Tagged definitions (44)
Showing 1-10 from 44

Νεολογισμός για το εφιαλτικό σενάριο της εξόδου μας από το Ευρώ (άκα γκρέξιτ) και τις ολέθριες συνέπειες αυτού: κατάρρευση της Ελληνικής οικονομίας, «μετάδοση» στα άλλα γουρουνάκια, θεομηνία στην Ευρωζώνη, τσουτσουνάμι στις Ηνωμένες Πολιτείες και τέλος εκθεμελίωση της παγκόσμιας οικονομίας.

Τα κώματα εκμεταλλεύονται κάργα το σκιάχτρο του δραχμαγεδδώνα ως μητέρα όλων των καταστροφώνε: αφενός τα μνjημονιακά (Νέα Δημοπρασία, ΘΑΣΟΚ, άντε κι ο Κυρ Φώτης) ισχυρίζονται ότι μόνον αυτά μπορούν να προτάξουν τα στήθη ως νέοι Μπρους Γουίλλις, επαναδιαπραγματευόμενα τα όσα έχουν ήδη συμφωνήσει. Αφεδύο, τα αντιμνjημονιακά (τΣΥΡΙΖΑ, Καμένοι Έλληνες, Χρυσά Αυγά) προτείνουν να το παίξουμε αλάνια, καθώς τα αχαρτογράφητα συνεπακόλουθα του δραχμαγεδδώνα στην παγκόσμια οικονομία αποτελούν ισχυρό αντικίνητρο για τον εκδιωγμό μας από το Ευρώ. Μόνο το Κουκουέ προτείνει ανοιχτά την Δραχμή ως λύση, τι είχε και τι έχασε.

Στην πραγματικότητα το αγγούρι μάλλον θα είναι όλο δικό μας, καθώς η διεθνής τοκογλυφία έχει ήδη αρκούδως θωρακιστεί, ενώ όλο και περισσότερες φωνές τ. «δεν πρέπει να δαιμονοποιείται η επιστροφή στην Δραχμή» εκπέμπονται εκ του πονηρού τόσο στο Βερολίνο όσο και στις Βρυξέλλες.

Προδοσία λεβέντες (από Vrastaman, 24/05/12)

Δωροδοκώ, δωροδοκούμαι. Ιδιαιτέρως απαντάται στη δικαστική αργκό.

Η ιδιομορφία του όρου συνίσταται στην ενεργητική και παθητική συνάμα σημασία του, στη μεταβατική μορφή του ρήματος και στις δύο περιπτώσεις, αναλόγως του αντικειμένου. Έτσι τον πιάνω σημαίνει «τον δωροδοκώ», ενώ τα πιάνω «δωροδοκούμαι».

αριστεροφιλελές, αναρχοφιλελές

Εναλλακτικές ταμπέλες για τους φιλελέφτ.

Πρόκειται για συνομοταξία φιλελέδων με αριστερές ανησυχίες (αντικληρικοί, ελευθεριακοί, διεθνιστές, φουντικοί, φίλοι των ΛΟΑΤ) και δεξιές τσέπες (υπέρμαχοι του ελεύθερου ανταγωνισμού και της ιδιωτικής περιουσίας, πολέμιοι του κολεκτιβισμού και σφόδρα αντικρά). Προξενούν αποτροπιασμό σε κάθε συντηρητικό, δεξιό τε και αριστερό.

Αριστεροφιλελέδες ή αναρχοφιλελέδες θα βρείτε εκεί που γαμιένται τα αναρχίδια με τσι βλαχοφιλελέρες.

Libertarian anarchists που λένε και στο χωριό μου.

Από το αγγλικό loop που σημαίνει βρόχος, θηλιά.

1. Όρος που χρησιμοποιούν οι προγραμματιστές Η/Υ. Είναι μια επαναλαμβανόμενη σειρά από εντολές (ένας βρόχος επανάληψης) που εκτελείται όσο ισχύει μια λογική συνθήκη. Μόλις η συνθήκη πάψει να ισχύει, το πρόγραμμα συνεχίζει παρακάτω στις επόμενες εντολές. Αν ο κουμπιουτεράκιας έχει κάνει κάποιο λάθος στον κώδικα, τότε το πρόγραμμα δεν μπορεί να βγει από τον βρόχο επανάληψης εκτελώντας τις ίδιες εντολές ξανά και ξανά (κάνοντας δλδ συνέχεια τα ίδια και τα ίδια)ν μ΄αποτέλεσμα κάποια στιγμή να κολλήσει.

