Tagged definitions (115)
Showing 41-50 from 115

Τα Χριστούγεννα στα καλιαρντά, εκ του αγγλικού birth (=γέννηση) και του Μους-Τζουσής.

Ο πράκτωρ, ο άνθρωπος που είναι κατάλληλος για κάθε είδους επικίνδυνη αποστολή, ο γουίνστον γουλφ.

Η φράση προέρχεται από το γνωστό και αγαπημένο εικονογραφημένο περιοδικό
Μικρός Ήρως.

Στα Τουρκικά δηλώνει τον Έξαπόδω, και φαντάζομαι ότι αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο αείμνηστος Στέλιος Ανεμοδούρας έδωσε το εν λόγω όνομα σε έναν Τούρκο πράκτορα: προφάνουσλυ, ήθελε να καταδείξει πόσο γαμάουα και καυλερός ήταν.

Όπως λέμε κεριά και λιβάνια, εεε αυτό... Για όσους περνάνε κρίση ηλικίας ή δε γουστάρουν τα κυριλίκια ("κύριε/κυρία τάδε")!

Βλάσφημη ευχή για το Πάσχα που έχω πετύχει ως λογοπαίγνιο μεταξύ νεοφιλελέδων. Ως λολοπαίγνιο, ιδίως στον γραπτό Διαδικτυακό λόγο, έχει το πλεονέκτημα ότι έχει πολλαπλά αντικείμενα αναφοράς:

α) Αναφέρεται στο αγγλικάνικο Happy Easter, οπότε ταιριάζει σε αμερικανόπληκτους νεοφιλελέρες που είναι εξοικειωμένοι με ανάλογες αμερικλανιές και τις διασπείρουν και στον αγνό ελληνικό λαό. Το happy easter θεωρείται γενικά ως μια πολύ άχρωμη ευχή σε σχέση με τις ελληνικές.

β) Είναι λογοπαίγνιο με τα υστερία/ υστέρω, οπότε σατιρίζει τους Ελληναράδες ότι το Πάσχα βρίσκουν αφορμή να υστεριάσουν με υπερβολικά έθιμα, όπως τα βεγγαλικά, τα δυναμιτάκια, το μαζικό σφάξιμο αρνιών και φεστιβάλ χοληστερίνης και όλες οι άλλες υπερβολές, που για έναν πιο ορθολογικό νεοφιλελέ φαντάζουν υστερικά. Η ευχή θα μπορούσε δηλαδή να σημαίνει «χαρούμενη υστερία».

γ) Ταυτόχρονα με το χάπι, υποδηλώνει ότι η θρησκεία λειτουργεί ως φαρμακευτική ουσία, όπιο που έλεγε κι ο Μαρξ, ή έστω κάποιο μαζικό αναλγητικό ή ψυχοφάρμακο/ ψυχοτρόπο κ.τ.λ., πρβλ. και χάπι end.

δ) Κυρίως όμως αποτελεί λογοπαίγνιο με το χάπι ύστερα , το χάπι της επόμενης μέρας. Πέρα από το λολαδερό χαρακτήρα λόγω της χωριάτικης προφοράς (ὐστερ' αντί για ύστερα), εδώ έγκειται και η κυρίως βλασφημία, καθώς η Ανάσταση θεωρείται από τους χριστιανούς ως μια αναγέννηση, ως μια νέα γέννηση, οπότε η ευχή για αντισύλληψη σημαίνει λίγο πολύ μια εξάμβλωση αυτής της γέννησης από πεπεισμένους αθέους που επιθυμούν να αντιστρέψουν τις χριστιανικές ευχές (παράβαλε και το γκράφιτι «δεν θα αναστηθούμε ποτέ κουφάλα παπά» που τρέπει το «δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη»).

