Tagged definitions (17)
Showing 1-10 from 17

Το λέμε όταν κάποιος πάει να κάνει κάτι με τρόπο εντελώς αποτυχημένο, όταν κάποιος παρατραβάει κάτι ή όταν καταστρέφει κάτι.

Λέγεται για περιπτώσεις που κάποιος μπορεί με μια απότομη έως βίαιη κίνηση να οδηγήσει σε θάνατο ή διάλυση ένα πρόσωπο ή μια συλλογικότητα, λ.χ. μια χώρα. Φανταζόμαστε κυρίως περιπτώσεις, όπου ένας ασθενής κρατείται τεχνητώς στη ζωή επιβοηθούμενος από μηχανήματα, οπότε το να τραβήξεις την πρίζα σημαίνει να σκοτώσεις έναν ήδη πεθαμένο, ο οποίος δεν μπορεί να ζήσει με τις δικές του δυνάμεις. Από την άλλη, δυνητικά το τράβηγμα της πρίζας θα μπορούσε να έχει και θετική επίδραση καθώς θα βοηθήσει κάποιον είτε να σταθεί μόνος του στα πόδια του, ή να διαπιστωθεί ο θάνατος και να πάμε γι΄ άλλα.

Στην Ελλάδα της κρίσης, χρησιμοποιείται ad nauseam από ένα κυρίαρχο ντίσκουρς (που λέμε και στα Χανοχώρια) που θέλει να εξάρει την ισχύ ενός ηγέτη με πυγμή που τραβάει την πρίζα και κλείνει μη υγιείς οργανισμούς. Η πρίζα που κρατάει τον ασθενή στη ζωή είναι συνήθως κρατικές επιχορηγήσεις, κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δάνεια κ.τ.λ. Αντιστρόφως, μπορεί να υπάρξει και έκκληση να «μην τραβήξει» ο ηγεταράς την πρίζα, για να μην έχουμε χειρότερα.

Μια χαρακτηριστική και πολύ διαδεδομένη περίπτωση των παραπάνω είναι η έκκληση «Μέρκελ, τράβα την πρίζα!» ή ακόμη πιο εμφατικά «Μέρκελ τράβα την πρίζα τώρα!», «Μέρκελ, τράβα την πρίζα χθες!», που δίνει κάμποσα χτυπήματα στον γούγλη, αλλά ακόμη περισσότερο είναι συνήθης κοινός τόπος στα κοινωνικά μήντια. Αν και υπάρχει μία μειοψηφία τζημεροφρόνων και ας πούμε ακραίων νεοφιλελέδων που εννοεί την έκφραση απολύτως κυριολεκτικά και ειλικρινώς, με την έννοια ότι πιστεύουν στα αγαθά της δημιουργικής καταστροφής, μέσα από την οποία προχωρά ο καπιταλισμός χωρίς οίκτο προκειμένου να επέλθει η ανάπτυξη, οι περισσότεροι λένε την έκφραση με ένα είδος φροϋδικής ενόρμησης προς θάνατον (Todestrieb που λέμε και στο χωριό μου), ήτοι όταν παρατηρείται ένα εξαιρετικό κοινωνικό κακό προσιδιάζον στα ελαττώματα του Νεοέλληνα και διαπιστώνεται ότι η κατάσταση δεν επιδέχεται βελτίωσης και δεν υπάρχει σωτηρία σ' αυτόν τον κόσμο, επικαλούμαστε την Μέρκελ δίκην εξολοθρευτή αγγέλου να μας κάνει την ευθανασία, γιατί δεν αντέχουμε άλλο αυτή την ζωή και αυτήν την χώρα κατά το «ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετὰ τῶν ἄλλων σκύλων». Με αυτήν την σημασία, η έκφραση τίθεται συχνά στα κοινωνικά μήντια στο τέλος περιγραφών για κακώς κείμενα χαρακτηριστικά των Νεοελλήνων τα οποία μας εκτζημερώνουν.

Ο νεκρός, ο θαμμένος. Ο όρος προέρχεται από τις διαστάσεις της επιφάνειας του φέρετρου (κατά προσέγγιση).

Η Παναμαϊκή είναι η σημαία του Παναμά, ήτοι τη σηκώνω όταν είμαι έτοιμος να σαλπάρω.

Σλανγκ του ιατρικού επαγγέλματος, σημαίνει (κάπως κυνικά) ότι κάποιος ασθενής είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση και δε θα τα καταφέρει να ζήσει.

Κατά τον απαγχονισμό, λόγω του ότι το βάρος του απαγχονιζόμενου είναι το αίτιο διαχωρισμού της σπονδυλικής στήλης και ταυτόχρονης κοπής του νωτιαίου μυελού, παρατηρείται και μη έλεγχος των σφικτήρων του απαγχονισμένου. Δηλαδή, του πρωκτού τον δυο σφικτήρων της ουροδόχου κύστεως και της σπερματοδόχου κύστεως (με αποτέλεσμα να ουρεί, αφοδεύει, εκσπερματώνει την ίδια στιγμή και γι’ αυτό λέγεται και ο ηδονικότερος θάνατος).

