Tagged definitions (1645)
Showing 851-860 from 1645

Δυόδυα είναι η ζαριά δύο δύο στο τάβλι, οι δυάρες.

Επιθετικός προσδιορισμός που προκύπτει από το ουσιαστικό ωδείο με την κατάληξη -ουχος (στην θηλυκή βερσιόν -ούχα π.χ. αδειούχα, στο ουδέτερο -ούχο, ή και -ουχάκι -Βλ. Παράδειγμα). Δηλώνει, είτε τον κάτοχο μουσικού πτυχίου από αναγνωρισμένο -ή μη- ωδείο, ή απλά κάποιον που έχει στο βιογραφικό του μουσικές σπουδές, ασχέτως με το αν δεν κατάφερε, όχι μόνο να τις ολοκληρώσει, αλλά ούτε καν να ξεπεράσει τα βασικά επίπεδα - χωρίς βέβαια αυτό να τον εμποδίζει από το να πουλάει μούρη λες και είναι η μετενσάρκωση του Παγκανίνι.

Χρησιμοποιείται ενίοτε ειρωνικά ή κοροϊδευτικά από μουσικούς που, ενώ κατέχουν τα τεχνικά κάποιου οργάνου, δεν διαθέτουν θεωρητικό υπόβαθρο των γνώσεων τους, δηλαδή από μουσικούς μη ωδειούχους (Παρένθεση: Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει αυτοί οι μουσικοί, είτε είναι καριερίστες είτε όχι, να αντιμετωπίζονται εξαρχής μειωτικά ως ερασιτέχνες, καθώς η ικανότητα τους και η μουσική ευαισθησία τους μπορούν να είναι πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου).

Εν τέλει, η αξία ή μη του να είσαι ωδειούχος τελεί υπό καθεστώς αμφισβήτησης στους κύκλους των μουσικών, ανάλογα βέβαια από το ποια σκοπιά το βλέπει ο καθένας -και όπως πάντα, ανάλογα με το μουσικό στρατόπεδο του καθενός.

Μουσικός νεολογισμός που δηλώνει τους κατ' εναλλαγήν μουσικούς αυτοσχεδιασμούς μεταξύ δύο ή περισσοτέρων μουσικών εντός της εκτελεστικής ροής ενός κομματιού. Ο όρος ενδέχεται να χρησιμοποιείται και με ειρωνική διάθεση, υποδηλώνοντας την ενδεχόμενη κούραση του ακροατή μετά από δεκάλεπτης και βάλε διάρκειας σολαρισμάτων που όσο να 'ναι, κάπου ξεφεύγουν πιο πολύ απ' ό,τι θα 'πρεπε και καταλήγουν να χάνουν τόσο σε νόημα, όσο και σε αξία.

Τέλος, οι αλλαξοσολιές δεν περιορίζονται σε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος, αλλά τείνουν να συναντώνται με μεγαλύτερη ίσως συχνότητα στους παλιότερους μέταλ μουσικούς –με μεγαλύτερη ανεύρεση στο λεγόμενο progressive metal και στα παρακλάδια του, καθώς και λιγότερο ίσως στην τζαζ, η οποία και είναι το κατ' εξοχήν είδος αυτοσχεδιαστικής μουσικής.

Η ζαριά πέντε δύο στο τάβλι, με σλανγκική αποκοπή.

Το poniroskylo είχε αναφέρει σε σχόλιο εδώ και την χαριτωμενιά: «Δαρείου και Παρυσάτιδος γίνονται πέντε δύο».

Ασίστ: Χότζας.

1. Ο Κούλης (Κυριάκος) που ακούει cure.

2. Ο Κούλης (Κυριάκος) που θεραπεύει ή που χρήζει θεραπείας.

