Άλφα του Κενταύρου...) έφτιαξαν την «Πολιτεία» που φταίει για τα στενά πεζοδρόμια, το νέφος, τη βροχή το'να τ'αλλο τι να λέμε τώρα.... Και γενικώς την μη αίσθηση του Έλληνα για οτιδήποτε δημόσιο... ακόμα και τα πάρκα!

Λέγεται για έναν παλιοχαρακτήρα, κομπλεξικό, το λίγο μαλάκα αλλα κατα τ'αλλα καλό παιδί σε ήπιο τόνο για να μην παρεξηγηθεί.

Από την ταινία που μεγάλωσε την γένια μου, από τη δοξασμένη δεκαετία των έϊτις το «Βασικά καλησπέρα σας!».

Η φράση υπάρχει από την δεκαετία του '80, τότε που η πλατεία την Εξαρχείων στην Αθήνα ήταν μέρος που δεν σύχναζε ο οποιοσδήποτε...