2. Η κατάσταση λειτουργίας μιας οποιασδήποτε συσκευής που παίζει μουσική ή κάποια ταινία ή κάποια βίντεο όπου μόλις τελειώσει η σειρά π.χ. των τραγουδιών ξαναξεκινά αυτόματα να τα παίζει πάλι με την ίδια σειρά.

3. Ανάποδη λούπα. Δύσκολος ελιγμός μαχητικών αεροπλάνων όπου διαγράφεται στον αέρα μια θηλιά. Το αεροπλάνο μοιάζει να κάνει ανάποδη τούμπα.

4. Έπεσα σε λούπα. Σκατοκατάσταση από την οποία δεν μπορώ να ξεφύγω με τίποτα.

Ρίξτε και ένα βλέφαρο στην καλούτσικη ταινία Λούπα αυτοκτονίας.

Μετάφραση της αμερικλανιάς long walk ή perp walk, η απόσταση δηλαδή που είναι αναγκασμένος να διανύσει ένας κατηγορούμενος ή κρατούμενος φορώντας (ή όχι) χειροπέδες, συνοδεία των αστυνομικών οργάνων προκειμένου να παρουσιαστεί στον ανακριτή ή να διαβεί το κατώφλι του σωφρονιστικού καταστήματος, κατά τη διάρκεια της οποίας είναι εκτεθειμένος σε κάμερες, φωτορεπόρτερ, και λοιπούς παριστάμενους που μάλιστα τον λούζουν και με διάφορα κοσμητικά. Αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για απόσταση ολίγων μέτρων, εντούτοις (του) φαίνεται ότι διαρκεί μια αιωνιότητα.

Πέραν της παραδοσιακής έννοιας, σημαίνει ότι αναλαμβάνω να εκτελέσω σωρηδόν εργασίες, συχνά συναφείς μεταξύ τους ώστε να μού είναι πιο εύκολο, ίσως όμως με λίγο βιασύνη, τσαπατσούλικα και επιπόλαια, ίσα-ίσα για να ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου, που μάλλον τις βαριέμαι.

Συντάσσεται πάντα με το ρήμα «παίρνω», έτσι ώστε να αναδεικνύεται η εργολαβία της υπόθεσης, το μαζικό της συμπεριφοράς μου.

Όταν πηγαίνεις κάπου και δεν το ξέρει κανείς, (αφού κανείς δεν ασχολείται μαζί σου), φροντίζεις να το μάθουν όλοι (μήπως και ασχοληθεί κάποιος).

Στον κόσμο των εξυπνόφωνων τα check-ins έγιναν καθημερινή συνήθεια. Ανακοινώνουμε στον ψηφιακό μας περίγυρο πού πάμε για καφέ, πού τρώμε, πού πίνουμε, πού χορεύουμε, πού διασκεδάζουμε, πού κοιμόμαστε.

Αλλά επειδή ο χρόνος είναι χρήμα και εμείς τεμπέλικα όντα, θελήσαμε να γίνονται όλα αυτόματα. Και φτάσαμε να μη μας ρωτάει κανείς αν θέλουμε να διαλαλήσουμε την παρουσία μας σε ένα δημόσιο (ή μη) μέρος, με αποτέλεσμα πολλές... παρεξηγήσεις και άβολες καταστάσεις. Γιατί ποιος δεν έχει πέσει ποτέ θύμα ενός check-in;

Είναι αλήθεια, σχεδόν κανείς δεν έχει γλιτώσει. Και αν είστε από τους τυχερούς, δεν αργεί η στιγμή που θα την πατήσετε, χωρίς να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα. Κάποιο check-in θα σας βρει στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και κάποιο συγκεκριμένο ζευγάρι μάτια που δε θέλετε να το δει, θα το δει. Και τότε θα είναι αργά. Δε χρειάζεται να επεκταθούμε με συγκεκριμένα παραδείγματα, νομίζω όλοι καταλάβατε πως η τεχνολογία μπορεί να μας «κάψει» σε τέτοιες περιπτώσεις.

Στην ιδιόλεκτο των εν Ελλάδι πορνών (ημεδαπών & αλλοδαπών) σημαίνει γαμήσι ή νουμεράκι (τραβάω ή πάω ένα νουμεράκι, βλ. και έκφραση «τους πήρε όλους νουμεράδα»), δηλαδή η τάνα ξεπετάει τον «χύστη» (πελάτη) στο ντέλο. Ίσως να έχει σχέση με το πρωθύστερο τζάω, -ώ ή τζάζω (=διώχνω μάνι-μάνι τον ανεπιθύμητο εραστή).