3. Όρος παραπλανητικός που απευθύνεται, εξ απαλών ονύχων, σε χαζοχαρούμενα τσιφτετελοκοριτσάκια, βαριά μέχρι 18, προκειμένου να πειστούν να ακολουθήσουν τους γκοθάδες συμμαθητές τους στο σκοτεινό μπουντρούμι, έχοντας πιστέψει ότι θα ακούσουν ελληνάδικα, και να χάσουν το αίμα τους από δαύτους.

4. Συνειρμός που γεννάται σε περιδιαβαίνοντες έξω από τα καφέ στην πλατεία Εξαρχείων, την πάλαι ποτέ εναλλακτικογέννα, την οποία πλέον έχουν αλώσει αλλότριοι πληθυσμοί του κολωνακιώτικου τρεντ, καθώς «εκεί που άκουγες τους Cure τώρα ακούς Κουρκούλη».

5. Συνειρμός που γεννάται όταν βλέπεις τα παιδάκια emo να ψωνίζουν στο Κολωνάκι ή σε κλαμπ στην παραλιακή.

6. Κοργιαλάς.

Τα σχολικά βοηθήματα των εκδόσεων Πατάκη, που αγιοποιούνται, όπως ο όσιος Πατάπιος (για έναν ακόμη πιο ψυχωφέλιμο βίο δες εδώ).

Στα βοηθήματα αυτά, «που οδηγήσαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά» χρωστάμε εκφράσεις, όπως τα περίφημα καλολογικά στοιχεία, το απόλυτο πασπαρτού, που χρησιμοποιείται ειρωνικά έκτοτε. Η αγιοποίηση είναι δικαιολογημένη, καθώς σύμφωνα με τον Peter Brown ο άγιος είναι κυρίως ένας μεσίτης. Κι ο Πατάκης υπήρξε ο μεσίτης: Και στην ανοδική πορεία του πιστού μαθητή, ο οποίος αντέγραφε από την τσουκάλα τις ασκήσεις, και στην καθοδική συγκατάβασιν του καθηγητή, που συχνά απ' τον Πατάκη κι αυτός ετοίμαζε την παράδοσή του, και στις ασκήσεις των μαθητών έβλεπε αυτό που ήθελε να δει. Τέλος, όπως σημειώνει ο πασαδόρος Johnny Black με τον άγιο Πατάκιο ασχολούνταν μόνο τα φλώρια, καθώς οι λοιποί διαβάζαν μόνο αθλητικές εφημερίδες. Κι η αντιγραφή, εξάλλου, έχει την σημασία της, άλλωστε ο Μπάμπης δήλωσε πρόσφατα ότι την ελληνική ορθογραφία μόνο με μπόλικη αντιγραφή την μαθαίνεις.

Ο κατοικών στο Χαλάνδρι.

Ασίστ: Με πρόλαβε ο Χότζας ρε πστ μου!

Άπεπτος Φυτικός Πούτσος

Πρόκειται για το είδος πέους στο οποίο εξειδικεύονται οι δεσποινίδες και κυρίες εκείνες οι οποίες επιμένουν πολύ στην εφαρμογή της υγιεινής διατροφής, πλούσιας σε Α.Φ.Ι. (Άπεπτες Φυτικές Ίνες).

Γιατί ως γνωστόν, μετά από 15 γύρους τρέξιμο, μισό παξιμάδι και ένα αναποφλοίωτο μήλο για βραδινό, τραβιέται ένας Άπεπτος Φυτικός Πούτσος, για να έρθει στα ίσια της η κοπελιά.

Τα κύρια χαρακτηριστικά ενός Α.Φ.Π είναι ότι δεν αφήνει καούρες, φούσκωμα, ξινίλες και βαρύ αίσθημα μετά την ερωτική πράξη, για αυτό ακριβώς λέγεται και άπεπτος φυτικός, αλλιώς θα λεγόταν βοϊδόπουτσα.

Ήταν μια μόδα στα ανέκδοτα που προϋπήρξε για αρκετό καιρό του ξεσπάσματός της, ως μόδα κράτησε λίγο, αλλά άφησε μεγάλη κληρονομιά σε ατάκες.

