Tagged definitions (29)
Showing 1-10 from 29

Συνήθως χρησιμοποιείται μόνο η λέξη παπάρια. Το χρησιμοποιούμε για να πούμε ότι είναι ψέματα.

Ανοησίες. Δηλαδή παπάρια, τρίχες, μπούρδες, μαλακίες κ.λπ.

Είναι ανεξερεύνητο το αν αναφέρεται στην Καλαβρία ή στα Καλάβρυτα.

Πρώτο συστατικό σε χιλιάδες ατάκες που κυκλοφόρησαν μετά τον Δεκέμβριο του 2007, μέσα στο γενικό αλαλούμ της Ζαχοπουλιάδας, με στόχο την γελοιοποίηση του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου - πρύτανη του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, φωτεινού παντογνώστηκαι, κατά ορισμένους, πρώτου ρουφιάνου.

Η υπόθεση Ζαχόπουλου και ό,τι επακολούθησε, προβλημάτισε: συγκεχυμένες πληροφορίες, ένα απίθανο μείγμα προσωπικής τραγωδίας και τσοκαρίας, σοβαρές οι υπόνοιες για διαφθορά και δεδομένη η ανεπάρκεια αλλά και η αλαζονεία των ΜΜΕ - ήταν, λοιπόν, ποτέ δυνατόν να υπάρξει άλλη αντίδραση από το να γίνει χοντρή πλάκα;

Μέχρι τα τέλη Μαρτίου 2008, πάνω από 5.000 τέτοιες ατάκες είχαν καταγραφεί στην ιστοσελίδα www.makisfacts.com, που έχει ως πρότυπο το www.chucknorrisfacts.com, δικτυακό τόπο αφιερωμένο στον γνωστό Αμερικανό ήρωα ταινιών δράσης.

Η έκφραση 'Ο Μάκης ξέρει ...' συμπληρώνεται από κάτι που είναι:

1. το άκρον άωτον της υπερβολής, η/και
2. σουρεαλιστικό λογοπαίγνιο ή/και
3. τελείως παράλογο, ή/και
4. αντίθετο με τους νόμους της Φυσικής - σε αυτό το Σύμπαν.

Με την ίδια κεντρική ιδέα - ότι, δηλαδή, το ερευνητικό δαιμόνιο του Τριανταφυλλόπουλου είναι πάνω από τα ανθρώπινα μέτρα - κυκλοφορούν και πολλές άλλες έκφρασεις που δεν υιοθετούν μεν την σύνταξη 'ο Μάκης ξέρει ...' αλλά τον γελοιοποιούν εξίσου αποτελεσματικά (βλ. παραδείγματα). Βέβαια, θα δούμε αν εν τέλει όλα αυτά τον ξεφτιλίσουν όντως ή θα τον κάνουν ακόμη πιο καλτ.

Η έκφραση 'ο Μάκης ξέρει ...' τείνει ήδη να αυτονομηθεί από τον Τριανταφυλλόπουλο και χρησιμοποιείται - με αλλαγή ή και όχι του ονόματος - για να ταπώσει τον ξερόλα και εν γένει παπαρολεβιέπου υπάρχει σε κάθε παρέα.

Μικροσκοπικά πράσινα πλασματάκια που έχουν βαλθεί να σου κάνουν την ζωή δύσκολη... Τα πράσινα μπίου-μπίου αρέσκονται κατά βάση να σου κάνουν χουνέρια και χαζομαρίτσες για να σε σκαλώνουν όταν δεν πρέπει... Αυτά σου μπερδεύουν τις κάλτσες μεταξύ τους και ψάχνεις σα μαλάκας να βρεις την άλλη κάλτσα, σου κρύβουν τα κλειδιά πριν φύγεις και αργείς μια ώρα, αλλάζουν ξαφνικά το κανάλι ή το κομμάτι που παίζει, όλα αυτά με σκοπό να σκαλώνεις ή/και να βρίζεις την τύχη σου. Αγαπημένα θύματα τους βέβαια είναι οι απανταχού μεθυσμένοι, χασικλήδες, πρεζάκηδες και λοιποί λιωμήδες... Μην γελάτε! Το ξέρετε και σεις ότι υπάρχουν!