Τώρα, όταν απαγχονίζονταν χωρίς ρούχα στην εξοχή, τα υγροστερεά που έπεφταν στο έδαφος προκαλούσαν την ανάπτυξη του τζιν σενκ (το κυνηγούσαν οι μάγισσες της εποχής) (sic). Παρατηρώντας το φαινόμενο αυτό, οι διάφοροι πλούσιοι τότε, έκαναν ένα ψευδo-απαγχονισμό, κάτι τις πριν την αποκόλληση του νωτιαίου μυελού, με τα ίδια αποτελέσματα που αφορούν τους σφικτήρες. Καμιά φορά δεν υπολόγιζαν το μήκος του σχοινιού σωστά με αποτέλεσμα να πεθαίνουν δια απαγχονισμού και να απορούν όλοι γιατί.

Πρόκειται για το πρώτο (γνωστότερο, δημοφιλέστερο και περισσότερο χρησιμοποιούμενο) μέρος της παροιμίας: Του κώλου τα εννιάμερα - του πούτσου τα σαράντα.

Background / παρασκήνιο: Τα «εννιάμερα» και τα «σαράντα» είναι μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι τελετές που γίνονται στην μνήμη νεκρών και αφορούν σε τρισάγια και επιμνημόσυνες δεήσεις. Τρισάγιο γίνεται στο τριήμερο («τριήμερα») και στις εννιά ημέρες («εννιάμερα») από τον θάνατο του νεκρού, ενώ επιμνημόσυνη δέηση ψάλλεται στο «σαρανταήμερο» ή «στα σαράντα» (δηλαδή στις σαράντα ημέρες), στους τρεις μήνες («τρίμηνα»), στους έξι μήνες («εξάμηνα») και στο χρόνο (ετήσιο) από τον θάνατο καθώς και στα τρία χρόνια από την κηδεία.

Στο θέμα μας: Τα «εννιάμερα» γίνονται πριν τα «σαράντα». So, όταν τρώμε κόλλυβα για τα «εννιάμερα» του κώλου, ήδη τρώμε τα κόλλυβα για τα «σαράντα» του πούτσου. Τουτέστιν, πρώτα πεθαίνει ο πούτσος και μετά ο κώλος κι αυτό το ξέρει ο κόσμος όλος.

Επικρατεί, ο πιο θλιβερός θάνατος να είναι ο πρώτος, δηλαδή αυτός του πούτσου. Η θλίψη μας για τα «σαράντα» του πούτσου είναι μεγαλύτερη, κατά πολύ, από αυτή για τα «εννιάμερα» του κώλου.

Συνεπώς, η έκφραση «του κώλου τα εννιάμερα» αναφέρεται σε γεγονότα των οποίων η σημασία κρίνεται ως μικρή σχετικά, δεδομένου ότι υπάρχουν άλλα πολύ πιο σημαντικά για να κλάψει κανείς...

Και εδώ έρχεται και δένει ο παρών ορισμός με τον προηγούμενο (σπεκ στους προλαλήσαντες), όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Χρησιμοποιείται ... για να δηλώσει κάτι ... ανάξιο λόγου, με μια δόση αγανάκτησης ή επιδεικτικής αδιαφορίας.»

Είδος ταινιών τρόμου, συνήθως δευτεροκλασάτων, όπου κυριαρχεί το συνεχές πλατσούρισμα των σκηνικών και της κάμερας από λουτρά αίματος. Εκ του αγγλικού splatter.

Πέθανε, αλλά επειδή υποσχεθήκαμε αιώνιες ζωές και άλλους παπάδες, απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη λέξη.

Το εκοιμήθη στην τελική συμβαδίζει και με τη μακαριότητα.

Ποντιακή έκφραση, για κάποιον που πέθανε. Αν δεν είναι ξεκάθαρο το παραπάνω λήμμα, μεταφράζεται ως «Στου παπά το καΐκι», όπου προφανώς εννοείται το φέρετρο... Επίσης χρησιμοποιείται για κάποιον ο οποίος είναι ξοφλημένος, λόγω τζόγου, ναρκωτικών κλπ.

Έκφραση που σημαίνει πως, όσα γκαφρά και να μαζέψει κανείς σ’ αυτόν τον κόσμο, όταν τα κακαρώσει θα «φορέσει» το φέρετρο και στην άλλη ζωή δεν θα πάρει μαζί του μία.

Είναι μια υπενθύμιση για το τι δεν είναι σημαντικό στη ζωή: να έχεις λεφτά αισθήματα και να κάνεις τη ζωή τη δική σου και των άλλων πατίνι, όσο κι αν είναι το χαρτί.

Άλλωστε, τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν...