Tagged definitions (23)
Showing 1-10 from 23

Ατάκα που ακούστηκε στην ελληνική ταινία του 1969 «Το θύμα» από τον ηθοποιό Νίκο Τσούκα. Υποδυόταν, για όσους δεν το ενθυμούνται, έναν ανθυποτεράστιο στιχουργό (λέμε τώρα) σκυλοσουξεδίων και απαριθμούσε τον αριθμό των δίσκων που πουλούσε η κάθε σουξεδάρα του, για να ψήσει τον Βουτσά να ρίξει γκαφρά για τον καινούργιο δίσκο που ετοίμαζαν.

Ενδεικτικά τα άσματα:

• «Κατηραμένη κενωνία» - 80 χιλιάδες δίσκοι
• «Χάρος» - 100 χιλιάδες δίσκοι
• «Γιαλελέλι γιαλελέλι θα το κάψω το αμπέλι» - 60 χιλιάδες δίσκοι

• και το γνωστό και μη εξαιρετέο του μηδιού παρακάτω - 300 χιλιάδες δίσκοι και περιπλέον

  Από τους σλάνγκους χρησιμοποιείται ουχί βεβαίως για να απαριθμήσει τα πόσα τσεντέ πούλησε ΟΣάκηςΟΡουβάς, ο Πάριος ή ο κάθε νταλάρας, αλλά για να δώσει σπέκια στα λεγόμενα ή πράξεις κάποιου, απαριθμώντας έτσι σε δίσκους την επιτυχία αυτού που έκανε / είπε, ή για να δηλώσει πως κάτι δεν υπάρχει, τα σπάει, δηλαδής γαμάει και δέρνει ένα πράμα (Παρ. 1).

Ενίοτε λέγεται και με ειρωνικό τρόπο (Παρ. 2).

Η χρησιμοποίηση αριθμού μπροστά από τους «δίσκους» δεν είναι υποχρεωτική, μπορεί να ειπωθεί απλά «είναι για πολλές χιλιάδες δίσκους».

Εναλλακτικά λέμε και το «είναι πολλά χρόνια μπροστά» και το «για πόσα λεφτά είναι τούτος ρε;»

Έκφραση που εκφέρεται σε περίπτωση πολυκοσμίας σε ένα μέρος. Προέρχεται από τον τίτλο του βιβλίου του Τσιφόρου Ο κόσμος και ο κοσμάκης και κατά κάποιον τρόπο σημαίνει ότι είναι μαζεμένος κάπου κόσμος και κοσμάκης.

Έκφραση έντονα προσβλητική. Πρωτοεμφανίστηκε στα κατώτερα λαϊκά στρώματα και γρήγορα έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό. Χρησιμοποιείται κυρίως από άντρες για να περιγράψουν την έντονη παρουσία γυναικείου, πολλά υποσχόμενου πληθυσμού.

Σούπερ ντούπερ υπερθετικός βαθμός του «πολύ».

Προσδιορίζει μέγα πλήθος, απροσμέτρητο, ατελείωτο, τα πάντα.

Χρησιμοποιείται κυρίως στο επαγγελματικό σινάφι των μουσικών και τραγουδιστών.

Το είχα ακούσει από έναν φίλο μου και σημαίνει σύναξη ανδροπαρέας.

Ένας μαλακισμένος σολοικισμός τύπου Άντζελας Δημητρίου που κάποτε είπε ο Αλέφαντος. Για κάποιο λόγο, όπως όλες οι μαλακίες, μας κόλλησε και το λέμε και το γράφουμε συνέχεια, ειδικά στο διαδίκτυο.

Φαντάζομαι ξεκίνησε ως ειρωνεία για τα κακά Ελληνικά του Αλέφαντου, αλλά πλέον είναι απλά εμφατικό. Όταν θέλουμε να προσδιορίσουμε κάτι (κατάσταση, συζήτηση, αντικείμενο, προσωπικότητα, μέρος...) ως πλήρες ή και υπερβολικό, είτε θετικά είτε αρνητικά, λέμε τα ''πάντα όλα''.