Στο συγκεκριμένο θέμα δίνεται έμφαση στη δύναμη της βλακείας που συζητήθηκε στον ζωντανό ζύθο.
Ο βλάκας αποδυναμώνει και καταστρέφει το βασικό συστατικό προόδου μιας κοινωνίας, που είναι η έγκυρη πληροφορία και η υπάρχουσα γνώση. Έτσι, ο τύπος με άϊ κιού ραδικιού, οδηγεί τα πράγματα σε κατάσταση σύγχυσης και εντροπίας. Ειδικά στην περίπτωση που κατέχει μια θεσμική θέση, με τις κινήσεις του είναι σε θέση να καταστρέψει π.χ.: έναν οργανισμό, την ανθρωπότητα.

Η προσπάθεια να πειστεί ένας βλάκας μέσω παράθεσης τετράγωνων και ακλόνητων επιχειρημάτων δεν οδηγεί πουθενά. Αυτός είναι στο δικό του κόσμο. Πέρα από το αίτιο και το αιτιατό. Δεν υπακούει σε νόμους και αρχές, δεν καταλαβαίνει από dead line και προθεσμίες. Ο χρόνος που μπορείς να σπαταλήσεις για να βρεις άκρη μαζί του, είναι σίγουρα ο πιο χαμένος χρόνος. Η συνεχόμενη προσπάθεια οδηγεί σε λογομαχίες οι οποίες όμως χωρίς να οδηγούν πουθενά, εξουθενώνουν τον λογικό, ενώ ο βλάκας δεν καταλαβαίνει τίποτα (βλ. και παράδειγμα 3). Δοκιμάζοντας κάποιος πάλι να κατέβει στο επίπεδο του μπας και συνεννοηθεί μαζί του χάνει κατά κράτος λόγω χρόνιας προϋπηρεσίας και εμπειρίας του βλάκα, στη βλακεία. Ο βλάκας, είναι ανίκητος. Δυστυχώς στη βλακεία δεν υπάρχει αντίδοτο!!! Τι να σου κάνει κι η τεχνητή νοημοσύνη όταν η φυσική βλακεία είναι ανίκητη. Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με τη ρήση: ο χωριάτης θέλει δυο φορές χωριάτη, ίσως ανάλογα, μια βλακ άουτ persona, ή ένα βλάκατρον, ή ένα βλήμαντρο να μπορούν να νικήσουν έναν απλό βλάκα.

Αν τώρα κάναμε τη θεωρητική σκέψη να εξαλείψουμε όλους τους βλάκες, τότε σύμφωνα με την παραδοχή πως κάθε δράση γεννά μια αντίδραση, η ενδεχόμενη αλλαγή στη συμπαντική ισορροπία μπορεί να δημιουργήσει τον υπερβλάκα, τον οποίο δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε με τίποτα γιατί ως υπερβλάκας θα λειτουργεί ως υπερανίκητος. Γι αυτό, πολλοί δεν πειράζουν τους βλάκες, τους ανέχονται, τους αντιμετωπίζουν ως προστατευόμενο είδος, τους ρίχνουν στα μαλακά, τους κάνουν τα χατίρια, τους εκχωρούν ελαφρυντικά, τους αφήνουν να κάνουν ότι γουστάρουν, τους αφήνουν στην καρακοσμάρα τους και γενικότερα τους απαλλάσσουν λόγω βλακείας.