Η δομή του ανεκδότου είναι η εξής απλή, κάτι που συνετέλεσε και στην υπερπαραγωγή μέχρις εξαντλήσεως του είδους. Ξεκινάμε με μια παραποίηση μιας παροιμιώδους ή μη φράσεως που παίζει με πολύ στάνταρ τρόπο στον καθημερινό λόγο (επί παραδείγματι ένα από τα πρώτα ήτανε το «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι»), και κατασκευάζουμε μιαν ιστορία της οποίας το «ηθικό δίδαγμα» είναι η ατάκα που κατασκευάσαμε. Χώνουμε και τη σάλτσα μας, του γαμάμε και λίγο τη μανούλα στην αφήγηση, αλλά πάντα καταλήγουμε στην ερώτηση «ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα» πριν εκσφενδονίσουμε την παπαριά μας.

Ο πυρήνας και το μόνο απαράλλαχτο, τελικά, είναι η ατάκα στο τέλος, η ιστορία είναι ουσιαστικά θέμα έμπνευσης, και γι αυτό όταν το φαινόμενο έφτανε στον εκφυλισμό του, από βαρεμάρα έπεφταν μόνο οι τελικές ατάκες και όχι το κυρίως ανέκδοτο.

Μετά το πέρας αυτής της περιόδου, μας έμειναν αμανάτι πολλές απ' τις ατάκες των ανεκδότων που πέφτουν σε γελοία συμφραζόμενα και είναι πλήρως ισοδύναμες με τις αρχικές.

• Ο κόσμος τό 'χει βούτυρο κι αυτός κρυφό Καμπάρι (αφήγηση με ποτοαπαγόρευση κι έτσι).
• Κύλησε ο Ντέηντζερους και βρήκε το παπάκι.
• Χέστηκ' η φοράδα, Σταλλόνε.
• Όπου γαμούν πολλοί μαστόροι αργεί να σιδερώσει.
• Άλλος για Χίο τράβηξε και άλλος για Μυτιλήνη. (αφήγηση με ομαδική μαλακία για τα ελληνικά νησιά)
• Καθαρός Ουκρανός Αλβανές δε φοβάται (ένας μπίχλας Ουκρανός την πέφτει και τρώει χυλόπιτα, ο καθαρός είναι κουλ τύπος)
• Τρίχες Γιάννη, τρίχα πάντα. (Ο Γιαννάκης που χάνει όλα τα μαλλιά του και το κατοικίδιο πάντα του χάνει μια τρίχα)
• Από τον Τόλη έρχομαι και στη Στροφή Μαντέλα. (τύπος βγαίνει απ' τον Βοσκόπουλο τύφλα και στην πρώτη στροφή πατάει το Μαντέλα.)
• Τό 'να χέλι πνίγει τ' άλλο και τα δυο τον πρόσκοπο.
• Ένα το χέλι, Δώνη και η Άνοιξη ακριβή.
• Τα ράστα δεν κάνουν το μπαμπά.
• Η γρια η Kodak έχει το zoom in. (κόντρα στην φωτογραφία, ένας τύπος με μια ψηφιακή τα κάνει όλα καλύτερα, αλλά ο τύπος με την πανάρχαια κόντακ κερδίζει στο ζουμ.)
• Το καλό το σαλιγκάρι ξέρει κι άλλο μονομάτη.
• Στου kung-fu την πόρτα, όσα θέλεις χόρτα.

• Ηπιε ο γάιδαρος τον φετινό με γάλα

  τα περισσότερα μου τα θύμισε αυτό το μπλογκ

Δεν αναφερόμαστε σε κλασικές κυριούλες αλλά ούτε και σε τσατσάδες ντέλων.

Μαντάμ αποκαλείται χαϊδευτικά από την υποκουλτούρα των ρέιβερ η μεθυλενεδιοξυμεθαμφεταμίνη (MDMA), το κύριο συστατικό του ναρκωτικού ecstasy.