Οι τιμές της συνουσίας (καθ’ οιονδήποτε τρόπο) ποικίλουν αναλόγως της κατηγορίας της πόρνης ή του αιτουμένου βίτσιου. Π.χ. άλλο χρεώνει η Ελληνίδα τηλεγαμήτρια, άλλο το call girl, άλλο η Ελληνίδα (αποκλειστικά πρεζού) της περιπατητικής σχολής οδού Βουκουρεστίου και πέριξ, άλλο η εκ περιστάσεως παρταόλα, άλλο το βέλι, άλλο η αλλοδαπή των πρεσβειών (μπουρδέλων – Σ.Σ. «πρεσβεία» σημαίνει και το κελί όπου διαβιούν οι πιο σκληροί κρατουμένοι) της οδού Φυλής, άλλο οι δηλωμένες –άλλο οι αδήλωτες κι άλλο η τελευταία υποστάθμη, δηλ. οι μη έχουσες στον ήλιο μοίρα καλντεριμιτζούδες αλλοδαπές (και δη νέγρες), που υφίστανται τα πάνδεινα (και απ’ τους νταβάδες και απ’ τους πελάτες) κ.ο.κ.

Οι αλλοδαπές καλντεριμιτζούδες, αναλόγως στην περίπτωση π.χ. εθνικότητας ή αν συνεργάζονται με μπουρδελοξενοδοχείο ή αν έχουνε νιονιό, στην καλύτερη τσιμπάνε ένα μικρό ποσοστό (να φάνε ένα σαντουί) από τη βάρδια τους και στην χειρότερη κατατρομοκρατούνται από τους νταβάδες μένοντας τελείως άφραγκες και δαρμένες. Μάλιστα, ιδιαίτερα τις αραπίνες, οι πάτρονές τους τις εκμεταλλεύονται όχι μόνο με συμβατικές απειλές (κατά των ιδίων ή των οικογενειών που έχουν αφήσει πίσω), αλλά χειριζόμενοι την αμάθεια και την δεισιδαιμονία τους (π.χ. «θα σου κάνω μάγια» και τέτοια)! Μιλάω πολύ-πολύ σοβαρά...

Στα τρισάθλια «χοτέλ» κατηγορίας μετά το λεξάριθμο σαμπί, ιδίως στην περιοχή του Μεταξουργείου των Αθηνών, το τζαζ τιμάται σήμερα περίπου 15,00 ΕΥΡΩ, όπου αισίως έχει κατέλθει μετά την ανεξέλεγκτη έλευση και δραστηριότητα αλλοδαπών πορνών. Αφού ξαναγυρίσαμε που ξαναγυρίσαμε στην εποχή του Μεσοπολέμου (οικονομικώς, εργασιακώς και ιδεολογικώς), ας μην λείψει και η σύφιλη από την σύγχρονη στιχουργική.

Εκ των 15,00 αυτών ευρώπουλων, συνήθως τα πρώτα πέντε τζαζ πάνε στο σπίτι και στην συνέχεια παίρνει 10 η πόρνη, 3 το σπίτι και 2 οι φύλακες ή οδηγοί, για κάθε γαμήσι (κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη βίζιτα, αλλά με διαφορετικά ποσά φυσικά). Μέσος όρος περίπου 30-50 επισκέψεις ανά βάρδια (αλλά υπάρχουν κι οι υπερωρίες)...

Η Ιστορία κάνει διάφορους κύκλους, άλλους με μεγαλύτερη ακτίνα (δηλ. παρέλευση μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος ως την επανάληψη ή αντιστροφή των όρων του φαινομένου) κι άλλους με μικρότερη (λένε ότι ήδη άρχισαν να φεύγουν Ελληνίδες πουτάνες για Βουλγαρία). «Προσεχώς Ελληνίδες», λοιπόν!