Η νηστεία στα καλιαρντά, εκ του α΄ συστατικού γκόντο- που δηλώνει τα σχετικά με τον Θεό (< αγγλικό God), το στερητικό άλφα και το χάλω που σημαίνει τρώω (ρομανί προέλευσης), εν ολίγοις η αφαγία για θρησκευτικούς λόγους.

Καλιαρντή εις -άδικο λέξη χριστιανοσλάνγκ προέλευσης, που διασώζει ο Ηλίας Πετρόπουλος, είναι το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης, εκ του γιούδας, που είναι ο ρουφιάνος, ο προδότης, ο καταδότης, ο σπιούνος, αλλά και ο αστυνομικός, από τον Ιούδα Ισκαριώτη.

Ωλ-τάιμ κλασική έκφραση (δίκην οΘντκ χριστιανοσλάνγκ) για την τηλεόραση από ανήκοντες στην ορθολοξίαν, που θεωρούσαν ότι η τηλεόραση είναι του διαβόλου, για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως ότι μας ωθεί στην πορνεία μέσω της παρουσίασης σέξι σταρλετιτσών ή ότι προωθεί τα σχέδια των νεοτάξ.

Η έκφραση είχε βρει την σουρεάλ αισθητοποίησή της σε φερόμενη προφητεία του Κοσμά του Αιτωλού ότι «ο διάβολος θα μπει μια μέρα στα σπίτια των ανθρώπων και τα κέρατά του θα βγαίνουν από τα κεραμίδια», το οποίο θεωρήθηκε ότι αναφέρεται στις κεραίες της τηλεόρασης (σπούκι!). Συμπεριλαμβάνεται επίσης σε φερόμενη ως διδαχή του γέροντος Παϊσίου, οπότε έχει αστασίαστο γεροντικό έρεισμα.

Πλέον, όμως, ο διάβολος έχει μετακομίσει στο Ιντερνέτι, οπότε η έκφραση γνωρίζει μια κάμψη, έχοντας περισσότερο αξία καλτίλας. Μπορούμε πάντως να την συναντήσουμε κι εκεί σε εμπλογκημένα βλόγια και σάιτς που διδάσκουν τους αγριοχρίστιανους για τους κινδύνους της τηλεόρασης.

Με την ευκαιρία, ας θυμηθούμε πώς ονομάζεται η τηλεόραση σε διαφορετικά σλανγκικά ιδιώματα:

ορθολοξιστί: σατανοκούτι
καλιαρντιστί: κρυσταλλομπουρού, κρυσταλλοσινού
μπαμπαδιστί: χαζοκούτι
ψευδοτουρκιστί: μπανιστήρ ντουλάπ, καρατιβιόλα
ψευδογαλλιστί: τελεβιζιόν
βαριεμενιστί: τηλόραση
αρκτικολεξιστί: τουβού
λιγουριστί: τελεβύζιον

Πάσα (Δ.Π.): Profesor.

Ο δεσπότης, ο επίσκοπος, στα καλιαρντά, εκ του βακουλή που σημαίνει εκκλησία και του νταβατζής.

Πρόκειται για επική όλος-χρόνος κλασική ατάκα του τιτανοτεράστιου Αλέφαντου σε ντέρμπι των αιωνίων. Άλλοι πάλι την αποδίδουν στον Καραϊσκάκη. Διαλέγετε και παίρνετε.

Υιοθετήθηκε με θέρμη από πάσης φύσεως βλάσφημους αστειάτορες και εκφέρεται με λολαδερή διάθεση φορ τεχ λουλζ.

Ο παπάς, ο ιερέας στα καλιαρντά εκ των βακουλή (= Εκκλησία) και πουρός.

Το βακουλή χρησιμοποιείται σε πολλές λέξεις της καλιαρντής που σχετίζονται με την Εκκλησία. Ο Ηλίας Πετρόπουλος (Τα Καλιαρντά, 1971) αναφέρει ως πιθανή ετυμολογία την προέλευση από τα αβάς (abbé στα γαλλικά) και kule = πύργος στα τουρκικά.