Μοιάζει με την αμερικάνικης προέλευσης slang έκφραση ''ο καλυτερότερος'', όπου βάζουμε δυο καταλήξεις συγκριτικού στο επίθετο πάλι για έμφαση.

Αρχαιοπρεπές επίρρημα που απλώς σημαίνει πολύ.

(Σημειωτέον πως δεν είναι σωστοί οι τύποι ταμάλα, όπως λανθασμένα το γράφουν πολλοί, ούτε βεβαίως τα μάλλα! Πρόκειται για ένα ακόμα επίρρημα του στυλ τα μείζω, τα κρείττω, τα χείρω, κλπ.)

Οι νεότερες γενιές το ανακάλυψαν και το κατέστησαν σλανγκ της καθομιλουμένης, χάρη στον πασίγνωστο τηλεοπτικό καθηγητή Κωνσταντίνο Καντακουζηνό, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία για να διατρανώσει το διανοουμενιλίκι του μέσα από απαρχαιωμένο πλέον λεξιλόγιο που μοιάζει ακατάληπτο στους φυσιολογικούς ανθρώπους του περίγυρού του.

Αυτόματα λοιπόν η έκφραση τα μάλα παίρνει μια ειρωνική χροιά, όταν χρησιμοποιείται από μη διανοούμενο, στον καθημερινό λόγο. Μια τέτοια διάθεση ειρωνείας φανερώνει το αιώνιο χάσμα μεταξύ της λόγιας και καθομιλουμένης ελληνικής που ακόμα και σήμερα είναι ένα θέμα.

Έκφραση εμπόρων, που εννοεί ότι κάτι πουλάει πολύ. Ολόκληρη η έκφραση έχει ως εξής: φεύγουν σαν στραγάλια, πουλάνε σαν στραγάλια.

Τα στραγάλια έχουν τις εξής ιδιότητες:

α) είναι μικρά και στρογγυλά,
β) είναι φτηνά και σε αφθονία (σε σχέση με τα άλλα ξηροκάρπια),
γ) γεμίζουν το στομάχι,
δ) αρέσουν σε όλους.

Βάσει των πιο πάνω χαρακτηριστικών, διαχρονικά, τα στραγάλια έχουν τεράστιο σουξέ σε πολλούς χώρους. Για παράδειγμα από το γήπεδο μέχρι τα σκυλάδικα κ.ο.κ. Έχετε δει κάποιον να πουλάει κάσιους στο γήπεδο;

Προέρχεται από τη γνωστή ταινία με τον Κούρκουλο. Όταν λέγεται εκφράζει αγανάκτηση για μια επαναλαμβανόμενη σπαστική κατάσταση.

Παροιμιώδες μαργαριτάρι που κάποτε ξεστόμισε ο πο(ρ)δοσφαιριστής Βαμβακούλας σε τηλεοπτικό πάνελ με θέμα τη βία στα γήπεδα.

Όπως αναφέρει το Πρώκταγκον, «δεν επρόκειτο για ευφυολόγημα, ο Νικόλας δεν είχε πρόθεση να κάνει χιούμορ αν και μπορούσε να γίνει ολόκληρος ένα αστείο. Ήταν η εποχή του πρώιμου ΠΑΣΟΚ κατά την οποία η «Αλλαγή» έσπερνε επιτροπές και θέριζε γραφειοκράτες.»

Η έκφραση υιοθετήθηκε με θέρμη από την λολαδερή κοινότητα των αστειατόρων και εκφέρεται όταν δυσκοίλιοι φορείς (κυρίως του δημοσίου) κρύβουν την αναποφασιστικότητα, ανεπάρκεια και ευθυνοφοβία τους (ή τα τρώνε) συστήνοντας ατέρμονες επιτροπές επί επιτροπών.