Ο κοσμάκης, διατηρεί διάφορες αντιλήψεις στη γκλάβα του περί πορνών: Π.χ. «τις κακομοίρες ζουν καθεστώς σκλαβιάς», «ά’ να χαθούνε οι ξεκωλιάρες, κονομάνε σε μια μέρα όσα βγάζω το μήνα κι αφορολόγητα», «καλύτερο γαμήσι από Ρωσάκι δεν έχει», «χτύπησα μια καταπιόλα 20 ευρά έξτρα ακάποτο», «στα ρδελαμπού δε δίνουνε κώλο» κλπ-κλπ. Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύει απόλυτα. Οι γενικοί κανόνες ορίζονται από την αγορά και οι ειδικοί από τη μαντάμα, αλλά οι αλλοδαπές κι αδήλωτες καλντεριμιτζούδες αντιμετωπίζονται σαν κρέας.

Εκείνο που παρατηρείται όμως συχνά, είναι η (διαγεγραμμένη σε όλη την κινησιολογία τους) απροθυμία των γυναικών αυτών να επιδείξουν έστω και επίφαση συμμετοχής στην πράξη, που συχνά μαρτυρεί περισσότερα κακοπαθήματα από φιληδονία. Φυσικά, οι περισσότεροι γαμιάδες δεν ορρωδούν προ ουδενός (αλλά αλίμονο στο νιόβγαλτο παιδαρέλι)...

Άλλωστε, ένα γκραφίττο στα Εξάρχεια έλεγε: «Όποιος στα μπουρδέλα ψάχνει οργασμό, δέκα ευρώ πληρώνει τον κάθε βιασμό»...

Όρος που έχει ενταχθεί τα τελευταία χρόνια στο χώρο των επιχειρήσεων. Ο όρος προέρχεται από το πρόγραμμα, Η/Υ SAP.

Το SAP, είναι επιχειρηματικό λογισμικό, της εταιρείας SAP που εμπλέκει όλους σχεδόν τους τομείς μιας επιχείρησης (πωλήσεις, αποθήκη, παραγωγή, λογιστήριο, κλπ) και στοχεύει στην αρτιότερη οργάνωσή της. Στις εταιρείες που έχει εφαρμοστεί υπάρχει ορισμένο προσωπικό ανά τμήμα που ενημερώνει το σύστημα με τα κατάλληλα δεδομένα.

Ο όρος μπορεί να έχει χιουμοριστική χροιά, μπορεί όμως να έχει και απαξιωτική χροιά. Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για την αντιμετώπιση των δυσκολιών που αφορούν την προσαρμογή του προγράμματος στα δεδομένα της εταιρείας και στην αποτελεσματική αποδοχή του από τον εμπλεκόμενο κόσμο. Οι δυσκολίες αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με υπάρχουσες νοοτροπίες.

Πιο συγκεκριμένα, μιλάμε για δυσκολίες που: - Προκαλούνται στη δουλεία κάποιου που, όντας εξοικειωμένος για χρόνια με άλλους εργασιακούς τρόπους, δεν μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. - Προκύπτουν σε εταιρείες και ειδικά σε ανοργάνωτες εταιρείες, όπου γίνονται meeting επί meeting προκειμένου να συμφωνηθούν οι κατάλληλες διαδικασίες, ώστε να προσαρμοστεί καταλλήλως το πρόγραμμα στα εταιρικά δεδομένα. Εντούτοις σε εταιρείες του δημοσίου, όπου η δυοξύνη καλά κρατεί, κρατάει χρόνια αυτή η φάση της επανοργάνωσης, οπότε η σημασία του λήμματος «σαπίζω» διανθίζεται με την έννοια του λήμματος όπως την ανάρτησε η ironick σήμερα. Εκεί η ανοργανωσιά και τα αναφερόμενα meeting είναι πολλαπλά και άκαρπα.

Το γρηγορόσημο είναι μορφή λαδώματος που καταβάλει ο πολίτης σε μεσάζοντα (κυρίως του δημοσίου) για να τακτοποιηθεί κάποια γραφειοκρατική του υπόθεση στο χρόνο που φυσιολογικά θα έπρεπε να τακτοποιηθεί εάν η Ελλάδα δεν ήταν μια τεράστια σφηκοφωλιά από διεφθαρμένους καρεκλοκένταυρους και εκβιαστές χωρίς τσίπα και ενδοιασμούς.

Πόσο πάει;

Τα Δημόσια Νοσοκομεία (χρυσό μετάλλιο) χρεώνουν €40 έως €5.000.

Οι γιατροί χρησιμοποιούν χίλιους δύο ευφημισμούς για το γρηγορόσημο, όπως «αμοιβή για το συμβούλιο». Η ζήτηση για ιατρικές υπηρεσίες (ειδικά όταν κινδυνεύουν ζωές) είναι ιδιαίτερα ανελαστική, με συνέπεια οι στερούμενοι ηθικών αναστολών γιατροί να ξεζουμίζουν τον ανθρώπινο πόνο στο έπακρο.