Κλασικότατη έκφραση που απαντά κυρίως ως «μη μου λες εμένα ιστορίες για γρίους» ή « τι' ν ' αυτά που λες + [αυτά που λέει] + και ιστορίες για αγρίους...». Η φράση είναι ένας σχετικά ευπρεπής τρόπος να πεις «μη μου λες μαλακίες», «άσ' τα σάπια σάλια», δλδ. μη με δουλεύεις. Εκφέρεται μάλλον με θυμό και σε περιβάλλοντα (πχ. εργασιακά) όπου πιο ηχηρές εκφράσεις αποδοκιμάζονται.

Η φράση προφανώς προέρχεται από την εποχή όπου ναυτικοί, εξερευνητές, πειρατές και αργότερα ανθρωπολόγοι, εθνολόγοι κλπ πουλούσαν στον κόσμο φανταστικές «ιστορίες για αγρίους», φαντασιοπληξίες δηλαδή για άγριες φυλές και τα φοβερά και τρομερά που τις είδαν να κάνουν*.

Αυτό το «για αγρίους» βέβαια, μπορεί κανείς να το εννοήσει -εσφαλμένα πάντως- όχι μόνο ως «σχετικά με αγρίους», αλλά και ως «προορισμένες για αγρίους», παιδαριώδεις δικαιολογίες που μόνο αγρίους θα μπορούσαν να πείσουν, που η αξία τους μετριέται σε χάντρες και καθρεφτάκια, προσβλητικές για τη νοημοσύνη του χρήστη της φράσης.

Και τα δυο νοήματα φυσικά αλληλεπιδρούν πολλαπλασιαστικά αυξάνοντας δύναμη της φράσης...

Αξίζει να σημειωθεί παρεκβατικά ότι την ελληνική ανεκδοτική slang έχουν εμπλουτίσει διάφορες φυλές ιθαγενών: οι Μάο Μάο, οι Ζουλού, οι Παπούα, ενώ εντός και εκτός ανεκδότων συναντά κανείς τη μοναδική φυλή κυνηγών-τροφοσυλλεκτών της ελληνικής επικράτειας, τους Ούγκα Μπούγκα, από την ευχρηστότατη ρίζα ουγκ. Οι δε κουλτουριάρηδες έχουν τη δική τους αγαπημένη άγρια φυλή, τους Λιλιπούα.

*ώσπου η σύγχρονη κορέκτ ανθρωπολογία μάς είπε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν / είναι τελικά και πολύ διαφορετικοί από μας τους δυτικούς, με τη διαφορά ότι είναι εντελώς διαφορετικοί...

Έκφραση για να δηλώσει ότι αυτά που ειπώθηκαν ήταν αρλούμπες ή και ανακριβή. Περιέχει και μια δόση ειρωνείας προς αυτόν που έκανε τη δήλωση.

Έχει ειπωθεί και σε γερμανιστί «άρεν, μάρεν, κουκουνάρεν».

Άμεσα παράγωγα είναι τα εξής:
κουκουνάρια, κουκουνάρεν, κουκουβάουνες (για μεγαλύτερη έμφαση) ή και πολύ απλά κούκου (για να δηλώσει μια άρνηση).

H Λέξη Αφελίμ προέρχεται εκ της λέξης αφελής και παραπέμπει στις λέξεις: Νεφελίμ - Ελοχίμ των Λιακούριων θεωριών. Μιλάμε για τους αφελείς αυτής της πλάσης. Θα μπορούσε κανείς να πει, πως όπως θεωρητικά τουλάχιστον κάποιοι πιστεύουν πως υπάρχουν απόγονοι των Νεφελίμ και των Ελοχίμ, έτσι θα μπορούσαν να υπάρχουν και απόγονοι των Αφελίμ.

Οι Αφελίμ ήταν πανταχού παρόντες στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Καλοπροαίρετοι και αφελείς παρασύρονταν πάντα από τη ρητορική δεινότητα των απανταχού biri biri maker. Οι εποχές αλλάζουν, οι τακτικές και οι πρακτικές μπορεί να διαφέρουν, οι ρόλοι ποτέ. Απλά σε κάθε εποχή οι biri biri makers αξιοποιούσαν στο έπακρο τα διαθέσιμα εφόδια, για να πετύχουν το δόλιο σκοπό τους.

Οι λαοπλάνοι διαγνώνουν τις αδυναμίες των απλών ανθρώπων, τα όνειρα τους, τις ανάγκες τους, τους πουλούν φούμαρα και τους τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Με τη δύναμη το λόγου τους και τα επικοινωνιακά τους χαρίσματα, κάνουν το αδύνατο να φαντάζει δυνατό και το καλό ύποπτο. Είναι ικανοί στο να δημιουργήσουν προβληματισμούς για το πλέον ξεκάθαρο θέμα κάνοντας πανεύκολα την τρίχα τριχιά. Είναι δεινά ταλέντα στο να ανάγουν το αληθοφανές σε αληθές για να μπορέσουν να αυγατίσουν τα κέρδη τους. Οι συγκεκριμένοι λαοπλάνοι είναι άσοι στις συνομοσιολογίες. Μιλούν ψυχωμένα και θεωρούν πως αφυπνίζουν τις μάζες. Αισθάνονται περιχαρείς όταν συμβεί κάποιο μπάχαλο, γιατί τότε τους δίνεται η ευκαιρία να υφάνουν ένα απίστευτο πλαίσιο μυστηρίου, το οποίο αξιοποιούν προς ίδιον όφελος.

Οι Aφελίμ πάλι, χωρίς καμιά κριτική διάθεση, προσπαθώντας να φύγουν από το δόκανο των κακών ή των υποτιθέμενων κακών, πέφτουν στο δόκανο των λαοπλάνων. Υπάρχουν και κάποιοι εκ των Αφελίμ που αισθάνονται πως οι λαοπλάνοι κολακεύουν την πονηρία τους. Αυτό τους φέρνει πιο κοντά τους. Η εμπιστοσύνη που τους δείχνουν τους τυφλώνει και έτσι αυτοί πέφτουν πιο βαθιά.

Οι λαοπλάνοι αυτοί μπορεί να 'ναι Λιακό style, μπορεί να 'ναι από το χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, της δικηγορίας, της εκκλησίας,του ποδοσφαίρου και γενικότερα στους χώρους δουλειάς, παντού. Σε κάθε χώρο εκμεταλλεύονται τις ελπίδες των ανθρώπων και σε κάθε χώρο διαστρεβλώνουν και λασπώνουν κάθε άδολη δραστηριότητα. Ο στόχος τους είναι η μάσα. Σαν ύαινες που οσμίζονται ψοφίμια, ψυλλιάζονται την ανασφάλεια των ανθρώπων και σαν γατόνια που είναι ποντάρουν στην ευαισθησία των άλλων για να πετύχουν το σκοπό τους.

Ο Λιακο, εκτός αέρα, λέει στους συνεργάτες του:Αφερίμ Αφελίμ για τον τζίρο που μου κάνετε (από GATZMAN, 11/12/08)

Ηλίθια έκφραση, απ' αυτές που δεν έχουν νόημα.

Λέγεται από τον συνομιλητή μας ή και από μας τους ίδιους, για να συμπληρωθεί το αμήχανο «... δε μου λες...» το οποίο πετάμε μέσα στην κουβέντα όταν δεν θυμόμαστε τι λέγαμε ή όταν δεν ξέρουμε τι να πούμε.

Ταιριάζει και σαν συμπλήρωμα του «... που λες ...»

Πιθανόν εμπνευσμένο από το Σας αρέσει ο Μπραμς; της Σαγκάν.

Παρομοίως:
αυτάαααα...
τι λέγαμε;
πού είχαμε μείνει;
ποιος ήρθε;
εν πάση περιπτώσει ... έχω μια πούτσα τόση
...

Ε, όταν ο άλλος σου λέει μαλακίες...