Οι Πολεοδομίες (αργυρούν μετάλλιο) χρεώνουν €50 έως €13.000.

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί στην Ελλάδα συναντάει κανείς τα ειδεχθέστερα αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά εξαμβλώματα της οικουμένης; Μην αναρωτιέστε πια!

Οι Εφορίες (χάλκινο μετάλλιο) χρεώνουν €20 έως €20.000. Για φορολογικό έλεγχο εταιριών, πραγματοποιείται ad hoc παζάρι με βάση ποσοστό επί του τζίρου της εταιρίας.

Όσοι εφοριακοί είναι τίμιοι είναι νεοπροσληφθέντες ή βλάκες.

Το Υπουργείο Μεταφορών (ειδικό βραβείο για έλεγχο πληθυσμού μέσω χιλιάδων θανατηφόρων ατυχημάτων κάθε χρόνο) χρεώνει €30 έως €15.000.

Αξίζει να σταθούμε στο γεγονός ότι πάνω από 130.000 διπλώματα οδήγησης (το 1/3 του συνόλου!) χορηγούνται ετησίως σε άσχετους και επικίνδυνους για την δημόσια ασφάλεια οδηγούς-δολοφόνους με γρηγορόσημο. Η ταρίφα είναι €300 για ΙΧ και €1.000 για επαγγελματικά διπλώματα. Κάποιος τέλος μπορεί να περάσει από δημόσιο ΚΤΕΟ το σαφρακιασμένο και επικίνδυνο πουτσύλατο του προσκομίζοντας €150.

Δήμοι, Υπουργείο Υγείας, ΙΚΑ, Νομαρχίες, ΔΕΗ, Κτηματολόγιο, Τράπεζες, ΟΤΕ, Δασαρχεία και ΟΕΚ (επιλαχόντες χρεώνουν €20 έως €20.000

Όλοι έχουμε προσωπικές εμπειρίες με τα μπουμπούκια) αυτά!

Αξίζει να αναφερθούμε σε μια νέα κατηγορία μιζαδόρων, των παρακρατικών τσάτσων. Πρόκειται για εταιρίες συμβούλων με πολιτικό δόντι που υπεργολαβικά ελέγχουν ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν επιδοτηθεί (πχ από το 3ο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης) για λογαριασμό του δημοσίου (π.χ. του Υπουργείου Ανάπτυξης). Ουαί και αλίμονο σε όποια ιδιωτική εταιρία δεν καταβάλει σε αυτούς τους ξεφτίλες γρηγορόσημο. Ένας περιβόητος παρακρατικός τσάστος, ο οποίος επιδεικνύει το χρυσό του Rolex Daytona σαν γύφτικο σκερπάνι, είναι υπεύθυνος για το κλείσιμο μιας τέτοιας εταιρείας (και την απώλεια αρκετών θέσεων εργασίας) επειδή η υπό έλεγχο εταιρεία δεν δέχθηκε να του προσφέρει γρηγορόσημο...

Πως ξέρεις εάν πρέπει να τα χώσεις;

Τα «σήματα» ποικίλουν ανάλογα με τον χαρακτήρα και τον βαθμό απληστίας του αποδέκτη. Συνήθως, η κουβέντα ξεκινάει ακροθιγώς με διατυπώσεις όπως: «υπάρχουν κάποια προβληματάκια με την υπόθεσή σάς, αλλά κάτι μπορεί να καταφέρω, ίσως υπάρξουν και κάποια μικροέξοδα...». Άλλες φορές, ο αποδέκτης μπαίνει κατευθείαν στο ψητό: «για να διευθετηθεί η υπόθεσή σας θέλω €3.500«.

Στους πιο αναίσχυντους αποδέκτες γρηγορόσημων συγκαταλέγονται Στρατιωτικοί που εμπλέκονται σε δημόσιους διαγωνισμούς του Υπουργείου Αμύνης. Δεν διστάζουν να σε πρήζουν τηλεφωνικά το σαββατοκύριακο σπίτι σου για να μάθουν πότε και πού θα καταβληθεί το γρηγορόσημό τους...

Πηγές: “Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς”, προσωπικές εμπειρίες, .

Για τα "έξοδα συμβουλίου" (από Vrastaman, 07/11/08)